Μετά την επιτυχημένη επανεμφάνιση του Φεστιβάλ «Αντίποδες» τον περασμένο Οκτώβριο, το μεγαλύτερο και δημοφιλέστερο ελληνικό πανηγύρι της παροικίας μας επιστρέφει δριμύτερο το Σαββατοκύριακο, 25 και 26 Φεβρουαρίου, στην οδό Lonsdale.
«Μετά την πανδημία, όπως φάνηκε, η παροικία στράφηκε προς την Κοινότητα περιμένοντας το βήμα παρακάτω», λέει στο «Νέο Κόσμο» ο πρόεδρος πολιτιστικών προγραμμάτων της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, κ. Λεωνίδας Βλαχάκης, ο οποίος έχει πλέον ταυτιστεί με το Φεστιβάλ.
Το βήμα έγινε τον Οκτώβρη με την επιστροφή όλων των μεγάλων ελληνικών πολιτιστικών δρώμενων στην πόλη. «Θέλω να απευθύνω δημόσια ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο προσωπικό της Κοινότητας γιατί να κάνεις ταυτόχρονα Φεστιβάλ «Αντίποδες» και φεστιβάλ κινηματογράφου και μετά από τέσσερις μήνες πάλι «Αντίποδες», είναι μεγάλο κατόρθωμα. Εγώ είμαι το πρόσωπο του Φεστιβάλ, αλλά αυτοί που πραγματικά κάνουν τη δουλειά, έγιναν κομμάτια», λέει ο κ. Βλαχάκης.
Ο ίδιος πιστεύει ότι το μυστικό είναι η εμπιστοσύνη που δείχνει στις ικανότητες των συνεργατών του και το γεγονός ότι στέκεται διακριτικά δίπλα τους για να στηρίξει τις πρωτοβουλίες τους και προσπαθεί να είναι όσο πιο βοηθητικός γίνεται.
«Απόδειξη της δουλειάς μας είναι το πρόγραμμα. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις τρεις εξέδρες, πάνω από 500 παρουσιαστές, 80 ώρες παρουσίασης – είναι μεγάλο ζήτημα και γι’ αυτό το λόγο το Φεστιβάλ “Αντίποδες” έχει ανακηρυχθεί το μεγαλύτερο ελληνικό πανηγύρι στον κόσμο – εκτός Ελλάδας βέβαια. Δεν είναι μικρό ζήτημα που το έχουν επισκεφθεί τρεις πρωθυπουργοί από τους τελευταίους τέσσερις», λέει ο κ. Βλαχάκης.
Και μπορεί οι πρωθυπουργοί και όλα τα σημαντικά πρόσωπα της Μελβούρνης να επισκέπτονται ανελλιπώς το Φεστιβάλ, όμως ο Λεωνίδας Βλαχάκης μοιράζεται μαζί μας ένα γεγονός που συγκινεί ιδιαίτερα τον ίδιο. «Κάθε χρόνο έχω τη συνήθεια να πλησιάζω εκεί στις μπροστινές καρεκλίτσες που έχουμε και που συνήθως κάθονται ηλικιωμένοι για να τους ρωτήσω πώς περνούν και κάθε πότε έρχονται στην πόλη. Και είναι η απάντηση που παίρνω που μας δικαιώνει για όλη τη δουλειά που κάνουμε αλλά και μας γεμίζει δύναμη για να συνεχίσουμε: “Δεν έρχομαι στην πόλη παρά μόνο μια φορά το χρόνο για το Φεστιβάλ”».
Το Φεστιβάλ «Αντίποδες» είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την οδό Lonsdale στο κέντρο της Μελβούρνης και όχι τυχαία. «Κλείνουμε για δύο μέρες δύο από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Μελβούρνης και δεχόμαστε πάνω από 150.000 άτομα. Μας ρωτούν γιατί δεν το κάνουμε στο Federation Square ή σε ένα μεγάλο πάρκο. Η απάντηση είναι γιατί έτσι θα άλλαζε ριζικά ο χαρακτήρας του Φεστιβάλ. Γίνεται στο ιστορικό κέντρο της ελληνικής παροικίας αυτής της πόλης. Ότι έχει αλλάξει μορφή δεν το αμφισβητούμε, αλλά αυτό δεν έχει αλλάξει. Στις συνειδήσεις όλων εκεί είναι το κέντρο της ελληνικής παροικίας», εξηγεί ο κ. Βλαχάκης.
Σύμφωνα με τα όσα είπε στον «Νέο Κόσμο», «οι συμμετοχές των περιπτέρων «σπάνε ρεκόρ» φέτος. Για λόγους καθοριστικά λογιστικούς έπρεπε να το περιορίσουμε. Θα μπορούσαμε να δεχτούμε και άλλα 20 με 30 περίπτερα. Υπήρχε ενδιαφέρον. Και μάλιστα οι περισσότεροι από όσους συμμετείχαν τον Οκτώβρη έσπευσαν αμέσως μετά το τέλος να κλείσουν και για το Φεβρουάριο δεδομένου ότι πήγαν πολύ καλά».
Όσον αφορά τη διασκέδαση, η ομάδα του κ. Βλαχάκη έχει εξασφαλίσει ένα πρόγραμμα που επιδιώκει να καλύψει όλα τα γούστα ανάλογα με την ηλικία των επισκεπτών. «Δε νομίζω να αμφισβητεί κανείς ότι προσπαθούμε με ό,τι μέσα έχουμε να αγκαλιάσουμε όλη την παροικία. Δηλαδή, από δημοτική μουσική, μοντέρνα μουσική για τους νέους, μέχρι και κλασική μουσική θα υπάρχει φέτος. Έχουμε τρεις εξέδρες με διαφορετικά θέματα. Το Σαββατόβραδο για παράδειγμα, στην κεντρική σκηνή θα τραγουδάει η Πρωτοψάλτη, αλλά πάνω στο LoveLonsdale θα είναι δύο νεαροί DJ για τη νεολαία μας που θα θέλουν να χορέψουν τη δική τους μουσική», λέει.
Ο κ. Βλαχάκης θεωρεί ιδιαίτερα εντυπωσιακό το γεγονός ότι «εκτός από τους καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που πλησιάζουμε εμείς για να συμμετέχουν στο Φεστιβάλ, αυτό που με ενθαρρύνει προσωπικά είναι το πώς έρχονται και μας πλησιάζουν και κάποιοι από μόνοι τους, με το σκεπτικό ότι η εμφάνισή τους στο Φεστιβάλ θα αποτελέσει μια κορυφαία στιγμή στην καριέρα τους. Τα χορευτικά είναι σαν τον τελικό του μουντιάλ».
Ο ίδιος πιστεύει ότι «ο ανταγωνισμός είναι καλός γιατί ανεβάζει το επίπεδο, ενώ η ποικιλία των συμμετοχών δημιουργεί έναν πολύχρωμο πολιτισμικό καμβά που εκφράζει και προωθεί τα ελληνικά πράγματα».
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του κ. Βλαχάκη «φέτος περιμένω να σπάσουμε ρεκόρ. Η επιτυχία εξαρτάται από το πρόγραμμα αλλά και από τον καιρό. Προσωπικά παρακολουθώ τον καιρό και από ό,τι φαίνεται θα είναι καλός. Θυμάστε τον Οκτώβρη τι έγινε. Στην αρχή βροχή και μετά το μεσημέρι που βγήκε ο ήλιος ο κόσμος άρχισε να κατεβαίνει κι έγινε χαμός. Πέρσι κλείσαμε με την «Αναγέννηση» και σκεφτείτε, Κυριακή 10 η ώρα το βράδυ και να είναι ακόμα 1.000 άτομα και να χορεύουν, παρ’ όλο το κρύο που είχε αρχίσει να πιάνει. Αυτό πού το βλέπεις στη Μελβούρνη;».
