Σε ένα ξεχασμένο τμήμα της συνοικίας του Ψυρρή, στο κέντρο της Αθήνας, νέοι Αθηναίοι επιχειρηματίες, ανοίγουν εστιατόρια, εργαστήρια τατουάζ και κουρεία. Βρίσκονται ανάμεσα σε ετοιμόρροπα, ακατάστατα και σκονισμένα, μικρά καταστήματα που εμπορεύονται εκεί για δεκαετίες.

Το Ψυρρή, που κάποτε φιλοξενούσε εργαστήρια βυρσοδεψίας λόγω του Ιλισσού που περνούσε κοντά, ήταν νοτισμένο με τη μυρωδιά από ούρα εξαιτίας της διαδικασίας που χρησιμοποιούσαν.

Ήταν ένας τόπος φτώχειας, εγκληματικότητας και, από τη δεκαετία του ’80, ηρωίνης. Από τότε εξευγενίστηκε. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μεγάλο μέρος του Ψυρρή μεταμορφώθηκε και τώρα αποτελεί ακριβό τουριστικό προορισμό. Ωστόσο, υπάρχει ένα μικρό μέρος του παραμένει αναλλοίωτο και κρατάει ακόμα από το παρελθόν, φιλοξενώντας νέες, αλλά αυθεντικές εμπειρίες.

ΑΡΚΑΔΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

“Ναι, σωστά, έχουμε το ίδιο μικρό όνομα” γελάει η Ιωάννα, η οποία μαζί με τον σύζυγό της Ιωάννη, λειτουργούν τη Στοά του Ψυρρή. Το μικροσκοπικό ουζερί στη γωνιά του δρόμου, έχει δύο τραπέζια στο πεζοδρόμιο, τρία μέσα, και όλα τα φαγητά μαγειρεύονται πάνω σε μια μικρή οικιακή κουζίνα με τέσσερις εστίες και έναν φούρνο.

Παρήγγειλα άγρια χόρτα, σερβιρισμένα με ντόπιο ελαιόλαδο, vegan ντολμαδάκια “στρωμένα” πάνω σε παχύρρευστο γιαούρτι και γαρνιρισμένο με δυόσμο, και καπνιστό σκουμπρί. Μαζί ήπια και μια παγωμένη μπύρα Mamos, που παράγεται στην πόλη του πατέρα μου, την Πάτρα.

“Φτιάχνουμε σπιτικό φαγητό… θέλουμε οι άνθρωποι να τρώνε σαν να είναι φιλοξενούμενοι στο σπίτι μας… υγιεινό, ντόπιο φαγητό”, λέει ο Ιωάννης.

“Το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο κόσμο, οι φίλοι και οι συγγενείς λάτρευαν τα μαγειρευτά μας και έλεγαν ‘εσείς οι δύο πρέπει να ανοίξετε ένα μαγαζί’ και έτσι το κάναμε”, προσθέτει η Ιωάννα.

Το μεζεδοπωλείο βρίσκεται σε μια εγκαταλειμμένη στοά, εξ ου και το όνομα.

“Ήταν κλεισμένο με σανίδες, εγκαταλελειμμένο, αλλά πήραμε το ρίσκο, εν μέσω της πανδημίας ν’ ανοίξουμε. Και πάμε καλά”, λέει ο Ιωάννης και δείχνει το διπλανό κατάστημα με τις σανίδες μέσα στην εγκαταλελειμμένη στοά.

Ο Ιωάννης εργάζεται σε κουζίνες από τα 16 του χρόνια. “Δεν είμαι σεφ, αλλά εξαιρετικός μάγειρας”, επισημαίνει.

“Όλη η ζωή μου είναι γύρω από το φαγητό, εδώ και 20 χρόνια, είναι η κλίση μου, και τώρα με την Ιωάννα, που είμαι πολύ τυχερός που με ακολούθησε σε αυτό, μπορούμε να σερβίρουμε στον κόσμο τα πιάτα που αγαπάμε”.

Η Ιωάννα τονίζει ότι όλα έχουν να κάνουν με την ποιότητα, τα συστατικά και το γεγονός ότι προμηθευτές τους είναι ντόπιοι παραγωγοί.

Στη συνέχεια, ο Ιωάννης με πηγαίνει να δω τις ντομάτες που αποθηκεύει σε μια εσοχή της στοάς.

“Έχετε μυρίσει ποτέ τέτοιες ντομάτες; Δεν χρειάζονται ψυγείο, είναι ώριμες και έτοιμες”.

Το ζευγάρι αγοράζει από μικρούς παραγωγούς και τις λαϊκές αγορές.

“Προσπαθούμε να αποφεύγουμε τα σουπερμάρκετ και τα υλικά μαζικής παραγωγής, και το φαγητό μας είναι εποχιακό” λέει η Ιωάννα.

Η Στοά του Ψυρρή είναι θαμμένη ανάμεσα σε κλειδαράδες, αγγειοπλάστες, μοδίστρες, ραφτάδες, μπαλωματζήδες, καλαθοπλέκτες. Τα περισσότερα από τα μικροσκοπικά αυτά μαγαζάκια είναι εκεί από τις δεκαετίες του 1950 και 1960.

Ήθελαν να “ξεφύγουν από το τουριστικό Ψυρρή”.

“Είμαι ντόπιος και ζω εδώ πάνω από 16 χρόνια και αυτό το μέρος είναι καινούργιο έδαφος”, λέει ο Ιωάννης.

ΒIRTH OF JOY – ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΧΑΡA

Εξήντα μέτρα πιο κάτω, βρίσκεται το κουρείο Joy’s Birth, το οποίο ξεχωρίζει με ένα παλιομοδίτικο δοχείο γεμάτο πολύχρωμες καραμέλες που στριφογυρίζει στην είσοδο. Η διακόσμηση και τα εξαρτήματα, είναι ένας συνδυασμός rockabilly-steampunk αισθητικής. Δερμάτινες περιστρεφόμενες καρέκλες κουρέα, ασπρόμαυρες φωτογραφίες και αυτοκόλλητα κοσμούν τους τοίχους και τους καθρέφτες.

Μπορείτε να πιείτε καφέ ή, αν θέλετε, ακόμα και ένα μπέρμπον από το μπαρ του κουρείου.

Ο Βασίλης Σεραφετινίδης άνοιξε το Joy’s Birth πριν από επτά χρόνια και είναι πρωτοπόρος. Αλλά το αφεντικό δεν ήταν σήμερα εδώ. Ο Σεραφετινίδης γράφει στην ιστοσελίδα του Joy’s Birth: “Απ’ όταν αρχίσαμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε… δεν μας απορροφά ο χρόνος… κάνουμε τον κόσμο ένα πιο όμορφο μέρος”.

Ο Ιάσονας, η Νίνα και ο Δημήτρης, κάτοικοι του Ψυρρή, έχουν όμορφα τατουάζ και ένα ιδιαίτερο στυλ.

Την άποψη του Σεραφετινίδη συμμερίζεται και η ομάδα του. Ο Ιάσονας έλουσε τα λιγοστά μαλλιά μου, δύο φορές, – μία πριν και μία μετά το κούρεμα. Μου έκανε μασάζ στο μικροσκοπικό μου κεφάλι τόσο καλά που σταμάτησα να μιλάω. Κατόρθωμα. Στη συνέχεια αφιέρωσε χρόνο, πολυτελή χρόνο, για να μου δώσει ένα τέλειο αυστηρό λουκ, το μόνο στυλ που μου πάει.

“Διοργανώνουμε και εργαστήρια” λέει ο Ιάσονας. “Οι άνθρωποι έρχονται από το εξωτερικό, από τη Γαλλία, την Ιταλία, ακόμη και από τις ΗΠΑ”.

Το ξυλώδες άρωμα της λοσιόν Pinaud Clubman, που έτριψε στο ξυρισμένο μου κεφάλι, με γύρισε πίσω στα ελληνικά καφενεία όπου πήγαινα με τον πατέρα μου παλιά.

Πρόδωσα την εμπιστοσύνη του κουρέα μου πίσω στη Μελβούρνη, αλλά ήταν μόνο μια φορά και δεν σήμαινε τίποτα. Τουλάχιστον αυτό θα πω εγώ.

Μεγάλο μέρος του Ψυρρή είναι πλέον μια αποικία Airbnb, γεμάτη με μπαρ, εστιατόρια και τουρίστες. Είναι ωραίο να βρίσκεις κάτι φρέσκο, μόλις 500 μέτρα πιο πέρα από τον πολυσύχναστο τουριστικό του κέντρο.