Ο Σταύρος (Μπόρας) Αργυρίδης γεννήθηκε στο χωριό Πύλα της Λάρνακας στις 8 Αυγούστου 1936. Είναι το μοναδικό μεικτό χωριό στην Κύπρο όπου Έλληνες και Τούρκοι και μετά την τουρκική εισβολή του 1974, ζουν αρμονικά.
Από μικρός ο Σταύρος Αργυρίδης ασχολείτο με τον αθλητισμό και τη ζωή της υπαίθρου. Έπαιξε επαγγελματικά ποδόσφαιρο την περίοδο 1960-1964 με την ποδοσφαιρική ομάδα της Λάρνακας, Πεζοπορικός.
Όταν άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-1959, ο Σταύρος Αργυρίδης ορκίστηκε από τους πρώτους εθελοντές και ήταν ο συνδετικός κρίκος της περιοχής Πύλας.
Το καλοκαίρι του 1956, με προδοσία, ο Σταύρος συνελήφθη από τους Άγγλους κατακτητές και βασανίστηκε βάναυσα. Ακολούθως, μεταφέρθηκε στα κρατητήρια της Κοκκινονοτριμιθιάς, με τον αριθμό πολιτικού κρατούμενου D.P.553. Στη συνέχεια στάλθηκε στα κρατητήρια Πύλας, όπου και παρέμεινε μέχρι την απελευθέρωση του το 1959.
Όταν ξέσπασε η ανταρσία των Τουρκοκυπρίων το 1963, ο Σταύρος βρέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Για τη δράση του αυτή, ο Σταύρος Αργυρίδης τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής από τον πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη, στις 28 Δεκεμβρίου 2017. Γενικά, ο Σταύρος είχε τιμηθεί και από άλλους Συνδέσμους και φορείς με άλλα επτά χρυσά μετάλλια και διπλώματα. Ο ίδιος ήταν πολύ υπερήφανος για τη δράση του αυτή και οι ιστορίες που μου διηγείτο στις κατασκηνώσεις που κάναμε 4-5 φορές το χρόνο ήταν πάντα πολύ ενδιαφέρουσες.
Ο Σταύρος μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1970 με την σύζυγό του Θεοδώρα και την κόρη του Άντρια. Έκανε διάφορες εργασίες, ενώ εργάστηκε και στους ελληνικούς κινηματογράφους.
Είχε την τύχη να χαρεί την κόρη του Άντρια, να υπηρετεί στο Βασιλικό Αυστραλιανό Πολεμικό Ναυτικό και να γίνεται η στρατιωτικός ακόλουθος του Γενικού Κυβερνήτη της Αυστραλίας την ΑΕ Michael Jeffrey, απο τον Ιανουάριο του 2004 έως τον Ιούλιο του 2005.
Ήταν μανιώδης κυνηγός, του άρεσε ο αθλητισμός και, μάλιστα, είχε τρέξει τα 42 χιλιόμετρα του Μαραθωνίου στην Μελβούρνη, το διάστημα 1983-1985 όπου τερμάτισε και τις πέντε φορές που συμμετείχε.
Το σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτό και φιλόξενο. Είχε φιλοξενήσει μέλη κυπριακών θεατρικών συγκροτημάτων, όπως της Σούστας καθώς και την Όλγα Ποταμίτου. Επίσης, φιλοξένησε τους ήρωες Αυγουστή Ευσταθίου -σύντροφο του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου- Θανάση Ζαφειρίου και άλλους.
Τα τελευταία χρόνια περνούσε 3-4 μήνες στην Κύπρο, στο χωριό του, κοντά στους δικούς του ανθρώπους και αγωνιούσε για το μέλλον της πατρίδας του.
Δυστυχώς, ταλαιπωρήθηκε με λευχαιμία και η επιθυμία του ήταν να ταφεί στο χωριό του κοντά στους τάφους των γονέων του, και η επιθυμία του αυτή θα εκτελεστεί.
Η οικογένειά του και οι φίλοι του θα τον θυμούνται πάντα με αγάπη.
Αιωνία του η μνήμη.
.
