Έλαμψαν δια… την απουσία τους τα Ελληνικά ονόματα από την παρουσίαση της χρυσής ομάδας με τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές και προπονητές που φόρεσαν ποτέ το εθνόσημο της Αυστραλίας. Εμείς βγήκαμε στους δρόμους του Oakleigh και του Frankston προκειμένου να συζητήσουμε επί του θέματος με φιλάθλους – μέλη της Ελληνικής κοινότητας
Ένας αιώνας έχει περάσει από την μέρα που η εθνική ποδοσφαίρου της Αυστραλίας αντιμετώπισε τη Νέα Ζηλανδία στο πρώτο επίσημο παιχνίδι των δύο ομάδων. Το ημερολόγιο έδειχνε την 17η Ιουνίου του 1922 όταν οι Νεοζηλανδοί θα επικρατούσαν με 3 -1 ξεκινώντας μια αθλητική κόντρα που καλά κρατεί μέχρι και τις μέρες μας. Προκειμένου να γιορτάσει το γεγονός, η ομοσπονδία σε συνεργασία με ιστορικούς του αθλήματος αλλά και απλούς φίλαθλους, δημιούργησε μια ομάδα με τους 23 κορυφαίους ποδοσφαιριστές και τεχνικούς που φόρεσαν ποτέ την φανέλα της εθνικής Αυστραλίας. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως εκτός του κορυφαίου τεχνικού, Άγγελου Ποστέκογλου, κανένα άλλο μέλος της Ελληνικής παροικίας δεν κατάφερε να προσθέσει το όνομα του στην λίστα με τους κορυφαίους όλων των εποχών. Πάμε να δούμε τι έχουν να πουν για αυτό οι απλοί φίλοι του ποδοσφαίρου.
Τόνι Π. Ετών 65
«Δεν μου κάνει καμιά εντύπωση το γεγονός πως δεν υπάρχουν Έλληνες στην λίστα» μας απάντησε σχετικά ο κύριος Τόνι, κάτοικος Oakleigh από τα μέσα του 1970, ενώ συνέχισε δίνοντας μια άλλη οπτική γωνία στο θέμα. «Ο ρατσισμός υπήρχε όταν πρωτοήρθαμε, συνεχίστηκε τα πρώτα μας χρόνια σε αυτή την ευλογημένη γη και δυστυχώς υπάρχουν σημάδια παρουσίας του μέχρι και τώρα. Τα σκούρα μαλλιά δεν ήταν ποτέ αρεστά στους λάτρεις του footy…για μένα η μη παρουσία Ελληνοαυστραλών στην λίστα με τους κορυφαίους του αιώνα είναι ακόμα ένα δείγμα ρατσισμού!»
Άγγελος Κ. Ετών 58
«Αν δεν υπήρχαν οι Έλληνες, οι Ιταλοί και οι Κροάτες, οι Αυστραλοί δεν θα ήξεραν καν τι να κάνουν με την ασπρόμαυρη μπάλα. Αυτοί μόνο το «πεπόνι» ξέρουν να κλωτσάνε», δήλωσε εμφατικά ο κύριο Άγγελος που ζει στο Dromana αλλά εμείς τον συναντήσαμε να κάνει τα ψώνια του στην αγορά του Frankston. «Είναι δυνατόν να απουσιάζουν ονόματα όπως του μεγάλου αρχηγού Τσάρλι Γιάγκου ή του τεράστιου Τζίμη (Πατίκας) που ήταν από τους πρώτους που πήραν μεταγραφή σε Ευρωπαϊκή ομάδα; Δεν είναι δυνατόν ρε παιδιά!»
Κώστας Γ. Ετών 42
«Εγώ ήρθα στην Αυστραλία πριν από μια δεκαετία, δεν είχα ποτέ επαφή με το Αυστραλιανό ποδόσφαιρο αλλά όταν πρωτοέφτασα είπα να ασχοληθώ μιας και δεν έβρισκα ενδιαφέρον στο football και στο cricket. Γρήγορα συνειδητοποίησα πως ο κόσμος αλλά και η πολιτεία αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ως ένα σπορ δεύτερης ταχύτητας. Με πηρέ χρόνια να καταλάβω το γιατί. Κατά την γνώμη μου αυτό συμβαίνει διότι οι πρωταγωνιστές των δυο σπορ αλλά και οι φίλαθλοι προέρχονται από δυο διαφορετικούς κόσμους. Ο ένας κόσμος είναι αυτός της μπύρας, των παμπ, της γενικότερης κουλτούρας που ακολουθεί το footy. Ο άλλος κόσμος είναι αυτός που έφεραν οι Ευρωπαίοι μετανάστες μαζί τους από τις χώρες που λατρεύουν το κανονικό ποδόσφαιρο. Τα τραγούδια στην εξέδρα, το πάθος και η λατρεία για έναν σύλλογο», μια ενδιαφέρουσα άποψη από τον Κώστα που ζει και εργάζεται στο Clayton, αγαπάει να πίνει το καφεδάκι του στο Oakleigh και δηλώνει φίλαθλος της Melbourne Victory. «Θεωρώ πως η απουσία Ελλήνων από την χρυσή ομάδα του αιώνα είναι αποτέλεσμα την αντιμετώπισης που έχει το σπορ από την κοινωνία και τις αρχές. Υπάρχει ένας φόβος προς τους πρωταγωνιστές του αθλήματος, είναι σαν να θέλουν να μειώσουν την σημασία και την επίδραση που είχαν οι ευρωπαίοι μετανάστες στο αθλητικό τοπίο της χωράς»
