Μέσα από την τέχνη και τα μαθήματά της η Ιωάννα Αγγελίδη θέλει να δει τις πολιτιστικές και ιστορικές ρίζες του χορού της κοιλιάς να αναγνωρίζονται και να εκτιμώνται ως νόμιμη μορφή τέχνης και όχι να υποβαθμίζεται σε ένα σεξουαλικό στερεότυπο που έχει ως στόχο να ‘προκαλεί’ λόγω των αισθησιακών του κινήσεων.
Μία αρχαία τέχνη μέσω της οποίας η αρμονία της κίνησης συναντά το σώμα, εξερευνώντας ρυθμούς εμπνευσμένους από τις κινήσεις του φιδιού, είναι ο χορός της κοιλιάς.
Η συγκεκριμένη χορευτική τελετουργία εξυμνεί τη θηλυκή υπόσταση και ιδιοσυγκρασία και επευφημεί την κίνηση, την έκφραση, τον πολιτισμό και την παράδοση.
Ο χορός αυτός, γνωστός και ως Raqs Sharqi, έλκει τις ρίζες του από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, τη Μικρά Ασία, την Κύπρο και την Ελλάδα και, αποτελεί σύμβολο ενδυνάμωσης, ειδικά για τη γυναίκα, κάτι με το οποίο ταυτίζεται ιδιαίτερα η ομογενής Ιωάννα Αγγελίδη, η οποία χρησιμοποιεί το χορό της κοιλιάς ως μέσο απελευθέρωσης για την ψυχή και το σώμα της.
Για την Ιωάννα, μάλιστα, το συγκεκριμένο είδος «έχει διαφορετικά νοήματα και ερμηνείες σε διάφορους πολιτισμούς και πνευματικές πρακτικές» , ενώ «μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως ένας τρόπος σύνδεσης με το σώμα και έκφρασης συναισθημάτων ή ως μια μορφή λατρείας και προσφοράς σε θεότητες ορισμένων θρησκευτικών παραδόσεων. Το πνευματικό νόημα του χορού της κοιλιάς εξαρτάται από τις πεποιθήσεις και τις προθέσεις του ατόμου».
Έχοντας δοκιμάσει να χορέψει πολλά διαφορετικά είδη χορού τα τελευταία 25 χρόνια, από μπαλέτο μέχρι τζαζ και μουσικό θέατρο, η Ιωάννα παραδέχεται ότι κανένα δεν «κατέκτησε την καρδιά» της όπως ο χορός της κοιλιάς.
«Το ένιωθα στο αίμα μου» εξηγεί η Ιωάννα στον «Νέο Κόσμο», καθώς η ελληνική της καταγωγή και η κουλτούρα αυτής της παράδοσης άφησαν αναμφίβολα το αποτύπωμά τους.
Μέσα από της εκδηλώσεις της ελληνικής κοινότητας , ερωτεύτηκε την ελληνική μουσική, ενώ η μητέρα της ήταν η πρώτη που την μύησε στο τσιφτετέλι η οποία λάτρευε επίσης τον χορό της κοιλιάς.
Όταν ήταν 20 χρόνων, αποφάσισε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά σε αυτή τη μορφή τέχνης, με την προοπτική να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χορό της κοιλιάς.
«Ήμουν πολύ χαμένη στη ζωή εκείνη τη στιγμή και ένιωσα ότι αυτό που χρειαζόμουν ήταν να επιστρέψω στις ρίζες μου».
Ωστόσο, η εμπειρία της με αυτά τα διαφορετικά είδη χορού, διεύρυνε τους καλλιτεχνικούς της ορίζοντες, δίνοντάς της την ευκαιρία να αναπτύξει ένα δικό της, μοναδικό στυλ στον τρόπο που χορεύει.
«Μου αρέσει να ενσωματώνω τη θεατρικότητα και το δράμα στον χορό μου!», συμπληρώνει.
Σύμφωνα με την Ιωάννα η πρακτική του συγκεκριμένου είδους, μπορεί να είναι αρκετά πολύπλοκη και πολύπλευρη, ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην απομόνωση διαφορετικών τμημάτων του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των γοφών, του κορμού, και των χεριών.
Επιπλέον εξηγεί, ότι ο χορός διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία κινήσεων, και μπορεί να περιλαμβάνει shimmies( έντονες κινήσεις σε μορφή ΄δόνησης’ με ρυθμικό ή μη ρυθμικό τρόπο), κυματισμούς και τόνους τα οποία συμβάλουν στο πλούσιο και δυναμικό «λεξιλόγιο» του χορού.
Το στοιχείο αυτοσχεδιασμού δίνει επίσης την ευκαιρία στην καλλιτέχνιδα να συνδεθεί με τη μουσική και το κοινό.
Η χρήση αντικειμένων τα οποία συνοδεύουν τις εμφανίσεις της, όπως πέπλα, σπαθιά και κύμβαλα, συμβάλλει στην ανάδειξη δημιουργικότητας στο είδος αυτό, ενώ ταυτόχρονα ενσωματώνει στοιχεία του λαϊκού χορού και της παραδοσιακής ενδυμασίας και μουσικής .
«Τα σκηνικά που χρησιμοποιώ για τις παραστάσεις μου είναι τα σπαθιά μου. Μου αρέσει επίσης να κάνω ειδικές παραστάσεις με τις LED βεντάλιες στρουθοκαμήλου μου, οι οποίες χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να τελειοποιηθούν», δηλώνει η ομογενής χορεύτρια, εξηγώντας πως ακόμη και τα πιο απλά αντικείμενα «έχουν ειδικές τεχνικές που απαιτούν εξάσκηση».
Το στυλ της Ιωάννας στο χορό είναι ένα αμάλγαμα παραδοσιακού ανατολίτικου χορού και καμπαρέ, ενώ οι εμφανίσεις της έχουν μία δόση θεατρικότητας. Οι χορογραφίες της είναι αποκλειστικά προσαρμοσμένες στις ανάγκες της πολύπλευρης εμπειρίας που επιθυμεί να προσφέρει στο κοινό της, ενώ έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις σε διάφορά φεστιβάλ χορού και πνευματικές εκδηλώσεις.
Παράλληλα διευθύνει ένα μάθημα τεχνικής με τίτλο “Bellydance Essentials”, στο Maison Burlesque του Richmond της Μελβούρνης, διδάσκοντας κάθε εβδομάδα στους μαθητές της, την ιστορία , τις κινήσεις και μία χορογραφία διαφορετικής θεματολογίας στυλ χορών, όπως είναι το τσιφτετέλι, το ρομαντικό στυλ, τα drum solos αλλά και ο χορός της κοιλιάς σε στυλ της τραγουδίστριας Shakira.
Η Ιωάννα διευθύνει επίσης ένα εβδομαδιαίο μάθημα επίδειξης με τίτλο “Drum Solo Deities”, το οποίο από τις 30 Μαρτίου θα μετονομαστεί σε “Belly Dance Deities”.
Ανάμεσα στις εμφανίσεις που πρόκειται να πραγματοποιήσει η Ιωάννα φέτος είναι και το διεθνές αναγνωρισμένο φεστιβάλ Venus Oriental Festival στο Βόλο την 1η Ιουλίου.
«Θα εμφανιστώ επίσης στο παγκόσμιο γκαλά event του “Oriental Marathon Festival” της Γαλλίας στις 29 Μαΐου και στο Rubi Raqs Gala Show του “Leyla Raqs BCN Festival” της Βαρκελώνης στις 3 Ιουνίου», συμπληρώνει.
Εκτός από τα έντονα στοιχεία ομορφιάς και εκφραστικότητας που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο είδος, ο χορός της κοιλιάς προσφέρει επίσης πολλά οφέλη για την υγεία, όπως είναι η βελτίωση της στάσης του σώματος, η αύξηση ευλυγισίας, η ενδυνάμωση του κορμού, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μία διασκεδαστική μορφή σωματικής άσκησης.
Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την εικόνα του σώματος και την αυτοπεποίθηση, καθώς οι χορεύτριες μαθαίνουν να αποδέχονται και να αγαπάνε το σώμα τους.
Για την Ιωάννα το πάθος δεν γνωρίζει καταγωγή, ηλικία, φύλο, σωματότυπο ή προσωπική ιστορία, καθώς εξηγεί πως το μόνο εμπόδιο για πολλούς, οι οποίοι είναι διστακτικοί να κάνουν το πρώτο βήμα, είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Ωστόσο, παραδέχεται, ότι η μεγαλύτερη πρόκληση για τις χορεύτριες της κοιλιάς , είναι η παραποιημένη από τις δυτικές κοινωνίες, παραδοχή, ότι ο χορός αυτός είναι κατασκευασμένος για να ικανοποιεί και να διασκεδάζει το ανδρικό κοινό.
Μέσα από την τέχνη και τα μαθήματά της θέλει να δει τις πολιτιστικές και ιστορικές ρίζες του χορού της κοιλιάς να αναγνωρίζονται και να εκτιμώνται ως νόμιμη μορφή τέχνης και όχι να υποβαθμίζεται σε ένα σεξουαλικό στερεότυπο που έχει ως στόχο να ‘προκαλεί’ λόγω των αισθησιακών του κινήσεων.
Μία επιθυμία της Ιωάννας είναι να φέρει «τους ανθρώπους πιο κοντά» καθώς σύμφωνα με την ίδια « στο τέλος της ημέρας, η δουλειά μας ως χορεύτριες είναι να βελτιώσουμε τη βραδιά του κοινού, όχι να κάνουμε τη βραδιά να αφορά μόνο εμάς».
«Είναι τόσο ικανοποιητικό όταν οι θεατές και οι προστάτες αισθάνονται αρκετά άνετα μαζί μου για να συμμετάσχουν στη διασκέδαση. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα όλου αυτού – να κάνεις τους ανθρώπους να χαμογελούν, να μοιράζεσαι την ευτυχία και να δημιουργείς πολύτιμες αναμνήσεις».
