ΕΦΥΓΕ έτσι ξαφνικά, απροειδοποίητα , λες και ήθελε να κάνει την αποχώρησή του όσο πιο ανώδυνη μπορουσε.

Χωρίς προλόγους, οδυρμούς και κλαυθμούς, πριν το μοιραίο.

Διακριτικά, όσο μπορούσε, όπως  ήταν το στιλ του εξαλλου σ’ ολη του τη ζωή.

Ένας από τους πιο δυναμικούς συμπολίτες μας ο Γιώργος Σταυρινός άφησε φεύγοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην παροικία.

Γεννημένος ηγέτης και με καταγωγή από το Σκαλοχώρι της Λέσβου, είχε από πολύ νωρίς ανάμιξη στα κοινά και ξεχώρισε μεταξύ άλλων για τον ρολο του στα παροικιακά.

Πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες επί δεκαετίες στα συλλογικά όργανα του νησιού, φροντίζοντας με πάθος τη διατήρηση των ηθών και εθίμων του τόπου αλλά και της ευρυτερης περιοχής. Σωστός ηγέτης γνώριζε πώς να εμπνέει, να συμφιλιώνει και να κρατά τις ισορροπίες προκειμένου να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Εμπνευστής, μεταξύ άλλων, της μεταφοράς από τη Λέσβο, της Γιορτής του Ούζου, της Φασκομηλιάς και πλείστων άλλων θεματικών εκδηλώσεων επέτυχε να εμπνέει και τις τρεις γενιές της ευρύτερης παροικίας.

Φωτεινό παράδειγμα ανιδιοτελούς , δυναμικού ηγέτη, γνώριζε πώς να επικεντρώνεται στην ουσία προκειμένου να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε, μεταξυ άλλων, στην αξιοποίηση του αγροκτήματος της Παλλεσβιακής Αδελφότητας στην Wantirna , αφιερώνοντας πολύτιμο χρόνο και ενέργεια.

« Εχουμε ενα χώρο, δώρο Θεού. Οφείλουμε να τον αξιοποιησουμε και να έχουμε τις πορτες ανοιχτές σ’ όλη την παροικία. Οι νέες γενιές, πρέπει να τον δουν δικό τους να τον αγαπήσουν και να τον χαρούν», υποστήριζε.

 

Σεμνός, αξιοπρεπής, με πραγματική αγάπη για τον συνάνθρωπο, προσφερε με προθυμία και ανιδιοτέλεια τον πολύτιμο χρόνο του.

«Βίβιαν οφείλουμε να βοηθάμε, όπου υπάρχει ανάγκη, στο βαθμό και στο μέτρο που μπορούμε, τον συνάνθρωπό μας. Η παροικία, αν το σκεφθείς, είναι μια μεγάλη οικογένεια. Όλοι ξεκινήσαμε χωρίς εφόδια , με τις ίδιες προσδοκίες και τα ίδια όνειρα. Είχαμε στα πρώτα χρόνια ιδιαίτερα, μεγάλη ανάγκη να στηριχτούμε και να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον», έλεγε ο Γιώργος Σταυρινός  στις ατελείωτες συζητήσεις που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια, με αφορμή κυρίως εκδηλώσεις της Παλλεσβιακής.

Παρακολουθούσε άγρυπνα την εξέλιξη της παροικίας, άριστα ενημερωμένος  πάντα σ’ όλα τα θέματα και η συνεισφορά του στα εθνικά, παροικιακά, πολιτιστικά θέματα υπήρξε πολύτιμη.

Ήταν ένας γνήσιος πατριώτης με όραμα που είχε πάντα επίκεντρο τον άνθρωπο.

Για χρόνια τον απασχολούσε το μέλλον της ελληνικής παροικίας, η διατήρηση της γλώσσας μας, του πολιτισμού μας, η τύχη των Συλλόγων, ιδιαίτερα εκείνων που τα μέλη της πρώτης γενιάς απέτυχαν στην προσπάθειά τους να προσελκυσουν τις νεότερες γενιές ώστε να υπάρχει συνέχεια « και να μην πάει χαμένος όλος αυτός ο μοχθος της πρώτης γενιάς»,  έλεγε χαρακτηριστικά.

 

Τα τελευταία χρόνια οι φίλοι του έρχονταν και τον έβρισκαν στο Oakleigh.

Ο Γιώργος Σταυρινός  άριστος οικογενειάρχης, επιτυχημένος επιχειρηματίας, με εντυπωσιακή κοινωνική δραστηριότητα,  αφήνει ένα τεράστιο κενό φεύγοντας.

Η μνήμη του θα είναι αιώνια…