Το 2006 ήμουν νεοδιόριστη δασκάλα αποσπασμένη στο Βέλο Κορινθίας. Ήταν τότε που είχαν κυκλοφορήσει τα νέα βιβλία του Δημοτικού και η διαμάχη μεταξύ υπέρμαχων και ενάντιων έδινε κι έπαιρνε. Μακριά από τούτο τον αχό, κάπου στην Αθήνα, ένα μικρό πρωτάκι, η εξάχρονη Ερμιόνη, πάσχιζε να αποστηθίσει τα ποιηματάκια που συνόδευαν τα κείμενα του καινούριου βιβλίου της Γλώσσας. Δεν τα κατάφερνε και ζήτησε τη βοήθεια του μπαμπά της. Εκείνος, την πήρε από το χέρι και κάθισαν μαζί στο πιάνο. Ο στοργικός μπαμπάς, είπε να την βοηθήσει με έναν πρωτότυπο τρόπο. Συνθέτης και τραγουδοποιός ο ίδιος έβαλε νότες στα στιχάκια του βιβλίου κι έτσι πρώτα γεννήθηκε ο μελοποιημένος «Αχινός» που όλα τα πρωτάκια –και όχι μόνο– λατρεύουν να τραγουδούν και ύστερα κι άλλο, κι άλλο, σύνολο 24 τραγούδια, όσα και τα γράμματα του Αλφάβητου, που όλα μαζί αποτέλεσαν το πρώτο CD «Λάχανα και Χάχανα».
Τα βιβλία πάλιωσαν πια, όμως, αυτό που ξεκίνησε ο ταλαντούχος πατέρας της Ερμιόνης στο πιάνο του σπιτιού του, όχι μόνο δεν έχει ημερομηνία λήξης, αλλά είναι πιο φρέσκο από ποτέ, καθώς μεγάλωσε και εξελίχθηκε σε ένα ολόκληρο σύστημα εκπαίδευσης μέσω της μουσικής. Της μουσικής που φτάνει στα παιδιά με κάθε τρόπο: τραγούδι, θέατρο, υπολογιστή, τάμπλετ, τηλέφωνο, τηλεόραση… Της μουσικής που ο ταλαντούχος δημιουργός, Τάσος Ιωαννίδης αγάπησε τόσο, όσο και τα παιδιά.
Αυτές τις μέρες ο κ. Ιωαννίδης βρίσκεται κοντά μας, στη Μελβούρνη και δέχτηκε να μοιραστεί μαζί μου τις αναμνήσεις του από την πλούσια καλλιτεχνική πορεία του με τις πολλές διακρίσεις και τις σπουδαίες στιγμές σε Ελλάδα και Αυστραλία, αλλά και τα μελλοντικά καλλιτεχνικά σχέδιά του.
ΑΠΟ ΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΣΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
Ο Τάσος Ιωαννίδης ήταν το 8ο παιδί μιας γεωργικής οικογένειας από τη Φλώρινα. «Φτώχεια, ξυποληταριό, ζεστά καλοκαίρια, ξύπνημα νωρίς το πρωί, βελόνιασμα όλη μέρα [σ.σ το βελόνιασμα είναι το πέρασμα των φύλλων καπνού σε σιδερένιες βελόνες για να ξεραθούν]», περιγράφει χαρακτηριστικά τα παιδικά του χρόνια.
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών σπουδών του στη γενέτειρά του, αποφάσισε να σμίξει με τα τέσσερα αδέρφια του που βρίσκονταν ήδη στην Αυστραλία και γράφεται στο Πανεπιστήμιο εδώ. Όμως, όπως μας εξηγεί ο ίδιος, τα σχέδιά του έμελλε να μπουν στο… «γύψο» για κάμποσους μήνες.
«Είμαστε στα χρόνια της χούντας και τότε ένας βολικός για το καθεστώς νόμος, επέβαλλε την υποχρεωτική άριστη γνώση της γλώσσας της χώρας όπου κάποιος ήθελε να πάει για να σπουδάσει. Το έκαναν για να εμποδίσουν την αθρόα έξοδο των νέων προς το εξωτερικό», λέει ο κ. Ιωαννίδης.
Έτσι, ταξίδεψε για την Αθήνα, όπου μετά από εντατικές προσπάθειες κατάφερε να πετύχει το βαθμό που ήθελε στα αγγλικά και να βγάλει διαβατήριο για τη μακρινή Αυστραλία.
Το 1971 κάθισε στα έδρανα του RMIT στο τμήμα Πληροφορικής. «Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον αντικείμενο, πρωτόγνωρο για εκείνη την εποχή», λέει ο κ. Ιωαννίδης, που αν και εργάστηκε ένα χρόνο ως προγραμματιστής, όταν πήρε το πτυχίο του, τα παράτησε γιατί, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, «δεν με κέρδισε».
Σε αυτή του την απόφαση ίσως να συνέβαλε και το γεγονός της άφιξης στην Αυστραλία του δίδυμου αδερφού του Χρήστου, ο οποίος είχε μείνει πίσω για να υπηρετήσει στο στρατό. «Τον πρώτο χρόνο μου εδώ, ήρθε και ο Χρήστος και σχηματίσαμε ένα ντουέτο, τους «Αδελφούς Ιωαννίδη» και παίζαμε μαζί «Νέο Κύμα». Εγώ έπαιζα και τραγουδούσα αλλά δεν είχα σπουδάσει μουσική», λέει ο κ. Ιωαννίδης.
Αυτό θα άλλαζε γρήγορα, καθώς είχε ήδη αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με τη μουσική μετά την αποφοίτησή του από το RMIT. Προσλήφθηκε στο Railways Victoria αλλά παραιτήθηκε γιατί δεν του άρεσε και αμέσως γράφτηκε στο Ωδείο Μελβούρνης για σπουδές, “με την κλασική κιθάρα ως κύριο όργανο, το πιάνο ως δεύτερο και φωνητικά”.
Συνέχισε τις σπουδές του στο New England University για να ειδικευθεί στη σύνθεση μουσικής κινηματογράφου.
«Σε αυτό το διάστημα το ντουέτο μας είχε γίνει πολύ διάσημο στην παροικία και μας καλούσαν για συναυλίες σε ολόκληρη την Αυστραλία. Παίζαμε «Νέο Κύμα», Χατζηδάκι, Θεοδωράκη και τολμώ να πω ότι εμβαπτίσαμε γενιές κι γενιές στο πιο ποιοτικό ελληνικό τραγούδι», λέει ο κ. Ιωαννίδης.
ΑΠΟ ΤΟ «ΦΑΝΑΡΙ» ΣΤΟ «LA MAMA» ΚΑΙ ΣΤΟ… SBS
Το ντουέτο «Αδερφοί Ιωαννίδη» ξεκίνησε τις πρώτες του εμφανίσεις στις αρχές του ’70 στη Μελβουρνιώτικη μπουάτ «Φανάρι» στην οδό Russel. Κάποια βραδιά πέρασε από εκεί η ιδιοκτήτρια του La Mama στο Carlton, η οποία τους πρότεινε να εμφανιστούν στο θέατρό της. «Εμφανιστήκαμε θυμάμαι μια Τετάρτη κι έγινε χαμός. Από τότε καθιερώθηκε αυτή τη βραδιά να παίζουν μουσικοί από όλες τις χώρες. Θα τη χαρακτήριζα ως μια ethnic cult βραδιά που κράτησε 5 χρόνια. Εγώ και ο Χρήστος εμφανιζόμασταν σταθερά και είχαμε το ρόλο του οικοδεσπότη υποδεχόμενοι καλλιτέχνες από διάφορα πολιτιστικά υπόβαθρα. Το La Mama ήταν ένα δυναμικό εργαστήρι δημιουργίας», λέει ο κ. Ιωαννίδης.
Οι «Αδελφοί Ιωαννίδη» αγαπήθηκαν πολύ. Ήταν τόσο δημοφιλείς που όταν εξέπεμψε για πρώτη φορά το SBS ήταν οι πρώτοι που εμφανίστηκαν. «Θυμάμαι ότι πρώτα προβλήθηκε το μήνυμα του Πρωθυπουργού και αμέσως μετά – ή τουλάχιστον μέσα στο πρώτο μισάωρο – βγήκαμε εγώ και ο αδερφός μου», θυμάται ο κ. Ιωαννίδης.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ
Μπορεί το δίδυμο Τάσου – Χρήστου να έχαιρε ευρείας αποδοχής από τους Έλληνες της Αυστραλίας κι αυτό να τους απέδιδε και οικονομικά, ωστόσο ο Τάσος Ιωαννίδης δεν ήταν ο τύπος του ανθρώπου που θα επαναπαυόταν στις δάφνες του ή στη θερμή αγκαλιά της παροικίας. Φύση ανήσυχη, αναζητούσε κάτι διαφορετικό, κάτι πιο ευρύ.
«Διαισθανόμουν ότι όλο αυτό που συνέβαινε, η «ενδοπαροικιακή» δόξα – ας την πούμε – κάποτε θα τελείωνε, οπότε σε κάποια στιγμή που ο αδερφός μου ο Χρήστος ήθελε να κάνει καριέρα ως τραγουδιστής περισσότερο, «χωρίσαμε» κι εγώ αποφάσισα να σταματήσω να τραγουδώ ή να παίζω στα ελληνικά μαγαζιά, για να ασχοληθώ πλέον με τη μουσική σύνθεση είτε στην Αυστραλία, είτε στην Ελλάδα», λέει ο κ. Ιωαννίδης.
Δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ πριν περάσει στην επόμενη φάση της καριέρας του, καθώς σχεδόν αμέσως έγραψε τη μουσική για το ντοκιμαντέρ «Flowers of Rethymnon», μια παραγωγή του SBS σε σκηνοθεσία του Τζον Τατούλη. «Ήταν ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που πραγματευόταν την ιστορία ενός Αυστραλού που πολέμησε στο πλάι των Κρητικών ενάντια στους Γερμανούς κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πήρα το πρώτο μου βραβείο μουσικής γι’ αυτή τη δουλειά κι έτσι ξεκίνησε και η πολύ καλή σχέση μου με το κανάλι SBS», λέει ο κ. Ιωαννίδης.
«ΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ»
Με τους καλύτερους οιωνούς ξεκινά η δεκαετία του ΄80 για τον ταλαντούχο συνθέτη. Επόμενος σταθμός, το Κρατικό Θέατρο Μελβούρνης, όπου μέσα σε μια διετία έγραψε τη μουσική για δέκα θεατρικά έργα. «Ήταν για μένα η απαρχή της δραστηριοποίησής μου σε mainstream χώρους, πέραν της παροικίας», λέει.
Το 1981, η κυβέρνηση της Βικτώριας σε μια προσπάθεια να ενδυναμώσει το πολιτιστικό γίγνεσθαι διαφόρων Δήμων, προχωρά στην πρόσληψη έντεκα μουσικών για ένα χρόνο, αναθέτοντάς τους την επιτέλεση πολιτισμικού έργου στους αντίστοιχους Δήμους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Τάσος Ιωαννίδης, ο οποίος ανέλαβε το Δήμο Brunswick. «Έπαιζα σε διάφορα σχολεία, ελληνόφωνα και μη και πήγαινα σε διάφορα εργοστάσια που εκείνη την εποχή ήταν πάρα πολλά στην περιοχή. Θυμάμαι σε ένα ραφτάδικο που έραβαν στρατιωτικές στολές κάναμε ένα «Lunch time concert».
Εκεί, γνώρισε κι έναν εκπρόσωπο της Αυστραλιανής Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων (ACTU), ο οποίος του ζήτησε να ασχοληθεί με τη δημιουργία ενός κύκλου τραγουδιών για την ελληνική εργατιά. «Βρήκα τον στιχουργό Δημήτρη Κεσίσογλου και μαζί γράψαμε τα «Παρατράγουδα». Πρόκειται για 19 τραγούδια κι ένα ορχηστρικό που τα ονομάσαμε έτσι γιατί δεν είναι απλά τραγούδια αλλά τραγούδια διαμαρτυρίας», λέει ο δημιουργός.
Τα «Παρατράγουδα» παρουσιάστηκαν στο Melbourne Concert Hall από μικτή χορωδία εργατών ανήμερα την Πρωτομαγιά. Η συναυλία προβλήθηκε στην Αυστραλία και το SBS πούλησε τα δικαιώματα προβολής της μαγνητοσκόπησης στην ΕΡΤ.
«Θυμάμαι ότι ήταν χειμώνας και βρισκόμουν στην Ελλάδα, φιλοξενούμενος του κουμπάρου μου στο σπίτι του στην Αγία Παρασκευή. Είχε χιονίσει στην Αθήνα και λόγω της κακοκαιρίας το ένα από τα δύο τηλεοπτικά κανάλια που εξέπεμπαν τότε, είχε χαλάσει. Όλοι βρίσκονταν στα σπίτια τους και η μόνη επιλογή ήταν το κανάλι που πρόβαλε την εκπομπή με τον τίτλο «Αφιέρωμα» που παρουσίαζε πορτραίτα συνθετών. Εκείνο το βράδυ το «Αφιέρωμα» ήταν στον… Τάσο Ιωαννίδη, δηλαδή εμένα (γέλια). Αναγκαστικά, λοιπόν, το είδε όλη η Ελλάδα και την επόμενη μέρα τα σχόλια των εφημερίδων ήταν διθυραμβικά», θυμάται ο κ. Ιωαννίδης.
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ
Ο Τάσος Ιωαννίδης έγραφε τη δική του μουσική ιστορία με εξαιρετική επιτυχία, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του να είναι ένας «mainstream player», όπως λέει ο ίδιος. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε την μεγαλύτερη ευκαιρία να πραγματοποιήσει το στόχο του, όταν του προτάθηκε να γίνει σύμβουλος του υπουργείου Καλών Τεχνών Αυστραλίας, θέση στην οποία παρέμεινε για μια οκταετία. «Βρισκόμουν σε μία θέση–κλειδί, καθώς το Συμβούλιο χορηγούσε χρήματα σε πολλούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς. Ως ο μόνος πολιτισμικά διαφοροποιημένος σύμβουλος είχα τη δυνατότητα να προμοτάρω χρηματοδότηση σε καλλιτέχνες με διαφορετικό υπόβαθρο από το αγγλοσαξωνικό», εξηγεί ο κ. Ιωαννίδης.
Η ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟ
Βρισκόμαστε ακόμη στη δεκαετία του ’80, τα «Παρατράγουδα» έχουν κυκλοφορήσει και η τότε Υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας, η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, βρίσκεται στη Μελβούρνη. Ο Τάσος Ιωαννίδης της μιλά για τα «Παρατράγουδα» και η Μερκούρη δείχνει ενδιαφέρον. «Θα σε φέρουμε στην Ελλάδα», του είπε χαρακτηριστικά και πριν περάσει καιρός, ο συνθέτης δέχτηκε πρόσκληση για να λάβει μέρος στο Φεστιβάλ Αθηνών. «Θυμάμαι ότι πήγα να συναντήσω τον Διευθυντή του Φεστιβάλ κρατώντας ιδιόχειρη επιστολή της Μελίνας Μερκούρη στην οποία με σύστηνε προτείνοντας να με συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα», λέει ο συνθέτης.
Η συναυλία στο Λυκαβηττό προβλήθηκε σε Ελλάδα και Αυστραλία.
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ
Το 1981 γράφει τη μουσική για τη σειρά του Τζον Τατούλη με τον τίτλο «Περιπέτεια στα Κύθηρα» (Adventure at Kythira), μια αυστραλιανή παραγωγή για το Κανάλι 9. Τα 13 επεισόδια της σειράς πουλήθηκαν στην ΕΡΤ και σε 150 ακόμα χώρες. Έτσι έγινε η είσοδος του Τάσου Ιωαννίδη στο χώρο των τηλεοπτικών παραγωγών.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Εκείνη την περίοδο κυκλοφορεί και το πρώτο άλμπουμ του Τάσου Ιωαννίδη σε συνεργασία με την ορχήστρα της Αλεξίου που περιόδευε τότε στην Αυστραλία.
Με την υπογραφή της LYRA και σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου, Δημήτρη Τσεκούρα και Δημήτρη Κεσίσγλου κυκλοφόρησαν δύο κύκλοι τραγουδιών με τον γενικό τίτλο «Σαν να μην έφυγα ποτέ». Το πρώτο άλμπουμ με τον τίτλο «Σινιάλο» και το δεύτερο ήταν τα «Παρατράγουδα».
Η μουσική του συνθέτη περιλαμβάνεται σε είκοσι δύο προσωπικούς δίσκους που κυκλοφόρησαν σε Αυστραλία και Ελλάδα με τη συμμετοχή μεγάλων ονομάτων του ελληνικού πενταγράμμου, όπως οι Μαρία Φαραντούρη, Γλυκερία, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Ελένη Βιτάλη, Φωτεινή Δάρρα, Παντελής Θαλασσινός, Μανώλης Μητσιάς, Γιάννης Κότσιρας, Ισιδώρα Σιδέρη, Μαρία Παπαλεοντίου, Μανώλης Λιδάκης, Ηλέκτρα και Κώστας Καράλης.
Έχει γράψει μουσική για παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων που κυκλοφορούν διεθνώς.
Τα πρώτα παιδικά άλμπουμ του Τάσου Ιωαννίδη κυκλοφόρησαν στην Αυστραλία. Πρόκειται για το Dancing Olives το οποίο το εμπνεύστηκε την εποχή που εργαζόταν ως δάσκαλος μουσικής στο Κολλέγιο του Αγίου Ιωάννη στο Preston και ένα ακόμα με τον τίτλο Moonhead. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Λάχανα και Χάχανα”, βασισμένο στα στιχουργήματα του Αναγνωστικού της Α’ Δημοτικού με την άδεια του Υπουργείου Παιδείας, όπου συμμετέχουν η Μαρία Φαραντούρη, ο αείμνηστος Ευγένιος Σπαθάρης και ο Ηλίας Μαμαλάκης.
«ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ»
Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα του συνθέτη ήταν το Ορατόριο «Αποκάλυψις Ιωάννου του Θεολόγου» που ξεκίνησε να γράφεται εδώ στην Αυστραλία και ολοκληρώθηκε στην Πάτμο. «Πέρασα έναν ολόκληρο χειμώνα στην Πάτμο για να γράψω το έργο. Στη συνέχεια το έστειλα στον Πατριάρχη ο οποίος το έθεσε υπό την αιγίδα του και τελικά το παρουσίασα στο Ηρώδειο το 2001. Αυτό ήταν και το πρώτο έργο μου που παρουσίασα στην Ελλάδα». Η ζωντανή ηχογράφηση κυκλοφορεί σε CD με τον ομώνυμο τίτλο, ενώ υπάρχει και μια άγνωστη ακόμα στο κοινό διασκευή στα αγγλικά που είναι στα σχέδια του κ. Ιωαννίδη να την παρουσιάσει.
SILVER BRUMBY
Το 1994, ο Τάσος Ιωαννίδης κέρδισε το πρώτο βραβείο μουσικής κινηματογράφου για την ταινία «Silver Brumby» του Τζον Τατούλη, με πρωταγωνιστή τον άσημο τότε, Russell Crowe. Η ταινία έγινε και σειρά cartoon 39 επεισοδίων που προβάλλονταν για δύο χρόνια από κανάλι της αυστραλιανής τηλεόρασης. Η μουσική της σειράς ήταν και πάλι του Τάσου Ιωαννίδη.
Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Ο Τάσος Ιωαννίδης σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Τζον Τατούλη και κάποιους άλλους δημιούργησε μια εταιρία παραγωγής. Όταν μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του ΄90 στην Αυστραλία, η εταιρία άρχισε να φθίνει, οι μέτοχοι άρχισαν να πουλούν τα μερίδιά τους, εκτός από εκείνον, που τους εξαγόρασε όλους και μπήκε στην παραγωγή. «Μόλις είχα γίνει μπαμπάς, οι ανάγκες ήταν αυξημένες κι έτσι από συνθέτης έγινα παραγωγός. Στα τέλη του ’90 κι απέχοντας γύρω στα έξι χρόνια από τη σύνθεση, αποφασίζω να πουλήσω την εταιρία και να επιστρέψω μόνιμα στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά μου». Αυτό συνέβη το 2001 τελικά.
ΜΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΕ ΣΕ… «ΛΑΧΑΝΑ ΚΑΙ ΧΑΧΑΝΑ»
«Τα πρώτα 4-5 χρόνια η Ελλάδα ήταν σκέτη απογοήτευση. Παντού πόρτες κλειστές. Έκανα άλλα πράγματα για να επιβιώσω», λέει ο κ. Ιωαννίδης. Όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσει να δημιουργεί τα «Λάχανα και χάχανα», μπαίνοντας σε κάθε σχολική τάξη, σε κάθε σπίτι, μα κυρίως στα στόματα και στις καρδιές των μικρών μαθητών σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό που ξεκίνησε ως εναλλακτικό ενισχυτικό εργαλείο εκμάθησης, έγινε μια σειρά από μιούζικαλ, μια σειρά θεατρικών παραστάσεων, μια σειρά βιβλίων, τηλεοπτική εκπομπή, διαδικτυακό κανάλι και ο Τάσος Ιωαννίδης δεν βλέπει τέλος σε όλο αυτό.
«Το κανάλι μας «Hahana Kids» που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια έχει 2.000.000 θεάσεις το μήνα. Όλες οι παραστάσεις μας είναι sold out και η εκπομπή στην ΕΡΤ έχει πολύ μεγάλη ανταπόκριση», λέει ο κ. Ιωαννίδης και υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα είναι πολύ μπροστά στο παιδικό τραγούδι, το θέατρο, το βιβλίο και τις παιδικές τηλεοπτικές εκπομπές.
ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΓΙΑ ΒΡΕΦΗ
Μια ακόμη πρωτότυπη δουλειά του Τάσου Ιωαννίδη είναι η σειρά «Έλληνες συνθέτες για βρέφη». «Πρόκειται για ειδικά επιλεγμένα ορχηστρικά κομμάτια από την ανθολογία διάσημων συνθετών της χώρας μας. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει τα άλμπουμ «Τσιτσάνης για βρέφη», «Θεοδωράκης για βρέφη» και «Σμυρναίικα για βρέφη», ενώ το «Ξαρχάκος για βρέφη» είναι εν τη γενέσει του.
Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Για τον πολυπράγμονα, βραβευμένο συνθέτη Τάσο Ιωαννίδη, η μεγαλύτερη αμοιβή είναι η αγάπη των παιδιών, που έχει εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια που εργογραφεί για παιδιά. «Το να αγγίξεις την ψυχή ενός παιδιού είναι πολύ μεγάλη υπόθεση κι αισθάνομαι ευλογημένος που μπορώ να επικοινωνήσω με τις παιδικές ψυχούλες, τον εσωτερικό τους κόσμο», λέει.
«Αισθάνομαι ότι αυτά που έχω εισπράξει από τα παιδιά είναι πολύ περισσότερα από όσα έχω προσφέρει. Η αποπληρωμή είναι πολλαπλάσια από αυτή που θεωρώ ότι μου αξίζει», καταλήγει ο κ. Ιωαννίδης.
ΠΟΣΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΣΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Τον ρώτησα πόσο παιδί αισθάνεται ή είναι ο ίδιος, τελικά, κι εκείνος, αφού σκέφτηκε λιγάκι, “συνέθεσε” αυτή τη λιτή μεν, μα εξαιρετικά μεστή απάντηση: «Η συνομιλία με το παιδί μέσα μου είναι καθημερινή και δεν έχει σχέση με την επιθυμία, την προσδοκία ή τη σκοπιμότητά μου να γράψω τραγούδια για παιδιά, αλλά γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να συνθηκολογήσει κανείς με τον καλό του εαυτό».
Με τον Τάσο Ιωαννίδη είπαμε πολλά κι ακόμα περισσότερα που δεν χωρούν στις σελίδες μιας εφημερίδας. Άλλωστε, πολλές φορές δεν έχει σημασία τι γράφει κανείς στο χαρτί αλλά στις καρδιές των ανθρώπων. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο του αγαπημένου συνθέτη των παιδιών, του «γητευτή των παιδικών ψυχών»… του κυρίου Τάσου.
