Το μάτι του γυαλίζει όταν μιλάει για τον αγαπημένο του σύλλογο, τους Oakleigh Cannons. Ένας ενθουσιασμός τον καταβάλει, που σε κάνει να αμφισβητείς το γεγονός ότι έχει κλείσει πάνω από εικοσαετία στη θέση του γενικού διευθυντή μιας διοικητικής ομάδας την οποία ο ίδιος αποκαλεί οικογένεια.
Αγαπάει πραγματικά την «ασπρόμαυρη θεά» και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε κάποια στιγμή το ντόπιο ποδόσφαιρο να λάβει την υποστήριξη και την προβολή που αρμόζει στο πιο δημοφιλές σπορ του πλανήτη. Πιστεύει στην οργάνωση και στην σκληρή δουλειά ενώ ο λόγος του γεμίζει με αισιοδοξία όταν μιλάει για το μέλλον και τα παιδικά τμήματα της Cannons αλλά και του αδερφού σωματείου του Συλλόγου, Chisholm.
«Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για τα παιδιά. Όλη αυτή η δουλειά που έχουμε “ρίξει” ως διοίκηση 20 χρόνια και βάλε, είναι γι αυτά. Τα παιδιά πρέπει να έχουν ένα μέρος που να μπορούν να παίξουν μπάλα, να μπορούν να χαρούν τον αθλητισμό. Ε, αν καταφέρουμε και βγάλουμε και κανέναν νέο Socceroo, ε τότε, ακόμα καλύτερα! Οι εγκαταστάσεις μας είναι υψηλού επιπέδου και ποτέ δεν σταματάμε να προσθέτουμε πινελιές, πάντα με γνώμονα το καλό των τμημάτων μας Junior. Θέλουμε να τους δώσουμε τις βάσεις για μια καλή ζωή γύρω και μέσα στον αθλητισμό».
Η νεολαία είναι και ο λόγος που τον κάνει να αισιοδοξεί όταν η κουβέντα πάει στο μέλλον του ποδοσφαίρου στην Αυστραλία.
«Κακά τα ψέματα, το ποδόσφαιρο δεν είναι το νούμερο ένα σπορ στην χώρα αυτήν τη στιγμή. Το AFL κυριαρχεί, ειδικά στην Βικτώρια. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Με μια γρήγορη ματιά στα στατιστικά θα δεις ότι το πιο δημοφιλές άθλημα στις μικρές ηλικίες είναι το ποδόσφαιρο. Πιο πολλά παιδιά παίζουν μπάλα παρά φούτι. Αυτό κάτι σημαίνει και θέλουν-δεν θέλουν κάποια στιγμή θα γύρει την πλάστιγγα της… δημοφιλίας προς το μέρος του ποδοσφαίρου».
Αισιοδοξία και μόνο αισιοδοξία εκπέμπει και όταν μιλάει για την νέα σεζόν που ξεκινάει τον Φεβρουάριο.
«Η επιτυχία έχει ένα όνομα: Chris Taylor. Έχουμε τρομερή εμπιστοσύνη στον coach. Ο προπονητής μας ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται ώστε η ομάδα να έχει ακόμα μια επιτυχημένη χρονιά. Γνωρίζει πολύ καλά την συνταγή της νίκης και εμείς ως διοίκηση είμαστε πάντα δίπλα του, να του προσφέρουμε οτιδήποτε χρειάζεται για να τα καταφέρει. Του έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη».
Ως γενικός διευθυντής είχε πάντα στενή σχέση με τους προπονητές της ομάδας. Όπως είναι φυσικό, όμως, με κάποιους ήρθε λίγο πιο κοντά.
«Έχω συνεργαστεί με 8-9 προπονητές στην καριέρα μου ως γενικός διευθυντής της ομάδας. Είχα με όλους τους άψογη συνεργασία αλλά τέσσερις από αυτούς έχουν θέση στην καρδιά μου. Ο τωρινός βοηθός προπονητή του John Aloisi στην Western United, Γιάννης Αναστασιάδης, ο πολύ καλός μου φίλος, Arthur Papas, ο Miron Bleiberg που ήρθε στην ομάδα από την A-League και φυσικά ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του NPL και ηγέτης των αποδυτηρίων μας, Chris Taylor»
Το ενδεχόμενο της δημιουργίας μιας Β’ Εθνικής Κατηγορίας όχι μόνο δεν φοβίζει τον γενικό διευθυντή των Cannons αλλά μοιάζει να τον ενθουσιάζει.
«Βεβαίως και θέλουμε την Β’ Εθνική Κατηγορία. Αρκεί η Πολιτεία να στηρίξει τις ομάδες. Τα έξοδα των συλλόγων είναι ήδη τεράστια και δύσκολα να καλυφθούν, όπως καταλαβαίνεις, οι σύλλογοι θα χρειαστούν περισσότερα έσοδα προκειμένου να μπορούν να παραμείνουν οικονομικά υγιείς. Εμείς, ως Σύλλογος, είμαστε έτοιμοι. Διαθέτουμε τέλειες εγκαταστάσεις, δυνατή, μονιασμένη διοίκηση και, φυσικά, μια ολόκληρη κοινότητα που μας αγαπά και μας στηρίζει εδώ και 50 ολόκληρα χρόνια!».
Οι διάφορες κοινότητες, όπως η Ελληνική ή η Ιταλική είναι αυτές που δίνουν χρώμα στο τοπικό ποδόσφαιρο και ο έμπειρος παράγοντας δεν θέλει να δει τις ομάδες να αποσπώνται από τις εθνικές τους ρίζες.
«Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτό τον φόβο που έχει η Πολιτεία προς τις κοινότητες που αγαπούν τις ομάδες τους και τις στηρίζουν με την παρουσία τους στα γήπεδα αλλά και τις χορηγίες τους. Αυτές οι κοινότητες προσθέτουν πάθος, χρώμα και ένταση στο παιχνίδι. Χωρίς αυτές θα έχουμε ένα άγευστο και βαρετά μονότονο πρωτάθλημα. Η μπάλα χρειάζεται πάθος!».
Μετά από 17 ολόκληρα χρόνια, ο Σύλλογος του Oakleigh χάνει έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς του χορηγούς, την Delphi Bank. Κάτι που δεν φαίνεται, όμως, να αγχώνει τον κύριο Ιωννά.
«Δεν μπορώ να βρω τα λόγια να ευχαριστήσω την Delphi Bank για όλα αυτά τα χρόνια που μας δείχνει αστείρευτη αγάπη. Η απόφαση να αποχωρήσει από την ομάδα των χορηγών που μας στηρίζει, έχει να κάνει καθαρά με το branding της τράπεζας και όχι με την ομάδα μας. Είναι σίγουρα λυπηρό που δεν συνεχίζουμε μαζί. Δεν μπορώ να πω πολλά ακόμα, αλλά σε λίγες μέρες θα έχουμε και ανακοινώσεις σχετικά με τον επόμενο μεγάλο χορηγό του Συλλόγου μας. Δόξα τον Θεό, η ομάδα μας έχει πολλούς και πιστούς φίλους. Και οι πραγματικοί φίλοι είναι πάντα εκεί για να στηρίξουν».
Χωρίς δεύτερη σκέψη απαντά όταν τον ρωτάς αν θα άφηνε ποτέ τους Cannons προκειμένου να δουλέψει για κάποιον άλλον ποδοσφαιρικό σύλλογο.
«Ποτέ! Δεν είμαστε μια απλή ομάδα. Το διοικητικό τιμ δουλεύει μαζί για πάνω από 20 χρόνια. Εμένα με έφερε το 2001 ο Γιώργος Βλάχος. Πρόεδρος τότε ήταν ο Τζακ Γρηγοριάδης, υπήρχε ο Ανδρέας ο Μπαλλής και ο Κυριάκος Πιτροπάκης στην διοίκηση. Εγώ έφερα τον Δημήτρη Νεοφύτου μέσα στο τιμ. Να σημειώσω δε ότι ο Δημήτρης ήταν ήδη χορηγός της ομάδας μέσω των καταστημάτων KFC που του ανήκουν.
Το 2002 έγινε πρόεδρος του Συλλόγου και μαζί πλησιάσαμε λίγο αργότερα τον καλό μου φίλο και τωρινό Chairman, Κώστα Καβαλάκη. Το 2005 προστέθηκε στο διοικητικό τιμ ο σημερινός αντιπρόεδρος, Χρήστος Κωνσταντινίδης. Ένα χρόνο αργότερα, το 2006, ήρθε στην ομάδα ο σημερινός πρόεδρος, Σταν Παπαγιαννέρης, ενώ το 2008 κατέφτασε και ο Γιώργος Μπαμπατσιάς.
Όπως καταλαβαίνεις, είμαστε κάτι παραπάνω από μια διοικητική ομάδα. Είμαστε φίλοι, οικογένεια. Είμαστε μονιασμένοι, μια γροθιά και έτσι όλοι μαζί δουλεύουμε για να χτίσουμε το μέλλον της ομάδας και το ποδόσφαιρο για τα παιδιά μας! Τα παιδιά είναι τα πάντα!».
Κλείνοντας την κουβέντα, ο Γενικός Διευθυντής της Oakleigh Cannons , μοιάζει να συγκινείται όταν του ζητάμε να ευχηθεί κάτι για το μέλλον του συλλόγου με αφορμή τα πεντηκοστά του γενέθλια.
«Αυτό που εύχομαι με πολύ αγάπη στην καρδιά μου είναι εμείς που συντελούμε την ομάδα να παραμείνουμε ενωμένοι και όλοι μαζί να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά για το καλό του Συλλόγου. Αυτός είναι ο στόχος μας, όλοι μαζί, ενωμένοι, να χτίσουμε ένα μέλλον λαμπρό για τα παιδιά μας, την νεολαία αυτού του τόπου!».
