Το βιβλίο της Νίκης Σάββα «Bulldozed, η πτώση του Scott Morrison και η άνοδος του Anthony Albanese» θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ένα κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Στο βιβλίο, ο Morrison αναδεικνύεται ως ένας άνθρωπος που έχει εμμονή με τον εαυτό του.
Η συγγραφέας λέει ότι η απροθυμία του πρώην πρωθυπουργού να δεχτεί συμβουλές ή κριτική οφειλόταν στον «εγωισμό και την [υπερβολική] αυτοπεποίθησή του».
Το βιβλίο «Bulldozed…» είναι γεμάτο με επίσημα καταγεγραμμένες συζητήσεις από νυν και πρώην πολιτικούς, συμβούλους και άλλους.
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ
Η κακή σχέση του Morrison με την κριτική χρονολογείται πριν από την είσοδό του στο κοινοβούλιο, λέει η κα Σάββα.
«Όταν ακόμα ήταν πολιτειακός διευθυντής και όταν ήταν στην Επιτροπή Τουρισμού… σε όλη του την επαγγελματική ζωή, έχει απολυθεί σχεδόν από κάθε δουλειά που είχε ποτέ».
Οι άνθρωποι του Morrison δεν κατάφεραν να ενημερώσουν τον αυτοκράτορά τους ότι ήταν ολόγυμνος. Οι μετριοπαθείς ήταν αδύναμοι και οι «ισχυροί χαρακτήρες» όπως ο Christopher Pyne και η Julie Bishop είχαν αποσυρθεί από την πολιτική.
«Πάντα ήξερε καλύτερα από όλους τους άλλους, ήταν ένας πεισματάρης χαρακτήρας που δεν του άρεσε να τον αμφισβητούν».
Και όσοι τον αμφισβητούσαν, ξαφνικά «βρίσκονταν στην… απέξω».
Η κα Σάββα θεωρεί πως οι μυστικές διακοπές του στη Χαβάη κατά τη διάρκεια των καταστροφικών πυρκαγιών του «Μαύρου Καλοκαιριού» του 2019 ήταν γι’ αυτόν η αρχή του τέλους.
«Όταν όλα βγήκαν στη φόρα, ο Morrison ξεστόμισε την αξέχαστη ατάκα «Δεν κρατάω λάστιχο, φίλε», για να εξηγήσει την απουσία του. Αυτές οι λέξεις μπορούν κάλλιστα πλέον να χαραχθούν στην πολιτική του ταφόπλακα» (Bulldozed, 2022).
Οι άλλες δύο φράσεις που θα έπρεπε να συμπεριληφθούν στον πολιτικό επιτάφιο του Morrison είναι οι εξής: «Δεν είναι η δουλειά μου», την οποία χρησιμοποιούσε για να αποσείσει κάθε κριτική, και «δεν πρόκειται για αγώνα», όταν ρωτήθηκε για την αργή πρόοδο του εμβολιασμού στην Αυστραλία στο αποκορύφωμα της παγκόσμιας πανδημίας Covid.
Η φωτογραφία του Morrison με μία χαβανέζικη γιρλάντα «λέι» και οι τρεις ατάκες αποτέλεσαν τα κεντρικά μηνύματα της εκστρατείας του Εργατικού Κόμματος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2022.
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ
ΤΗΣ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Ο επί πολλά έτη πρωθυπουργός του Συνασπισμού, John Howard, ξεχώρισε ως ο «Λάζαρος της πολιτικής». Κάθε φορά που νομίζαμε ότι η πολιτική του ζωή είχε τελειώσει, αυτός ανασταινόταν ξανά.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωση του Morrison, που είχε ωστόσο, μια δεύτερη ευκαιρία στην αρχή της επιδημίας, όπως λέει η κα Σάββα.
«Ξεκίνησε καλά, άκουσε τους ειδικούς και τα πήγε καλά με όλους τους άλλους πρωθυπουργούς. Αυτό δεν κράτησε – οι πρωθυπουργοί και ο ίδιος συμφωνούσαν σε μέτρα και στη συνέχεια «έκανε αρκετά ύπουλα πράγματα».
«Μετά από τις συνεδριάσεις του Εθνικού Υπουργικού Συμβουλίου, ο Morrison έτρεχε να πάρει τα εύσημα για κάθε καλή ιδέα που είχαν, ή έδινε μια διαφορετική ερμηνεία για το τι συνέβη. Το όλο πράγμα διαλύθηκε, και όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά, – και γιατί να μην πάνε, ποιος τα κάνει όλα σωστά σε μια πανδημία; – έσπευδε να κατηγορήσει κάποιον άλλο», λέει η κα Σάββα.
Στο «Bulldozed…» ένας από τους «στενότερους συμμάχους» του Morrison λέει χαρακτηριστικά ότι «ο Covid τον έσωσε και μετά τον καταδίκασε».
Ο Morrison επαναλάμβανε συνεχώς τα ίδια λάθη από πείσμα, έπαρση και κακία.
ΥΠΟΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ALBO
Πίστευαν ότι ο Morrison «θα μπορούσε να επαναλάβει το 2022 το θαύμα του 2019», όταν σφετερίστηκε την πρωθυπουργία από τον Malcolm Turnbull και νίκησε τον Bill Shorten στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2019.
Οι εκλογές του 2022 ήταν διαφορετικές, ιδίως, όπως επισημαίνει η κα Σάββα, η υποτίμηση από την κυβέρνηση του νυν πρωθυπουργού Anthony Albanese.
Στο βιβλίο της αποτυπώνει την αιματοχυσία στη μάχη του Albanese με τις φατρίες των Εργατικών της Νέας Νότιας Ουαλίας. Ο φτωχός γιος μιας ανύπαντρης μητέρας αποδείχθηκε πολύ σκληρός.
«Η κυβέρνηση υποτίμησε τον Anthony Albanese, πολλοί Φιλελεύθεροι πίστευαν ότι ήταν πολύ αδύναμος, αλλά δεν ήταν».
«Νόμιζαν ότι θα τον έριχναν οι δικοί του, οπότε τον υποτίμησαν και υπερεκτίμησαν την ικανότητα του Morrison να επανέλθει, να ξαναχτίσει».
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης την επιδέξια απόφασή του να επικεντρώσει την αντιπολίτευσή του στην κυβέρνηση. Ο ομοσπονδιακός υπουργός Υποδομών, Tony Burke δήλωσε στην Σάββα ότι ο Anthony Albanese υπενθύμισε στους συναδέλφους του ότι δεν ήταν η κυβέρνηση.
«Αν τα μέλη των μέσων ενημέρωσης ήθελαν να μάθουν τι θα έκαναν οι Εργατικοί, εκείνος απαντούσε: «Δεν είμαστε εμείς η κυβέρνηση»». (Bulldozed: 2022)
Μία από τις πολλές μεγάλες αποτυχίες του Morrison ήταν η επίθεσή του στην πρώην επικεφαλής των ταχυδρομείων Αυστραλίας, Christine Holgate, από το βήμα του κοινοβουλίου.
«Σηκώθηκε και της επιτέθηκε για τα ρολόγια που δώρισε σε στελέχη και την απέλυσε από το βήμα του κοινοβουλίου και μάλιστα με πολύ απειλητικό τρόπο», λέει η κα Σάββα.
«Ήταν ένα παράδειγμα του πείσματός του όταν δεν είχε στη διάθεσή του όλα τα γεγονότα».
«Πολλοί του είπαν ότι θα μπορούσε «να διορθώσει την κατάσταση, να επιστρέψει στο κοινοβούλιο και να πει: «Τώρα ξέρω γιατί δόθηκαν αυτά τα ρολόγια σε αυτούς τους ανθρώπους και ίσως να αντέδρασα υπερβολικά».
«Ποτέ δεν είχε την ικανότητα να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος, να ζητήσει συγγνώμη και στη συνέχεια να το διορθώσει, αυτό ήταν ένα μοτίβο συμπεριφοράς καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του», λέει η κα Σάββα.
Η αντιπολίτευση ήταν η πρώτη που έθεσε το θέμα της Holgate στη Γερουσία, επειδή, όπως λέει η Σάββα, «πίστευαν ότι ήταν νικητές εκεί» και αυτό δεν το είχε καταλάβει ο πρωθυπουργός.
«Οι Εργατικοί σύντομα κατάλαβαν ότι ήταν λάθος και κράτησαν πολύ χαμηλούς τόνους και μετά από λίγο άλλαξαν θέση και συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για αντιδράσεις από γυναίκες επαγγελματίες και αυτή ήταν η αρχή του τέλους για εκείνον».
Ήταν μια κρίσιμη στιγμή «όταν οι γυναίκες επαγγελματίες εγκατέλειψαν τον Συνασπισμό».
ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το θέμα Περιβάλλον, το οποίο ο Morrison δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά, εφόσον η «ακροδεξιά απλά δεν αποδέχεται την κλιματική αλλαγή».
Στη συνέχεια, λέει ότι προσπάθησε να «υποκινήσει θρησκευτικό πόλεμο με την προτεινόμενη νομοθεσία του για τη θρησκευτική ελευθερία».
«Δεν υπήρχε καμία ανάγκη γι’ αυτή τη νομοθεσία, ωστόσο την προώθησε και δεν μπόρεσε να την περάσει, επειδή το ίδιο του το κόμμα δεν την αποδεχόταν – είχαν μπουχτίσει, αλλά ήταν πολύ αργά», λέει η Νίκη Σάββα.
Αφού η νομοθεσία αυτή απορρίφθηκε, αναφέρεται στο βιβλίο ότι είπε: «Παραδίνομαι τώρα στον Θεό».
«Ήταν ασυνήθιστο να πει κάτι τέτοιο – αυτή ήταν η άλλη του άποψη για τη ζωή».
Υπάρχουν και άλλα, όπως όταν υποστήριξε την Catherine Deves κατά τη διεκδίκηση της παλιάς έδρας του Tony Abbott, αν και γνώριζε τις απόψεις της για την κοινότητα των τρανσέξουαλ.
«Ήλπιζε ότι θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει αυτό, για να προσελκύσει τις συντηρητικές εθνοτικές κοινότητες των δυτικών προαστίων του Σίδνεϊ και, ξέρετε, των περιφερειακών συνοικιών της Μελβούρνης», λέει η κα Σάββα.
Όμως, οι εκλογές απέδειξαν, ότι οι πολιτιστικοί πόλεμοι δεν αποδίδουν, «ακόμη και οι συντηρητικοί στις εθνοτικές κοινότητες επικεντρώνονται σε κρίσιμα ζητήματα όπως οι θέσεις εργασίας και το κόστος ζωής».
ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ
Πάνω απ’ όλα, η Νίκη Σάββα λέει ότι «στην πραγματικότητα ο Morrison δεν υποστήριξε ποτέ τίποτα».
«Προκαλώ τους ανθρώπους να αναφέρουν ένα μόνο θέμα ή μια πολιτική για την οποία θα αγωνιζόταν μέχρι θανάτου. Ο Morrison ήταν εντελώς κενός μέσα του και ήταν λίγο πολύ ό,τι πίστευε ότι θα τον κρατούσε στην επικαιρότητα του 24ώρου. Όταν τον αποκαλούσαν «Ο Scotti από το μάρκετινγκ» είχαν δίκιο».
Το βιβλίο «Bulldozed…» είναι ένας οδηγός για επίδοξους ηγέτες με συμβουλές για το τι δεν πρέπει να κάνουν, πώς να αποφύγουν την αυτανάφλεξη εξαιτίας του διογκωμένου «Εγώ» τους.
*Το βιβλίο «Bulldozed, η πτώση του Scott Morrison και η άνοδος του Anthony Albanese», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Scribe και διατίθεται σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία.
Για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου, το Ελληνοαυστραλιανό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο (HACCI) θα παρουσιάσει την εκδήλωση «Καινοτόμες αφηγήσεις στο δρόμο προς την ισότητα» και στο πάνελ θα συμμετέχει η Νίκη Σάββα, βραβευμένη με το βραβείο του HACCI για το συνολικό έργο ζωής της.
