ΛΟΓΙΚΑ, ο ομογενής Εργατικός βουλευτής, Στηβ Δημόπουλος, θα πρέπει να γίνει υπουργός σήμερα στην πολιτειακή κυβέρνηση του Daniel Andrews. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, το ποιος θα γίνει υπουργός δεν το αποφασίζει ο πολιτειακός πρωθυπουργός, αλλά τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ας ελπίσουμε ότι οι Εργατικοί βουλευτές και γερουσιαστές θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Όχι για τον ίδιο τον Δημόπουλο -που, κατά την γνώμη μου, το αξίζει- αλλά για την παράταξή τους.
ΓΙΑ την ιστορία, να αναφέρουμε ότι μετά την παραίτηση της Τζένης Μικάκου (στην οποία την… έσπρωξε ο πολιτειακός πρωθυπουργός) αυτή ήταν η πρώτη Εργατική κυβέρνηση εδώ και… δεκαετίες που δεν είχε ομογενή υπουργό. Κάποτε ο πρόεδρος της Βουλής ήταν Έλληνας (Αλέκος Ανδριανόπουλος), ο υπαρχηγός του κόμματος επίσης (Δημήτρης Δόλλης, που αργότερα έγινε υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας) και υπουργοί ο Γιάννης Πανταζόπουλος και ο Φάνος Θεοφάνους…
ΒΕΒΑΙΑ, τότε είχαμε και πέντε ελληνόφωνα Τμήματα του Εργατικού Κόμματος, ενώ τώρα (αν δεν κάνω λάθος) δεν έχουμε κανένα.
ΤΕΛΙΚΑ, αν θέλει κανείς να εργαστεί σε πολιτικό της Αυστραλίας θα πρέπει πρώτα να εργαστεί στον… «Νέο Κόσμο». Όπως θα διαβάσατε, η πρώην δημοσιογράφος του «Νέου Κόσμου», Penny Papas, διορίστηκε βοηθός Γραμματέα του Εργατικού Κόμματος της Νότιας Αυστραλίας. Δεν είναι η μόνη! Από τον «Νέο Κόσμο» προσελήφθηκε ως σύμβουλος του πρώην πολιτειακού πρωθυπουργού της Βικτώριας, Τεντ Μπέϊλιου, ο Φώτης Καπετόπουλος. Άλλοι που εργάζονται ή εργάστηκαν για υπουργούς είναι η Ευγενία Παυλοπούλου, ο Γιώργος Χατζημανώλης, ο Βασίλης Κυριακόπουλος, η Κριστίν Παναγιώτου, η Ελένη Βελισσάρη, η Κάθι Καμπουροπούλου κ.ά. Και παλαιότερα, βεβαίως, έφυγαν από τον «Νέο Κόσμο» για να εργαστούν για το ΠΑΣΟΚ (στα ένδοξα χρόνια της δεκαετίας του ’80) οι Δημήτρης Παπαγεωργίου και Σωτήρης Χατζημανώλης.
Τ.Τ.
ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για την ακρίβεια, γιατί μόνο «καλό» της κάνουμε. Την ανεβάσαμε στα ύψη! Άκου η τομάτα $11 και το μαρουλάκι $10! Και το χειρότερο, πολλοί συμπάροικοι που φύτευαν στους λαχανόκηπους τα χειμερινά, φέτος, απ’ ό,τι λένε, η σοδειά είναι αρκετή μόνο για την άμεση οικογένεια. Εμένα, δηλαδή, που συνήθως με φίλευαν με ολόφρεσκα ραδίκια, κρεμμυδάκια κλπ. φέτος με την τόση ακρίβεια, μένω απέξω.
ΩΣΤΟΣΟ, αλλού πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα με τις πολυεθνικές να εξάγουν ξέφρενα φυσικό αέριο και λιγνίτη και να πλουτίζουν, ύψωσαν τις τιμές του ρεύματος, ενώ τα νοικοκυριά απειλούνται και με διακοπές. Εδώ που τα λέμε, η δήλωση του πρωθυπουργού, ότι γι’ αυτό φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, έχει μια δόση αλήθειας. Γιατί αυτός, δεν έχει προλάβει καν να ζεστάνει την πρωθυπουργική καρέκλα.
ΟΣΟ ΓΙΑ εμάς κ. Albanese, μη στεναχωριέστε. Αν και στα μέσα του χειμώνα, μια οικονομία στη κατανάλωση ηλεκτρισμού την κάνουμε. Και, ναι, «χαμηλώνουμε» και τα φώτα!…
ΑΝΤΕ, παρελθόν και τα προσωπικά μας δεδομένα. Ναι, ναι. Αυτά που κάποτε επικαλούμασταν ότι είναι δικά μας, μάς ανήκουν και απαγορεύεται η χρήση τους από τρίτους. Φυσικά, ποτέ δεν ήταν έτσι. Οι κάμερες στους δρόμους, τα CCTV που ελέγχουν τις κινήσεις των διερχομένων άρα και ημών και υμών και οι άνωθεν, οι δορυφορικές, μόνο ιδιωτική ζωή δεν μάς εξασφαλίζουν.
ΤΩΡΑ προστίθεται και η ψηφιακή αναγνώριση, δηλαδή η καταγραφή των βιομετρικών μας στοιχείων στις εισόδους των μεγαλοκαταστημάτων. Ενδεχομένως, οι κατέχοντες την τεχνολογία να το γνωρίζουν. Εντάξει. Ακούγονται αντιπαραθέσεις και διαφωνίες. Όμως, αν με ρωτάτε, ήλθε για να μείνει. Είναι και αυτό μέρος της νέας τάξης πραγμάτων. Άλλωστε, όπως επεσήμανε το ABC στην χώρα που ζούμε, δεν υπάρχει συγκεκριμένος νόμος για τη χρήση της περί ης ο λόγος τεχνολογίας. Μόνο προβλέψεις… περί προστασίας της ιδιωτικότητάς μας.
ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ για την ερημοποίηση και την ξηρασία, τους δυο εφιάλτες που απειλούν τον πλανήτη, χτυπά σε άρθρο του ο Δρ. Εδαφολογίας, Χρήστος Τσαντήλας («Ν.Κ.» 20/6/22), ο οποίος αναφερόμενος στην Αυστραλία, γράφει: «Λόγω της ξηρασίας του αιώνα, η γεωργική παραγωγικότητα μειώθηκε κατά 20% περίπου την περίοδο 2002 έως 2010 και ότι με τις μεγάλες πυρκαγιές μεταξύ 2019 και 2020 θανατώθηκαν 3 δισεκατομμύρια ζώα». Τα ζήσαμε, έτσι δεν είναι;
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, αν και αναγνωρίζει ότι πολλές χώρες -μεταξύ αυτών και η Αυστραλία- έχουν βάλει σε εφαρμογή σειρά προγραμμάτων για την ορθή διαχείριση του νερού, προβλέπει ότι μέχρι το 2050, γύρω στα 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε περιοχές με έλλειψη νερού, τουλάχιστον για ένα μήνα το χρόνο.
ΤΑ ΓΡΑΦΩ, γιατί καλό είναι να τα έχουμε κατά νου. Μεγαλώνουμε παιδιά κι εγγόνια…
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, οι κινήσεις του μεγάλου σουλτάνου, ο οποίος συνεχίζει τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά και τη ρητορική για αποστρατικοποίησή τους, κάνοντας έτσι αισθητή την στρατιωτική του παρουσία και δύναμη, δημιουργούν βαρύ κλίμα έντασης με την Ελλάδα. Θα πάει το θέμα προς συζήτηση στην επικείμενη Σύνοδο των ηγετών του ΝΑΤΟ. Βεβαίως, δεν λαμβάνει υπόψη τις προτάσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, για ήρεμα νερά, διαύλους επικοινωνίας και περιθώρια διαλόγου. Αυτά είναι… ψιλά γράμματα για τον κ. Ερντογάν.
ΚΡΑΤΑ, επίσης, στα σύνορα κοντά χίλιους παράνομους μετανάστες και απειλεί και φοβερίζει ότι θα τους διοχετεύσει στην Ελλάδα μέσω Έβρου. Προκλήσεις εντυπωσιασμού; Ο Μητσοτάκης, από την πλευρά του, φαίνεται να κινείται μέσω της διπλωματικής οδού και, με όπλο το διεθνές δίκαιο, προσπαθεί να αποφύγει «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο. Ευχή μας.
ΔΙΑΒΑΣΑ το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά «Η ύβρις του Ερντογάν και οι στραβές» («Ν.Κ.», 16/6/22) που αναδημοσιεύτηκε από την «Καθημερινή» και στάθηκα σ’ ένα σημείο που μού κέντρισε το ενδιαφέρον. «… να μπουν για λίγο τα κομματικά και τα προσωπικά στην άκρη, γιατί χωρίς αρραγές (άρρηκτο-άθραυστο) εσωτερικό μέτωπο, δεν πας πολύ μακριά».
ΚΥΠΡΙΑ στην καταγωγή, θυμήθηκα τον επαναστατικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955 κατά της Βρετανικής Αποικιοκρατίας, την ανταρσία των Τούρκων το 1964 με την ευλογία της Αγγλίας, το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών και την τουρκική εισβολή του 1974, και αναρωτήθηκα για τη στάση των κομμάτων στην αντιμετώπιση εκείνων των κακών. Φαύλος κύκλος αδέλφια. Ένα συνονθύλευμα με κομματικές και προσωπικές κόντρες και αντιπαραθέσεις, μέχρι τελικής πτώσεως.
ΜΑΘΑΜΕ κάτι; Προεδρικές εκλογές έρχονται στην μεγαλόνησο. Ας πρυτανεύσει η λογική. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά και ως ένα μέτωπο, θα μπορέσουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τον σουλτάνο, που καιροφυλακτεί και ονειρεύεται τα εδάφη μας.
ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ μου Καναδοελληνοκύπριο, Ανδρέα Χρυσάφη, γνωρίζω μέσα από τα άρθρα που αναδημοσιεύει συχνά-πυκνά η εφημερίδα μας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Aphrodite’s Sacred Virgins» στην Αγγλική, που εξετάζει την εποχή της μετάβασης από την αρχαία στην νεότερη περίοδο στην Κύπρο. Συγχαρητήρια.
ΤΕΛΟΣ, να ευχηθούμε καλό ταξίδι στους ομογενείς, που ταξιδεύουν για διακοπές στην γενέτειρα. Μετά από δυόμιση χρόνια κορονοϊού, επιτέλους, δόθηκε το «πράσινο φως» για ελληνικό, καλοκαιρινό ήλιο και θάλασσα. Καλά να περάσετε και με υγεία πίσω στην Αυστραλία.
Κ.Γ.
ΤΟΣΟ στην Ελλάδα όσο και εδώ και βέβαια και σε άλλες χώρες, τα σουπερμάρκετ και άλλα καταστήματα έχουν πλέον μεταβληθεί σε… μπουτίκ, ή σε μουσεία… Μπαίνεις μέσα, θαυμάζεις, κόβεις βόλτες, κοιτάς τις τιμές των διαφόρων προϊόντων και φεύγεις.
ΑΝ δεν έχει ήδη γίνει αυτό, έχει αρχίζει και γίνεται και δεν είναι μακριά ο καιρός που θα πούμε αντίο στα… παλαιάς μοδός μαγαζιά, όπου μπορούσες ακόμα και να έχεις επιλογές.
ΤΟ μόνο που μπορείς να κάνεις πλέον είναι να θαυμάζεις τα προϊόντα που εκτίθενται πίσω από ψυγεία, βιτρίνες και παντοειδή ράφια, σαν να πηγαίνεις στο μουσείο ή σε μια γκαλερί.
ΔΕΝ πρέπει να έχεις παράπονο, γιατί τουλάχιστον σ’ αφήνουν ακόμα να τα δεις και τα χαζέψεις…
ΑΝ δεν βγάλουν τα διάφορα πολυκαταστήματα πράγματα σε έκπτωση, μένεις για πολύ να τα κοιτάς και να αναπολείς.
ΕΙΝΑΙ σαν να ενδιαφέρονται οι ιθύνοντες στο να καναλιζάρουν το καταναλωτικό μας πάθος που μας κυριεύει πότε-πότε…
ΠΡΕΠΕΙ, σου λένε, να γίνουμε σωστοί άνθρωποι, σωστοί πολίτες και να μην αφηνόμαστε, πρέπει να γίνουμε πιο σοβαροί ρε παιδί μου…
ΣΤΟ μεταξύ, όλα αυτά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμβαίνουν και σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, είδαν οι ιθύνοντες ότι όλοι τρέχουν να βγάλουν ή να ανανεώσουν διαβατήρια κι είπαν να βγάλουν τα σπασμένα των τελευταίων δυο χρόνων της πλήρους απραξίας.
ΝΑ ‘ΣΟΥ και διπλασίασαν τα χρήματα που πρέπει να καταβάλλεις για διαβατήριο, να ‘σου και αυξάνονται κατακόρυφα μέσα σε ελάχιστες μέρες οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, και άλλα, και άλλα…
ΚΙ ΑΠΟ κοντά η ταλαιπωρία, το χάος και η ακατάσχετη ανακατωσούρα σε αεροδρόμια, σταθμούς και συναφή ευαγή μέρη…
ΑΝ βάλεις και τις εφημερίδες που δεν τις παίρνουν ποτέ οι συνδρομητές στα σπίτια τους, οι επιστολές και τα δέματα που δεν πηγαίνουν ποτέ στους παραλήπτες τους και όλο το αλλαλούμ σε ταχυδρομεία και μεταφορές, έδεσε το γλυκό.
ΣΤΟΝ γράφοντα ήρθε πίσω δύο φορές το ίδιο βιβλίο που έστειλε σε φίλη στη Θεσσαλονίκη. Την πρώτη φορά ειπώθηκε ότι δεν το αναζήτησε κανείς, αλλά τη δεύτερη δεν ειπώθηκε τίποτα… Άντε τώρα να τους πεις ότι η παραλήπτρια δεν πήγε ποτέ πουθενά και ότι όλη την ημέρα είναι στο σπίτι της. Ή γίνεται κάτι άλλο που δεν ξέρουμε;
Δ.Τ.