Η εκμάθηση της παράδοσης είναι αναπόσπαστο κομμάτι και σημαντικός στόχος της Ποντιακής Εστίας Μελβούρνης, γιατί καθορίζει και διαφορφώνει την ταυτότητα μας μέσα σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία.
Την Κυριακή 20 Μαρτίου, οι χορευτές του παιδικού τμήματος του συλλόγου γύρισαν τον χρόνο πίσω και έμαθαν, με την καθοδήγηση του Καθηγητή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Διευθυντή του Σχολείου των Αγίων Αναργύρων Κώστα Παταρίδη, για τη Μεγάλη Σαρακοστή κατασκευάζοντας τον Κουκαρά. Ένα πρακτικό ημερολόγιο της Μεγάλης Νηστείας, έθιμο που προέρχεται από τον Πόντο.
Τι είναι ο Κουκαράς; Με «σώμα» ένα κρεμμύδι ή μία πατάτα, διακοσμημένος με επτά φτερά (όσες και οι εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής), ένα σκοινάκι περασμένο για να κρεμαστεί από το ταβάνι και ζωγραφισμένα μάτια για να έχει… αυστηρό ύφος, ο κουκαράς έκανε την εμφάνισή του στα σπίτια των Ποντίων την Καθαρά Δευτέρα. Οι οικογένειες στη συντριπτική τους πλειοψηφία συνήθιζαν να κρατούν αυστηρή νηστεία. Ο Κουκαράς θύμιζε στους μικρότερους αυτή την υποχρέωση. Οι μητέρες προσπαθούσαν να τον κάνουν όσο πιο τρομακτικό μπορούσαν, γι’ αυτό και τον κρεμούσαν από το ταβάνι, για να δίνει την αίσθηση ότι «βλέπει τα πάντα». Επίσης, κάθε φορά που κουνιόταν (είτε από τον αέρα είτε επειδή τον φυσούσαν με τρόπο) αποκτούσε μεγαλύτερες διαστάσεις στην παιδική φαντασία. Η απειλή ήταν πως όποιος δεν τηρούσε τη νηστεία θα ήταν αντιμέτωπος με την τιμωρία από αυτό το «σκιάχτρο» της Σαρακοστής. Κάθε εβδομάδα αφαιρούσαν και ένα φτερό, έτσι ήξεραν πόσες εβδομάδες ή μέρες είχαν μείνει μέχρι το Πάσχα.
Τα χαμόγελα των παιδιών που βλέπουμε στις φωτογραφίες, είναι απόδειξη ότι παρ’όλα που εμείς οι μεγαλύτεροι θεωρούμε ότι τα έθιμα είναι μόνο για τα βιβλία πλέον, αν τα ζωντανεύουμε και τα δίνουμε θέση μέσα στη συγχρόνη μας ζωή δεν θα είναι απλά μία ανάμνηση του παρελθόντος αλλά ένα σημαντκό κόμμάτι του παρόντος και του μέλλοντος.
Υγείαν, ευλογίαν και καλά ημέρας!
