ΡΑΓΙΖΕΙ καρδιές η εικόνα του μακελειού στο δημοτικό (Elementary) σχολείο Robb στο Uvalde του Τέξας. Δεκαεννιά παιδάκια και δυο δασκάλες έχασαν τη ζωή τους, θύματα της μανίας ενός νεαρού τρομοκράτη. Τρόμος, απελπισία, λύπη για τους οικείους τους, τη σχολική κοινότητα, την υγιή κοινωνία και ένα βουβό γιατί. Στο μεταξύ, η ζώνη γύρω από τη λίμνη κατακλύστηκε από σταυρούς με τα ονόματα των θυμάτων, πολλά λουλούδια και κεράκια από τους συμμαθητές, τους συμπολίτες τους, αλλά και ανώνυμους διαβάτες, για να τους κρατούν συντροφιά και να τους συνοδεύσουν στο αιώνιο ταξίδι τους.
ΚΑΙ o πλανητάρχης; Αφού συλλυπήθηκε τις οικογένειες, είπε -με ελαφρά τη καρδία- ότι πρέπει να γίνει κάτι για την χρήση των όπλων. «Λόμπι των όπλων» είπε πιο συγκεκριμένα. Για τις πρωτιές του Τέξας στα όπλα ούτε κουβέντα. Βέβαια, γνωρίζει τη ρίζα του κακού. Την μεγαλοβιομηχανία των όπλων και την ανεξέλεγκτη κυκλοφορία τους, αλλά… Τα έριξε όλα στο Θεό! Απλά πράγματα για τον κύριο πρόεδρο. Και κάτι άλλο: αδυνατεί, λέει, να κατανοήσει το γιατί έχουμε τόσους άδικους θανάτους και, μάλιστα, εν καιρώ ειρήνης. Έλα μου ντε… Δυστυχώς, με την απορία θα μείνουμε κι εμείς, μόνο που αυτός έχει τη δύναμη.
ΝΑ ΤΟΥ θυμίσουμε το παράδειγμα της Αυστραλίας, το 1996 επί πρωθυπουργίας John Howard, που μετά το μακελειό στο Port Arthur της Τασμανίας, όπου σκοτώθηκαν 35 αθώοι, χρησιμοποίησε την εξουσία του και κατάφερε μια πανεθνική, σαρωτική μεταρρύθμιση στη νομοθεσία των όπλων; Θυμάστε τις φωτογραφίες στις εφημερίδες με βουνά τα παράνομα όπλα που παραδόθηκαν στα συγκεκριμένα σημεία και κατασχέθηκαν; Αν η μνήμη μου δεν με απατά, η παράδοση γινόταν έναντι μιας συμβολικής αποζημίωσης.
ΝΑ ΜΟΥ πείτε, ότι το κακό συνεχίζεται και στην Αυστραλία. Ναι. Πολλά θα μπορούσαν και μπορούν να γίνουν, αγαπητοί μας αναγνώστες, αν οι κυβερνώντες θέσουν πάνω από τα $$$ τον άνθρωπο.
ΛΕΤΕ η έρευνα ομάδας του Βασιλικού Νοσοκομείου της Μελβούρνης (Royal Melbourne Hospital) σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Μελβούρνης και με επικεφαλής τον καθηγητή Dennis Velakoulis, να πλησιάζει στην έγκαιρη διάγνωση της άνοιας; Μακάρι. Η ομάδα ερευνά, ότι με μια απλή εξέταση αίματος, θα μπορεί να ανιχνευτεί η πάθηση στα πρώτα της στάδια. Ως γνωστόν, η άνοια κοντεύει να γίνει η μάστιγα της εποχής μας.
ΚΑΙ ΜΙΑΣ και μπήκαμε στον χειμώνα, ας βάζουμε καμιά δεκαριά δολάρια εβδομαδιαίως στην άκρη, γιατί οι λογαριασμοί ηλεκτρικού και γκαζιού θα μας έλθουν και λόγω «αύξησης» φουσκωμένοι. Η μόνη ελπίδα είναι η «συγκράτηση» των τιμών, που ήταν και η προεκλογική υπόσχεση της νέας κυβέρνησης. Και, φυσικά, δεν επιδέχεται δικαιολογίες, γιατί κέρδισε την «παντοδυναμία» – 77 έδρες παρακαλώ.
ΠΑΝΤΩΣ, μπαίνοντας στο σουπερμάρκετ για ν’ αγοράσω τα πολύ απαραίτητα, κατέληξα στο ποσόν των $69. Κοιτάζοντας τις δυο μισοάδειες τσάντες μου, κατάλαβα ότι η ακρίβεια χτύπησε για τα καλά και το δικό μου πορτοφόλι.
ΚΟΡΥΦΩΝΟΝΤΑΙ αύριο οι εορτασμοί στην Μεγάλη Βρετανία για τα 70 χρόνια της βασίλισσας Ελισάβετ της Β΄ στο θρόνο. Το Πλατινένιο Ιωβηλαίο -που είναι και εμπορεύσιμο- καλά κρατεί. Χιλιόχρονη να είναι η μονάρχης και καλή υγεία. Ωστόσο, σε μια συνάντηση φίλων, η συζήτηση στράφηκε ολοταχώς γύρω από τον τρόπο που δέχθηκε η βασιλική οικογένεια και οι Βρετανοί την Μίγκαν, σύζυγο του πρίγκηπα Χάρυ. Μάταια προσπαθούσα να στρέψω τη κουβέντα μας σε πιο επίκαιρα θέματα. Εκεί, κόλλησε η βελόνα με τις απόψεις να διίστανται.
ΤΟΤΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ την αναφορά ενός παρουσιαστή σε γνωστή ελλαδική, δορυφορική, τηλεοπτική εκπομπή που διαβάζοντας τις Σαββατιάτικες εφημερίδες, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του ελλαδικού πληθυσμού παρακολουθεί εναγωνίως «το θέμα της Πάτρας», αφήνοντας παρασάγγας πίσω την ακρίβεια που μαστίζει την χώρα και την επίδραση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη γενικά, η προ 3 μηνών εισβολή της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.
ΕΔΩ ΠΟΥ τα λέμε, ένα δίκαιο τους βρίσκω. Βαρέθηκαν να ακούνε τους Έλληνες πολιτικούς να τους σερβίρουν τα ίδια. Γιατί όπως και οι εδώ, έχουν την απάντηση της ακρίβειας και παντός επιστητού στο τσεπάκι τους. Και για να είμαι ειλικρινής, η υπόθεση των παιδιών της Πάτρας, δεν έχει αφήσει άνθρωπο ασυγκίνητο!
KAΛΟ ΜΗΝΑ λοιπόν και προσοχή στα τερτίπια του Χειμώνα. Η είσοδός του στο ηλιακό μας σύστημα έφερε απότομες βροχές, πολύ κρύο και υγρασία.
Κ.Γ.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ του Αυστραλού ακτιβιστή και ιδρυτή της WikiLeaks, Julian Assange, είναι κάτι παραπάνω από γνωστή πιστεύω. Πέρα από τον ίδιο τον Assange και όσους αγωνίζονται σε διάφορες χώρες να τον “σώσουν” (από την απέλαση στις ΗΠΑ), αλλά και για την απελευθέρωσή του, υπάρχει και ένα άλλο άτομο που ενδιαφέρεται… κάπως παραπάνω για την υπόθεση.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τον πατέρα του Julian Assange, John Shipton, συνταξιούχο του κλάδου των κατασκευών, από τη Νέα Νότια Ουαλία, ο οποίος έχει αποδυθεί στον δικό του προσωπικό αγώνα για τη διάσωση του γιου του.
ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ “Ithaka”, το οποίο μιλάει ακριβώς για τον αγώνα αυτόν, θα προβληθεί σήμερα Σάββατο, 4 Ιουνίου, στις 3.45 το απόγευμα, στο Thonbury Picture House, 802 High Street, Thonbury. Θα παραυρεθεί ο ίδιος ο John Shipton, ο οποίος θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού, μετά το τέλος της προβολής. Οι ενδιαφερόμενοι/ες προσέλθετε (αν και, απ’ ό,τι ξέρω, οι κενές θέσεις είναι ελάχιστες)…
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της έλλειψης εργατικών χεριών, ως αποτέλεσμα της σχεδόν διόμισι χρόνων πανδημίας και περιοριστικών μέτρων, δεν είναι μόνο αυστραλιανό φαινόμενο, όπως γράφουμε σε άλλη σελίδα της σημερινής μας έκδοσης.
ΠΛΗΤΤΕΙ όλες σχεδόν τις χώρες του αναπτυγμένου κόσμου, αυτές δηλαδή όπου είχαν επιβληθεί μακροχρόνια lockdowns και πλείστοι άλλοι περιορισμοί.
ΚΑΘΩΣ οι χώρες ανακάμπτουν από την πανδημία, έρχονται στην επιφάνεια τέτοιου είδους προβλήματα, τα οποία, με μια πρώτη ματιά, φαίνεται ότι είναι αρκετά δύσκολο να επιλυθούν.
ΣΤΙΣ ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες Δυτικές, αλλά και ασιατικές χώρες, φαίνεται ότι υφίσταται ένα τεράστιο πρόβλημα, καθώς η γενικότερη οικονομική ανάπτυξη δεν είναι αυτή που περίμεναν πολλοί μετά το τέλος των μέτρων.
ΟΛΕΣ σχεδόν οι χώρες δυσκολεύονται να κλείσουν τις θέσεις εργασίας που έμειναν κενές τα τελευταία δύο χρόνια. Ειδικά στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ο δείκτης ανεργίας βρίσκεται, κατά μέσο όρο, λίγο πάνω από το 7% και δεν προβλέπεται να υποχωρήσει, τουλάχιστον τους αμέσως επόμενους μήνες, στα πριν την πανδημία επίπεδα.
ΟΙ “ΠΛΗΓΕΣ” είναι πολλαπλές και σε όλους τους τομείς. Με τους περιορισμούς στα ταξίδια οι εργαζόμενοι δεν μπόρεσαν να μετακινηθούν διασυνοριακά και έτσι οι περιβαλλοντικές και ψηφιακές βιομηχανίες έχουν χάσει εξειδικευμένους εργαζόμενους.
ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ που παρέχουν νέους εργαζόμενους έχουν και αυτά υποστεί τεράστιες ζημιές. Οι “ημέρες εργασίας” έχουν ακυρωθεί και τα προγράμματα πρακτικής εκπαίδευσης έχουν «παγώσει». Τα δε πανεπιστήμια έχουν χάσει τους ξένους σπουδαστές τους.
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της Μεγάλης Βρετανίας, το Brexit πρόσθεσε ένα ακόμη εμπόδιο στη μετακίνηση των εργαζομένων, κι αυτό γιατί η εμπορική συμφωνία του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Ένωση περιλαμβάνει περιορισμούς στη μετακίνηση και μόνο περιορισμένη αμοιβαία αναγνώριση κάποιων δεξιοτήτων.
ΗΔΗ, όλος ο κόσμος νιώθει, κατά κάποιο ηχηρό τρόπο, τον αντίκτυπο των κλειστών συνόρων λόγω της πανδημίας. Η μετανάστευση σε χώρες που παραδοσιακά δέχονται χιλιάδες μετανάστες κάθε χρόνο έχει μειωθεί, σε μερικές περιπτώσεις δραστικά, οπότε δημιουργείται καθοριστική έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού σε διάφορους τομείς.
ΕΝΑΣ από τους βασικούς τομείς που νιώθει τις παρενέργειες είναι και αυτός της τριτοβάθμιας και ανώτερης εκπαίδευσης. Δεν μετακινούνται διεθνείς φοιτητές και αποφασιστικά ερευνητικά και άλλα προγράμματα έχουν υποχωρήσει.
ΣΥΜΦΩΝΑ με δημοσιευμένες αναλύσεις, ορισμένες χώρες ίσως ωφεληθούν εάν με την εν λόγω κρίση σταματήσει η φυγή ειδικευμένων εργαζομένων. Στην Ευρώπη αυτό αφορά χώρες όπως η Πολωνία, η Ρουμανία και η Ιταλία, οι οποίες θα κερδίσουν περισσότερα από το Ταμείο Ανάκαμψης και θα δουν τη ζήτηση για εξειδικευμένες θέσεις εργασίας να αυξάνεται.
ΣΥΝ ΤΟΙΣ άλλοις, τα συστήματα που συνδυάζουν τους εξειδικευμένους εργάτες με τις επιχειρήσεις που τους χρειάζονται, πρέπει να αναδιοργανωθούν. Όμως, αυτή η διαδικασία θα χρειαστεί χρόνο, ενώ η καθυστέρηση θα διογκώσει το πρόβλημα το οποίο οι χώρες προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν πριν την πανδημία, το δημογραφικό, και αυτό αφορά κυρίως την Ευρώπη.
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ως πιο “τρανταχτό” παράδειγμα αυτό της Γερμανίας, όπου το εργατικό δυναμικό προβλέπεται να συρρικνωθεί κατά περίπου 4 εκατομμύρια μέχρι το 2030 όταν συνταξιοδοτηθεί η γενιά των baby-boomers.
ΟΛΑ αυτά φέρνουν πολιτικές -και μη- προκλήσεις για τις κυβερνήσεις, για τις οποίες το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, σε πρόσφατη έκθεσή του (τον Φεβρουάριο), έγραφε: “Οι κυβερνήσεις θα χρειαστεί να εξετάσουν προσεκτικά τις ευαισθησίες σχετικά με τη συνέχιση των προσλήψεων από το εξωτερικό”.
Δ.Τ.
