Πριν λίγους μήνες πραγματοποιήθηκε στη Μελβούρνη το Συνέδριο Ελλήνων Ιατρών και Βιοεπιστημόνων της Διασποράς με τη συμμετοχή επιστημόνων από ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων την Ελλάδα και την Κύπρο και με στόχο τη σύσφιξη σχέσεων, τη συνένωση των δυνάμεων του ιατρικού κόσμου και τη στενή συνεργασία όλων των Ελληνικών Ιατρικών Συλλόγων της Διασποράς.
Με αφορμή το συνέδριο μαθαμε για την μεγάλη περιπέτεια που είχε με την υγεία της η ομογενής Χρυσούλας Σκληρού η οποία υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση πνευμόνων στο Νοσοκομείο The Alfred της Μελβούρνης
Με καταγωγή από τη Λευκάδα, η Χρυσούλα Σκληρού γεννήθηκε στην Μελβούρνη τη δεκαετία του 1960. Η απόφαση του αδελφού της να σπουδάσει Ιατρική στην Ελλάδα έφερε όλη την οικογένεια Σκληρού πίσω στην Αθήνα τη δεκαετία του 1970.
Πριν λίγα χρόνια η κα Σκληρού επέστρεψε στη Μελβούρνη.
Μιλώντας στο “Νέο Κόσμο” η ίδια μας είπε μεταξύ άλλων:
“Ήμουν μόλις 33 ετών όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα και η διάγνωση αυτής της κακοήθειας αποτέλεσε την αφετηρία της «περιπέτειας» με την υγεία μου που έμελλε να κρατήσει περισσότερα από 20 χρόνια. Ο καρκίνος στον θυρεοειδή ξεπεράστηκε επιτυχώς, χάρη στην αξιόλογη ιατρική ομάδα που με χειρίστηκε τότε στο “Ευγενίδειο” Θεραπευτήριο της Αθήνας. Και νόμιζα πως όλα θα εξελίσσονταν πια ομαλά», θυμάται η Χρυσούλα.
Δυστυχώς, το 2003 διαγνώστηκα με λέμφωμα Hodgkins, μια αιματολογική κακοήθεια που προσβάλλει το λεμφικό σύστημα (λεμφαδένες) και ένας νέος κύκλος θεραπειών και εισαγωγών στο νοσοκομείο ξεκινούσε παράλληλα με τη μητρότητα
«Παρά το γεγονός ότι κατάφερα και πάλι να βγω νικήτρια και να ξεπεράσω και τον δεύτερο καρκίνο, κάποια από τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα που πήρα προκειμένου να αντιμετωπιστεί το λέμφωμα είχαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες στους πνεύμονες μου. Τον Μάιο του 2012 διαγνώστηκα με αποφρακτική πνευμονική νόσο», μας είπε.
-Και τα συμπτώματα ποια ήταν δηλαδή; Πώς επηρεάζει αυτό την καθημερινότητά σας;
-Δεν μπορούσα ούτε καν να αναπνεύσω,. Έλεγα στον σύζυγό μου στο παιδί μου να μην με πλησιάζουν. Τους έλεγα ότι μου έπαιρναν τον αέρα. Δεν υπήρχε αρκετός αέρας, και δεν μπορούσα να ανασάνω”.
Η ίδια συμπλήρωσε:
“Δυστυχώς το 2009 πήγα σε κάποιο γιατρό στην Ελλάδα, είχε πολύ καλό όνομα για προβλήματα πνεύμονα. Δυστυχώς έκανε λάθος διάγνωση.
Το 2012 πλέον κατέρρευσα. Αποφασίσαμε να αλλάξω γιατρό. Ο αδερφός μου ο Δημήτρης, επίσης γιατρός, με σύστησε σε άλλο γιατρό ο οποίος με έβαλε στο νοσοκομείο για μία εβδομάδα και διέγνωσε το πρόβλημα μου. Έπασχα από πνευμονική αρτηριακή αποφρακτική νόσο”.
Και καθώς επιδεινώθηκε η κατάσταση, κάποια στιγμή αποφάσισε ότι μοναδική λύση είναι η μεταμόσχευση πνευμόνων. Η ίδια είπε στη Μαίρη Μπίμπη για το “Πρώτο Θέμα”:
«Μετά από συζήτηση με τον αδελφό μου, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε να κάνουμε αίτηση για αξιολόγηση στο Νοσοκομείο The Alfred της Μελβούρνης. Έχοντας γεννηθεί στην Αυστραλία, είχα λάβει αυτομάτως την υπηκοότητα και αυτό μου έδινε το δικαίωμα να ενταχθώ στη λίστα για μόσχευμα», εξηγεί η Χρυσούλα Σκληρού αιτιολογώντας την επιλογή της να μεταναστεύσει ξανά στην Αυστραλία και να μην κάνει τη μεταμόσχευση στην Αυστρία.
Τον Αύγουστο του 2017 μαζί με τον αδελφό της, η Χρυσούλα επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο για το ταξίδι στη Μελβούρνη. «Το ταξίδι εκτός από πολύωρο –χρειάζεσαι στην καλύτερη περίπτωση 21 ώρες για να φτάσεις στη Μελβούρνη από την Αθήνα– ήταν και ιδιαίτερα απαιτητικό για κάποιον με αναπνευστική ανεπάρκεια όπως εγώ. Η Ιωάννα Αλυσανδράτου έκανε ό,τι ήταν αναγκαίο για να βρεθεί ο απαραίτητος ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός ώστε να έχω σταθερή παροχή οξυγόνου καθ’ όλη τη διάρκεια του αεροπορικού ταξιδιού. Και ο αδελφός μου, κρατώντας μου το χέρι –θυμάμαι να έχει μονίμως το χέρι του στον καρπό μου για να με σφυγμομετράει– έγινε ο συνοδός μου στην μακρά αυτή διαδρομή», λέει.
Η Χρυσούλα υποβλήθηκε σε ιατρική αξιολόγηση στο Νοσοκομείο The Alfred από την ιατρική ομάδα του καθηγητή Gregory Snell, που πραγματοποιεί κατά μέσο όρο τρεις μεταμοσχεύσεις πνευμόνων την εβδομάδα. «Η μακρά εμπειρία του Δρα Snell στις μεταμοσχεύσεις πνευμόνων, αλλά και η κουλτούρα των Αυστραλών για τη δωρεά οργάνων, λειτούργησαν ως αντίβαρο στους φόβους μου αν θα βρεθεί γρήγορα μόσχευμα, αν είμαι κατάλληλη λήπτρια ή αν θα επιβιώσω της όλης διαδικασίας σε περίπτωση που βρισκόταν εγκαίρως το μόσχευμα», τονίζει η Χρυσούλα.
Στις 12 Οκτώβριο 2017 εντάχθηκε στην εθνική λίστα αναμονής. Μια εβδομάδα αργότερα την ειδοποίησαν ότι είχε βρεθεί μόσχευμα. «Φόβο και χαρά μαζί, αυτό θυμάμαι ότι αισθάνθηκα όταν άκουσα από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής τα καλά νέα. Και στις 6 Νοεμβρίου του 2017 περνούσα την πόρτα του χειρουργείου για τη μεταμόσχευση», εξηγεί.
Όμως κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας η Χρυσούλα υπέστη ανακοπή καρδιάς και για 45 δευτερόλεπτα έμεινε χωρίς καρδιακό παλμό. «Ο χειρουργός Joshua Angelo De Bono είχε πέσει επάνω μου και προσπαθούσε να κάνει ανάνηψη, μου περιέγραψαν οι γιατροί πολύ αργότερα όταν συνήλθα μετά από την πολυήμερη καταστολή στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου. Είχε πεισμώσει τόσο πολύ ο Δρ De Bono που φώναζε σε όλους μέσα στο χειρουργείο ότι πρέπει να γίνει ότι ήταν αναγκαίο για να μείνω ζωντανή και μάλιστα από την πίεση που ασκήθηκε στο σώμα μου κατά την ανάνηψη έπαθα κάταγμα στα πλευρά μου» εξιστορεί.
Παρά το γεγονός ότι η 8ωρη επέμβαση για τη μεταμόσχευση πνευμόνων εξελίχθηκε ομαλά και θεωρήθηκε επιτυχής, την επόμενη ημέρα η Χρυσούλα Σκληρού μπήκε και πάλι στο χειρουργείο για μια ακόμη διαδικασία 6 ωρών, αφού οι νέοι της πνεύμονες είχαν γεμίσει αίμα και έπρεπε να καθαριστούν. Άλλη μια χειρουργική επιπλοκή είχε αντιμετωπιστεί επιτυχώς, αλλά δυστυχώς ζωτικά όργανα όπως η καρδιά και οι νεφροί, είχαν παρουσιάσει μείζονα προβλήματα. Οι γιατροί αποφάσισαν να βάλουν τη Χρυσούλα σε κύκλωμα εξωσωματικής οξυγόνωσης της κυκλοφορίας (ECMO). Το κύκλωμα αυτό υποκαθιστά με τη λειτουργία του τόσο την καρδιακή όσο και την αναπνευστική λειτουργία του ασθενούς.
«Οι επιπλοκές που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου και μέχρι να λάβω εξιτήριο στις 24 Δεκεμβρίου του 2017, ήταν πολλές. Κινδύνευσα και από ακρωτηριασμό κάτω άκρων λόγω της κακής αιματικής κυκλοφορίας τις πρώτες ημέρες μετά τη μεταμόσχευση. Ευτυχώς, όλα αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς και σήμερα αισθάνομαι ευγνώμων που το Σύστημα Υγείας της Αυστραλίας μου παρείχε την καλύτερη δυνατή φροντίδα τόσο κατά τη διάρκεια της νοσηλείας στο νοσοκομείο όσο και τώρα που μιλάμε, πέντε χρόνια μετά. Και, φυσικά, για την υποστήριξη της οικογένειας μου σε όλη αυτή τη μεγάλη περιπέτεια με την υγεία μου. Τα ξαδέλφια μου εδώ στη Μελβούρνη, ο αδελφός μου, αλλά και ο σύζυγος και η κόρη μου, που σε τακτά διαστήματα έρχονταν στην Αυστραλία, μου έδιναν κουράγιο», λέει.
Η Χρυσούλα Σκληρού, έχοντας συμπληρώσει πια πέντε χρόνια από τη μεταμόσχευση πνευμόνων, περιμένει τώρα με αγωνία την επόμενη ιατρική αξιολόγηση που θα της δώσει το «εισιτήριο» της επιστροφής στην Ελλάδα και της επανένωσης με την οικογένεια της. «Κάθε τέσσερις με έξι εβδομάδες επισκέπτομαι το νοσοκομείο και υποβάλλομαι σε ιατρικό έλεγχο. Μέχρι στιγμής όλα εξελίσσονται ομαλά χάρη στο οργανωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης που έχει το ‘The Alfred’ για όσους έχουν κάνει μεταμόσχευση πνευμόνων. Η αναπνευστική μου λειτουργία είναι τόσο καλή που είμαι πια σε κατάσταση που μπορώ και κάνω χορό στον ελεύθερο χρόνο μου. Ελπίζω σύντομα να είμαι σε κατάσταση να ταξιδέψω στην Ελλάδα, χωρίς το αεροπορικό ταξίδι να επηρεάσει αρνητικά την λειτουργία των πνευμόνων μου», εξηγεί.
Στο ερώτημα αν θέλει να μάθει κάποια στοιχεία για τον δωρητή που της έσωσε τη ζωή, η Χρυσούλα απαντά πως «σκέφτομαι ότι ίσως κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να αισθανθώ έτοιμη να γράψω μια ευχαριστήρια επιστολή προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων της Αυστραλίας, την οποία θα κοινοποιήσει εκείνος στην οικογένεια του ανθρώπου, που με τον θάνατό του, μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία ζωής».