Υπάρχουν έως και 32 Ελληνόπουλα στη Μελβούρνη που «γιορτάζουν» το Πάσχα σε ιδρύματα, χωρίς τους γονείς τους και μακριά από την οικογένειά τους. Η ηλικία τους κυμαίνεται από έξι μηνών έως 14 ετών.
Ενώ έχουν στέγη και δέχονται υποστήριξη εκεί που βρίσκονται, τα ιδρύματα δεν αντικαθιστούν τη θαλπωρή της οικογενειακής στέγης.
Οι γονείς τους είναι είτε νεκροί είτε στη φυλακή. Κάποιοι αδυνατούν να φροντίσουν ακόμα και τους εαυτούς τους είτε για ψυχολογικούς λόγους είτε λόγω κατάχρησης ναρκωτικών και αλκοόλ, λέει η Ελένη Ανδριανάκη, νοσηλεύτρια με Ψυχιατρική ειδικότητα, στο τμήμα Ψυχικής Υγείας και Εγκληματολογικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Η ίδια δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» ότι, εκτός από τα παιδιά ελληνικής καταγωγής που περιμένουν να τοποθετηθούν σε ανάδοχη οικογένεια, υπάρχουν πολλά παιδιά ακόμα που βρίσκονται σε παρόμοια θέση.
Εξηγεί η κα Ανδριανάκη, ότι ορισμένα από τα παιδιά θα έχουν καλή έκβαση, αλλά πολλά κινδυνεύουν να γίνουν στατιστικές μέσα σ’ ένα σύστημα που βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση και θα αποτύχει να τα βοηθήσει.
«Μερικές φορές δίνεται στους γονείς μια ακόμα ευκαιρία, αλλά εξακολουθούν να αποτυγχάνουν τα παιδιά. Κανείς δεν αγαπάει ένα παιδί καλύτερα από το γονιό του, αλλά άλλο πράγμα να γεννήσεις ένα παιδί και άλλο να το μεγαλώσεις».
Πολύ απλά πράγματα θα έδιναν χαρά σε αυτά τα παιδιά, λέει η κα Ανδριανάκη. Ένα πασχαλινό αυγό μέσα στις γιορτές, ρούχα, εισιτήρια για τον κινηματογράφο είναι περισσότερο από μία απλή χειρονομία για αυτά τα παιδιά. Η κοινωνία μπορεί να κάνει δωρέες και να προσφέρει στήριξη».
Η κα Ανδριανάκη προσθέτει ότι ενώ οργανώσεις όπως οι Anglicare, Berry Street, McKillop Family Services, Good Shepherd, παρέχουν στέγη για την ομαδική φιλοξενία αυτών των παιδιών, η πανδημία προκάλεσε πολλές δυσκολίες κυρίως στην χρηματοδότηση αυτών των ιδρυμάτων, επηρεάζοντας την ποιότητα της φροντίδας που δέχονται.
Τονίζει επίσης, ότι ενώ η ελληνική παροικία υποστηρίζει πολλές πρωτοβουλίες, διστάζει να στηρίξει ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, βρίσκονται στη φυλακή, είναι εξαρτημένοι στα ναρκωτικά ή είναι άστεγοι. Εξήρε όμως το έργο αρκετών γυναικών (όπως μέλη της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Ελληνίδων) από ελληνορθόδοξες ενορίες της Μελβούρνης, οι οποίες συχνά βγαίνουν μόνες τους για να προσφέρουν τρόφιμα, ρούχα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τα παιδιά και τους άπορους.
Υπήρχε, είπε, ένας αυξανόμενος αριθμός άστεγων στην πόλη και μεταξύ τους αρκετοί Ελληνοαυστραλοί που ζουν στους δρόμους.
Λόγω της πανδημίας εντάθηκαν, επίσης, τα προβλήματα ψυχικής υγείας, οι καταχρήσεις και οι άστεγοι, ενώ την ίδια ώρα μειώθηκε η χρηματοδότηση για τη βοήθεια των ανθρώπων.
«Όλοι πρέπει να είμαστε συνειδητοποιημένοι για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι τα θέματα ψυχικής υγείας βρίσκονται σε έξαρση. Πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι, ειδικά κατά την περίοδο των γιορτών, όπως το Πάσχα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν μεγάλη ανάγκη, νέοι και ηλικιωμένοι», δήλωσε η κ. Ανδριανάκη.
* Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς μπορείτε να βοηθήσετε, επικοινωνήστε με την Ελένη Ανδριανάκη στο 0403 503 678.
