Οι περισσότεροι, εκτός του αθλητικού χώρου, μάθαμε για την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη τον Αύγουστο του 2022 όταν κατόρθωσε το μέχρι τότε ακατόρθωτο.
Εκεί, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου, έγραψε ιστορία, ως η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια στίβου που κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στην ίδια διοργάνωση.
Αλλά η αθλητική της πορεία έχει περισσότερους σταθμούς από αυτό το ορόσημο.
Και η οικογενειακή της ιστορία περισσότερες ομοιότητες από ότι ίσως θα περιμέναμε από ένα «χρυσό κορίτσι» με τις οικογενειακές ιστορίες πολλών από μας.
«Απλά τα χιλιόμετρα ήταν πολύ λιγότερα!» λέει στον «Νέο Κόσμο» .
«Οι γονείς μου έφυγαν από την Καρδίτσα το 85′ και πήγανε στην Αταλάντη γιατί εκεί ζούσε ήδη ο αδερφός του πατέρα μου και δούλευε ήδη σε εργοστάσιο. Πήγαν να δουλέψουν κι αυτοί εκεί για καλύτερα, και πήραν εμένα που ήμουν τότε ενός και τη μεγάλη μου αδελφή.
«Ο πατέρας μου τότε ήταν ταχυδρόμος και οικοδόμος, έκανε δύο δουλειές, η μαμά μου δούλευε σε ένα γραφείο. Αλλά γενικά δούλευε από 10 χρονών ήταν από φτωχή οικογένεια με πέντε αδέλφια. Οι γονείς μου είχαν 12 χρόνια διαφορά, ο μπαμπάς γνώρισε τη μαμά ως ταχυδρόμος και μάλιστα είχαν κλεφτεί!»
Με την επιστροφή στην Καρδίτσα η οικογένεια Ντρισμπιώτη που αριθμούσε τέσσερα πλέον παιδιά, έκανε νέο ξεκίνημα ανοίγοντας το τσιπουράδιο που λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Η Αντιγόνη και η μεγαλύτερη αδελφή Δώρα ανέλαβαν έκτοτε μερίδιο στο μεγάλωμα των δύο μικρότερων, Ελπίδας και Κωνσταντίνας, μαζί με τις γιαγιάδες και τον παππού.
«Οι γονείς μου ήταν στο μαγαζί από το πρωί ως το βράδυ».
Μέχρι και σήμερα κάθε επιτυχία για την οικογένεια – από το τσιπουράδικο μέχρι το στάδιο – χτίζεται συλλογικά και με θυσίες από όλους.
«Όπως και το Ευρωπαϊκό, κάθε μου νίκη είναι ομαδική. Αλήθεια δεν θα μπορούσα να κάνω χωρίς τη βοήθειά τους», λέει εξηγώντας ότι ακόμη και η απόφαση να έρθει στην Αυστραλία για προπονήσεις δεν ήταν αυτονόητη.
«Ήταν η περίοδος των γιορτών και δεν ήθελα να αφήσω τη μαμά μου πίσω που δουλεύει τόσες πολλές ώρες. Αλλά συσπειρώθηκε όλη η οικογένεια, η αδελφή μου η μικρή που είχε άδεια λόγω μωρού άφησε το μωρό στην πεθερά της και το ωράριό μου το έκανε αυτή στο μαγαζί».
«Για τον σύζυγό μου δεν το συζητώ», συμπληρώνει.
«Είναι παντού με το ποδήλατο όπου και να είμαι. Στις νυχτερινές τις προπονήσεις μαζί μου. Ευτυχώς είναι ανοιχτόμυαλος, όχι από τους ανθρώπους που λένε ‘πού θα πας και θα με αφήσεις τόσο καιρό εδώ πίσω’.
Και όλα αυτά γίνονται γιατί πιστεύουν σε μένα. Αν δεν πίστευαν σε μένα και δεν πίστευα εγώ στον εαυτό μου δεν θα μπορούσαν να το κάνουν όλο αυτό, για ποιο λόγο να το κάνουν; Αλλά βλέπουν πόσο πολύ το θέλω. Και επειδή ξέρουν ότι όταν θέλω κάτι θα το πετύχω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, γι’ αυτό κάνουν και όλον αυτόν τον αγώνα μαζί μου».
«Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΣ»
Με την ίδια πίστη στην προετοιμασία της μιλάει για τον επικείμενο αγώνα που δίνει το πρωί της Κυριακής 7π.μ. στο Fawkner Park της Μελβούρνης.
Για αυτό έχει την αυτοπεποίθηση, δηλώνει, να ζητήσει τη στήριξη του κόσμου.
«Υπάρχουν τόσοι Έλληνες εδώ που θα μπορούσαν να είναι στον αγώνα. Με κάνει να κάνει να παίρνω δύναμη γιατί ξέρω ότι κάποιοι άνθρωποι με πιστεύουνε και έρχονται για να δουν από κοντά αυτό που πιστεύουν ότι μπορώ να κάνω.
«Και έχω γυμναστεί για αυτό. Αν δεν είχα γυμναστεί αν δεν αισθανόμουν έτοιμη μπορεί να μη προσκαλούσα κόσμο να έρθει να το δει, να μην ένιωθα καλά απέναντί τους».
Από τα πρώτα χιλιόμετρα ενός αγώνα, δηλώνει η Ντρισμπιώτη, μπορεί να καταλάβει αν θα τα πάει καλά.
Για το πρώτο χρυσό του νταμπλ του Ευρωπαϊκού Μονάχου λέει χαρακτηριστικά:
«Στον πρώτο αγώνα πήγα με ασφάλεια να κερδίσω το μετάλλιο. Ήξερα πως θα κινηθώ. Ήξερα ποιες είναι οι συναθλήτριές μου. Τις είχα μελετημένες. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω κανένα λάθος. Πήγα ακριβώς όπως τα είχα προγραμματίσει».
Την Κυριακή θα αγωνιστεί στα 20χλμ στη διοργάνωση Chemist Warehouse Australian 20km Race Walk Championships.
Είναι σημαντικό να πετύχει τον επιθυμητό χρόνο, εξηγεί, γιατί μπορεί να της εξασφαλίσει από τον πρώτο αγώνα της σεζόν το «εισιτήριο» για τους Ολυμπιακούς 2024.
«Η Ολυμπιακή πρόκριση για το δικό μας αγώνισμα ξεκινάει από 1/1/23. Είναι πάρα πολύ ψηλό το όριο».
Για την Ολυμπιακή πρόκριση το όριο είναι 1.29.20. Στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στα 20χλμ η Ντρισμπιώτη είχε τερματίσει με χρόνο 1.29.03.
«Εάν γίνει ξανά αυτό την Κυριακή θα είναι φοβερό», λέει.
«Είναι καλό για μένα γιατί κάνεις ένα Ολυμπιακό όριο και ξεμπερδεύεις για τον ενάμιση χρόνο. Φεύγει το στρες από το μυαλό σου. Όταν προκριθείς δουλεύεις μόνο για αυτό, τέλος. Δεν παλεύεις από αγώνα σε αγώνα. Οι Ολυμπιακοί είναι ο στόχος σου».
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Η Ντρισμπιώτη βρίσκεται στην Αυστραλία ήδη εδώ και μερικές εβδομάδες μετά από πρόσκληση του διακεκριμένου Αυστραλού προπονητή Brent Vallance στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος για αθλητές.
«Αφορά τη διατροφή των αθλητών πριν τους αγώνες, σε υψόμετρο και τις μεταβολές που γίνονται στο σώμα».
Κατά τη διάρκεια του προπονητικού camp μαζί με άλλες 24 αθλήτριες, η Ντρισμπιώτη έσπασε και το ατομικό της ρεκόρ σε αγώνα 10χλμ στην Καμπέρα στις αρχές Ιανουαρίου.
«Διαφορετικά θα καθόμουν στην Καρδίτσα και θα έκανα προπόνηση μόνη μου. Ενώ εδώ βρέθηκα στην ελίτ των αθλητών. Έκανα προπόνηση με την Αυστραλή τέταρτη Ολυμπιονίκη του Τόκυο και την Κολομβιανή δεύτερη Ολυμπιονίκη».
Με περίπου 50 άτομα αθλήτριες και επιτελείο, ανάμεσά τους διατροφολόγοι, προπονητές και πρώην Ολυμπιονίκες, η Ντρισμπιώτη ακολουθούσε σε υψόμετρο 1.700 μ. πρόγραμμα διατροφής, προπόνησης και εξετάσεων μετρώντας τις επιδόσεις της σε προσομοίωση προετοιμασίας για αγώνα.
«Για μένα ήταν πάρα πολύ σημαντικό να βρεθώ σε ένα δυνατό γκρουπ. Γιατί αυτή τη στιγμή είμαι μόνη μου οπότε έπρεπε να βρω ένα πολύ καλό κίνητρο για να κάνω προπόνηση».
Μιλώντας για πρώτη φορά για τη διακοπή συνεργασίας με τον μέχρι πρότινος προπονητή της Ναπολέοντα Κεφαλόπουλο, μόλις λίγους μήνες μετά τη διπλή νίκη του Μόναχο, η Ντρισμπιώτη επιβεβαιώνει ότι έχει κάποιες συζητήσεις αλλά επισήμως βρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση προπονητή.
Γι’ αυτό και επέλεξε να κάνει ποδαρικό στη σεζόν στην Αυστραλία.
«Στην Ελλάδα είμαι μόνη μου και εδώ υπάρχει γκρουπ».
«ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΟΧΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ»
Η Ντρισμπιώτη ασχολείται με τον αθλητισμό από τριών ετών ξεκινώντας από ενόργανη με ένα χρήσιμο κατά την ίδια πέρασμα από την κολύμβηση να ακολουθεί.
«Γενικά οι γονείς μας είχαν από πολύ μικρά στον αθλητισμό[…] Όταν επιστρέψαμε Καρδίτσα μας πήγανε κολυμβητήριο. Και πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου. Γιατί η κολύμβηση είναι από τα αθλήματα που δεν έχει επιβαρύνσεις και ‘δένει’ πάρα πολύ σωστά ένα σώμα παιδικό κορμί για να μπαίνει σε άλλα αθλήματα χωρίς τραυματισμούς με σωστή ενδυνάμωση».
Επαγγελματίας αθλήτρια, όπως εξομολογείται, άρχισε να αισθάνεται πολύ πρόσφατα.
«Και μέχρι λίγα χρόνια πριν δεν σκεφτόμουν ότι μπορώ να πάω στους Ολυμπιακούς».
Πλησιάζοντας τα 39 της χρόνια πλέον, η αθλήτρια έχει ξεκάθαρο στόχο τους Αγώνες στο Παρίσι και ψύχραιμα επιχειρήματα όταν της θέτουν το ερώτημα ηλικίας λήξης στο άθλημα.
Για το δεύτερο χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου η Αντιγόνη λέει: «Είχα λάβει τόσα μηνύματα που ήταν σαν να βλέπω μια Ελλάδα ολόκληρη στην τηλεόραση». Τί της λέγανε; «Μας έκανες και δακρύσαμε[…
Αναφέρεται στους «λίγους τραυματισμούς» που έχει αντιμετωπίσει, το γεγονός ότι δεν έχει χρειαστεί να χειρουργηθεί, τις ασκήσεις ενδυνάμωσης που κάνει επιπλέον της προπόνησης για να αντισταθμίσει επβάρυνση στις αρθρώσεις και το ‘κενό’ κάποιων χρόνων που είχε από τον πρωταθλητισμό.
«Ίσως τελικά αυτό το κενό να μου έχει παρατείνει τα προπονητικά χρόνια και να με βοηθήσει».
Μετά την εύρεση προπονητή το βλέμμα της Ντρισμπιώτη είναι στραμμένο στους Ολυμπιακούς του Παρισιού το 2024.
Αλλά στην Αυστραλία δεν αποκλείεται να την ξαναδούμε πολύ νωρίτερα.
«Η πρώτη μου επίσκεψη αλλά όχι η τελευταία».
Μένετε Μελβούρνη;
Δείτε από κοντά την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη να αγωνίζεται στα 20χλμ βάδην στο πλαίσιο της διοργάνωσης Chemist Warehouse Australian 20km Race Walk Championships.
Πού: Fawkner Park Μελβούρνης
Πότε: Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ώρα έναρξης 7 το πρωί (ο αγώνας θα έχει τελειώσει μέχρι τις 9π.μ. )
