Η Αυστραλία υποδέχεται για τέταρτη φορά την Ελευθερία Αρβανιτάκη, μια από τις πιο επιτυχημένες και διεθνώς αναγνωρισμένες τραγουδίστριες της Ελλάδας, η φωνή της οποίας έχει σημαδέψει την πολιτιστική ιστορία της Ελλάδας, με μια μοναδική ποιότητα που χαρακτηρίζεται από απαλές αλλά και δυνατές μελωδίες.

«Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι εδώ», λέει η Ελευθερία Αρβανιτάκη στον «Νέο Κόσμο», με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της, ενώ παραδέχεται ότι έχει «τις καλύτερες αναμνήσεις από την Αυστραλία».

«Πρέπει να ομολογήσω ότι η Μελβούρνη και το Σίδνεϊ είναι πόλεις που θα μπορούσα να ζήσω. Νομίζω ότι είστε τυχεροί που βρίσκεστε εδώ».

Η διάσημη καλλιτέχνιδα η οποία έχει μαγέψει το κοινό όλα αυτά τα χρόνια με τις δυνατές εμφανίσεις της σε όλο τον κόσμο, επισκέφθηκε την Πέμπτη το Ελληνικό Κέντρο Μελβούρνης, ενόψει των τριών ζωντανών συναυλιών που πρόκειται να πραγματοποιήσει τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, με την πιο κοντινή αυτή που έγινε στις 25 Μαρτίου στο Θέατρο Athenaeum της Μελβούρνης, πριν κατευθυνθεί προς το Σίδνεϊ στις 31 Μαρτίου, και την Αδελαΐδα την 1η Απριλίου.

Με ένα αυξανόμενο κύμα νέων ανθρώπων να εγκαταλείπει την Ελλάδα, για μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό, η Αρβανιτάκη μοιράζεται ότι «όπου συναντά Ελληνισμό υπάρχει συγκίνηση» και «μία δίψα για την Ελληνική μουσική», λέγοντας πως αντικρύζουν τους καλλιτέχνες «σαν να μη λείπανε».

Αναφέρθηκε επίσης και στις σχέσεις που έχει δημιουργήσει πέραν του ελληνικού κοινού.

«Λόγω του ότι έχω ταξιδέψει μέσα από πολλά φεστιβάλ στο εξωτερικό, είχα αυτή τη χαρά και την ευτυχία να έχω σχέσεις και με το ‘ξένο’ κοινό».

«Είναι τελείως διαφορετικό από το να παίζεις σε Έλληνες, γιατί οι Έλληνες ξέρουν τη γλώσσα και τραγουδούν μαζί σου. Ενώ όσοι δεν είναι Έλληνες, ακούνε ήσυχα, προσέχουν κυρίως τις μελωδίες και την καταγωγή της μουσικής», πρόσθεσε.

«Εμείς οι μουσικοί είμαστε σαν τους τσιγγάνους,’ άνθρωποι του δρόμου’ . Ταξιδεύουμε πολύ, συναντάμε πολύ κόσμο, Έλληνες και μη, κάτι το οποίο είναι πολύ συγκινητικό», μας λέει.

Η κα Αρβανιτάκη ερωτώμενη από τον «Νέο Κόσμο» για τους λόγους οι οποίοι την ωθούν να επισκέπτεται χώρες του εξωτερικού τόσο τακτικά, απάντησε πως αυτό που αναζητά είναι «η χαρά της μουσικής, η χαρά της επαφής, το να γνωρίσεις καινούριο κόσμο, το να ακούσεις άλλες μουσικές».

Σε αυτό το πλαίσιο, γεννήθηκε και μία ιδιαίτερη συνεργασία με την τραγουδίστρια και τραγουδοποιό από το Πράσινο Ακρωτήριο, Cesaria Evora, μαζί με την οποία η Ελευθερία τραγούδησε το περίφημο “Sodade”, σε ελληνικούς στίχους γραμμένους από τον Μιχάλη Γκανά.

«Μια σπάνια γυναίκα, μια σπάνια φωνή, ένας πολύ ωραίος άνθρωπος, με χιούμορ», λέει η Αρβανιτάκη.

«Μια συγκινητική συνάντηση. Αυτό είναι και το νόημα της διαδρομής με τον κόσμο. Το να πηγαίνεις στο εξωτερικό, να πραγματοποιείς συναντήσεις με άλλους μουσικούς και να δημιουργείς μαζί τους».

ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ

Η παγκοσμίου φήμης τραγουδίστρια μίλησε και για τον ιδιαίτερο δεσμό που μοιράζεται με την Ισπανία, λέγοντας ότι ως Έλληνες «έχουμε μεγάλη συγγένεια με τους Ισπανούς», τόσο στη «συμπεριφορά, όσο και στα αστεία που κάνουμε», όντας «Μεσογειακοί» οι οποίοι «ταιριάζουν πολύ με τους Έλληνες» και «αγαπάνε την Ελληνική μουσική».

Η αγάπη αυτή φαίνεται να είναι αμοιβαία, καθώς αναφέρθηκε επίσης ότι στην Ισπανία δημιουργήθηκαν ειδικά ελληνικά τμήματα σε σχολεία και σε πανεπιστήμια, ώστε να μπορούν οι Ισπανοί να μάθουν ελληνικά, αποκλειστικά και μόνο για να μπορούν να καταλαβαίνουν τα τραγούδια της Αρβανιτάκη.

ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ

Με την Ελλάδα να έχει έρθει αντιμέτωπη με την κρίση η οποία ταλάνισε τη χώρα σχεδόν για δέκα χρόνια, η Αρβανιτάκη δήλωσε πως η μουσική βίωσε πρώτη την κρίση, συμπληρώνοντας ότι «η μουσική, ο χορός και οτιδήποτε είχε να κάνει με τον πολιτισμό, ήρθε σε δεύτερη μοίρα», καθώς αυτό που κατείχε πρωτίστως σημασία, ήταν η επιβίωση.

Αναφέρθηκε επίσης στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη στα Τέμπη, το οποίο συγκλόνισε το έθνος, συθέμελα.

«Είναι σαν μια μαύρη σελίδα στην ελληνική πολιτική σκηνή», σχολιάζει, λέγοντας επίσης πως αυτό είναι κάτι το οποίο «θα κοστίσει στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν τον Μάιο».

«Η Ελλάδα θέλει πολύ δουλειά ακόμα για να συνέλθει. Κατά τη γνώμη μου, η κρίση δεν έχει περάσει. Το θέμα είναι πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε εμείς. Πώς μπορούμε να βγούμε από αυτή την ιστορία».

Επιπλέον, υποστηρίζει την ιδέα ότι «οι δυσκολίες δεν φέρνουν πάντα αναγέννηση», ή ότι «μέσα από τις δυσκολίες θα βγει το καλό τραγούδι», αναφερόμενη στην περίοδο της Αναγέννησης όπου χαρακτηρίζεται από ακμή και πλούτο, κατά την οποία «δημιουργήθηκαν πολύ μεγάλα και σοβαρά έργα».

Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Παρατηρώντας μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο ακούνε οι άνθρωποι μουσική στη σημερινή εποχή, η Αρβανιτάκη επισημαίνει ότι «έχει αλλάξει εντελώς το τοπίο της μουσικής», και ότι δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν».

«Δεν βγαίνουν πλέον CD. Τα τραγούδια βγαίνουν μόνο στο διαδίκτυο, και τα ραδιόφωνα έχουν περιοριστεί, είναι λιγότερα».

Αναγνωρίζει ότι «ο τρόπος που πλέον επικοινωνούμε είναι μέσω διαδικτύου», ενώ προσθέτει πως παρά το γεγονός ότι αυτό συμβάλει στο να «φτάνει» η μουσική «σε ανθρώπους στον κόσμο που δεν το περίμενες», παράλληλα διατρέχει ένας κίνδυνος «να χαθείς σε αυτή την καταιγιστική πληροφορία που υπάρχει».

Επιπλέον υπογραμμίζει τις αλλαγές που έχουν παρατηρηθεί και στις δισκογραφικές εταιρίες, οι οποίες «δεν εμπιστεύονται και δεν επενδύουν πλέον στους καινούριους καλλιτέχνες», με αποτέλεσμα οι νέοι μουσικοί να επωμίζονται όλα τα έξοδα που φέρει μία μουσική παραγωγή.

«Προσπαθώ να ακολουθήσω την αλλαγή που συμβαίνει παγκόσμια, όχι μόνο στην Ελλάδα, και να προσαρμοστώ σε αυτό που συμβαίνει σήμερα».

Παραδέχεται επίσης ότι το έντεχνο «περνάει μία ύφεση», καθώς νέα κύματα ειδών μουσικής, όπως είναι η τραπ, φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη απήχηση στο νεανικό κοινό.

Αν και χαρακτηρίζει τους στίχους της τραπ μουσικής ως «κακοποιητικούς», διαφοροποιεί το είδος της ραπ μουσικής, λέγοντας ότι «είναι ένας τρόπος έκφρασης για τους νέους», και ότι υπάρχουν αξιόλογοι καλλιτέχνες της ραπ σκηνής όπως είναι ο Lex, οι οποίοι «δημιουργούν ένα κύμα που είναι πολύ σημαντικό στην ελληνική μουσική σκηνή».

«Πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον για τη ραπ μουσική στην Ελλάδα. Το πόσο θα επηρεάσει τη ζωή μας, αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το πω».

ΔΙΣΚΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Αναφέρθηκε επίσης στο αφιέρωμα που ετοιμάζει για τη Μαρίκα Νίνου, την οποία θεωρεί «δασκάλα» της, «φωνητικά», μοιράζοντας επίσης ότι εδώ και «χρόνια», ήθελε να κάνει έναν «δίσκο αφιερωμένο» στην κα Νίνου, ο οποίος θα είναι «έτοιμος αυτή την άνοιξη».

Έχοντας μία τεράστια λίστα επιτυχημένων δίσκων, τραγουδιών και συνεργασιών, η Αρβανιτάκη παραδέχεται ότι ορισμένοι δίσκοι «έπαιξαν πιο έντονο ρόλο στην ελληνική μουσική δισκογραφία».

«Τα Κορμιά και Τα Μαχαίρια», ήταν ο πρώτος δίσκος που της ήρθε στο μυαλό, ενώ μετά αναφέρθηκε στο άλμπουμ «Τα τραγούδια για τους Μήνες», όπου τα τραγούδια βασίστηκαν σε ποιήματα διακεκριμένων Ελλήνων ποιητών όπως είναι ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Κωνσταντίνος Καβάφης, καθώς επίσης και στο δίσκο «Μένω Εκτός».

Θυμάται πολλές «εξαιρετικές συνεργασίες» που είχε με «συναδέλφους καλλιτέχνες πάνω στη σκηνή», μία από τις οποίες ήταν και η περιοδεία που πραγματοποίησε το περασμένο καλοκαίρι με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία συνεργασία γιατί έχω περάσει πολύ καλά σε όλες», εξηγεί.

Μία ακόμα «εξαιρετική συνεργασία» ήταν και αυτή με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, με την οποία πρόκειται μάλιστα να κάνουν μία μεγάλη περιοδεία αυτό το καλοκαίρι.

«Η νέα γενιά μουσικών προσπαθεί να χτίσει ένα ρεπερτόριο, δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα».

«Τα εκτιμώ πραγματικά αυτά τα παιδιά, γιατί πιστεύω ότι είναι ταγμένα στη μουσική, και έχουν πολύ μέλλον μπροστά τους».

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Η Ελευθερία προτιμά να θεωρεί τον εαυτό της ως «πρέσβειρα της ελληνικής μουσικής», παρά της «ελληνικής γλώσσας», καθώς χαρακτηρίζει τα Ελληνικά ως μια «δύσκολη γλώσσα» για όσους δεν την μιλούν.

Θεωρεί ότι η ανανέωση και η αποκατάσταση της θέσης της ελληνικής γλώσσας «στον κόσμο», οφείλεται στους μεγάλους ποιητές της Ελλάδας, δύο εκ των οποίων μάλιστα έχουν λάβει και Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Η δύναμη της ποίησης έχει επηρεάσει μερικούς από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, όπως Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Θάνος Μικρούτσικος, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει τραγούδια που κατά τα λεγόμενά της κουβαλούν «την πολιτιστική μας ταυτότητα».

Δίνοντας τη δική της οπτική για τους διεισδυτικούς τρόπους με τους οποίους ένα «καλό ελληνικό τραγούδι», την έχει διαμορφώσει προσωπικά, αναφέρει ότι «ένα καλό ελληνικό τραγούδι, στιγματίζει ζωές», δηλώνοντας ως «αγαπημένο» της, το τραγούδι με τίτλο «Δεύτερη Ζωή Δεν Έχει».

«Για μένα ένα καλό ελληνικό τραγούδι είναι ψυχική ανάταση, αισιοδοξία, χαρά. Ακόμη και αν εκφράζει λύπη, δίνει συγκίνηση, βλέπεις τον κόσμο διαφορετικά. Αυτό κάνει η τέχνη. Εκφράζει την εποχή της και δείχνει σε όσους αγαπούν τις τέχνες και τη μουσική, ένα μέλλον που περικλείει μέσα του τη σοφία των ποιητών και των στιχουργών, καθώς και τη χαρά του να έχεις ένα τραγούδι που μπορεί να είναι μελαγχολικό, αλλά σου σημαδεύει βαθιά τη ζωή».