Για παιδιά που μεγαλώνουν στην Αυστραλία, η γνωριμία με την Ελλάδα είναι αποστολή που απαιτεί χρόνια και κόπο: μαθαίνοντας τη γλώσσα, ακούγοντας ελληνική μουσική, ιστορίες από τον παππού και τη γιαγιά, ερχόμενα σε επαφή με παραδόσεις και έθιμα.
Αλλά όσο καιρό και προσπάθεια κι αν αφιερώσει κανείς, η αλήθεια είναι πως τίποτε δε συναγωνίζεται τη συμπυκνωμένη γνώση και την άμεση επαφή με την κουλτούρα που προσφέρει ένα ταξίδι στην Ελλάδα.
Μια ομάδα 12 νέων Μελβούρνης το διαπίστωσαν από πρώτο χέρι.
Μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου ταξίδεψαν σε Αθήνα και Κρήτη για περίπου 20 μέρες. Κάποιες ίσως «λίγο παραφορτωμένες», όπως παραδέχονται μιλώντας στον «Νέο Κόσμο», καθεμία όμως πλούσια σε «μη τουριστικές» εμπειρίες που τους «άνοιξαν τα μάτια».
Το ταξίδι διοργανώθηκε από την Παγκρήτια Ένωση Μελβούρνης σε συνεργασία με το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) και την Περιφέρεια Κρήτης, ενώ σε εκδήλωση στο Κρητικό Χωριό για τον σκοπό χρηματοδότησής του, συγκεντρώθηκε το ποσό των $13.000.
Οι γονείς που συνόδευσαν τα παιδιά, Νίκος Κουκουβιτάκης, Γιάννης Μαυρούλης, Ντόρα Παπαμακαρίου, Αντζέλικα Φραγκούδη και Μανώλης Σταράκης, βοήθησαν επίσης να γίνει η ιδέα για το ταξίδι πραγματικότητα.
Ο «Νέος Κόσμος» συναντήθηκε με τα παιδιά – ηλικίας μεταξύ 10 και 18 ετών – στο Ελληνικό Κέντρο λίγο μετά την επάνοδό τους στη Μελβούρνη για να καταγράψει τις εμπειρίες τους.
Λίγο πριν ξεκινήσει η συνέντευξη, τα παιδιά συγκεντρωμένα γύρω από ένα τραπέζι άκουγαν τον πρόεδρο της Παγκρήτιας, Μανώλη Σταράκη, να τους συγχαίρει για την υπευθυνότητα που έδειξαν στο ταξίδι και την προθυμία τους να αξιοποιήσουν κάθε λεπτό των εμπειριών που είχαν την ευκαιρία να βιώσουν παρά τις αυξημένες απαιτήσεις του προγράμματος.
«Κάνατε εξαιρετική δουλειά», τους είπε.
Η επιτυχία του εγχειρήματος, συνέχισε ο κ. Σταράκης, άνοιξε τον δρόμο για τα επόμενα δηλώνοντας στον «Νέο Κόσμο» πως σύντομα θα δρομολογηθεί ταξίδι για του χρόνου με έως και 40 συμμετέχοντες.
«Ξέρετε πόσοι γονείς με πλησίασαν τις προάλλες μετά από μια εκδήλωση έχοντας δει φωτογραφίες μας στο Facebook και με ρωτούσαν ‘Πώς θα γίνει να φέρουμε και τα δικά μας παιδιά σε αυτό;’
«Πρέπει να νιώθετε πολύ τυχεροί. Είδατε πράγματα που κανείς άλλος δεν είδε».
Ο κ. Σταράκης δεν υπερέβαλλε.
ΑΘΗΝΑ
Από τις δύο εβδομάδες που πέρασαν τα παιδιά στην Αθήνα σίγουρα δεν έλειπαν τα must see αξιοθέατα.
Αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της περιήγησης έγινε υπό την αιγίδα του ΓΕΕΘΑ, δίνοντάς τους πρόσβαση σε εγκαταστάσεις και άτομα που λίγοι έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν ως ταξιδιώτες – ακόμη και ως ντόπιοι – όπως τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Δημήτρης Πετράκης μας δίνει την περίληψη:
«Μας φιλοξένησαν στο στρατιωτικό θέρετρο, γευματίσαμε με αξιωματούχους, είδαμε μονάδες της Αεροπορίας, του Ναυτικού και των Ειδικών Δυνάμεων. Είδαμε και τα πιο τουριστικά, αρχαιολογικά, ιστορικά, πολεμικά μουσεία, τον Παρθενώνα… Οπότε η περιήγηση είχε και στρατιωτικό και πολιτιστικό χαρακτήρα».
«Νιώθω πολύ προνομιούχος», λέει ο Γιώργος Μαυρούλης. «Γιατί ποιος μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση, να μπαίνει μέσα σε αεροπλάνα και υποβρύχια και να τρώει μεσημεριανό με έναν Στρατηγό;»
«Μου άρεσε ιδιαίτερα που είδαμε τα υποβρύχια και τα αεροπλάνα από τόσο κοντά», συμπληρώνει ο Ζώης Μαυρούλης.
«Από τα καλύτερα κομμάτια του ταξιδιού για μένα ήταν η επίσκεψη στη βάση της Αεροπορίας», μας λέει ο Στέλιος Κουκουβιτάκης και κάνει αναφορά στον «δυνατό αντίκτυπο του ήχου των πολεμικών αεροπλάνων».
Το προσωπικό του στρατού άφησε επίσης θετικές εντυπώσεις στους νεαρούς ταξιδιώτες.
Η Λίλυ Κουκουβιτάκη μιλά για «τη φιλοξενία με την οποία μας υποδέχτηκαν» και η Αντζέλικα Σταράκη περιγράφει πως είδαν «πόσο σκληρή είναι η προπόνησή τους και πώς είναι σε ετοιμότητα να κάνουν κίνηση ανά πάσα στιγμή πολεμώντας στην υπηρεσία της χώρας τους»
Στην ερώτηση για το αν θα ήθελαν να υπηρετήσουν στον ελληνικό στρατό, οι απαντήσεις ήταν μικτές από τα αγόρια της ομάδας. Αλλά όλες και όλοι συμφωνούσαν ότι άκουσαν αρκετές συζητήσεις περί «διατήρησης συνόρων και εθνικής ακεραιότητας».
Μέρος της επίσκεψης στην Αθήνα ήταν καθορισμένο από τον στρατό. Ρωτάμε τα παιδιά πώς ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις ενός γεμάτου προγράμματος.
«Στην Αθήνα το πρόγραμμα ήταν λίγο κουραστικό αλλά νομίζω πώς όλο άξιζε. Στην Κρήτη ήμασταν πιο χαλαρά», εξηγεί ο Γιώργος Μαυρούλης με όλα τα παιδιά να νεύουν καταφατικά.
Η ομάδα πάντως φρόντισε να αξιοποιήσει κάθε λεπτό ελεύθερου χρόνου στην ελληνική πρωτεύουσα, πηγαίνοντας για βόλτες το πρωί και παίρνοντας και μια γεύση της βραδινής Αθήνας.
«Πήγαμε σε ένα μπαρ με ταράτσα και θέα την Ακρόπολη. Ήταν ωραία που είχαμε όλοι μαζί μια βραδινή έξοδο», θυμάται η Αναστασία Φραγκούδη.
Στη νεαρότερη της παρέας, Έλλη Κουκουβιτάκη, η έξοδος άφησε αντίστοιχες εντυπώσεις: «Πέρασαμε υπέροχα. Ήταν ωραία που μοιραστήκαμε αυτή τη βραδιά και γνωρίσαμε ο ένας τον άλλον καλύτερα»
«Το καλύτερο με τη νυχτερινή ζωή», λέει ο Γιώργος Πάρρας, «πέρα από την ελληνική κουλτούρα ήταν ότι περάσαμε χρόνο μεταξύ μας».
Ακολούθησε μια ημερήσια κρουαζιέρα σε τριγύρω νησιά με τα παιδιά να απολαμβάνουν τις παραλίες και τη λιακάδα.
«Μου άρεσε πολύ η εκδρομή μας και στα τρία νησιά, Ύδρα, Πόρο και Αίγινα. Αν και το αγαπημένο μου ήταν η Ύδρα όπου ανέβηκα σε γαϊδουράκι», λέει η Αναστασία Φραγκούδη.
«Είχαμε χρόνο να χαλαρώσουμε αλλά και να εξερευνήσουμε λίγο τα νησιά. Θα μου άρεσε να επιστρέψω».
ΚΡΗΤΗ
Επόμενος σταθμός ήταν η Κρήτη.
Η Αναστασία Σταράκη λέει για την εμπειρία τους στο νησί:
«Βγήκαμε αρκετά και είχαμε την ελευθερία να ζήσουμε την κουλτούρα και να είμαστε έξω στους δρόμους. Μοιραστήκαμε επίσης πολλά δείπνα μαζί που μας έφεραν πιο κοντά σαν παρέα, με καλό φαγητό και κουβέντα για ώρες».
Το φαγητό ήταν – αναμενόμενα – από τα σημεία που εντυπωσίασαν.
«Το φαγητό στην Ελλάδα είναι πολύ καλύτερο από την Αυστραλία. Γιατί είναι πιο αυθεντικό και η χώρα έχει καλύτερο κλίμα για καλλιέργιες, χρησιμοποιούν πολύ λιγότερα χημικά», λέει ο Στέλιος Κουκουβιτάκης.
Συγκρίνοντας Ελλάδα με Αυστραλία, Ζώης Μαυρούλης σχολιάζει:
«Στην Αυστραλία δεν θα έβρισκες καφετέρια σε κάθε δρόμο όπως στην Ελλάδα, και πολλά μαγαζιά είναι ανοιχτά μέχρι αργά».
Οι κοντινές αποστάσεις στο νησί ήταν ένα συν για την παραμονή τους, μας λέει ο Δημήτρης Πετράκης.
«Τελειώναμε ό,τι ήταν στο πρόγραμμα, επίσκεψη σε μουσείο ή στην Κνωσσό για παράδειγμα, και βγαίναμε έξω, για φαγητό ή για μια βόλτα απλά. Τέτοια άνεση να κινηθείς στην πόλη δεν την βρίσκεις στη Μελβούρνη».
Τα παιδιά είχαν ήδη δημιουργήσει δεσμούς φιλίας μεταξύ τους σε αυτή τη φάση.
«Στην Κρήτη η εμπειρία ήταν πιο οικεία», λέει η Krystel Πάρρας.
«Οι γονείς μας είναι από εκεί, κάποιες από τις οικογένειές μας έχουν σπίτια εκεί οπότε γνωρίζουμε την Κρήτη[…] Ήταν πιο εύκολο να ξεφύγουμε από το πρόγραμμα και μας άρεσε αυτή η αλλαγή στους ρυθμούς του ταξιδιού».
Η Νατάσα Σταράκη έχει πάει στην Κρήτη ήδη τέσσερις – πέντε φορές.
«Μου άρεσε η Κρήτη και το Ηράκλειο ιδιαίτερα γιατί ήξερα πού κινούμαι. Θυμόμουν κάποια μέρη και μου άρεσε που με ρωτούσαν από πού είμαι και μου κάνανε θετικά σχόλια για τα ελληνικά μου».
H Krystel Πάρρας μιλά για τον αντίκτυπο που είχε το ταξίδι στη σχέση τους με την ελληνική γλώσσα.
«Πιστεύω πως οπωσδήποτε εξοικειωθήκαμε περισσότερο με τη γλώσσα. Είτε τα ελληνικά μας βελτιώθηκαν είτε βρήκαμε το κίνητρο να βελτιωθούμε πίσω στην Αυστραλία».
Η μουσική ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του ταξιδιού.
«Ακούσαμε πολλά Κρητικά παραδοσιακά», θυμάται η Έλλη Κουκουβιτάκη. «Κάποια τραγούδια τα ήξερα, άλλα τα άκουγα για πρώτη φορά».
«Νομίζω πως το κομμάτι του ταξιδιού στην Κρήτη ήταν πιο επικεντρωμένο στους δεσμούς μας σε σχέση με κουλτούρα και οικογένεια», λέει η Λίλυ Κουκουβιτάκη εξηγώντας ότι επισκέφθηκαν τα χωριά των οικογενειών Σταράκη και Κουκουβιτάκη κατά τη διαμονή τους, τους Ζωφόρους Ηρακλείου και την Αράδαινα στα Σφακιά αντίστοιχα.
«Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τους περισσότερους, γιατί δεν έχουμε στην ουσία δει από πού είναι οι παππούδες μας, ποιες ήταν οι εμπειρίες τους. Ήταν σίγουρα μη τουριστικά αυτά που κάναμε εκεί. Μαθαίναμε για την Ελλάδα όχι της αρχαιότητας, αλλά τη σύγχρονη ιστορία της».
Η Νατάσα Σταράκη συμπληρώνει:
«Είχαμε την ευκαιρία να δούμε τον διαφορετικό τρόπο ζωής στην Αυστραλία σε σχέση με την Αθήνα, τα χωριά, όλα τα μέρη που επισκεφθήκαμε».
Ένας από τους σκοπούς του ταξιδιού, λέει ο Δημήτρης Πετράκης, ήταν «να ενθαρρύνει και άλλα παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς να επισκεφθούν την Ελλάδα, να δουν από κοντά την κουλτούρα και να συνδεθούν με την κληρονομιά τους».
Για τους φετινούς συμμετέχοντες πάντως το ταξίδι έχει ήδη εξυπηρετήσει τον σκοπό του και με το παραπάνω.
Όπως λέει ο Γιώργος Πάρρας: «Είναι όμορφο να νιώθεις ότι έχεις ένα δεύτερο σπίτι στην Ελλάδα».
Και η Αντζέλικα Σταράκη συμπληρώνει μιλώντας εκ μέρους όλων: «Ελπίζω να μην ακουστεί μελό, αλλά ειλικρινά η πιο αγαπημένη μου εμπειρία ήταν η σύνδεση ποτ δημιουργήσαμε μεταξύ μας. Όταν ξαναβρεθούμε όλοι μαζί θα μιλάμε για αυτές τις αναμνήσεις και θα κοιτάμε τις φωτογραφίες από όλα όσα είδαμε και κάναμε μαζί, αυτή η σύνδεση είναι πάνω από οτιδήποτε».
*Η Παγκρήτια Ένωση Μελβούρνης δεσμεύεται να μεριμνήσει για την καθιέρωση του ταξιδιού των παιδιών στην Ελλάδα ως ετήσιου θεσμού.
