Το θέμα του Διαγενεακού Τραύματος με αναφορά στις Γυναίκες πρόσφυγες ποντιακής καταγωγής, ήταν το θέμα του σεμιναρίου που οργάνωσε το Δίκτυο Πνευματικής Τροφής Ελληνίδων Αυστραλίας, (FFTN) που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα.

Το θέμα με ιδιαίτερο νόημα για πολλούς παρακολούθησαν πάνω από 50 συμμετέχοντες από την Αυστραλία, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο και παρουσιάστηκε από την ψυχολόγο, Σοφία Γεωργιάδου, από την Κοζάνη.

Η ανάλυση της κ. Γεωργιάδου ενισχύθηκε από τις εμπειρίες των Ελληνοαυστραλών γυναικών ποντιακής καταγωγής, της Ρόμα Σιάχου, της Λίτσας Αθανασιάδη και της Σιμέλας Σταματοπούλου, που αφηγήθηκαν τις βαθιά συναισθηματικές ιστορίες του ξεριζωμού και της απώλειας των οικογενειών τους και που σήμερα μέσα από τις δραστηριότητές τους κρατούν ζωντανή την ποντιακή ταυτότητα στη Μελβούρνη.

Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να προσθέσουν τις εμπειρίες τους σε μια συζήτηση που επεκτάθηκε πέρα από τις προγραμματισμένες 2 ώρες.

Το Σεμινάριο συντόνισε η ιδρύτρια και πρόεδρος του FFTN, Βαρβάρα Αθανασίου-Ιωάννου, η οποία τόνισε τη σημασία τέτοιων εκδηλώσεων και ευχαρίστησε όλους τους παρουσιαστές, τους παρευρισκόμενους, τα ΜΜΕ και την ομάδα της για το ενδιαφέρον και την υποστήριξή τους τονιζοντας τη σπουδαιότητα και την επικαιρότητα του θέματος ενόψει του πολέμου στην Ουκρανία.

Οι εορτασμοί, οι ημέρες μνήμης και οι ιστορικές επέτειοι μας δίνουν την ευκαιρία να θυμηθούμε γεγονότα που επηρέασαν την πορεία της ιστορίας, γεγονότα που είναι διαποτισμένα από βάσανα και πόνο, όπως ο πόλεμος. …

Ως Έλληνες, το πεπρωμένο μας είναι να έχουμε πολλές τέτοιες επετείους για να μνημονεύσουμε, καθώς ο ιστός του παρελθόντος που μας κατακλύζει είναι συνυφασμένος με τον πόνο του πολέμου, της γενοκτονίας και του εκτοπισμού:

Ωστόσο, παρά την παρέλευση του χρόνου οι Έλληνες παραμένουν συνδεδεμένοι με αυτά τα γεγονότα του παρελθόντος που μας επηρέασαν μέχρι σήμερα με τρόπους ύπουλους και κρυφούς, το αποτέλεσμα του τραύματος του πολέμου και του θανάτου επηρεάζει τις ζωές μας και τις μετέπειτα γενιές.

Η κεντρική ομιλήτρια κα Γεωργιάδου, επίσης ποντιακής καταγωγής, εξήγησε επιστημονικά τους μηχανισμούς των τραυματικών εμπειριών και πώς αυτές οδηγούν σε εσωτερικό τραύμα.

Ανίκανοι να επεξεργαστούν αποτελεσματικά τον αντίκτυπο του θανάτου, της απώλειας, του εκτοπισμού, της βίας και της εξορίας, πολλοί από τους Πόντιους πρόσφυγες παρέμειναν αμετάκλητα συντετριμμένοι και τραυματισμένοι.

Ο πρόσφυγας βιώνει τραύμα μέσα από βαθιά απώλεια -ζωή, πατρίδα και τρόπο ζωής- επαναλαμβανόμενες βίαιες αλλαγές, έλλειψη ελέγχου και ασφάλειας και απώλεια της ανεξαρτησίας.

Η αίσθηση της ταυτότητας κλονίζεται και ο πρόσφυγας βιώνει το τραύμα μέσα απο μια καταιγίδα συναισθημάτων όπως οργή, θλίψη, απομόνωση, αδυναμία, απόγνωση και συχνά οδηγεί σε νευρικό κλονισμό.

Η πρώτη γενιά των προσφύγων, ουσιαστικά εκείνων που είχαν βιώσει προσωπικά τα τραυματικά γεγονότα, και το τραύμα που προέκυψε και τις δευτερεύουσες συνέπειες όπως η φτώχεια, η ασθένεια, το άγχος και η έλλειψη υποστήριξης, η διασπορά των οικογενειακών μονάδων, συνοδευόμενα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν φτάνοντας στη νέα πατρίδα, μεταδίδεται και στις επόμενες γενιές. Το τραύμα αυτü αναφέρεται ως τραύμα μεταξύ των γενεών, η διαγενεακο τραύμα

Οι μελλοντικές γενιές ταυτίζονται με τους οικογενειακούς προκατόχους τους.

Το τραύμα μεταξύ των γενεών μεταδίδεται κυρίως μέσω του συναισθηματικού δεσμού με τους γονείς, ιδιαίτερα της μητέρας, με τις επόμενες γενιές να κληρονομούν το τραύμα μέσω της επαναλαμβανόμενης έκθεσης στον φόβο και την απειλή.

*Για να βρείτε περισσότερα σχετικά με το Food For Thought, ανατρέξτε στον ιστότοπό του στο www.fftn.org.au. Ερωτήσεις στο info@fftn.org.au