Σχεδόν 200.000 άνθρωποι κατέθεσαν αίτηση διαζυγίου στην Αυστραλία τα τελευταία δύο χρόνια. Πρόκειται για τον υψηλότερο αριθμό εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία, με τις σχέσεις να υποκύπτουν στους παρατεταμένους εγκλεισμούς και σε άλλες πιέσεις που σχετίζονται με την πανδημία του κορονοϊού.
Συγκεκριμένα, το Ομοσπονδιακό Περιφερειακό και Οικογενειακό Δικαστήριο της Αυστραλίας έλαβε 47.016 αιτήσεις διαζυγίου κατά τη διάρκεια του οικονομικού έτους 2021-22, ενώ το προηγούμενο έτος υποβλήθηκαν 49.625 ακόμα αιτήσεις. Σε κάθε αίτηση αναλογούν δύο άτομα.
Η διευθύνουσα σύμβουλος της Relationships Australia NSW, Elisabeth Shaw, σχολιάζοντας την εθνική τάση, δήλωσε στην “Sunday Morning Herald”, ότι η πανδημία έφερε πολύ άγχος, προκάλεσε συγκρούσεις, αλλά και ανάγκασε τα ζευγάρια να περάσουν χρόνο μαζί και να αντιμετωπίσουν προβλήματα μεταξύ τους που μπορεί να απεύφευγαν προηγουμένως.
“Οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να περάσουν χρόνο μαζί, κάτι που δεν θα έκαναν υπό κανονικές συνθήκες με τις πολυάσχολες ζωές τους”, δήλωσε η κα Shaw.
“Ορισμένα ζευγάρια και οικογένειες τα πήγαν πολύ καλά, εξέπληξαν τους εαυτούς τους με πραγματικά συγκινητικές στιγμές όπου βίωσαν μια αναζωπύρωση και μια επανεκτίμηση της καλής τους σχέσης. Άλλοι ένιωσαν ότι στις δυσκολίες δεν μπορούσαν να βασιστούν στον σύντροφό τους, οπότε δεν τους είχε απομείνει τίποτα”.
Τα στοιχεία των δικαστηρίων αντιπροσωπεύουν όλα τα διαζύγια στην Αυστραλία, εκτός από εκείνα της Δυτικής Αυστραλίας.
Ωστόσο, ο αριθμός των αιτήσεων δεν αποκαλύπτει το ποσοστό διαζυγίων, διότι αυτό εξαρτάται από τον αριθμό των γάμων στον πληθυσμό.
Αγνοεί, επίσης, τους χωρισμούς στις de facto σχέσεις, οι οποίοι είναι όλο και πιο συνηθισμένοι.
Τα στοιχεία της Απογραφής του 2021 που δημοσιεύθηκαν από την Αυστραλιανή Στατιστική Υπηρεσία πριν λίγες εβδομάδες αποκάλυψαν ότι το 11,5% των ατόμων ηλικίας άνω των 15 ετών βρίσκονται σε de facto σχέση. Το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί από 9,4% το 2011 και 10,4% το 2016.
Ο πραγματικός αριθμός των διαζυγίων είναι διπλάσιος, εάν συμπεριληφθούν και οι χωρισμοί των ανθρώπων που βρίσκονται σε de facto σχέση, εκτιμά η διευθύνουσα σύμβουλος του The Separation Guide, Angela Harbinson.
Η κα Harbinson δήλωσε ότι απαιτείται μια πολιτική απάντηση για να αντισταθμιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις που επιφέρουν στην κοινωνία οι χωρισμοί και τα διαζύγια, όπως “υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας, αυτοκτονιών και κατάθλιψης, καθώς και μακροχρόνιας φτώχειας”.
Χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογία μιας βρετανικής μελέτης, υπολόγισε ότι το κοινωνικό κόστος για την Αυστραλία ήταν $860.000 ανά διαζύγιο, ή περισσότερα από $40 δισεκατομμύρια ετησίως.
Σήμερα υπάρχουν περισσότερες από ένα εκατομμύριο μονογονεϊκές οικογένειες, που αντιπροσωπεύουν το 15,9% όλων των οικογενειών.
Οι κοινωνιολόγοι, από την άλλη, δηλώνουν ότι ενώ ο εγκλεισμός, όπως και άλλες πιέσεις που σχετίζονται με την πανδημία έχουν σίγουρα παίξει ρόλο, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που οδηγούν τα ζευγάρια στον χωρισμό.
Η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Curtin, Farida Fozdar, είπε στο ABC ότι οι κοινωνικοί μας κανόνες έχουν αλλάξει.
“Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι υπάρχει μια σειρά από λόγους για τους οποίους οι γάμοι μπορεί να μην πετύχουν”, είπε.
“Έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τον εαυτό τους και τις σχέσεις τους γενικότερα”.
“Συχνά τα διαζύγια μπορεί να χωρίσουν επειδή δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι ως άτομα μέσα στις σχέσεις τους και, ως εκ τούτου, αποφασίζουν να κάνουν αυτό που η Gwyneth Paltrow περιέγραψε ως “συνειδητή αποσύνδεση” (uncoupling).
Η σύμβουλος διαζυγίων (divorce coach) Carla Da Costa, η οποία εργάζεται με πελάτες σε όλη την Αυστραλία για να τους βοηθήσει με τις πρακτικές και συναισθηματικές πτυχές του χωρισμού, δήλωσε στην “Sunday Morning Herald”, ότι είχε μια σταθερή ροή πελατών κατά τη διάρκεια της πανδημίας και ότι οι περισσότεροι ήταν από το Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη, όπου οι πολίτες βίωσαν τις μεγαλύτερες περιόδους εγκλεισμού.
“Νέοι πελάτες έρχονται σε μένα εκφράζοντας ότι το lockown τους ανάγκασε να επανεκτιμήσουν τη σχέση τους”, δήλωσε η κα Da Costa και παρατηρεί ότι η νέα γενιά είναι λιγότερο πιθανό να συμβιβαστεί με σχέσεις που δεν τους ιναοποιούν και θα μπορούσε να βρει ολοκλήρωση μετά το διαζύγιο σε “ένα δεύτερο κεφάλαιο της ζωής”.
