ΤΗΣ… Ουκρανίας θα γίνει στην παροικία μας, τουλάχιστον στα εκκλησιαστικά, όπως με πληροφόρησε ένα «πουλάκι».
Ελληνικές Κοινότητες της Αυστραλίας, οι εκκλησίες των οποίων δεν αναγνωρίζονται από την Αρχιεπισκοπή και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αποφάσισαν, λένε οι πληροφορίες, να ενταχθούν στην «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία – Πατριαρχείο Κιέβου» του Φιλάρετου Μιχαήλ Ντενισένκο.
ΤΗΝ ώρα, δηλαδή, που η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, ο Φιλάρετος «εισβάλει» (εκκλησιαστικά πάντα) και στην Αυστραλία…
ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ θα θυμούνται τι είχε γίνει και με την «εισπήδηση» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας στη δεκαετία του ’90. Τα ίδια και χειρότερα μπορεί να έχουμε και τώρα..
ΠΡΙΝ λίγους μήνες, ο Φιλάρετος ενσωμάτωσε και την Επισκοπή του σχισματικού Μητροπολίτη Αυξεντίου των Παλαιοημερολογιτών (πραγματικό όνομα Χρήστος Μαρίνης), ο οποίος έλαβε τον τίτλο «Χερσονήσου και Αιγίνης».
Για τον Φιλάρετο, ο οποίος βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Επιφάνιο Ντουμένκο, τον Προκαθήμενο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας που δημιουργήθηκε από το Φανάρι, πρόκειται για μεγάλη επιτυχία – δέκα μοναστήρια στην Ελλάδα και την Αυστραλία, εβδομήντα ιερείς και μοναχοί της «Εκκλησίας των Γνήσιων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλάδας» με επικεφαλής τον Αυξέντιο εντάχθηκαν στην «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία – Πατριαρχείο Κιέβου».
Η «Εκκλησία των Γνήσιων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλάδας» είναι μια δομή Παλαιοημερολογιτών που το 1924 δεν δέχτηκαν τη μετάβαση από το Ιουλιανό στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, και περιλαμβάνει πολλούς πλούσιους εκπροσώπους της ελληνικής Διασποράς στην Ευρώπη, την Αφρική, την Αμερική, αλλά και στην Αυστραλία.
Η ΘΕΣΗ του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι λεπτή: από τη μία πλευρά, ο επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας συγχωρέθηκε από όλες τις αμαρτίες του και, από την άλλη, εισέβαλε για άλλη μια φορά στην περιοχή κάποιου άλλου.
Αν η Κωνσταντινούπολη και η Αθήνα θέλουν να σώσουν το πρόσωπο, τότε πρέπει να δράσουν με συνέπεια και να καταδικάσουν τις ενέργειες του Φιλάρετου. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να παραδεχτούν το δικαίωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας, η οποία δεν έχει αναγνωρίσει τον επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από τον αφορισμό του, αποκαλώντας τον σχισματικό.
Ο ίδιος ο Πατριάρχης του Κιέβου, ο οποίος, μετά τις δηλώσεις του για την παρανόηση της δημιουργίας της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και την αποχώρησή του από αυτήν, εξακολουθεί να αναφέρεται ως ο ιεράρχης αυτής της δομής, προφανώς αισθάνθηκε ότι δεν κινδύνευε και ενσωμάτωσε με ψυχραιμία τους Έλληνες Παλαιοημερολογίτες στην «εκκλησία» του.
ΙΣΩΣ, η απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να επαναφέρει τον Φιλάρετο Ντενισένκο με λαμπρότητα, παρακάμπτοντας τους κυνισμούς, χωρίς μετάνοια και καταδίκη των σχισματικών ενεργειών του, χωρίς να συμβουλευθεί την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας, που επέβαλε το «ανάθεμα», θα αποδειχθεί μεγάλο στρατηγικό λάθος που θα υπονομεύσει πολλές πολυετείς προσπάθειες για την οικοδόμηση μιας ενωμένης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας..
ΤΟ ΘΕΜΑ το ψάχνουν οι σοβαροί συντάκτες της εφημερίδας μας και είμαι σίγουρη ότι θα επανέλθουν με ρεπορτάζ. Αν κάποιος ξέρει κάτι, πάντως, μπορεί να επικοινωνήσει με τον «Νέο Κόσμο».
Τ.Τ.
«ΗΤΑΝ ΙΟΥΛΗΣ πού ‘φυγε». Έτσι αρχίζει ένα από τα τραγούδια της Κύπριας τραγουδίστριας Κωνσταντίνας, που ακούστηκε σε συνέντευξή της σε τηλεοπτικό κανάλι της Ελλάδας την περασμένη εβδομάδα. Ο στίχος, είναι αφιερωμένος στον μέχρι σήμερα αγνοούμενο πατέρα της, μετά την εισβολή των Τούρκων στο νησί της Αφροδίτης, τον Ιούλιο του 1974.
Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, ενόψει του πολέμου κατά της Ουκρανίας, μαζί με την συμπαράστασή της στο δοκιμαζόμενο λαό και ιδιαίτερα στον άμαχο πληθυσμό που βομβαρδίζεται καθημερινά και παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς -μιλάμε για κοντά 3,5 εκατομμύρια που είτε μετακόμισαν σε άλλες χώρες- θυμήθηκε όταν, παιδούλα, εγκατέλειψαν το σπίτι τους στο βόρειο τμήμα της μεγαλονήσου και εγκαταστάθηκαν κάπου κοντά στην Αμμόχωστο.
ΑΛΙΜΟΝΟ. Πού να ξέρανε, ότι το ξημέρωμα προς τις 15 του Αυγούστου, ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς, με τη δεύτερη εισβολή, η Μεσαριά, θα έπεφτε στα χέρια του «Αττίλα». Και ιδού το δικό της παράπονο. «Πού ήταν τότε όλοι αυτοί οι δυνατοί της γης, που σήμερα υπερασπίζονται τους άμαχους Ουκρανούς -και καλά κάνουν- όταν η δική μου πατρίδα δέχθηκε την από ξηρά, θάλασσα και αέρα εισβολή της Τουρκίας;
Ποιος ενδιαφέρθηκε για τις 200.000 Κύπριους που αναγκαστήκαμε και γίναμε πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα; Δεν θυμάμαι να επιβλήθηκαν ούτε κυρώσεις ούτε ακούστηκαν ηχηρές φωνές διαμαρτυρίες. Δυστυχώς, η ηθική συμπαράσταση -βλέπε καταγγελίες, διαβουλεύσεις, συνομιλίες κλπ- εκ των πραγμάτων αποδείχθηκαν άκαρπες».
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, αδέλφια μου, 48 χρόνια μετά, η πράσινη γραμμή που χωρίζει την Κύπρο στα δυο από το 1964, καλά κρατεί.
Και με τα τελευταία ντέρτια και τις συναντήσεις και συμφωνίες, καλύτερα να πω τις συμμαχίες του… σουλτάνου, είναι και απρόβλεπτος και επικίνδυνος. Στα σχέδια του είναι τα περίκλειστα Βαρώσια, να κτίσει αεροδρόμιο και βάσεις στο Μπογάζι και ποιος ξέρει τί άλλο σκαρφίζεται.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, τρόμος επικρατεί στον πλανήτη με τις εικόνες που μας έρχονται από την δοκιμαζόμενη Ουκρανία και τις απειλές της Ρωσίας για εκτόξευση πυρηνικών όπλων και μεγαλύτερες συνέπειες σε περίπτωση παρέμβασης χωρών του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ, North Atlantic Treaty Organization, δηλαδή ο Οργανισμός Βορειοατλαντικής Συνθήκης, είναι μια συμμαχία των Δυτικών χωρών, με σκοπό την κοινή προάσπιση των συμφερόντων τους σε αμυντικό επίπεδο.
ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΑΙ. Μα πόσο μεγαλύτερες καταστροφές θα κάνει. Φέρνω την εικόνα ενός κρατήρα από βόμβα στη μέση της ασφάλτου και τρομάζω. Βλέπω τα ερείπια από τις βομβαρδισμένες πολυκατοικίες και τα νοσοκομεία, ακούω συνέχεια για τους μεγάλους αριθμούς σκοτωμένων, αφουγκράζομαι τις κραυγές των τραυματισμένων και σκουπίζω στοργικά το δάκρυ στο μάγουλο ενός μικρού. Αλήθεια, σε αυτά τα ερείπια θα κτίσει τα όνειρά του αυτό το αθώο πλασματάκι;
ΕΔΩ ΝΑ προσθέσουμε ότι και η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση, έκανε γνωστό ότι θα στείλει περαιτέρω στρατιωτικό εξοπλισμό, ανθρωπιστική βοήθεια και θα επιβάλει επιπλέον οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία.
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ με την ακρίβεια; Γιατί μετά τα καύσιμα που όλοι ζοριζόμαστε, η αύξηση των τιμών είναι αισθητή και στα καθημερινά ψώνια. Οι τιμές πήραν την ανηφόρα και ο Θεός μόνο ξέρει πότε θα μπει φρένο. Αλήθεια, τι θα γίνει με τις χαμηλόμισθες και τις πολύτεκνες οικογένειες; Λέτε να φτάσουμε στο σημείο να λέμε το ψωμί ψωμάκι;
ΠΟΛΥ το χάρηκα. Ζωντάνεψε, μετά την κορονοϊού περίοδο η παροικία μας. Μετά τις κατά τόπους εκδηλώσεις για την Ημέρα της Γυναίκας, ντύθηκε στα γαλανόλευκα και τίμησε με υπερηφάνεια την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.
Για την ακύρωση της παρέλασης, η οποία θέλω να πιστεύω ότι είναι προσωρινή, πιστεύω το γνωρίζετε. Ωστόσο, λαμπρές ήταν οι τελετές την περασμένη Κυριακή στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από την Επιτροπή Εθνικής Επετείου, στο Αυστραλοελληνικό Μνημείο ανήμερα της επετείου από το Ελληνικό Παράρτημα RSL και οι εκδηλώσεις στα Ημερήσια και Απογευματινά μας σχολεία.
Το πρόγραμμα κλείνει αύριο Κυριακή με τελετή της Πανελλήνιας Ένωσης Αποστράτων Εφέδρων, στην ιερά Μονή Άξιον Εστί στο Northcote.
ΤΗΝ Κυριακή είναι η παγκόσμια Ώρα της Γης. Είναι μια αυστραλιανή πρωτοβουλία, που καθιερώθηκε για να μας θυμίζει την εξοικονόμηση ενέργειας στον πλανήτη.
Μαζί με όλους τους πολίτες όλου του κόσμου, καλούμαστε να σβήσουμε τα φώτα από τις 8:30 μ.μ. έως τις 9:30 μ.μ. για μία ώρα για να στείλουμε το δικό μας μήνυμα στην προστασία του περιβάλλοντος.
Είθισται, Μνημεία και εμβληματικά κτίρια μεγάλων πόλεων να κατεβάζουν διακόπτη. Όπως το Opera House, η Ακρόπολη και η Βουλή των Ελλήνων στην Αθήνα, το Κολοσσαίο της Ρώμης, ο Πύργος του Άιφελ, το Πάνθεον στο Παρίσι και άλλα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΜΠΑΡΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!
Κ.Γ.
ΑΣ ΠΡΟΣΠΟΙΗΘΩ ότι πάντα με εκπλήσσουν τέτοιου είδους ειδήσεις, αριθμοί και στατιστικές…
Σύμφωνα με ανάρτηση του φίλου Κώστα Καραμάρκου στο Facebook, και με βάση το πρωτοσέλιδο της 25ης Μαρτίου 2022 της ομογενειακής εφημερίδας του Σίδνεϊ “Κόσμος”, στη Νέα Νότια Ουαλία, το 1991 υπήρχαν 933 μαθητές που σπούδαζαν Ελληνικά σε επίπεδο HSC -το αντίστοιχο VCE στη Βικτώρια- και το 2021 ο αριθμός αυτός μειώθηκε στους 138! Και, βέβαια, φαντάζομαι, ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο μειώνεται και θα μειώνεται ο αριθμός αυτός.
ΕΠΕΙΔΗ δεν θέλω να αρχίσω τους αφορισμούς πρωί-πρωί και χαλάσουμε τη διάθεσή μας -αν και είναι μονίμως χαλασμένη τα τελευταία δύο χρόνια- θα πω ότι το πρόβλημα με τα Ελληνικά δεν είναι μόνο πρόβλημα στην Αυστραλία, είναι γενικότερο και αφορά την υπόσταση ολόκληρου αυτού του οικοδομήματος που αποκαλείται ελληνισμός.
ΑΥΤΟΥ του οικοδομήματος που είτε στη γενέτειρα είτε στη Διασπορά, βρίσκεται πλέον σε τροχιά πτώσης, κατηφόρας δηλαδή. Μιας κατηφόρας σε πολλαπλά επίπεδα και με γοργούς ρυθμούς, οι οποίοι κάνουν θόρυβο, αλλά εμείς κάνουμε ότι δεν τον ακούμε.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ είναι απελπιστική, αγαπητοί μου, όσο κι αν εμείς θέλουμε να συνωστιζόμαστε σε αστραφτερές δεξιώσεις και εφήμερα θεάματα, με αφορμή τις εθνικές μας επετείους, καμωνόμενοι ότι επιτελέσαμε έτσι το χρέος μας προς τη γενέτειρα, τη γενέτειρα των γονέων μας μεταναστών πρώτης γενιάς, το χρέος μας προς την κληρονομιά μας.
ΓΙΑΤΙ, κακά τα ψέμματα, τα γεγονότα και οι φωτογραφίες στον ομογενειακό Τύπο αυτό δείχνουν, ότι μας απασχολεί μόνο το επιφανειακό, το θεαθήναι, το να δειχτούμε ότι ήμασταν κι εμείς εκεί και συνομιλήσαμε με τον τάδε ή τη δείνα επώνυμο και πάει λέγοντας και… κλαίγοντας.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ, μετά χαράς, να βγει κάποιος και να γράψει το αντίθετο, να με διαψεύσει, να μου πει ότι ‘όχι ρε φίλε έχεις άδικο, όλα βαίνουν καλώς και πηγαίνουν ρολόι’… Αλλά, είπαμε…
Δ.Τ.