«Αδελφέ, θέλω όλοι οι Έλληνες να βοηθήσουν», ακούγεται γεμάτη απόγνωση η φωνή του Κώστα Καραπαναγιωτίδη στο τηλέφωνο. Ο διευθύνων σύμβουλος και ιδρυτής του Κέντρου Πόρων για τους Αιτούντες Άσυλο (Asylum Seeker Resource Centre – ASRC), πρέπει να καλύψει το «κενό που δημιουργήθηκε από τη μείωση των δωρεών κατά 45% από τον περασμένο Ιούλιο».
«Ο κόσμος δεν έχει σταματήσει να νοιάζεται, αλλά από τον περασμένο Ιούλιο οι δωρεές από το κοινό έχουν μειωθεί κατά 45%, είμαστε κάτω από τον προϋπολογισμό και δεν έχουμε υπερβάλει σε δαπάνες. Έχουμε περιθώριο μέχρι το τέλος Μαρτίου να καλύψουμε αυτό το κενό για να διασφαλίσουμε ότι δεν κινδυνεύουμε να κλείσουμε τις πόρτες μας», λέει ο κ. Καραπαναγιωτίδης.
Το ASRC έχει βοηθήσει περισσότερους από 30.000 ανθρώπους. «Είμαστε ένας τόπος υποδοχής και ελπίδας. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας διπλασιαστήκαμε σε μέγεθος για να καλύψουμε τις ανάγκες των προσφύγων – το κοινό ήταν απίστευτα γενναιόδωρο».
«Πληρώνουμε για 80.000 διανυκτερεύσεις, η υγειονομική μας υπηρεσία παρέχει 6.000 ιατρικά ραντεβού και πληρώνουμε για φάρμακα».
Πάνω από 1.600 άτομα χρησιμοποιούν την τράπεζα τροφίμων του ASRC και το κέντρο παρέχει νομική εκπροσώπηση σε περισσότερες από 400 οικογένειες επί του παρόντος.
«Κατά τη διάρκεια της κρίσης Covid, δαπανήσαμε 3 εκατομμύρια δολάρια για την παροχή τροφίμων, στέγασης, φαρμάκων. Πολλές φιλανθρωπικές οργανώσεις έκλεισαν, αλλά το ASRC κράτησε τους ανθρώπους ασφαλείς από την πανδημία. Οι ανάγκες παραμένουν, δεν μειώνονται», λέει ο κ. Καραπαναγιωτίδης και αποδίδει τη μείωση των δωρεών στις εννέα αυξήσεις των επιτοκίων και στον πληθωρισμό.
«Ο κόσμος ήταν καταπληκτικός, η εμπιστοσύνη του κόσμου το ίδιο και αυτό το ίδρυμα που έχει γράψει ιστορία, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα δεν είχε προβλέψει αυτό το ρυθμό των πιέσεων».
Ο κ. Καραπαναγιωτίδης τονίζει ότι όλη αυτή η καλή δουλειά γίνεται χωρίς καμία υποστήριξη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Οι κυβερνήσεις του Συνασπισμού και του Εργατικού Κόμματος από το 1996 έχουν επιδείξει αμφότερες το σκληρό τους πρόσωπο απέναντι στους αιτούντες άσυλο, που αποτελούν μία από τις πιο ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στον κόσμο. Έχει δημιουργηθεί μια παράλογη κατάσταση, καθώς οι αιτούντες άσυλο, που ζουν στην Αυστραλία δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία, δεν έχουν πρόσβαση στο Medicare ή στο Centrelink. Πολιτικά φαντάσματα.
«Έχουμε ζητήσει βοήθεια από την πολιτειακή κυβέρνηση», λέει ο Κώστας Καραπαναγιωτίδης και ελπίζει ότι η κυβέρνηση της Βικτώριας θα καλύψει μέρος της διαφοράς.
Ο κ. Καραπαναγιωτίδης συγχαίρει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση που έδωσε μόνιμη διαμονή σε 19.000 άτομα με βίζα προσωρινής προστασίας, αλλά λέει ότι αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα στην πράξη.
«Αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν Centrelink και Medicare και δικαίωμα εργασίας».
Ο ίδιος θέλει η κυβέρνηση να επιτρέψει σε όλους να εργαστούν και να τους δώσει πρόσβαση στο Centrelink και το Medicare. «Χρειάζονται το στοιχειώδες δίχτυ ασφαλείας που έχουμε όλοι μας», λέει.
«Αχρηστέψτε μας για τους σωστούς λόγους», παροτρύνει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. «Δεν θα χρειάζεται να κάνουμε αυτό που κάνουμε όταν οι αιτούντες άσυλο θα έχουν πρόσβαση στην υγεία, την πρόνοια και το δικαίωμα στην εργασία».
Ο κ. Καραπαναγιωτίδης χρειάστηκε να πάρει κάποιες πολύ δύσκολες αποφάσεις. «Πέρυσι μειώσαμε το προσωπικό κατά 10%, αλλά δεν μπορώ να κόψω νοσηλευτές και κοινωνικούς λειτουργούς».
Για να μην αντιμετωπίσει ποτέ ξανά μια τέτοια κατάσταση, ο κ. Καραπαναγιωτίδης λέει ότι το ASRC θα μειωθεί σε μέγεθος.
«Θα πρέπει να μειώσουμε το μέγεθός μας εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων μας».
Ο προϋπολογισμός του ASRC προσαρμόζεται ανάλογα, έτσι ώστε το Κέντρο να μπορεί να συνεχίσει να παρέχει βασικές υπηρεσίες όπως η τράπεζα τροφίμων, η στέγαση, η υγεία και η νομική υποστήριξη.
Η φωνή του Κώστα Καραπαναγιωτίδη «σπάει» καθώς λέει: «Ο κόσμος είναι απίστευτος… το προσωπικό έρχεται στη δουλειά του και κάνει ό,τι μπορεί… έχουν και οικογένειες… είναι τόσο επιεικείς. Δεν πρόκειται να σταματήσουμε να μαζεύουμε χρήματα και να αγωνιζόμαστε και να πιέζουμε μέχρι να φτάσουμε εκεί. Το κάνω αυτό εδώ και 22 χρόνια. Δεν πρόκειται να τα παρατήσω τώρα».
Αισθάνεται «πάρα πολύ υπερήφανος» για την πολιτισμική του κληρονομιά και σύντομα θα εκδώσει ένα βιβλίο με τις συνταγές της μητέρας του, τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά. Ένα σημαντικό μέρος της αμοιβής του για το βιβλίο έχει ήδη διατεθεί για το Κέντρο.
«Ζητώ από τους ανθρώπους να κάνουν αυτό που συμβούλευε ο Αριστοτέλης, «το καλό»», λέει ο κ. Καραπαναγιωτίδης, επικαλούμενος τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο. Υπάρχει και η αρχαιοελληνική έννοια του φιλότιμου που συνοδεύει το «καλό».
Το φιλότιμο συνδέει δύο από τις σημαντικότερες λέξεις της ελληνικής γλώσσας, τη φιλία και την τιμή. Από την εποχή του Ομήρου το φιλότιμο ήταν η πυξίδα μιας ηθικής ζωής.
Το φιλότιμο βρίσκεται στον πυρήνα του ASRC και μας καθοδηγεί να προσφέρουμε. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι είναι εύκολο να δίνεις χρήματα, αλλά συμβούλευε ότι το να τα δίνεις για «ενάρετο σκοπό» είναι ένας τρόπος για να πετύχεις το καλό μέσα σου.
