Ο άδικος θάνατος ενός νεαρού ομογενή, ο οποίος έπεσε θύμα ενός ελαττωματικού συστήματος ψυχικής υγείας, ίσως αποτελέσει την αφορμή να επέλθουν θετικές αλλαγές στη νομοθεσία που αφορά τον τομέα της ψυχικής υγείας στη Νότια Αυστραλία.
Αυτός είναι και ο σκοπός του Jack Papageorgiou, ο οποίος είδε τον 27χρονο γιο του, Theo, να πληρώνει μια εσφαλμένη διάγνωση με την ίδια του τη ζωή, κάτι που σύμφωνα με ιατροδικαστική έρευνα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Ο Theo αντιμετώπιζε σοβαρά θέματα ψυχικής υγείας, η σοβαρότητα των οποίων κορυφώθηκε τον Ιανουάριο του 2016, καθώς αποζητούσε επανειλημμένα την κλινική βοήθεια ειδικών ιατρών, ψυχολόγων και ψυχιάτρων.
«Ο 27χρονος γιος μου έπιανε και φιλούσε το χέρι μου, μου έλεγε “σ’ αγαπώ, μπαμπά, λυπάμαι, μπαμπά», δήλωσε ο κ. Παπαγεωργίου στον «Νέο Κόσμο», ενώ πρόσθεσε ότι ο Theo ξυπνούσε το πρωί λέγοντας στον πατέρα του «τα φάρμακα δεν με βοηθούν, αλλά εάν θέλεις θα συνεχίσω να τα παίρνω».
Σύμφωνα με τον κ. Παπαγεωργίου, το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών στο Berri είχε δεχθεί δύο επισκέψεις από τον Theo μέσα σε τρεις μέρες (14 και 17 Ιανουαρίου).
Ωστόσο, κατά την κρίση των υπεύθυνων του ιατρικού προσωπικού ο Theo δεν πληρούσε τα κριτήρια επείγοντος περιστατικού με αποτέλεσμα να τον στείλουν σπίτι του.
«Αν ο ιατρός είχε διαβάσει τον φάκελό του θα έβλεπε ότι ο Theo ήταν εκεί πριν από τρεις ημέρες», δήλωσε ιδιαίτερα ταραγμένος ο κ. Παπαγεωργίου, αναφερόμενος πιο συγκεκριμένα στη δεύτερη επίσκεψη του γιου του στα επείγοντα.
Μετά την απογοήτευση που έλαβαν από τις γραμμές βοήθειας της Lifeline και της Beyond Blue, η οικογένεια Παπαγεωργίου ήρθε σε επαφή με έναν ψυχολόγο στην Αδελαΐδα, με την ελπίδα ότι ίσως εκείνος θα τους πρόσφερε μία πιο ουσιώδη βοήθεια.
«Σαράντα πέντε λεπτά αργότερα, ο Theo μου τηλεφώνησε και μου είπε ‘Τελείωσα. Μου είπε ότι είμαι στον λάκκο που έσκαψα μόνος μου», δήλωσε ο πατέρας του 27χρονου Theo.
Ο κ. Παπαγεωργίου φορτισμένος από συναισθήματα βαθιάς λύπης και θυμού ενός πατέρα που έχασε άδικα το γιό του, επισκέφθηκε ξανά τον ψυχολόγο με τη γυναίκα του, και του είπε:
«Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να πεις στον Theo, ‘Χαίρομαι που είσαι εδώ κάτω σήμερα. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να σε βοηθήσω την Κυριακή, αλλά εσύ κι εγώ θα δουλέψουμε μαζί, θα εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον, θα κάνουμε ένα μακρύ ταξίδι, θα τον πιάσουμε από το χέρι και θα του πούμε ότι θα γίνεις καλά’».
Μετά από αυτό ο Theo, αυτοκτόνησε, ενώ μία ιατροδικαστική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2021, αποκάλυψε ότι δεν είχε λάβει τη σωστή διάγνωση, και ότι ο θάνατός του θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Ο κ. Παπαγεωργίου δήλωσε επιπρόσθετα ότι τα φάρμακα που του συνταγογράφησε ο γιατρός «του προκάλεσαν παρενέργειες και σκέψεις αυτοκτονίας».
Επίσης, «ένα από τα φάρμακα που του είχε συνταγογραφηθεί και βρέθηκε σε υψηλή ποσότητα στον οργανισμό του,σύμφωνα με την αναφορά αυτοψίας, είναι ένα φάρμακο που θα έπρεπε να χορηγείται μόνο αν κάποιος εισάγεται στο νοσοκομείο και βρίσκεται υπό συνεχή 24ωρη παρακολούθηση», ενώ απλά «τον έστειλα στο σπίτι του».
Η 12μερη ιατροδικαστική εξέταση αποδείχθηκε μία ιδιαίτερα δαπανηρή διαδικασία, καθώς ο κ. Παπαγεωργίου θα χρειαζόταν να διορίσει δικηγόρο ο οποίος θα κόστιζε 70.000 δολάρια.
Ως αποτέλεσμα η οικογένεια, απηύθυνε έκκληση για οικονομική στήριξη στην πολιτειακή κυβέρνηση, η οποία απέρριψε την αίτηση.
Ο κ. Παπαγεωργίου ανακαλεί την απάντηση της Vickie Chapman (τότε αναπληρώτρια πρωθυπουργό της Νότιας Αυστραλίας), η οποία έστειλε τα συλλυπητήριά της μέσω email, αρνούμενη ωστόσο να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του, προτρέποντάς τον να απευθυνθεί σε ειδικούς για ψυχική υποστήριξη.
Η Olga Pandos ηγείται της προσπάθειας αναθεώρησης του συστήματος ψυχικής υγείας, ενώ ο κ. Παπαγεωργίου δηλώνει ένθερμα τη στήριξή του σε αυτή την προσπάθεια καθώς παραμένει πιστός στην πεποίθησή του ότι ο τομέας της ψυχικής υγείας αποτελεί ένα «αποτυχημένο σύστημα».
«Έχει υπάρξει σύσταση προς τον πολιτειακό υπουργό Υγείας, Chris Picton, και αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να κανονίσουμε μια συνάντηση μαζί του την επόμενη εβδομάδα», συμπλήρωσε, με σκοπό να συζητηθούν προτεινόμενες συστάσεις και προτάσεις για τον νόμο περί ψυχικής υγείας.
Σύμφωνα με τον πατέρα του, ο Theo ήταν πολύ περήφανος άνθρωπος που μεγάλωσε με την ελληνική κουλτούρα, και είχε φιλοδοξία να εργαστεί ως αμπελουργός σε ένα ακίνητο που είχε αγοράσει πριν από το θάνατό του.
Ενθυμούμενος τις φορές που είχε δηλώσει πρόθυμος να πληρώσει το ρεύμα της γιαγιάς του ή τον λογαριασμό της αδερφής του που είχε μάθει ότι είχε πάει σε ένα εστιατόριο, ο κ. Παπαγεωργίου δήλωσε ότι ο γιος του ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος χαρακτηριζόταν από ανιδιοτέλεια και μία γνήσια διάθεση να βοηθάει τους άλλους.
