Το πρώτο άρθρο που έγραψα, για επετειακή έκδοση του «Νέου Κόσμου», ήταν το 1987 όταν γιόρταζε τα 30 χρόνια του! Μάλιστα, είχα επιμεληθεί τότε και το ειδικό αφιέρωμα μαζί με τον Μπάμπη Σταυρόπουλο και τον Σπύρο Μεταλλινό.
Βέβαια, τα σημαντικά κείμενα εκείνου του αφιερώματος τα υπέγραφαν «βαριά» ονόματα. Ο διευθυντής Δημήτρης Γκόγκος, ο αρχισυντάκτης Νώντας Πεζάρος, και ο τρίτος εκ των συνεταίρων, Χρήστος Μουρίκης.
Από τους τρεις μόνο ο Νώντας Πεζάρος βρίσκεται σήμερα στην ζωή.
Είμαι βέβαιος -το έλεγαν άλλωστε και οι ίδιοι- ότι κανείς τους δεν φανταζόταν πως η εφημερίδα τους θα άντεχε στον χρόνο. Προφανώς και οι τρεις μαζί με την βοήθεια εκατοντάδων ομογενών της Αριστεράς που στάθηκαν κοντά στον «Νέο Κόσμο, στα δύσκολα πρώτα χρόνια, είχαν βάλει γερά θεμέλια και τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη.
Ούτε και εγώ φανταζόμουν ότι θα ήμουν εδώ και θα έγραφα σημείωμα για την 66η επέτειο των γενεθλίων του «Νέου Κόσμου».
Ονειρευόμουν ότι θα επέστρφα μόνιμα στην Ελλάδα. (Το δοκίμασα, χωρίς επιτυχία). Πέρασα από αρκετά μέσα ενημέρωσης εδώ και στην Ελλάδα και «άραξα» στον «Νέο Κόσμο», κυρίως λόγω συγκυριών.
Κατά καιρούς, η εφημερίδα δέχεται και επικρίσεις. Καμιά φορά, ακόμα και «εκ των έσω».
«Άλλαξε ο “Νέος Κόσμος”. Δεν είναι η εφημερίδα που ήταν πια» λένε οι επικριτές μας.
Σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν και άδικο.
Η ουσία είναι, όμως, ότι ευτυχώς που αλλάξαμε! Αν δεν αλλάζαμε και δεν προσαρμοζόμασταν στις νέες συνθήκες, πιθανότατα δεν θα υπήρχαμε σήμερα
Στα 66 χρόνια ζωής του «Νέου Κόσμου» κυκλοφόρησαν τουλάχιστον άλλες δέκα παροικιακές εφημερίδες. Μερικές άντεξαν δεκαετίες.
Σήμερα δεν υπάρχουν πια.
Οι εποχές δεν είναι ευνοϊκές για εφημερίδες. Σε όλο τον κόσμο παρατηρείται σημαντική μείωση της κυκλοφορίας τους.
Ειδικά στην Ελλάδα.
Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι το ίδιο και χειρότερη για τον «Νέο Κόσμο», αφού απευθύνεται σε μια παροικία που γερνά και μειώνεται.
Και όμως η εφημερίδα αντέχει.
Σίγουρα, υπάρχουν προβλήματα και προκλήσεις. Δίνουμε έναν αγώνα καθημερινά. Τα επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά.
Παρά τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στον χώρο της ενημέρωσης όμως και ειδικά στις εφημερίδες, ο «Νέος Κόσμος» παραμένει ακμαίος για δυο λόγους:
*Αφουγκράζεται προσεκτικά την κοινωνία και προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες αλλά παραμένει πιστός στις αξίες που κληρονόμησε από τους δημιουργούς του: Αντικειμενικότητα, υπευθυνότητα και σεβασμός στους αναγνώστες
Ακούμε προσεκτικά το αναγνωστικό κοινό και προσπαθούμε, παρά τις όποιες αδυναμίες μας, να καταγράφουμε και να αναδεικνύουμε τα ζητήματα που το αφορούν.
Εξάλλου, το αναγνωστικό κοινό είναι η μόνη δύναμή μας. Από σας παίρνουμε γραμμή και από κανέναν άλλο: Ούτε από κόμματα ούτε από φορείς ούτε από επιχειρήσεις.
Και μιας και σήμερα η εφημερίδα έχει γενέθλια, να θυμίσουμε λίγα πράγματα για την ιστορία της.
Ήταν, λοιπόν, στις 13 Φεβρουαρίου του 1957, ημέρα των γενεθλίων του Δημήτρη Γκόγκου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ο «Νέος Κόσμος».
Σήμερα, πολλοί από τους αναγνώστες της εφημερίδας, που την στήριξαν στα πρώτα δύσκολα χρόνια, αλλά και επιχειρηματίες – μα, κυρίως, οι άνθρωποι που την δημιούργησαν δεν είναι σήμερα μαζί μας.
Θα αισθάνονται, πάντως, δικαιωμένοι που αυτό το έντυπο που κυκλοφόρησε στα δύσκολα χρόνια της μαζικής μεταπολεμικής μετανάστευσης, με πρωτόγονα μέσα και αρχικά με ελάχιστες σελίδες, συνεχίζει, όχι απλά να υπάρχει, αλλά να είναι η φωνή του Ελληνισμού της Αυστραλίας.
Είναι χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα της Διασποράς με κυκλοφορία, ακόμα και σήμερα, που την ζηλεύουν οι περισσότερες αθηναϊκές εφημερίδες
Και δεν περιοριζόμαστε μόνο στις τρεις έντυπες εκδόσεις της (αυτή του Σαββάτου δίγλωσση στα ελληνικά και αγγλικά) αλλά έχουμε δυνατή και ολοένα αυξανόμενη παρουσία στο διαδίκτυο. Μας διαβάζουν παντού: Πολλές δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες στην Αυστραλία, την Ελλάδα και όπου υπάρχουν ομογενείς εμπιστεύονται τον «Νέο Κόσμο» για την ενημέρωσή τους (ελληνικά και αγγλικά).
Επτά ημέρες την εβδομάδα, όλο το 24ωρο, υπάρχει διαρκής ροή ειδήσεων με έμφαση στην ομογένεια της Αυστραλίας και τον ελληνισμό της διασποράς γενικότερα.
«Θυμάμαι», έγραφα, «όταν ετοιμάζαμε το αφιέρωμα για τα 30 χρόνια του «Νέου Κόσμου», το 1987, που ο (τότε) διευθυντής μας, Δημήτρης Γκόγκος, μου είπε με το χαρακτηριστικό του χιούμορ: «Εντυπωσιακό το αφιέρωμα. Ελπίζω να προλάβουμε να κάνουμε και τα… σαράντα της» – εννοώντας, φυσικά, την 40ή επέτειο της έκδοσης του «Νέου Κόσμου» και όχι το… μνημόσυνό του!
Τα χρόνια πέρασαν και γιορτάσαμε το 1997, με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, την 40ή επέτειο έκδοσης της εφημερίδας με μια εντυπωσιακή έκδοση 120 (μεγάλων) σελίδων που αποτελεί και ρεκόρ για τον «Νέο Κόσμο».
Η επιτυχία, ειδικά εκείνης της έκδοσης, οφείλεται κυρίως στον Μπάμπη Σταυρόπουλο.
Καθώς η ιδιοκτησία και η διεύθυνση της εφημερίδας πέρασε στον Χριστόφορο Γκόγκο, «αγκαλιάσαμε» την νέα τεχνολογία υπηρετώντας όσο πιο αφοσιωμένα γίνεται τους παλιούς πιστούς αναγνώστες απευθυνθήκαμε πιο συντονισμένα και στους νέους, κυρίως στην αγγλική γλώσσα.
Την 50ή επέτειο την γιορτάσαμε με τέσσερα περιοδικά, χάρη στον Χριστόφορο Γκόγκο, που έγραψαν ιστορία το 2007 και μας τα ζητούν ακόμα και σήμερα αναγνώστες.
Και την 60ή επέτειο την γιορτάσαμε με ακόμα ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα.
Έχω γράψει, αρκετές φορές, ότι οι σχέσεις που αναπτύσσουν οι εφημερίδες σε κάθε μήκος και πλάτος της Γης με το αναγνωστικό τους κοινό είναι κάτι παραπάνω από ξεχωριστές. Στην περίπτωση του «Νέου Κόσμου» η σχέση που έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι της εφημερίδας μας με σας, είναι σχέση ζωής. Μια σχέση η οποία αναπτύχθηκε και μεγάλωσε μαζί με τα προβλήματα και τα όνειρα πολλών ανθρώπων που βρέθηκαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Και που συνεχίζεται σήμερα με τα παιδιά τους και με τα εγγόνια τους.
Ο «Νέος Κόσμος», η δίγλωσση τρισεβδομαδιαία εφημερίδα του Ελληνισμού της Αυστραλίας, έχει πολλούς λόγους να αισθάνεται υπερήφανος.
Από το 1957 που κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο του «Νέου Κόσμου» μέχρι σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει τόσο στην εμφάνιση της εφημερίδας όσο και την θεματολογία της και στην αγγλική γλώσσα. Οι βασικές αρχές της εφημερίδας δεν άλλαξαν όμως.
Ο «Νέος Κόσμος» παραμένει μια εφημερίδα που από το ξεκίνημά της έως σήμερα, δεν περιορίστηκε μόνο στον δημοσιογραφικό ρόλο της και ίσως αυτό να εξηγεί την άρρηκτη σχέση με το κοινό της. Στη δεκαετία του ’60 έφτανε στο σημείο να οργανώνει μέχρι και συσσίτια για τους άνεργους Έλληνες μετανάστες. Επίσης, πρωτοστάτησε στους αγώνες για τα εθνικά μας θέματα και δεν είναι τυχαίες οι φιλελληνικές θέσεις όλων των αυστραλιανών κυβερνήσεων. Είχε ιδιαίτερα έντονη αντιδικτατορική δράση και, εκτός των άλλων, συνέβαλε στο να περιοδεύσουν τότε στην Αυστραλία οι Ανδρέας Παπανδρέου, Μίκης Θεοδωράκης και άλλοι αντιστασιακοί.
Αργότερα, πρωτοστάτησε στη δημιουργία Έδρας Νεοελληνικών στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, αλλά -κυρίως- στην καθιέρωση του πολυπολιτισμού.
Το Εργατικό Κόμμα, μετά την άνοδο του Γκοφ Ουίτλαμ στην εξουσία, το 1972, υιοθέτησε πολλές από τις προτάσεις του «Νέου Κόσμου» για την καθιέρωση του πολυπολιτισμού. Πολιτικές που συνέχισε και ενδυνάμωσε αργότερα ο Φιλελεύθερος Μάλκολμ Φρέιζερ. Η άρση της απαγόρευσης πολιτογράφησης Αυστραλών πολιτών σε μετανάστες που ανέπτυσσαν πολιτική δραστηριότητα, η μεταφορά συντάξεων στο εξωτερικό, η δημιουργία της SBS, αλλά και η χρηματοδότηση των μεταναστευτικών σχολείων, ήταν μερικές από τις καμπάνιες του «Νέου Κόσμου» που είχαν επιτυχία. Και δεν είναι τυχαίο που η πρώτη άδεια του ραδιοφωνικού σταθμού 3ΕΑ (ήταν το ξεκίνημα της SBS) εκδόθηκε στο όνομα του Δημήτρη Γκόγκου.
Οι αγώνες μας για τους μετανάστες και τον πολυπολιτισμό δεν σταμάτησαν και δεν σταματούν ποτέ.
Μετά τα χρόνια της μαζικής μεταπολεμικής μετανάστευσης δημιουργήθηκαν όμως και άλλες ανάγκες. Πρωτοστατήσαμε, λοιπόν, στη δημιουργία της «Πρόνοιας» από όπου στη συνέχεια δημιουργήθηκε και η «Φροντίδα» οι πρώτοι έρανοι της οποίας γίνονταν στα γραφεία μας. Και έτσι φτιάχτηκαν και τα πρώτα γηροκομεία.
Στηρίξαμε και στηρίζουμε τις προσπάθειες για τη διατήρηση της γλώσσας μας και του πολυπολιτισμού. Ακόμα και το γεγονός ότι η Ελληνική εντάχθηκε στο ενιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας του αυστραλιανού εκπαιδευτικού συστήματος, οφείλεται στις χιλιάδες υπογραφές που συγκέντρωσαν οι αναγνώστες του «Νέου Κόσμου».
Ο «Νέος Κόσμος» συμμετείχε στη δημιουργία της «Ελληνικής Εβδομάδας» και, αργότερα, του Φεστιβάλ «Αντίποδες».
Οι καταστάσεις έχουν έκτοτε αλλάξει, αλλά η βασική μας φιλοσοφία όχι. Και σήμερα η εφημερίδα είναι στο πλευρό των συνταξιούχων, των αδύναμων και των μη προνομιούχων.
Μαχόμαστε για τα δικαιώματά τους.
Μαζί με τους νέους όμως δίνουμε επίσης μάχες για την γλώσσα μας και την διατήρηση των πολιτιστικών μας παραδόσεων.
Και είμαστε πάντα στο πλευρό της Ελλάδας και της Κύπρου.
Κλείνοντας ένα θερμό ευχαριστώ, από καρδιάς, σε όλες και όλους που μας στηρίζετε.
Και μια παράκληση: Όταν λέμε ότι είμαστε η «φωνή σας», δεν είναι σχήμα λόγου ή για να σας χαϊδέψουμε τα αυτιά!
Το πιστεύουμε!
Γι’ αυτό σας καλούμε να επικοινωνείτε μαζί μας, να μας ενημερώνετε, να μας ασκείτε κριτική, να μας αμφισβητείτε. Να είστε κοντά μας. Σας ακούμε και μαζί η «φωνή μας» γίνεται πιο δυνατή!
