Ο Θεόδωρος ήταν το τέταρτο τέκνο της οικογενείας του Συμεών και της Μαρίας Κατσιαμάκη, με αδέρφια την Γλυκερία, τον Παναγιώτη, την Αθηνά και την Παρασκευή, από το Γιαννοχώρι της Καστοριάς. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του και έζησε όλες τις ταραχές της γερμανικής Κατοχής και τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο των ετών 1947-49.
Στη διάρκεια αυτού του πολέμου η οικογένειά του εγκατέλειψε το χωριό του το οποίο βρίσκεται κοντά στην Αλβανία και στους πρόποδες του Γράμμου, όπου διεξάχθηκαν οι μεγάλες μάχες του Ανταρτοπόλεμου. Μετακινήθηκαν βορειότερα στο χωριό Πτελέα και εγκαταστάθηκαν εδώ μέχρι το τέλος του πολέμου και δεν γύρισαν ποτέ στο χωριό τους. Εδώ ασχολήθηκε με τη γεωργία, την υλοτομία και εργάστηκε και στην Καστοριά στα εργαστήρια της Γούνας.
Το 1964 ενώ δεν υπήρχαν δουλειές στην Ελλάδα και μετά από πολλή σκέψη για το μέλλον του, αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αυστραλία και ήρθε στη Μελβούρνη να συναντήσει την αρραβωνιαστικιά του Ελένη Σινάνη από τη Χρυσή Καστοριάς και παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά. Δούλεψε στην αρχή στο Carlton Brewery.
Λίγο αργότερα – ως ανδρόγυνο – δεν άργησαν να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση και αγόρασαν το κατάστημα Fish &Chips στην καρδιά του Carlton, στο Lygon Street, ακριβώς απέναντι από την ελληνική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και συνέβαλαν στον εξελληνισμό της περιοχής.
Δημιούργησαν εδώ μία εξαιρετική και έντιμη οικογένεια με τρία παιδιά την Μαρία, την Αλεξάνδρα και τον Συμεών και μορφώθηκαν κανονικά στα πολλά σχολεία της περιοχής, αποκτώντας και την ελληνική μόρφωση στα ελληνικά Σχολεία της εκκλησίας.
΄Εκανε και τα ταξίδια του με όλη την οικογένειά του στην Ελλάδα και διηγούνταν με μεγάλο κέφι τις περιηγήσεις τους στην πατρίδα.
Εδώ πάντρεψε και τα παιδιά του και ήταν πολύ χαρούμενος και υπερήφανος που μεγάλωσε η οικογένειά του, καλωσορίζοντας το γαμπρό του Πωλ, τη νύφη του Ντανιέλα, και η χαρά του διπλασιάστηκε όταν ήρθαν και τα εγγόνια του Κατερίνα, Ελένη, Ευαγγελία, Simon και Isabelle.
To 1996 αγόρασε το νέο του σπίτι στο Fitzroy και ως συνταξιούχος πλέον, έζησε μαζί με την Ελένη του μια χαρούμενη ζωή καλλιεργώντας τον κήπο του και δεχόταν με πολλή χαρά τους συγγενείς και φίλους του πάντοτε με μεγάλη και εξαιρετική φιλική διάθεση. Διάβαζε όλες τις ελληνικές εφημερίδες, για μία πλατιά ενημέρωση και στην ψηφιακή εποχή, μπήκε και στο Διαδίκτυο. ΄Εβλεπε ελληνικά βίντεο στο Γιου Τιούμπ και χρησιμοποιώντας το Google Earth εξερευνούσε απομακρυσμένες περιοχές γύρω από το χωριό του και όλη την Ελλάδα.
΄Ηταν επίσης και ένας θερμός υποστηριχτής της ομάδας του Carlton και όλων των ελληνικών ομάδων. ΄Ηταν μέλος των καστοριανών συλλόγων πρώτα του «Γράμμου», αλλά έγινε και μεγάλος δωρητής του συλλόγου «Η Καστοριά» και ήταν πάντοτε προσιτός προς όλους τους συγγενείς και φίλους.
Σε όλη του τη ζωή ήταν ένας αγαπητός σύζυγος, συνετός γονιός που υπεραγαπούσε όλα τα εγγόνια του. Μας έλεγε ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια, χαρούμενες, αλλά και λυπητερές.΄Ελεγε και πολλά αστεία, ιδίως όταν οδηγούσε. ΄Ηταν ευγενής, γενναιόδωρος και αγαπητός άνθρωπος που έκανε θυσίες για την οικογένειά του να είναι ευτυχισμένη και χαρούμενη πάντα.
Μας αγαπούσε και μας εκτιμούσε όλους πολύ, αλλά και η δική μας αγάπη για αυτόν ήταν μεγάλη και με αυτήν την αγάπη τον αποχαιρετήσαμε όλοι μας.
Ευχόμαστε να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει αγαπημένε μου Θοδωρή, σεβαστέ μας Πατέρα και πολυαγαπημένε μας Παππού.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Με πολλή αγάπη
ΑΠΟ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
