Παρά το γεγονός ότι το ταξίδι του Κωνσταντίνου Παλαιολογούδια σηματοδοτεί την εμπειρία πολλών Ελλήνων μεταναστών που κατάφεραν και έφθασαν στην Αυστραλία, η ιστορία του στέκεται ως μία ακλόνητη απόδειξη των διαχρονικών αξιών που προβάλλονται μέσα από τη σκληρή δουλειά, την επιμονή και την αντοχή.

Το γλυπτό του πελεκάνου, το οποίο αποκαλύφθηκε πρόσφατα στο Venus Bay της Νότιας Αυστραλίας, αντιπροσωπεύει το ανεξίτηλο στίγμα που άφησε η οικογένεια Παλαιολογούδια, καθώς διαμόρφωσε τον τομέα της αλιείας στις περιοχές του Venus Bay και Port Kenny, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάδειξη των παράκτιων αυτών πόλεων της Νότιας Αυστραλίας.

ΑΠO ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟΠOΡΟΣ ΤΗΣ ΙΧΘΥΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του ’50, όταν -ο 18χρονος τότε- Κωνσταντίνος Παλαιολογούδιας, «έβαλε πλώρη» για το μεταναστευτικό του ταξίδι από την Ελλάδα στην Αυστραλία, με «συνοδοιπόρο» του, την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Η συνέχεια βρήκε τον Κωνσταντίνο, ή Kon, όπως ήταν γνωστός στην ευρύτερη κοινωνία, να ασχολείται με διαφόρων ειδών δουλειές προτού μετακομίσει στο Thevenard για ένα διάστημα, όπου συνεργάστηκε με τον αδελφό του Harry, σε επιχείρηση επεξεργασίας ψαριών.

Αποφασισμένος να οικοδομήσει μία ασφαλή και σταθερή ζωή, πληροφορήθηκε από το Τμήμα Αλιείας Νότιας Αυστραλίας (Fisheries Department), ότι στην περιοχή του Port Kenny υπάρχουν πολλές ζαργάνες (garfish), νταούκες (whiting) και σκυλόψαρα (gummy sharks).

«Πράγματι, είχε πολλά ψάρια εκεί. Είχε έναν ψαρά ο οποίος δεν είχε άτομα να πουλήσει τα ψάρια που έπιανε, άρα κατέληξε στο να τα πουλάει στον σύζυγό μου, και έτσι κάναμε εμείς τη δουλειά», δήλωσε η κυρία Μαργαρίτα Παλεολογούδια, σύζυγος του κ.Κωνσταντίνου, στον «Νέο Κόσμο».

Χρησιμοποιώντας αυτή την πληροφορία προς όφελός του και αντιλαμβανόμενος τις προοπτικές μίας τέτοιας επιχειρηματικής ευκαιρίας, ο κύριος Παλεολογούδιας έχτισε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας ψαριών, το οποίο ονόμασε Kon Paul and Sons.

Εκεί επεξεργαζόταν τα ψάρια και τις γαρίδες που αγόραζε από τους ψαράδες οι οποίοι ψάρευαν με τα καΐκια τους στα νερά των Port Kenny και Venus Bay.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Kon εκτός από σεβαστό μέλος της αλιευτικής κοινότητας, ήταν και πατέρας τεσσάρων παιδιών, τα οποία κατάφερε και μεγάλωσε μαζί με την σύζυγό του Μαργαρίτα, παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή την εποχή εκείνη.

«Δεν είχαμε ούτε νερό, ούτε ηλεκτρισμό. Ούτε δρόμοι υπήρχαν τότε, μόνο πέτρες», μας είπε η κυρία Μαργαρίτα, η οποία θυμάται τον εαυτό της να κουβαλάει «νερό από τη θάλασσα», από έναν σκαμμένο λάκκο έξω από το εργοστάσιο, με το οποίο έπλεναν τα ψάρια.

Οι «φουρτούνες» στη ζωή τους δεν σταμάτησαν, καθώς μεσολάβησε ένα διάστημα όπου οι γαρίδες εξαφανίζονταν «για πέντε ή έξι χρόνια» από τα νερά του Venus Bay.

«Έφευγε ο άνδρας μου στις δύο τα ξημερώματα και οδηγούσε το φορτηγό του για έξι ώρες με σκοπό να φτάσει στο Wallaroo από όπου αγόραζε γαρίδες», πρόσθεσε η κυρία Μαργαρίτα, συμπληρώνοντας ότι ο σύζυγός της επέστρεφε στη συνέχεια στο Port Kenny, για να επεξεργαστεί τις γαρίδες, προτού τις ετοιμάσουν για συσκευασία.

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Ο Γιάννης, ο Νίκος, και οι δίδυμοι Terry και Fiona, ανέλαβαν όλοι από ένα ρόλο στο εργοστάσιο Kon Paul and Sons, το οποίο αποτέλεσε ένα αναπόσπαστο κομμάτι στις ζωές των τεσσάρων παιδιών της οικογένειας Παλεολογούδια.

Ο Terry, θυμάται τον εαυτό του να βρίσκεται «τις περισσότερες ημέρες μέσα στο παιδικό καροτσάκι στο εργοστάσιο», μαζί με τη δίδυμη αδελφή του Fiona, «όσο η μαμά βοηθούσε με τη διαδικασία επεξεργασίας ψαριών».

Αναπολώντας στιγμές από την εποχή εκείνη, θυμάται «πάντα τον μπαμπά να σηκώνεται στις τέσσερις και πέντε η ώρα το πρωί, και να κατεβαίνει στο εργοστάσιό, για να αρχίσει να επεξεργάζεται ψάρια», ενώ «η μυρωδιά των προϊόντων καθαρισμού και του αφρού στο πάτωμα μετά το τέλος της επεξεργασίας», και τα «φρεσκομαγειρεμένα καβούρια το πρωί» που έφερνε ο αδελφός Γιάννης, μετά το τέλος της δουλειάς, είναι μερικές από τις «υπέροχες αναμνήσεις» που κουβαλάει η Fiona, από τα χρόνια της «στο εργοστάσιο».

ΠΛΟΗΓΩΝΤΑΣ ΓΕΝΕΕΣ

Μέσα από το εργοστάσιο, την αγορά της πρώτης του τράτας, Cavalier, και την απόκτηση άδειας η οποία του επέτρεψε να αλιεύει γαρίδες, ο Kon, εδραίωσε δυναμικά τη θέση του στην τοπική αλιευτική κοινότητα.

Στη συνέχεια αποφάσισε να πουλήσει το Cavalier, και να ναυπηγήσει το πρώτο του σκάφος για αλιεία γαρίδας, το οποίο ονόμασε “Limnos”, προς τιμήν της γενέτειράς του στην Ελλάδα, Λήμνο.

Μέχρι και σήμερα το “Limnos”, αποτελεί το ιστορικό αυτό σκάφος της οικογένειας Παλαιολογούδια, το οποίο έθεσε τα θεμέλια, στα οποία χτίστηκε η παρακαταθήκη του εργοστασίου “Kon Paul and Sons”.

Ο Terry, διατηρεί επιχείρηση επεξεργασίας γαρίδας, και οδηγεί το “Limnos”, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του, Γιάννης, ο οποίος σύμφωνα με τον Terry «πάντα ψάρευε από μικρό παιδί», διοικεί την δική του επιχείρηση, εξακολουθώντας να ψαρεύει στα νερά του Venus Bay.

Ο δεύτερος μεγαλύτερος αδελφός του Terry, Νίκος, είχε αναλάβει τη διαχείριση και τις πωλήσεις της οικογενειακής επιχείρησης, ενώ ο γιος του Steve, διαχειρίζεται σήμερα το σκάφος Bosanquet Bay, το οποίο αγοράστηκε από την οικογένεια στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με το τρίτο σκάφος, Lincoln Lady, να βρίσκεται και αυτό υπό τη διαχείριση οικογενειακού μέλους.

«Και τα τρία σκάφη είναι δεμένα στην προβλήτα», προσθέτει ο Terry, δημιουργώντας μία γραφική εικόνα η οποία συμβολίζει την ιστορική αυτή κληρονομιά που έχει αφήσει η οικογένεια Παλαιολογούδια στο Venus Bay.

Ωστόσο, το 2019, η οικογένεια υπέστη μία τραγική διπλή απώλεια, όταν ο Kon και ο μεγαλύτερος γιος, Νίκος, έφυγαν από τη ζωή.

Τα μαθήματα που πήρε από τον πατέρα του ο Terry, φαίνεται να διαμόρφωσαν θεμελιωδώς τον τρόπο με τον οποίο έμαθε να πορεύεται στη ζωή του.

Το ρητό «μάθε τέχνη και άστη», ήταν ένα βασικό μάθημα που πήρε από τον πατέρα του, καθώς εξηγεί ότι «τα παλιά τα χρόνια», οι άνθρωποι επισκεύαζαν μόνοι τους οτιδήποτε χρειαζόταν μηχανική ή ξυλουργική επιδιόρθωση.

PAULY: ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ VENUS BAY

Ένα μεταλλικό γλυπτό πελεκάνου φιλοτεχνήθηκε πρόσφατα στο Venus Bay, προς τιμήν της τεράστιας συμβολής της οικογένειας στην τοπική ιστορία των δύο μικρών αυτών πόλεων στις δυτικές ακτές της Νότιας Αυστραλίας.

Το εν λόγω γλυπτό, αποτέλεσε μία πρωτοβουλία της ιδιοκτήτριας του μοναδικού καταστήματος της πόλης, Nicole Elliott Carmody, η οποία ανέλαβε προσωπικά τη χρηματοδότηση ενός «τόσο θαυμάσιου έργου τέχνης», σύμφωνα με τα λόγια της Fiona, το οποίο προσφέρεται προς απόλαυση τόσο της κοινότητας όσο και των επισκεπτών.

«Κάθε καλή ιδέα ξεκινά με μερικές μπύρες. Τα παιδιά και εγώ καθόμασταν στη βεράντα ένα βράδυ αφού κλείσαμε το μαγαζί και τους είπα: ‘Νομίζω ότι το Venus Bay χρειάζεται μία αλλαγή’», δήλωσε η Nicole στον «Νέο Κόσμο».

Η ιδέα σύντομα μετατράπηκε σε πράξη και με λίγη βοήθεια από τον φίλο της Jeff Martin, του οποίου αγαπημένο χόμπι, είναι η τέχνη μεταλλικής γλυπτικής, «γεννήθηκε» ο Pauly.

«Κάναμε ένα διαγωνισμό, για να νιώσουν όλοι ότι συμμετείχαν στην επιλογή του ονόματος Pauly. Ωστόσο το όνομα είχε ήδη αποφασιστεί από εμένα και την κόρη μου», εξηγεί η Nicole.

Επιπλέον παραδέχεται ότι «κανείς δεν γνώριζε», τη σχέση του γλυπτού με την οικογένεια Παλαιολογούδια, ένα μυστικό το οποίο φρόντισε να μείνει κρυφό μέχρι την ημέρα των αποκαλυπτηρίων του πελεκάνου.

«Ήταν τεράστια έκπληξη. Μάλιστα εγώ ήμουν αυτός που κατασκεύασε το ξύλινο κομμάτι της πλάκας», εξηγεί ο Terry, ο οποίος σύμφωνα με τη Nicole έμεινε «άφωνος», τη νύχτα που αποκαλύφθηκε το μυστικό.

Ο Pauly, βρίσκεται σε περίοπτη θέση, από την οποία «κοιτάζει και προστατεύει τα καΐκια που αλιεύουν γαρίδες» στο Port Kenny,μας λέει ο Terry.

«Είναι αρκετά συγκινητικό, πραγματικά, και το ότι ο πελεκάνος πήρε το όνομά του από το επώνυμό μας… ήταν απίστευτη τιμή».