Δυο ζευγάρια ομογενών από τη Μελβούρνη που πρόσφατα γιόρτασαν μαζί τη διπλή επέτειο γάμου 60 χρόνων, μίλησαν στον «Νέο Κόσμο» για το πώς η ζωή στην ξενιτιά έγινε πιο γλυκιά όταν ήρθαν και έμειναν κοντά τους συγχωριανοί από την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Δύο αδελφές από το Ρίζωμα Τρικάλων, η Σωτηρία και η Βασιλική (το γένος Αρσένη) παντρεύτηκαν την ίδια μέρα, τον Νοέμβριο του 1962, στον ιερό ναό Ευαγγελισμού στη Μελβούρνη, τον Νίκο Λιάκο και τον Γιώργο Γκανά, δύο παλικάρια από το χωριό τους που τις ακολούθησαν στην Αυστραλία μετά τους αρραβώνες τους.
Σ´ ένα σπίτι στο Richmond, του Γιάννη Αρσένη και της συζύγου του (αδελφός και νύφη των γυναικών), έζησαν μαζί αγαπημένα τα τρία ζευγάρια τα πρώτα χρόνια, μαζί με άλλους Έλληνες και Ελληνίδες που έφταναν στην μακρινή Αυστραλία από το χωριό.
Οι αναμνήσεις τους από εκείνο τον πρώτο καιρό συγκατοίκησης είναι φορτισμένες με συγκίνηση και είναι λες και περιγράφουν τις πιο ωραίες μέρες της ζωής τους.
«Κάποτε ζούσαμε 20 άτομα μέσα στο ίδιο σπίτι. Και κάθε βράδυ βάζαμε μουσική και χορεύαμε», μας λέει η Σωτηρία. «Μοιραζόμασταν όλοι μία κουζίνα, ένα μπάνιο, μία ‘φρίζα’ και… μία αγάπη», θυμάται. Τονίζει ότι ποτέ δεν αντάλλαξαν μεταξύ τους μια άσχημη κουβέντα. Μέχρι σήμερα ζουν δυο βήματα από τους συγχωριανούς τους -μεταξύ τους και παιδικοί φίλοι- στην ίδια γειτονιά της Μελβούρνης, στο Clayton.
Με την ίδια διάθεση και καλή θέληση έκλεισαν αισίως και 60 χρόνια κοινού βίου με τους συντρόφους τους, τον περασμένο μήνα.
«Όταν έχεις αγάπη, τί άλλο να θελήσεις;» αναλογίζεται η Βασιλική όταν τους ρωτάω για το μυστικό ενός ευτυχισμένου γάμου που αντέχει τόσα χρόνια.
«Χρειάζεται αγάπη και υπομονή, και συνεννόηση» συμπληρώνει η αδερφή της, η Σωτηρία.
«Συν την αγάπη και την υπομονή χρειάζεται να σέβεται ο ένας τον άλλον. Αν είσαι λίγο νευρικός και θέλεις να περνάει το δικό σου αυτό δεν βοηθάει», προσθέτει και ο Νίκος.
«Ε, θα τσακωθείς και κάπου-κάπου. Δεν υπάρχει ζευγάρι που να μην τσακώνεται», λέει η Βασιλική και γελάνε.
Η Σωτηρία ήταν η πρώτη από τους τέσσερις που ταξίδεψε στην Αυστραλία, το 1960, μετά από πρόσκληση του αδερφού της, Γιάννη Αρσένη. Ήταν ήδη αρραβωνιασμένη με τον Νίκο Λιάκο όταν έφυγε από το Ρίζωμα. Ο Νίκος ένας προκομμένος νέος του χωριού ήταν πολυζήτητος γαμπρός και δεν ήταν λίγες οι φορές που πλησίασαν τον πατέρα του με ενδιαφέρον οικογένειες που είχαν κορίτσια. Αλλά ο πατέρας του Νίκου είχε ήδη ξεχωρίσει για τον γιο του τη Σωτηρία, και κάπως έτσι οι δυο νέοι ήρθαν μαζί και αγαπήθηκαν.
Η Σωτηρία γεννημένη το 1936 και η Βασιλική το 1934, ήταν οι μικρότερες κόρες από οχτώ αδέρφια, οι οποίες έζησαν τον πόλεμο, την κατοχή αλλά και τον ανταρτοπόλεμο. Και οι τέσσερις θυμούνται με λεπτομέρεια τα δύσκολα εκείνα χρόνια. Τους Γερμανούς, τη σκόνη που σήκωναν τα τανκς όταν περνούσαν από το κεντρικό χωματόδρομο του χωριού και τον φόβο που ένιωθαν όταν έτρεχαν να κρυφτούν στους λάκκους και τα ρέματα όποτε εισέρχονταν οι εχθροί στο χωριό τους. Ο εμφύλιος που ακολούθησε ήταν ακόμα πιο σκληρός μας λένε.
«Τι απόφαση να πάρουμε; Είχαμε φτώχεια, ήμασταν πολλά παιδιά κι εκείνα τα χρόνια έπρεπε να έχουμε προίκα» λέει η Σωτηρία εξηγώντας ότι δεν είχαν και πολλές επιλογές για το μέλλον τους
Για την Βασιλική η απόφαση να ακολουθήσει την αδελφή της πάρθηκε μέσα σ’ ένα απόγευμα. Τα γράμματα που έφταναν από τα αδέλφια της περιέγραφαν μία χώρα υπέροχη, αλλά εκείνη δίσταζε να μεταναστεύσει, μέχρι που μια μέρα βρέθηκε έξω στα κτήματα όταν έπιασε τέτοια καταιγίδα που γέμισε ολόκληρη με λάσπη. Είχαν πάει με την εξαδέλφη της να πάρουν νερό από το ρέμα και όταν πήγαν να σηκώσουν τον κουβά, εκείνο έγειρε και τους μούσκεψε μέχρι το κόκαλο. Μόλις επέστρεψε στο σπίτι ανακοίνωσε στους γονείς της ότι αυτό ήταν, θα έφευγε για την Αυστραλία.
Τότε, η αδελφή της, η Σωτηρία, αν και ήταν στην άλλη άκρη του κόσμου, βρήκε τρόπο να την προξενέψει με τον Γιώργο Γκανά, και έτσι το τελευταίο βράδυ της στην Ελλάδα η Βασιλική, γνώρισε πρώτη φορά τον μέλλοντα σύζυγό της στη βραδιά των αρραβώνων τους. Ένα χρόνο αργότερα, οι δύο γαμπροί μπάρκαραν στο «Πατρίς» μαζί με δύο ακόμα χωριανούς τους, για να πάνε να τις ανταμώσουν.
Το Ρίζωμα βρίσκεται κοντά στα Μετέωρα, έχει ποτάμι και πολλά μοναστήρια. Βρίσκεται στη ρίζα του βουνού, εξ ου και τ’ όνομα, και όπως θυμάται η Σωτηρία, είναι ένα πανέμορφο χωριό με θέα, το οποίο κατάφεραν να επισκεφθούν ξανά 4-5 φορές από τότε που ξενιτεύτηκαν
«Μου έλειψε πολύ το χωριό. Στην αρχή έκλαιγα πολύ. Αλλά ήρθε η αδελφή μου και ησύχασα. Και μετά ήρθαν και άλλα κορίτσια από το χωριό, και γίναμε όλοι ένα χωριό εδώ στην Αυστραλία».
Μπορεί ο τόπος όπου γεννήθηκαν να τους έλειπε, αλλά δεν μετάνιωσαν ποτέ που έφυγαν από εκεί.
«Πέσαμε σε μια καλή χώρα, με καλούς ανθρώπους. Δεν έχω ούτε ένα παράπονο, βρήκαμε ένα πολιτισμένο κράτος», λέει ο Νίκος. «Ήμασταν πολύ φτωχοί στην Ελλάδα και ήρθαμε εδώ με το όνειρο να δουλέψουμε, να πάρουμε ένα σπίτι. Στη δουλειά παρακαλούσαμε να κάνουμε υπερωρίες για να μαζέψουμε χρήματα και το καταφέραμε» και προσθέτει ότι πολλές φορές εργαζόταν διπλές βάρδιες. «Με τα λίγα αγγλικά που έμαθα βοήθησα και άλλους χωριανούς».
Η Βασιλική και ο Γιώργος απέκτησαν δύο κορίτσια και δύο αγόρια, και η Σωτηρία και ο Νίκος τρία αγόρια. Τα παιδιά τους δέθηκαν μεταξύ τους και μέχρι σήμερα, εκτός από τη συγγένεια, τους δένει μια πολύ δυνατή φιλία.
Ο Γιάννης Αρσένης, ο οποίος ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο για την μετανάστευσή τους στην Αυστραλία, επέστρεψε να ζήσει στην Ελλάδα σχεδόν μια δεκαετία αφού πάντρεψε τις αδερφές του, συν ακόμα εφτά κοπέλες που ήρθαν από το χωριό. Ήταν ο βράχος τους, και πάνω στον οποίο στηρίζονταν όχι μόνο εκείνες, αλλά και τόσοι άλλοι από το Ρίζωμα, τους οποίους φιλοξένησε και βοήθησε να βρουν δουλειά και να τακτοποιηθούν στα πρώτα τους βήματα τους στην ξένη χώρα.
«Όταν έφυγε ο αδερφός μας, η νύφη μας και τα ανίψια μας αισθάνθηκα σαν να άδειασε όλη η Αυστραλία» λέει η Σωτηρία συγκινημένη.
Συνήθισαν όμως. Είχαν κοντά τους φίλους τους από το χωριό. Έγιναν κουμπάροι τους, και στην ίδια γειτονιά της Μελβούρνης μεγάλωσαν τα παιδιά τους. Δούλεψαν σκληρά μια ζωή αλλά με τον ίδιο ζήλο ξανάσμιγαν πολύ συχνά για να γλεντήσουν, να χορέψουν όπως θα έκαναν αν ζούσαν ακόμα στο Ρίζωμα, αν όχι περισσότερο.
