Η 9η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί από το 2017 και ύστερα από κοινή απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών, Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ως «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας», ημέρα μνήμης του Διονυσίου Σολωμού.
Έτσι και κατά το 2023, διοργανώθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας το οποίο εδρεύει στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, απ’ όπου και η καταγωγή μου, σχετική εκδήλωση με ομιλητές και χαιρετισμούς από ανθρώπους των γραμμάτων. Το πρόγραμμα της εκδήλωσης θα το βρείτε στην ιστοσελίδα εδώ .
Ανάμεσα στα τέσσερα άτομα που χαιρετίζουν την εκδήλωση εμπράκτως είναι και άτομο στη θητεία του οποίου υπεγράφη η καθ’ όλα λανθασμένη και κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών όπου καταρρακώθηκε κάθε ιδέα της Μακεδονικής Ελληνικής ταυτότητας ως ένδοξη ιστορία και ως γλώσσα. Λυπάμαι οικτρά που όχι μόνον καλούμε αλλά και στηρίζουμε ακόμη τέτοιους ανθρώπους που με μια υπογραφή τους διαγράφουν οτιδήποτε ελληνικό στην περιοχή λες και είναι δικό τους αμπέλι.
Ας εξετάσουμε όμως τους σκοπούς της εκδήλωσης. Αρχικός δεδηλωμένος σκοπός για την εδραίωση της ημερομηνίας της εκδήλωσης αυτής είναι «η ανάδειξη του θεμελιώδους ρόλου που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα ανά τους αιώνες, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην εδραίωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού».
Αν αναλύσουμε τη φράση «παγκόσμιου πολιτισμού» εδώ κι αν ξετυλίξουμε το κουβάρι πρώτα της εμβέλειας που έχει η Ελληνική γλώσσα στο εξωτερικό και δεύτερο την απάθεια του Ελληνικού κράτους θα βρούμε εμπρός μας τους αγώνες των αποδήμων για διατήρηση και μεταλαμπάδευση της Ελληνικής στις επόμενες γενεές της διασποράς και όχι μόνον. Σε ποιους αγώνες των αποδήμων αναφέρομαι θα διαβάσετε παρακάτω.
Είναι σήμερα μοντέρνο να λέμε ότι «η Ελλάδα δεν ανήκει στη Δύση, αλλά η Δύση ανήκει στην Ελλάδα». Το σκεπτικό προέρχεται για μερικούς με εθνικιστικά κίνητρα, θα λέγανε, αλλά εννοεί ότι ο πολιτισμός της Δύσης βασίζεται και προέρχεται από τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, από το πολίτευμα, τα γράμματα, τις επιστήμες, τις τέχνες. Όλες αυτές τις κατηγορίες τις συνδέει και τις δίνει την πραγματική τους αξία, όσο τίποτα άλλο, η Ελληνική γλώσσα. Η Ελληνική γλώσσα είναι μαθηματικά, φιλοσοφικά, καλλιτεχνικά, δομικά συγκροτημένη και συνυφασμένη στη χρήση επιστημονικών ορολογιών, ιστορικών γεγονότων, μαθηματικών όρων, φιλοσοφικών σκέψεων. Αυτή και μόνον αυτή.
Η ελληνική γλώσσα αποτελεί μέρος του μεσογειακού πολιτισμού εδώ και αιώνες και ομιλείται σε όλο τον κόσμο. Είναι μια από τις γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια, η γλώσσα γίνεται ολοένα και λιγότερο δημοφιλής στα έθνη που χρησιμοποιείται, αν και έχει ή είχε ευρύ αντίκτυπο στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Το 1988 δύο Ισπανοί (Βάσκοι στην καταγωγή) και ευρωβουλευτές, είχαν προωθήσει ατομικά προς ψήφιση δύο φορές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένα ψήφισμα, πάντοτε το ίδιο, με το οποίο τονίζεται η μεγάλη σημασία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Επειδή το περιεχόμενο του ψηφίσματος είναι σε γενικές γραμμές το ίδιο αλλά κάθε φορά οι ευρωβουλευτές το άλλαζαν, μπορούμε να υποθέσουμε ότι εμπνευστής της όλης προσπάθειας είναι κάποιο βασκικό φιλολογικό (και φιλελληνικό) σωματείο.
Χρονολογικά, πρώτη τέτοια προσπάθεια έχουμε το 1988. Ο Βάσκος Juan Carlos Garaikoetxea Urriza, που διετέλεσε ευρωβουλευτής, για δύο συνεχόμενες μισές θητείες, κατέθεσε τότε την πρόταση ψηφίσματος (με αριθμό B2-1451/88). Ο Χριστιανοδημοκράτης Josu Jon Imaz San Miguel υπέβαλε ταυτόσημη πρόταση το 1995 (με αριθμό B4-0507/95). Στο ελληνικό Διαδίκτυο οι δύο αυτοί συχνά αναφέρονταν μαζί, σαν δίδυμο στην προσπάθειά τους ν’ αναγάγουν την ελληνική στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή λόγω κινδύνων που απορρέουν από την «ανησυχητική υποχώρηση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής και του κλασικού ελληνικού πολιτισμού στα διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα.»
Το ψήφισμα εν ολίγοις είχε ως εξής:
A. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός αποτελούν το πρωταρχικό θεμέλιο του δυτικού και ειδικότερα του ευρωπαϊκού πολιτισμού,
B. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κλασική ελληνική γλώσσα αποτελεί στοιχείο διαμόρφωσης της ανθρώπινης σκέψης και δοκιμασμένο μέσον για την ανάπτυξη του κριτικού στοχασμού στον άνθρωπο,
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κλασική ελληνική γλώσσα έχει αποτελέσει την κατ’ εξοχήν επιστημονική γλώσσα στην Ευρώπη,
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι αναγκαίο να διατρανωθεί η ευρωπαϊκή ένωση με την επανεύρεση των πολιτιστικών της θεμελίων και των αξιών στις οποίες στηρίζεται,
Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα πρέπει να επανεύρει τη συνολική ανθρωπιστική του διάσταση,
1) ζητεί από το Συμβούλιο και την Επιτροπή να προωθήσουν τις αναγκαίες πολιτικές ευαισθητοποίησης όλων των εκπαιδευτικών φορέων, προκειμένου να διορθωθεί η υφιστάμενη κατάσταση και η κλασική ελληνική γλώσσα να ανακτήσει στην Ευρώπη τη θέση που της αναλογεί και να καταστεί η κοινή γλώσσα πνευματικής καλλιέργειας όλων των Ευρωπαίων·
2) αναθέτει στην Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο και την Επιτροπή για περαιτέρω ενέργειες.
Το ψήφισμα αυτό μας λένε ότι στηρίχτηκε από τους Ευρωβουλευτές Ελληνικής καταγωγής, αλλά όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα, όχι σθεναρά, όχι απαιτητικά αλλά πολύ χλιαρά με αποτέλεσμα, για μια ακόμη φορά ο Ελληνικός πολιτισμός να υποβαθμίζεται από την αδιαφορία των εκάστοτε πολιτικών και να τον εκμεταλλεύονται στο έπακρο εκείνοι στο εξωτερικό που γνωρίζουν τον τρόπο.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
