Σε μία πολύ τρυφερή ηλικία ακόμη, δεκάδες μαθητές Δημοτικού στη Μελβούρνη, βιώσαν την τρομακτική εμπειρία και τις φρικτές τις συνέπειες, ενός πολύ σοβαρού τροχαίου, όταν ένα φορτηγό συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν.
Από τη μία στιγμή στην άλλη… όλα άλλαξαν, καθώς τα παιδιά, ξένοιαστα μέχρι εκείνη την μοιραία ώρα, επέστρεφαν στα σπίτια τους μετά το πέρας της σχολικής ημέρας.
Οι πληγές στην παιδική ψυχή τους ίσως τους συνοδεύουν για πολλά χρόνια, ίσως για πάντα. Για κάποιους συνομηλίκους τους μάλιστα η ζωή δε θα είναι όπως την ήξεραν έως τώρα, καθώς, σύμφωνα και με τη διευθύνουσα σύμβουλος του Royal Melbourne Hospital, Bernadette McDonald, υπέστησαν:
«Πολλαπλά τραύματα, συμπεριλαμβανομένων μερικώς και ολικώς ακρωτηριασμένων, πολλαπλών συντριπτικών τραυματισμών των κάτω άκρων, σοβαρών τραυματισμών στο κεφάλι και το σώμα…» και «πολλά από τα παιδιά που τραυματίστηκαν στο δυστύχημα θα χρειαστούν μακροχρόνια αποκατάσταση».
Ως γνωστόν, την περασμένη Τρίτη το απόγευμα, το σχολικό λεωφορείο, το οποίο μετέφερε 46 παιδιά, έφυγε από το δημοτικό σχολείο του Exford (Exford Primary School), στο Eynesburyin.
Λίγα λεπτά αργότερα, φέρεται να χτυπήθηκε από πίσω από ένα φορτηγό στη διασταύρωση των Exford Road και Murphys Road στο Eynesbury, καθώς έστριβε δεξιά στη διασταύρωση, με συνέπεια την ανατροπή του, περίπου στις 3:45-3.55 μ.μ.
Ο οδηγός του φορτηγού, ο Jamie Robert Gleeson, 49 ετών από το Balliang East, τέθηκε υπό κράτηση και μετά την απολογία του, του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για επικίνδυνη οδήγηση που προκάλεσε σοβαρό τραυματισμό. Αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση από το Melbourne Magistrates’ Court, μέχρι να παραστεί εκ νέου ενώπιον της Δικαιοσύνης για την υπόθεση.
Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, ισχυρίστηκε ότι είδε τον «ήλιο να τρεμοπαίζει στα δέντρα» προτού συγκρουστεί με το λεωφορείο, κάτι το οποίο θα μπορούσε να «αλλάξει την αντίληψη της απόστασης και του βάθους».
«Αν αυτό έπαιξε ρόλο σε αυτό που συνέβη … δεν θα μπορούσα να σας πω».
«Προσπάθησα να κάνω ελιγμούς αποφυγής, αλλά δεν μπορούσα, και αν μπορούσα να κάνω ελιγμούς θα το έκανα», είπε ο κατηγορούμενος στην Αστυνομία, σύμφωνα με περίληψη της παράβασης που διαβάστηκε στο Melbourne Magistrates’ Court.
Ο Εισαγγελέας, Ben Kerlin, επεσήμανε ότι δύο παιδιά υπέστησαν ακρωτηριασμό άκρων, οκτώ υπέστησαν τραυματισμούς που απειλούσαν τη ζωή τους, άλλα οκτώ είχαν σοβαρούς τραυματισμούς, εννέα είχαν παγιδευτεί στο λεωφορείο και άλλα τριάντα «περιφέρονταν τραυματισμένα».
Ο κατηγορούμενους, ο οποίος οδηγεί φορτηγά επί 18 χρόνια, περιέγραψε πώς πέρασε από το δημοτικό σχολείο στη «συνήθη διαδρομή» του, καθώς κατευθυνόταν στο σπίτι του μετά τη βάρδια του.
Είπε στην Αστυνομία ότι θυμήθηκε πως είδε το λεωφορείο να κινείται περίπου 80 μέτρα μπροστά του. Στη συνέχεια «το επόμενο πράγμα που ξέρω» είναι ότι το λεωφορείο μπροστά του «επιβράδυνε και άρχισε να πηγαίνει προς τα δεξιά και ξαφνικά είδα τα φώτα των φρένων».
Ο οδηγός του λεωφορείου – ο οποίος υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς – δήλωσε ότι έστριβε δεξιά στην Murphys Rd όταν παρατήρησε ότι το φορτηγό πλησίαζε από πίσω του με ταχύτητα. Στο Δικαστήριο έγινε γνωστό ότι προσπάθησε να επιταχύνει κατά τη στροφή του για να απομακρυνθεί, ενώ ο κ. Gleeson πάτησε τα φρένα έκτακτης ανάγκης περίπου 40 μέτρα πριν από τη σύγκρουση.
Παρά τις προσπάθειες αποφυγής της σύγκρουσης, το φορτηγό έπεσε στο πίσω μέρος του λεωφορείου, με αποτέλεσμα αυτό να αναποδογυρίσει στο πλάι.
Ο κ. Gleeson, ο οποίος δεν τραυματίστηκε, οδήγησε το φορτηγό του σε στάση πριν καλέσει το «000» και βοηθήσει τα παιδιά να βγουν από το λεωφορείο. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι δεν είχε ναρκωτικά ή αλκοόλ στον οργανισμό του.
Εμφανιζόμενος μέσω βιντεοσύνδεσης στο Melbourne Magistrates’ Court από το αστυνομικό τμήμα Sunshine όπου κρατείτο, καθόταν σιωπηλός με τα χέρια του στα γόνατά του, με τα δάχτυλα πλεγμένα.
Η Αστυνομία δεν αντιτάχθηκε στην αίτησή του για εγγύηση, την οποία ο Δικαστής, Andrew McKenna ενέκρινε με όρους. Ο κ. Gleeson δεν θα πρέπει να οδηγεί βαρέα οχήματα, να επικοινωνεί με μάρτυρες της υπόθεσης και να μην εγκαταλείψει την Πολιτεία της Βικτώριας.
Οι Αρχές ζήτησαν προθεσμία 16 εβδομάδων για τη συγκέντρωση του αποδεικτικού υλικού, ενώ ο κ. Kerlin ανέφερε ότι θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλες κατηγορίες. Ο κ. Gleeson αναμένεται να βρεθεί εκ νέου ενώπιον της Δικαιοσύνης στις 18 Οκτωβρίου.
«ΣΚΗΝΕΣ ΦΡΙΚΗΣ»
Δύο από τους τεχνίτες (tradies) που έτρεξαν να βοηθήσουν στο σημείο του δυστυχήματος του σχολικού λεωφορείου μίλησαν στο ABC για τις «σκηνές φρίκης» που αντιμετώπισαν καθώς προσπαθούσαν να σώσουν τα παιδιά.
Ο Cameron Chalmers, ο οποίος εργάζεται σε εταιρεία κλιματισμού, επέστρεφε από τη δουλειά του.
«Είχα ένα άλλο αυτοκίνητο μπροστά μου και τότε είδαμε το λεωφορείο να κάνει σχεδόν 180 μοιρών και να αναποδογυρίζει στην άλλη πλευρά του δρόμου. Συνέβη πολύ γρήγορα», δήλωσε.
«Τρέξαμε γύρω από το λεωφορείο. Δεν ήμασταν σίγουροι αν υπήρχε ένα άτομο εκεί μέσα ή πολλοί».
«’Σκίσαμε’ τις ηλιοροφές και βρήκαμε όλα αυτά τα παιδιά μέσα στο λεωφορείο. Αυτό ήταν φρικτό».
Είπε ότι κάποια παιδιά ήταν ήδη όρθια μέσα στο λεωφορείο όταν έφτασαν, ενώ άλλα ήταν ακόμα δεμένα στις θέσεις τους με ζώνες ασφαλείας.
«Τα παιδιά ούρλιαζαν και υπήρχε καπνός και σκόνη. Και αρχίσαμε να βγάζουμε όσα περισσότερα παιδιά μπορούσαμε από τις ηλιοροφές».
Ο Dean Eastway οδηγούσε επίσης πίσω από το φορτηγό όταν συνέβη το ατύχημα. Όταν έφτασε στο λεωφορείο είπε ότι οι τροχοί εξακολουθούσαν να περιστρέφονται.
Tα παιδιά ήταν προφανώς τρομοκρατημένα, ήταν παγιδευμένα και φώναζαν: «Δεν θέλω να ξαναμπώ σε λεωφορείο. Πού είναι η μαμά; Όλα τα είδη των πραγμάτων και υπήρχαν όλα τα είδη των τραυματισμών. Ήταν απλά τρομερό».
Ο κ. Chalmers είπε ότι προσπάθησε να βοηθήσει ένα αγόρι και δύο κορίτσια που είχαν παγιδευμένα τα χέρια τους στα συντρίμμια.
«Απλώς συνεχίσαμε να τους μιλάμε και να τους κρατάμε τα χέρια και τα προσέχαμε».
Μαζί τους, μεταξύ άλλων, ο Daniel Green και ο Billy Chmielewski.
Ο επιθεωρητής της Αστυνομίας της Βικτώριας, Michael Cruse, επαίνεσε τους ανθρώπους που έσπευσαν να βοηθήσουν στον τόπο του συμβάντος.
«Ήταν χαοτικό … νομίζω ότι πρέπει να γίνει ειδική μνεία σε αυτούς τους ανθρώπους».
«Στη συνέχεια, προφανώς είχαμε την ανταπόκριση των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης. Κάποια από τα παιδιά ήταν παγιδευμένα».
Μεταξύ των ανθρώπων αυτών που έσπευσαν αμέσως ήταν και εκπαιδευτικοί του σχολείου, οι οποίοι διένυσαν τα 900 μέτρα μέχρι τον τόπο του ατυχήματος, χωρίς να γνωρίζουν ακόμη την έκταση της καταστροφής.
Βρήκαν το λεωφορείο πεσμένο στο πλάι και δεκάδες μαθητές, μερικοί σοβαρά τραυματισμένοι, να χρειάζονται βοήθεια.
«Δεν ήξερα τι επρόκειτο να δω, ειλικρινά πίστευα ότι θα ήμουν απλώς εκεί για να συνοδεύω ταλαιπωρημένα παιδιά και ότι είχε γίνει μια μικρή σύγκρουση. Δεν περίμενα ποτέ να το δω αυτό και ελπίζω να μην το ξαναδώ ποτέ», δήλωσε η διευθύντρια του Exford Primary School, Lisa Campo.
«Είναι απλά οδυνηρό να ξέρουμε τι έχουν περάσει τα παιδιά μας και μπορώ να φανταστώ το φόβο τους…».
Η κα Campo δήλωσε ότι η ίδια και ο υποδιευθυντής του σχολείου «έσπασαν» το πρωτόκολλο.
«Ξέρω ότι υποτίθεται ότι δεν πρέπει να αγκαλιάζουμε τα παιδιά, αλλά αυτό ήταν που χρειάζονταν».
Προς το παρόν, είπε η διευθύντρια, η προσοχή θα επικεντρωθεί στη φροντίδα των μαθητών που μπορεί να μην έχουν τραυματιστεί σωματικά, αλλά να έχουν επηρεαστεί από το τρομακτικό δυστύχημα με άλλους τρόπους.
«ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ…»
Ο πρωθυπουργός της Βικτώριας, Daniel Andrews, ευχαρίστησε επίσης όσους βρέθηκαν πρώτοι και βοήθησαν στον τόπο του δυστυχήματος.
«Συχνά, στις χειρότερες στιγμές βλέπουμε τους καλύτερους ανθρώπους, οι οποίοι πραγματικά παρενέβησαν και έκαναν καταπληκτικά πράγματα», είπε και τόνισε ότι «πρέπει να μάθουμε από αυτό το περιστατικό».
Το Υπουργείο Μεταφορών συνιστά ότι «τα παιδιά θα πρέπει κατ’ ελάχιστον να χρησιμοποιούν τις ζώνες ασφαλείας που παρέχονται», αν και δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για κάποιον ενήλικα να βεβαιωθεί ότι το κάνουν.
«Πρέπει πάντα να επιδιώκουμε τη συνεχή βελτίωση. Πάντα πρέπει να προσπαθείς από τις χειρότερες συνθήκες να χτίσεις κάτι καλύτερο», είπε ο κ. Andrews.
«Νομίζω ότι είναι σημαντικό να διαπιστωθούν πρώτα τα γεγονότα και στη συνέχεια να εξετάσουμε προσεκτικά και να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε περισσότερα. Ένα διαφορετικό και καλύτερο σύστημα για την ασφάλεια των παιδιών μας».
«Εάν το λεωφορείο έχει ζώνες ασφαλείας, τότε θα πρέπει να φοράτε τις ζώνες ασφαλείας και είστε υποχρεωμένος ως επιβάτης να το κάνετε αυτό».
«Υπάρχει όμως δυσκολία, ωστόσο, να επιφορτιστεί ο οδηγός με την υποχρέωση να βεβαιωθεί ότι όλοι φορούν ζώνη ασφαλείας».
«Το λεωφορείο δεν θα πήγαινε πολύ μακριά, θα έπρεπε να σταματήσει (όταν) επιβιβαζόταν κάθε νέος επιβάτης. Υπάρχουν πολλά πρακτικά ζητήματα εδώ».
«Αλλά αν μπορούμε να κάνουμε περισσότερα, τότε, φυσικά, θα πρέπει να μάθουμε από αυτό το περιστατικό και να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε περαιτέρω αλλαγές».
Ο συνήγορος Οδικής Ασφάλειας, Donald Gibb, ο οποίος ήταν ένας από τους βασικούς συντελεστές της θέσπισης των νόμων της Βικτώριας για την υποχρεωτική χρήση ζώνης ασφαλείας, δήλωσε ότι το νέο δυστύχημα υπενθυμίζει, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, γιατί θα πρέπει να είναι υποχρεωτική η χρήση ζώνης ασφαλείας από τα παιδιά στα λεωφορεία.
Η Safe Transport Victoria επανεξετάζει επί του παρόντος τους κανόνες που απαιτούν την τοποθέτηση και χρήση ζωνών ασφαλείας στα σχολικά λεωφορεία.
Οι οδηγοί εκπαιδεύονται ότι έχουν καθήκον να ενημερώνουν τους επιβάτες ότι ο νόμος απαιτεί τη χρήση τους, αλλά εξαιρούνται από την παρακολούθηση ή την επιβολή της χρήσης των ζωνών ασφαλείας.
Ο Δρ Chris Lowe, διευθύνων σύμβουλος της Bus Association Victoria, δήλωσε ότι ο οδηγός «δεν είναι υπεύθυνος να διασφαλίσει ότι όλοι έχουν τη ζώνη ασφαλείας τους, επειδή αυτός οδηγεί το λεωφορείο».
«Το παιδί είναι υπεύθυνο για τη δική του ασφάλεια – πρέπει να βάζει τις ζώνες ασφαλείας γιατί σώζουν ζωές».
«Αλλά στο τέλος εξαρτάται από τα ίδια και αν δεν βάζουν ζώνη ασφαλείας θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο».
«Οι κανόνες που έχουμε σχετικά με την ασφάλεια των λεωφορείων είναι ικανοποιητικοί, είναι πρακτικοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να βελτιωθούν».
