Αν σας αρέσουν οι ελληνικοί χοροί, αυτό το Σαββατοκύριακο έχετε πολλούς λόγους για να περάσετε από την Lonsdale Street. Ποντιακά, Κρητικά, διαγωνισμός χορού μέχρι τελικής πτώσης, αυθόρμητοι χοροί εκτός αλλά και επί σκηνής… και η λίστα συνεχίζεται.
Προς το παρόν, ζητήσαμε από τον χοροδιδάσκαλο του συγκροτήματος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Νίκο Παπαευθυμίου, να μας επιτρέψει μια… κλεφτή ματιά στα παρασκήνια των δύο επιδείξεων που θα παρουσιάσουν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ: η μία με τις φουστανέλες και η άλλη με τους ζουρνάδες, όπως αναγράφεται στο πρόγραμμα.
«Το μότο μας είναι ‘ο χορός είναι παραπάνω από βήματα’», λέει ο κ. Παπαευθυμίου στον «Νέο Κόσμο».
Δίνει για παράδειγμα την ερμηνεία στον χορό από το Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας (φουστανέλες).
«Οι Στερεοελλαδίτικοι χοροί είναι πολύ διαφορετικοί από αυτούς της Πελοποννήσου. Οι Λάκωνες, για παράδειγμα, το περιμένεις ότι θα είναι πιο συγκρατημένοι, βαριοί. Από το Ξηρόμερο βλέπουμε χορούς πιο εκδηλωτικούς».
Εκεί εντάσσεται και ένας από τους χορούς που συμπεριλαμβανονται στα «αχόρευτα».
«Δεν μπορείς να το χορέψεις, πρέπει να το βιώσεις. Εκεί είναι που ο χορευτής παραδίδει τον εαυτό του στη μουσική και σαν σε χρονομηχανή μεταφέρεται σε άλλο τόπο».
Στη δεύτερη παράσταση παρουσιάζουν χορούς από τις Σέρρες. Ένας από τους λόγους που το κάνουν με ζωντανή υπόκρουση ζουρνάδων, λέει, είναι «για να δώσουμε έμπνευση στην επόμενη γενιά νέων μουσικών».
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, οι καραμούζες να μην είναι η μοναδική έκπληξη επί σκηνής, με αναβίωση ενός εθίμου ίσως και θεατρικά.
Αν περιμένουμε «τουριστικού τύπου» επίδειξη παράδοσης, πάντως, προειδοποιεί ο Παπαευθυμίου, θα είμαστε στο λάθος μέρος.
«Προβάλλουμε την αληθινή ουσία της κουλτούρας μας. Κάθε χρόνο προσπαθούμε να παρουσιάζουμε χορούς που δεν έχουν ξαναπροβληθεί ποτέ πριν στην Αυστραλία».
Ο σεβασμός στην παράδοση φαίνεται και από τις αυθεντικές ενδυμασίες που επιδιώκουν να φορούν, στο πλαίσιο του δυνατού, δηλώνει ο ίδιος.
Το γιλέκο, το φέσι, τα τσαρούχια στην παρουσίαση με τις φουστανέλες είναι ενδυμασία Εύζωνα, τα κόκκινα κεντημένα σιγγούνια αυθεντικά από το Ζαγόρι της Ηπείρου, ενώ ένα έργο τέχνης με λουλούδια που θα δείτε να φιγουράρει σε κεφάλι χορεύτριας δεν είναι καπέλο.
Πλεγμένος στα μαλλιά της είναι ο χαρακτηριστικός κεφαλόδεσμος της φορεσιάς του Ρουμλουκιού, από τον παλαιό Γιδά Μακεδονίας, στην Ημαθία.
Η προσέγγισή του, λέει ο Παπαευθυμίου, είναι να δίνει χώρο σε κάθε χορεύτρια και χορευτή να δείξουν τη δική τους έκφραση, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι εκπλήσσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Εννοεί ότι θα δούμε και στοιχεία αυτοσχεδιασμού στη σκηνή; Ναι μεν αλλά, απαντά.
«Δεν με ενδιαφέρει να καλλιεργήσω χορευτές που κάνουν ακροβατικά και πηδάνε στον αέρα για να κάνουν επίδειξη τα κόλπα τους στον κόσμο. Δεν έχουμε στόχο το επιφανειακό. Χορεύουμε για να συνδεθούμε με την κουλτούρα μας, χορεύουμε για τους εαυτούς μας, όχι για τους άλλους».
