ΕΓΡΑΦΑ το περασμένο Σάββατο για τα παραλειπόμενα των επισκέψεων του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου στην Αυστραλία. Είχα σταθεί μάλιστα και στην συνέντευξη που έδωσε, τότε, στον Νίκο Λούπο ο οποίος τον ρώτησε αν θα πάει και για… ψάρεμα.

Ο ΤΕΩΣ, όμως, είχε μιλήσει και στον «Νέο Κόσμο» τότε (στις 3-10-2005) και, συγκεκριμένα, στον Κωνσταντίνο Καλυμνιό, όπου είπε κάποια πράγματα που έχουν και σήμερα ενδιαφέρον…

Μεταφέρω μέρος του διαλόγου όπως είχε δημοσιευθεί τότε στην εφημερίδα μας:

– Πώς βρίσκετε την ελληνική παροικία μας; Διατηρείται καθόλου επαφές μαζί της;

-Πιστεύω ότι τούτη είναι η τέταρτη φορά που επισκέπτομαι την Μελβούρνη. Μου αρέσει πάρα πολύ εδώ πέρα και βέβαια οι Έλληνες είναι πολυάριθμοι, τους βρίσκεις παντού. Θυμάμαι ότι στο προηγούμενο ταξίδι μου ότι προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο του Σύδνεϋ. Ορισμένοι υπάλληλοι του αεροδρομίου ήταν Έλληνες και τους άκουγα να αναρωτιούνται: «Πού είναι; Πού είναι;» Τους γνώρισα και χαρήκανε και αυτοί για την γνωριμία. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι μου είπαν “Καλώς ορίσατε στην χώρα ΜΑΣ.” Αυτό αποτελεί ένα από τα αξιοσημείωτα φαινόμενα της Αυστραλίας, ότι κατέχει την ιδιότητα να κάνει όλων τον κόσμο να την αισθάνεται ως εστία τους. Αυτό που με εντυπωσιάζει από τους Έλληνες εδώ είναι ότι δεν ξεχνούν ποτέ την γλώσσα και την καταγωγή τους, τα ήθη και τα έθιμά τους. Παράλληλα, εντάσσονται με σχετική δεξιοτεχνία στην ευρύτερη Αυστραλιανή κοινωνία. Έχω τύχει να γνωρίσω πολλά μέλη της Ελληνικής παροικίας κατά την διάρκεια των επισκέψεών μου εδώ και έχω εντυπωσιαστεί από όλους. Οι περισσότεροι με αναγνωρίζουν, είναι εγκάρδιοι και χαίρονται όταν με βλέπουν.

– Έχετε τύχει να γνωρίσετε Έλληνες εδώ οι οποίοι δεν χάρηκαν να σας δουν όσο τα άτομα στα οποία αναφερθήκατε προηγουμένως;

-Θυμάμαι μία φορά ότι μπήκα σε ένα ταξί. Ο ταξιτζής ήταν Έλληνας αλλά δεν με αναγνώρισε αρχικά. Αρχίσαμε την κουβέντα και μετά από λίγο του είπα ποιος είμαι. Κατσούφιασε και δεν φαίνονταν καθόλου ευχαριστημένος από αυτή μου την ανακάλυψη. Μετά από λίγο γύρισε και μου είπε: “Ξέρεις τι με τρώει; όταν θα σε αφήσω, θα πάω στο καφενείο και μετά στο σπίτι. Και κανένας, ούτε οι φίλοι μου, ούτε η γυναίκα και τα παιδία μου δεν θα με πιστέψουν όταν θα τους πω ότι γύριζα τους δρόμους με τον Βασιλιά στο πίσω κάθισμα του ταξί μου.”

– Ας μου επιτρέψετε να θίξω ένα θέμα το οποίο σχετίζεται άμεσα με αυτό το θέμα. Θα γνωρίζετε βέβαια ότι ορισμένα στελέχη της ελληνικής παροικίας έχουν ενοχληθεί από την αναφορά στο πρόσωπό σας τόσο από τα ΜΜΕ όσο από την διεύθυνση του Ivanhoe Grammar School ως βασιλέα της Ελλάδος. Ο δε Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Μελβούρνη έχει συντάξει επιστολή διαμαρτυρίας προς το Ivanhoe Grammar School όπου διευκρινίζει το ότι δεν είστε πλέον ο βασιλέας της Ελλάδος. Πώς σχολιάζετε αυτό το θέμα;

Δεν το είχα υπόψιν μου ότι τέθηκε τέτοιο θέμα, ούτε γνώριζα τίποτε για την ενέργεια του Γενικού Προξένου. Κοιτάξτε, πάντοτε υποστηρίζω ότι σέβομαι το Δημοψήφισμα του 1975 και την λαϊκή βούληση. Όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα είναι Δημοκρατία. Σέβομαι απόλυτα το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να με αποκαλεί όπως θέλει. Αυτό δεν αποτελεί θέμα για εμένα. Το Ivanhoe Grammar School απλώς είχε την αβροφροσύνη η οποία επεκτείνεται σε όλα τα μέλη του Round Square να αποκαλεί τους αρωγούς του σύμφωνα με τους τίτλους τους.

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο λαός είναι αυτός που θα πρέπει να αποφασίσει ποια μορφή πολιτεύματος του ταιριάζει καλύτερα και ότι αυτός είναι στην καλύτερη θέση να αποφασίσει τι τον αφορά. Αν πάρεις για παράδειγμα τα μέχρι πρόσφατα δώδεκα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έξι από αυτά ήταν βασιλευόμενες δημοκρατίες και τα άλλα έξη απλώς δημοκρατίες. Οι πολίτες των βασιλευόμενων δημοκρατιών δηλώνουν ευχαριστημένοι με το πολίτευμα τους όπως δε και οι πολίτες των Δημοκρατιών.

ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ, όμως, μόνο στον Κωνσταντίνο Καλυμνιό ο τέως. Μίλησε και στον τότε φωτογράφο μας Γιάννη Ερμείδη (που τώρα ζει στην Ελλάδα) που σε ανάρτησή του ανέφερε:

«Ήμουν 11 χρονών, καλοκαίρι, ο κόσμος έξω και τα τζιτζίκια σκάνε από την ζέστη, εμείς διακοπές από το σχολείο μικρά παιδιά σκαρφαλώνουμε τις συκιές να γευτούμε τα πιο ώριμα σύκα πριν τα προλάβουν οι χρυσόμυγες, έτσι λέγαμε τα σκαθάρια με το καταπράσινο χρώμα και εκτός από σύκα μπαίναμε στ’ αμπέλια και κόβαμε σταφύλια εκεί ψιλά στις πλαγιές του Υμηττού, στον Καρέα, και τρέχαμε με τα φανελάκια γεμάτα να πλύνουμε την πιο ωραία σοδειά με τους συμμαθητές μου στην μονή του Αγίου Ιωάννη στον Καρέα όπου υπήρχε μια στέρνα που γέμιζε με τρεχούμενο κρύο νερό και τα πλατάνια να ρίχνουν την σκιά τους και να δροσίζουν τα κεφάλια μας που είχαν τσουρουφλιστεί από τον υπερβολικά ζεστό ήλιο. Και να, έφιπποι ο Κωνσταντίνος με την προσωπική του φρουρά πλησιάζουν να ποτίσουν τ’ άλογα και να ξεκουραστούνε, και εγώ έτσι αυθόρμητα τρέχω και πιάνω τον Βασιλιά από το χέρι να έρθει με την συνοδεία του να δοκιμάσουν να γευτούν τα σύκα και τα σταφύλια που ήταν απλωμένα επάνω στα πλυμένα πλατανόφυλλα.

Όταν μετά από πολλές δεκαετίες ήρθε προσκεκλημένος στην Μελβούρνη από τον διευθυντή του Ιδιωτικού Κολλεγίου στο Ivanhoe της Μελβούρνης μαζί με τον γιο του Νικόλαο και μετά την ομιλία τους στο αμφιθέατρο βγήκαν έξω να δούνε τους Έλληνες μοναρχικούς που είχαν κατακλύσει το χώρο.

Κάπου εκεί του υπενθύμισα την περίπτωση μπροστά σε κάτι φίλους εκφωνητές από τον 24ωρο ελληνικό ραδιόφωνο. Εγώ φωτογράφος τότε της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία ελληνικής εφημερίδας τον «ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ» του έκανα την έκπληξη, του λέω:

-Μπορώ να σας υπενθυμίσω κάτι;

-Ναι, μπορείς, είμαι όλος αυτιά!

-Θυμόσαστε που ερχόσασταν με την προσωπική φρουρά στον Άγιο Ιωάννη στον Καρέα;

-Εσύ μου λέει;

-Εγώ!

Μετά από κάτι καλοκαίρια βάφτισε ένα από τ’ εγγόνια του στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου στον Καρέα.

Εκεί είχε το προνόμιο να βαφτιστεί και η μικρή μου η αδερφή Ελένη».

ΑΥΤΑ για σήμερα! Γέμισα την στήλη με αντιγραφές αλλά νομίζω ενδιαφέρουν.

Τ.Τ.

Η ΠΡΑΞΗ και η έννοια της φιλανθρωπίας κάνει την εμφάνισή της για πρώτη φορά στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου. Φιλάνθρωπος είναι αυτός που προτίθεται να βοηθήσει τον διπλανό του όταν έχει ανάγκη, ασχέτως φύλου, φυλής κτλ.

ΜΕ ΤΟ διάβα των αιώνων και της ανθρωπότητας, η φιλανθρωπία σχετίζεται με την αγαθοεργία και ως λέξη αλλάζει πλέον σημασία, όπως τόσες και τόσες… Σήμερα, αν είσαι φιλάνθρωπος με την παραπάνω έννοια, ονομάζεσαι αλληλέγγυος και η φιλανθρωπία είναι οι δράσεις των πλουσίων για να απαλύνουν τον πόνο των φτωχών.

Ο ΑΓΓΛΟΣ συγγραφέας Τζορτζ Όργουελ (πραγματικό όνομα Έρικ Μπλαιρ) είχε πει ότι μια ταξική κοινωνία βασίζεται στην φτώχεια και την άγνοια. Και σε μια κοινωνία που υπάρχουν φτωχοί, πάντα θα υπάρχουν οι καλοπροαίρετοι πλούσιοι για να δείξουν το… ανθρώπινο προσωπείο τους.

ΟΠΟΤΕ σήμερα έχουμε φτάσει σε μια κατάσταση όπου η κάθε φιλανθρωπική πράξη διαφημίζεται ως ένα ακόμα προϊόν μιας καταναλωτικής κοινωνίας. Και αυτό γιατί φέρνει… κέρδος.

ΔΕΝ ΘΑ τα έγραφα, ως πρόλογο, όλα αυτά, αν στην πρώτη σελίδα της έκδοσής μας της Πέμπτης δεν δημοσιεύαμε ένα μικρό -αλλά «καυτό»- ρεπορτάζ σχετικά με το κόστος των σχολικών ειδών ενόψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς στο τέλος του μήνα.

ΕΚΕΙ γινόταν λόγος για τις οικογένειες που προσπαθούν να μείνουν εντός προϋπολογισμού -κοινώς, να τα φέρουν βόλτα- ιδίως μετά την δαπανηρή περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, το αποτέλεσμα της οποίας είναι το ότι η επιστροφή στα σχολεία φαίνεται να «καίει» τις τσέπες τους.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ η επιχείρηση εφοδιασμού των μαθητών με τον απαραίτητο σχολικό εξοπλισμό, γίνεται όλο και πιο δυσβάστακτη, αντιπροσωπεύοντας πλέον μιαν αγορά άνω των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, με το κόστος ανά μαθητή να φτάνει φέτος στα 630 δολάρια. Το κόστος αυτό όλο και αυξάνεται, με αποτέλεσμα οι οικογένειες να συμπιέζονται όλο και περισσότερο, μιας και τα έξοδά τους όλο και ανεβαίνουν και δεν φαίνεται κανένα… φως στο βάθος του τούνελ.

ΕΤΣΙ, σε συνδυασμό με την συνεχώς καλπάζουσα ακρίβεια, σε όλο το εύρος των ειδών καθημερινής και πρώτης ανάγκης, δημιουργεί μια τρομερά αφόρητη κατάσταση, ένα -αν θέλετε- εκρηκτικό μίγμα αγανάκτησης και οργής. Έτσι, είναι δεδομένο -και θεμιτό- οι γονείς να αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους για να περιορίσουν τα έξοδά τους, ή τουλάχιστον, να τα καναλιζάρουν, να τα φέρουν σε μια ρέγουλα- αν μπορέσουν.

ΚΑΙ επειδή, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η χρήση ηλεκτρονικών συσκευών είναι απαραίτητο εργαλείο για την ακαδημαϊκή υποστήριξη των μαθητών -μιας που όλοι γνωρίζουμε ότι η τεχνολογία κοστίζει- εταιρείες όπως η Apple, η Samsung και άλλες, παρέχουν τη δυνατότητα απόκτησης συσκευών οι οποίες είναι ανακατασκευασμένες και προσφέρονται σε προσιτές τιμές, με την καθιερωμένη ετήσια εγγύηση να επιδέχεται παράταση.

ΩΣΤΟΣΟ, δεν περίμενα ότι οι ίδιες αυτές εταιρείες -οι οποίες είναι εν πολλοίς αυτές που δημιουργούν την ολοένα και καλπάζουσα ακρίβεια- διαθέτουν και ειδικό τμήμα που φαίνεται ότι μελετά την επίδραση αυτής της τακτικής στο καταναλωτικό κοινό… Τα συμπεράσματα για τα οποία γράφουμε πριν, σχετικά με την δύσκολη οικονομικά θέση των οικογενειών, προέρχονται από έρευνα του σχετικού τμήματος της εταιρείας Big W…

ΑΚΟΜΑ, εταιρείες, όπως η Officeworks, παρέχουν επιπρόσθετες υπηρεσίες εξυπηρέτησης δίνοντας τη δυνατότητα στους καταναλωτές να διεκδικήσουν φθηνότερες τιμές από άλλα καταστήματα τα οποία διαθέτουν τα ίδια προϊόντα, με μειωμένες κατά 20% τιμές… Τα Aldi συστήνουν «ειδικές αγορές», «ρίχνοντας» τις τιμές στα είδη που θα χρειαστούν οι μαθητές επιστρέφοντας στα θρανία.

Η ΔΕ Big W, επειδή είναι προφανές ότι θέλει να ανταγωνιστεί τους παραπάνω -και είθισται σύμφωνα με τον καπιταλιστικό νόμο αγοράς και ζήτησης- δελεάζοντας τους καταναλωτές, μειώνοντας το κόστος στα σχολικά είδη, ενώ ταυτόχρονα προκηρύσσει εκπτώσεις της τάξης του 10% σε μέλη της συνδρομητικής υπηρεσίας Everyday Extra της Woolies.

ΔΗΛΑΔΗ, αν κατάλαβα καλά, οι οικονομικοί -και όχι μόνο- αυτοί κολοσσοί, από τη μια, επιδίδονται σε αυτό που τόσο καλά ξέρουν να κάνουν, την συνεχή μεγιστοποίηση της πελατείας τους άρα και των κερδών τους και, από την άλλη, εκδηλώνουν τόσο έντονα -και … σπαραξικάρδια- το φιλανθρωπικό τους πνεύμα.

ΟΠΩΣ είπαμε πριν, η φιλανθρωπία αποτελεί μια επιπλέον δραστηριότητα των πλουσίων, που διοργανώνουν γκαλά επί γκαλά για να συγκεντρώσουν χρήματα για έναν σκοπό, αν και θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε σε μόνιμη βάση από πού προέρχεται όλος αυτός ο πλούτος.

Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ λειτουργεί ως κλάδος της οικονομίας με την μεταφορά και διαχείριση τεράστιων ποσών, που δεν προέρχονται μόνο από τα γκαλά και τις δωρεές των πλουσίων, αλλά και των ιδιωτών και κρατικές χρηματοδοτήσεις. Μόνο το 2020 στις ΗΠΑ, η φιλανθρωπία συγκέντρωσε περίπου 50 δισ. δολάρια, ποσό που εκτινάχθηκε στα 90,88 δισ. δολάρια το 2021.

Δ.Τ.