Σαν μία καταστροφική πλημμύρα η πανδημία «σκέπασε» κάθε πτυχή της ζωής μας, ενώ εκτροχίασε τη λειτουργία ουκ ολίγων κρατικών μηχανισμών.
Με τα «νερά» να υποχωρούν πλέον -ότι τελείως ακόμη ωστόσο όπως προειδοποιούν οι ειδικοί- κάθε άλλο παρά έχουμε επιστρέψει σε μία «κανονικότητα».
Υπάρχουν έντονα προβλήματα που δημιουργήθηκαν την τελευταία διετία λόγω COVID-19, όμως πολλά προϋπήρχαν και «απλά» επιδεινώθηκαν ή/και αναδείχθηκαν περαιτέρω.
Το ζήτημα της μετανάστευσης για παράδειγμα σε σχέση με την έλλειψη εργατικού δυναμικού δεν είναι νέο. Όπως και η αναμονή για μία βίζα. Η κατάσταση όμως φαίνεται πως έχει φτάσει πλέον στο… αμήν.
«Έχουμε μία κατάσταση στην οποία το Υπουργείο Εσωτερικών και το σύστημα για την έκδοση βίζας αντιμετωπίζουν το απόλυτο κώλυμα (gridlock)», δήλωσε ο πρώην αναπληρωτής γραμματέας του τμήματος μετανάστευσης, Abul Rizvi στο SBS News.
«Υπάρχουν πολλά να διορθωθούν και θα πάρει χρόνο».
«Είτε πρόκειται για ανθρωπιστικούς λόγους, οικογενειακή επανένωση, ή βίζα για ειδικευμένους, πρέπει να τα πάμε πολύ καλύτερα».
Αλλά και ο υπουργός Μετανάστευσης, Ιθαγένειας, Υπηρεσιών για Μετανάστες και Πολυπολιτισμικών Υποθέσεων, Andrew Giles, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα πρόσφατα, ανέφερε προ ημερών στον «Νέο Κόσμο» ότι γνωρίζει το πρόβλημα με τις καθυστερήσεις για νέους μετανάστες και δήλωσε ότι η διεκπεραίωση των εκκρεμών αιτήσεων για βίζα αποτελεί προτεραιότητα γι’ αυτή την κυβέρνηση.
«Έχω εκφράσει τις ανησυχίες μου για την τρέχουσα κατάσταση της επεξεργασίας βίζα στο Υπουργείο Εσωτερικών και δεσμευόμαστε να διασφαλίσουμε ότι οι αιτήσεις θεωρήσεων θα διεκπεραιώνονται εγκαίρως», τόνισε.
Πόσο χρειάζεται να περιμένει κάποιος; Ανάλογα με τη βίζα που έχει αιτηθεί, μπορεί να φτάσει και τα 50 χρόνια περίπου.
Όπως επεσήμανε το 9 NEWS, μετά από μία 10ετία που ζει στο Cairns, η Nicole θεωρεί την Αυστραλία σπίτι της. Όμως, μπορεί να περιμένει έως το 2068 ώστε επίσημα να μπορεί να το «αποδείξει». Η 29χρονη Νοτιοαφρικανή θα είναι τότε 75 ετών.
Τέσσερα χρόνια πριν, προέβη σε μία κίνηση «απελπισίας» να κάνει αίτηση για τη μόνη βίζα που θα της επέτρεπε να μείνει εδώ, με τον πατέρα της και την υπόλοιπη οικογένειά της (remaining relative visa, Subclass 115).
Η βίζα αυτή, ανέφερε το άρθρο, έχει τη μεγαλύτερη αναμονή στην Αυστραλία. Η εκτίμηση αυτήν τη στιγμή από το Υπουργείο Εσωτερικών, την «οριοθετεί» στα 50 χρόνια.
Λόγω της «εμπλοκής» που υπάρχει αυτό το διάστημα -αλλά και πριν από την πανδημία- η αναμονή και γι άλλες βίζες έχει… ξεφύγει: Για parent visa 30 χρόνια, orphan visa 6,3 χρόνια και για carer visa 4,5 χρόνια, σύμφωνα με το 9 NEWS.
Ακόμη μία περίπτωση για remaining relative visa, είναι αυτή της Sara Passarini. Η 20χρονη από την Ιταλία έχει ζήσει στο Περθ πάνω από τη μισή ζωή της, από τότε που ήταν 9 ετών, όταν ήρθε στην Αυστραλία με τη μητέρα της.
Πήγε στο σχολείο, ενόσω σε bridging visa, και χρειάστηκε η οικογένειά της χρειάστηκε να πληρώσει 63.000 δολ. για τα έξοδα. Δεν πήγε στο πανεπιστήμιο, αν και το ήθελε, καθώς οι δαπάνες θα ήταν υψηλές επίσης γι’ αυτήν.
Για την ώρα εργάζεται 30 ώρες την εβδομάδα και σπουδάζει σε TAFE, «επειδή είναι το μόνο που μπορεί» να κάνει. Σχεδιάζει να κάνει αίτηση για βίζα ειδικευμένης, καθώς χρειάζεται να έχει 4 χρόνια εργασιακής εμπειρίας, όταν αποφοιτήσει.
Εκτιμάται ότι περί τα 367.000 άτομα είναι αυτήν τη στιγμή με bridging visa στην Αυστραλία, διπλάσιοι από τον Ιούνιο του 2019 (180.000), ενώ παράπονα για καθυστερήσεις εκφράζονται επίσης από συνηγόρους προσφύγων, αλλά και διεθνείς φοιτητές.
Στο μεταξύ, το SBS επεσήμανε ότι το τμήμα μετανάστευσης είναι αντιμέτωπο με περικοπές ύψους 875 εκατ. δολ. σύμφωνα με την τελευταία πληροφόρηση από την κυβέρνηση Morrison τον Μάρτιο.
Ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης Albanese αναμένεται τον Οκτώβριο και η ενίσχυση των πόρων κρίνεται απαραίτητη για να ξεπεραστούν τα προβλήματα με τις καθυστερήσεις στις βίζες, σε μία κρίσιμη μάλιστα συγκυρία για την οικονομία, με τις επιχειρήσεις να αναζητούν απεγνωσμένα υπαλλήλους.
