ΠΟΛΛΕΣ και σημαντικές οι επαφές του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Χαρδαλιά, στην Αυστραλία. Είδε τους πάντες και άφησε καλές εντυπώσεις! Φυσικά, η επίσκεψή του δεν θα ήταν ολοκληρωμένη αν δεν έβλεπε και τους εκπροσώπους της εδώ οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας. Όχι, ο Αλαβέρας δεν ήταν μέσα σ’ αυτούς. Κρίμα οι πολύχρονοι αγώνες του… Αυτός έχει ρίξει το βάρος του στην προβολή της Κοινότητας Dandenong.
ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ, η επίσκεψη του Δημάρχου Καλαμάτας, κ. Θανάση Βασιλόπουλου, στην Αυστραλία στέφθηκε από επιτυχία. Ο «Νέος Κόσμος» τα κατέγραψε όλα με κάθε λεπτομέρεια και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω εγώ. Σαν περίεργη που είμαι, θέλω τα σταθώ, όμως, σε δυο «λεπτομέρειες» που εντόπισα στα Δελτία Τύπου του κ. Δημάρχου. Αντιγράφω: «Το πρωί σήμερα Παρασκευή, 21 Οκτωβρίου 2022, ο κ. Βασιλόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στον ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό Rhythmos Greek Digital Radio 202,9, ο οποίος έχει πάνω από 450.000 Έλληνες ακροατές σε όλη την Αυστραλία».
Wow… που λένε και οι αγγλομαθείς! Ο Rhythmos έχει πάνω από 450.000 Έλληνες ακροατές σε όλη την Αυστραλία;
ΠΑΜΕ παρακάτω! Σε άλλο Δελτίο Τύπου, ο κ. Βασιλόπουλος αναφέρει τα ονόματα των επισήμων που ήταν στην επίσημη ονομασία του Kalamata Place. Ανάμεσά τους, όπως γράφει ήταν και «η Υφυπουργός Πρόνοιας Μελβούρνης Κρις Παυλίδη»! Άντε, σύντομα και υπουργός Κρις!
ΕΓΡΑΦΑ την περασμένη εβδομάδα σ’ αυτήν εδώ την στήλη ότι παράγοντες της ομογένειας, προκειμένου να «φιμώσουν» τους δημοσιογράφους, τους απειλούν με μηνύσεις. Και πριν καν κυκλοφορήσει η εφημερίδα είχαμε ακόμα ένα περιστατικό που δικαίωνε τον ισχυρισμό μου… Νομίζω ότι όσοι ασχολούμαστε με τα ομογενειακά μέσα ενημέρωσης θα πρέπει να αντισταθούμε. Είμαι βέβαιη ότι το αναγνωστικό κοινό θα μας στηρίξει!
T.T.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ Ελλάδα. Με αυτές τις δυο λέξεις που πηγάζουν από τα βάθη της καρδιάς μου, χαρακτήρισα την κοσμοπλημμύρα, που παρά τις προβλεπόμενες αντίξοες καιρικές συνθήκες το τόλμησε, κι έδωσε δυναμικά το παρών στο διήμερο Γλέντι του Φεστιβάλ “Αντίποδες”.
ΠΕΡΗΦΑΝΗ, επίσης, για τα χορευτικά συγκροτήματα όλων των ηλικιών που συμμετείχαν και όλα τα καλλιτεχνικά σχήματα, που βοηθήσατε και φτιάξατε στην ιστορική πλέον πλατεία της Lonsdale Street, μια μεγάλη, δεύτερη Ελλάδα. Συγχαρητήρια στους διοργανωτές, την Ελληνική Κοινότητα, τον πρόεδρο κ. Βασίλη Παπαστεργιάδη, το Διοικητικό Συμβούλιο και την Εκτελεστική Επιτροπή του Φεστιβάλ.
ΤΩΡΑ ΟΣΟΝ αφορά τις υποσχέσεις Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να πω καλύτερα των Εργατικών και Φιλελευθέρων -γιατί τον άλλο μήνα έχουμε Πολιτειακές Εκλογές- το έργο το έχουμε δει πολλές φορές – και σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Πάντως, όποιος και να κερδίσει, καλοδεχούμενες οι γενναιόδωρες υποσχέσεις και του κ. Daniel Andrews και του κ. Matthew Guy και ακόμα καλύτερα η υλοποίησή τους.
ΜΕ ΗΧΟΥΣ και μελωδίες από την Σμύρνη, ήταν διανθισμένο το πρόγραμμα παρουσίασης του περιοδικού ΑΝΤΙΠΟΔΕΣ, τεύχος 68 του έτους 2022, του Ελληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης, η παρουσίαση του οποίου έγινε την περασμένη Κυριακή στο κτίριο και σε συνεργασία με τον Παναρκαδικό Σύλλογο «Ο Κολοκοτρώνης», από τον δικηγόρο κ. Κωνσταντίνο Καλυμνιό.
ΦΥΣΙΚΑ, το περιοδικό και η όλη εκδήλωση ήταν αφιερωμένα στην επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή. Εκεί μάς παρουσιάστηκαν ζωντανές εικόνες από τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και των πιο τυχερών (!), που κατάφεραν και σκαρφάλωσαν σ’ ένα πλοίο και γεύτηκαν την πίκρα του ξεριζωμού. Μια ιστορία και ένας λαός, που άφησε πίσω την αίγλη του παλιού καλού καιρού και πήρε το δρόμο της προσφυγιάς.
Σ’ ΕΝΑ διάλειμμα μια νεαρή συμπάροικος απόγονος Σμυρνιών και δεύτερης γενιάς, μού διηγήθηκε στα γρήγορα την ιστορία της μητέρας της. «Η οικογένεια του παππού μου, είχε καλές σχέσεις και διασυνδέσεις με τους Τούρκους. Δυο μέρες πριν το κακό, τούς είχαν πει μυστικά, ότι «κάτι» θα γινόταν. Η μητέρα μου γεννήθηκε το 1920. Η γιαγιά μου την τύλιξε πρόχειρα σε μια κουβέρτα και μαζί με τα άλλα της παιδιά κατάφεραν και επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο για τον Πειραιά…».
ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ. Με τρεις κουβέντες, ξεδίπλωσε το κουβάρι της μνήμης, και σαν παραμύθι, διηγήθηκε όσα είχε ακούσει από τη γιαγιά και τη μητέρα της. Ανατριχιαστικές μαυροάσπρες εικόνες, με σκηνές γεμάτες βία και πόνο.
ΘΥΜΩΣΑ και μάλιστα πολύ, όταν φίλος και συνεργάτης σ’ ένα Οργανισμό που συμμετέχουμε είπε περιφρονητικά: «Η Ελληνική είναι πλέον νεκρή γλώσσα». Δεν το πίστευαν τα αυτιά μου. Γι’ αυτό και η αντίδρασή μου ήταν ηχηρή. Τον παρέπεμψα δε στο πρωτοσέλιδο της Πέμπτης, να διαβάσει τον αγώνα της Ελληνικής Κοινότητας, της Αρχιεπισκοπής και άλλων φορέων ώστε να διατηρηθεί το Πρόγραμμα Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο La Trobe.
ΟΜΩΣ μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι και άλλος Οργανισμός σε πρόσφατη εκδήλωση, χρησιμοποίησε μόνο την Αγγλική. Γιατί;
ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ και προβληματισμό: Για να δικαιολογείται η ύπαρξη ενός Οργανισμού πρέπει να συνοδεύεται από δράση. Και για να δικαιολογείται η συμμετοχή κάποιου στα κοινά πρέπει να συνοδεύεται από ανιδιοτελή και συνεχόμενη εργασία.
ΣΟΦΑ λόγια. Παρακαταθήκη από τον αείμνηστο δάσκαλό μου Χάρη Σιαμαρή. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπου πολλοί Σύλλογοι της παροικίας μας, με ουχί ευκαταφρόνητο ταμείο, υπάρχουν μόνο σαν σφραγίδα. Άντε, που και που κανένα BBQ.
ΑΔΕΛΦΙΑ! Τι θα γίνουν και πού θα πάνε τα χρήματα των μελών σας; Βλέπετε ότι ένας-ένας φεύγουμε και το χειρότερο τα Διοικητικά Συμβούλια δεν ανανεώνονται με νέο αίμα. Θυμάμαι ότι ο πρώτος διδάξας της στήλης Μπ. Στ., είχε αναφερθεί πολλές φορές στο “καυτό” αυτό θέμα και μάλιστα με συγκεκριμένες προτάσεις.
ΕΓΙΝΕ κάτι; Δεν νομίζω. Γνωρίζω Σύλλογο που κρατιέται από ξαδέλφια και κουμπάρους. Μέχρι πού και πότε, όμως;
TEΛΟΣ, να ευχηθούμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στα παιδιά που άρχισαν τις εξετάσεις τους για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δύναμη Θεού, υγεία και ψυχραιμία. Και στους διαγωνιζόμενους και στους γονείς τους. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΑΙΔΙΑ!
Κ.Γ.
ΤΑΞΙΔΕΨΑ για ένα μήνα με τον γιο μου στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Αγγλία και, συγκεκριμένα, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Παρίσι και το Λονδίνο. Επιστρέψαμε στα… πάτρια (όπως τα χαρακτήρισε γνωστός μου) εδάφη, πριν 3-4 μέρες.
ΠΟΛΥ νωπές οι μνήμες των όσων είδαμε και των όσων κάναμε, άρα και πολύ νωπές οι εντυπώσεις από το ταξίδι αυτό, για τις οποίες έχω αρκετά να πω και να εξιστορήσω.
ΩΣΤΟΣΟ, θα ήθελα εν αρχή να περιοριστώ στον πολύ στενό χώρο της στήλης αυτής, σε μερικά από τα του ελλαδικού μέρους του ταξιδιού μας. Ευελπιστώ, είτε εν είδει γνώμης είτε εν είδει κριτικής είτε όπως αλλιώς… μου βγει, να γράψω και για τα υπόλοιπα μέρη του μηνιαίου αυτού φευγιού μας από τη χώρα του Νότου.
ΛΟΙΠΟΝ, δεν εξηγείται αλλιώς, καθώς μάλλον τα σημάδια της πανδημίας έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη τους σε μεγάλο αριθμό συμπατριωτών μας – και εξακολουθούν να το κάνουν, όπως και οι πολιτικές κυβέρνησης και κομμάτων.
ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ που ήμασταν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τη χώρα συγκλόνιζαν μερικά ακόμα σεξουαλικής υφής σκάνδαλα, ήτοι η υπόθεση του κατ’ εξακολούθησιν βιασμού της 12χρονης στον Κολωνό, αλλά και η υπόθεση -επίσης- βιασμού μιας 19χρονης από δύο αστυνομικούς του Τμήματος Ομονοίας.
ΠΕΡΑ, όμως, από μερικές ομάδες ευαισθητοποιημένων στα ζητήματα βιασμών και έμφυλης βίας, που διαδήλωσαν κιόλας, η μεγάλη πλειοψηφία της ελλαδικής κοινωνίας παραμένει αδρανής παρακολουθώντας τις υποθέσεις από την τηλεόραση και τα μέσα κοινωνικής αποβλάκωσης (γιατί περί τέτοιων πρόκειται).
ΕΝΑ άλλο θέμα που επίσης έχει αρχίσει και αναμένεται να συγκλονίσει την Ελλάδα -και όχι μόνο- είναι το ζήτημα της καλπάζουσας ακρίβειας. Αρκετές επισκέψεις μας σε σουπερμάρκετ μας έπεισαν ότι αρκετά προϊόντα πρώτης ανάγκης είναι πιο ακριβά από αυτά σε αντίστοιχα σουπερμάρκετ στην Αυστραλία – τηρουμένων, βέβαια, των ισοτιμιών Ευρώ και αυστραλιανού δολαρίου αλλά και της διαφοράς των μισθών στις δύο χώρες.
“ΦΩΤΙΑ” και τα ενοίκια και η αγορά κατοικίας, την οποία δεν βρίσκεις κιόλας, προς δόξαν των εργολάβων και των κάθε είδους επενδυτών. Ολόκληρες συνοικίες, αλλά και πόλεις, βρίσκονται στο εμπορικό έλεος Κινέζων, Εβραίων και άλλων αγοραστών.
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ συνοικίες, όπως τα Εξάρχεια, οδεύουν φουλ προς τον λεγόμενο εξευγενισμό, με πανάκριβα σπίτια και ενοίκια, με την κατασκευή σταθμού μετρό, μια κατάσταση που έχει αρχίσει να επιβάλλεται, κυρίως με την ανοχή και τη δύναμη της αστυνομίας, η οποία έχει στην κυριολεξία καταλάβει όλη την περιοχή.
ΒΕΒΑΙΑ, το “κέντρο βάρους” της διασκέδασης έχει πλέον εδώ και μερικά χρόνια, μεταφερθεί στην περιοχή που αρχίζει από το κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, προχωράει σε Πλάκα, Μοναστηράκι και Θησείο και επεκτείνεται και στις πάλαι ποτέ υποβαθμισμένες περιοχές Κεραμεικού και Μεταξουργείου, με κάθε είδους καφέ, μπαρ και άλλα διασκεδασάδικα.
ΟΣΟ για την ποιότητα ζωής καλύτερα να μη το συζητήσουμε. Θα πρέπει κανείς να θεωρείται πολύ μάγκας και να έχει ικανότητες ακροβάτη για να καταφέρει να περπατήσει στα πεζοδρόμια ή να σταθεί στις ελάχιστες πλατείες της Αθήνας.
ΑΝ ΚΑΙ η αίσθηση μεγάλου ποσοστού των πολιτών είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση Μητσοτάκη θα φύγει μόνο όταν ξεπουλήσει και το τελευταίο πόμολο της τελευταίας πόρτας, η δυσαρέσκεια αυτή δεν μεταφράζεται σε αύξηση της δύναμης των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, το μεγάλο κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας δείχνει να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να έχει παραδοθεί στη μοίρα που του έχουν προδιαγράψει άλλοι. Σε κοιτά ο άλλος στα μάτια στο μετρό και δεν ξέρεις αν θα σου πει καλημέρα ή θ’ αρχίσει να σε βρίζει.
ΑΛΛΑ επειδή στη γενέτειρα υπάρχουν και καλά πράγματα, έστω ελάχιστα, και δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτικοί, θα επανέλθω οσονούπω…
Δ.Τ.
