Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί άνεργοι βετεράνοι στρατιωτικοί στην Αυστραλία αγόρασαν γη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και άρχισαν να καλλιεργούν σιτάρι. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: το 1932, τα πουλιά εμού (Emu – που μοιάζουν με στρουθοκάμηλο) είχαν πολλαπλασιαστεί ανεξέλεγκτα και έτρωγαν όλες τις καλλιέργειες στη Δυτική Αυστραλία. Όταν τα Emu έφτασαν κατά χιλιάδες να καταστρέφουν ολόκληρες καλλιεργημένες εκτάσεις, οι βετεράνοι προσέλαβαν στρατιώτες του Πυροβολικού της Αυστραλίας για να τα εξοντώσουν.
Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: τα πουλιά αυτά έτρεχαν με 50 χιλιόμετρα την ώρα και όσο κι αν τα πυροβολούσαν με τουφέκια, ήταν σχεδόν αδύνατο να σκοτωθούν. Το φτέρωμα των πουλιών Emu είναι τόσο παχύ, που ήταν σαν να φορούν αλεξίσφαιρα γιλέκα. Το γεγονός καταγράφηκε στην Ιστορία ως “Ο Πόλεμος των Εμού”.
Όταν ο στρατός και τα όπλα τους απέτυχαν, η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει οικονομικά κίνητρα στους αγρότες για να τα σκοτώσουν, κάτι που τελικά βοήθησε στη μείωση του πληθυσμού.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ολόκληρα τάγματα στρατιωτών οπλισμένα με βαριά πολυβόλα Lewis και αγανακτισμένοι αγρότες με πολεμικά τουφέκια, κατατρόπωσαν τον εχθρό. Τα εμού αποδεκατίστηκαν – ευτυχώς δεν εξαφανίστηκαν – (λέγεται ότι εξοντώθηκαν χιλιάδες πουλιά) και οι αγρότες κοιμήθηκαν ήσυχοι. Στον Πόλεμο των Εμού είχαν χάσει τη ζωή τους επίσης και δεκάδες άνθρωποι από άστοχους πυροβολισμούς!
Όμως τα εμού τελικά νίκησαν… Ακόμα περιφέρονται κατά εκατοντάδες στα χωράφια της Αυστραλίας.
