ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δεν άρεσε στον κυρ-Κοσμά τον γείτονά μου η απόφαση του κ. Άντριους, να κόψει τις διαφημίσεις από τις εφημερίδες της Μελβούρνης. Αντιλαμβάνομαι, όμως, ότι δεν άρεσε σε πολλούς. Κατανοητό το επιχείρημά του ότι η τεχνολογία κερδίζει έδαφος, γι’ αυτό στρέφεται προς τις ψηφιακές πλατφόρμες και την τηλεόραση. Όμως τι γίνεται με τους πολίτες που δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις να ψάξουν σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο;

ΠΕΡΙΜΕΝΩ με ανυπομονησία να μάθω, ποιες είναι οι «διαφημίσεις της κυβέρνησης», οι οποίες λέει ότι θα συνεχίσουν να καταχωρούνται σε περιφερειακές εφημερίδες. Υποθέτω και στις ελληνόφωνες.

ΚΑΙ Η δικαιολογία του, κατά άλλα, αγαπητού μας πρωθυπουργού; Όπως πάντα, τα έφερε από δω τα πήγε από κει, η απάντηση όμως στο τσεπάκι του: Μετά τον COVID-19 πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την ισορροπία… και θα και θα… Ωστόσο, με βάση τον τίτλο «Οικονομικά “βαρύς” προβλέπεται ο χειμώνας για τα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις» («Ν.Κ.», 12/6/2023) μάς βλέπω να τα φέρνουμε βόλτα δύσκολα.

ΓΙΑΤΙ, ΚΑΚΑ τα ψέματα. Όλοι πιεζόμαστε. Μάς τρομάζουν οι υπέρογκες αυξήσεις στους μηνιαίους λογαριασμούς. Ψάχνουμε για πρατήριο με φθηνότερη βενζίνη. Απλώνουμε το χέρι στο σούπερ μάρκετ να πάρουμε κάτι, βλέπουμε την τιμή και το βάζουμε στα πόδια με τη σκέψη ότι ίσως την επόμενη φορά να το έχουν στα σπέσιαλ. Καλά για έπιπλο ή μια ηλεκτρική συσκευή, δεν το συζητώ. Ωστόσο, ας μη αγχωνόμαστε, γιατί δεν είμαστε οι μόνοι.

ΟΠΩΣ ΔΕΝ είμαστε οι μόνοι που τρώμε από τα έτοιμα. Λίγο-πολύ όλοι το κάνουμε, γιατί απλούστατα τα έσοδα δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες των νοικοκυριών μας. Το επιβεβαιώνει και η είδηση («Ν.Κ.», 8/6/2023). Η «η ακρίβεια επιμένει». Για να δούμε όμως μέχρι πόσο θα αντέξει το κομπόδεμα;

ΤΟ ΒΡΑΔΥ της περασμένης Τετάρτης στο Ελληνικό Κέντρο, στο πλαίσιο της σειράς σεμιναρίων που οργανώνουν τα Αρχεία Δαρδάλη του Πανεπιστημίου La Trobe, σε συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα δόθηκε μια ενδιαφέρουσα ομιλία από τον διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας μας κ. Σωτήρη Χατζημανώλη, με θέμα «Ελληνικές εφημερίδες στην Αυστραλία: Η ιστορία του “Νέου Κόσμου”». Η ομιλία ήταν στα Ελληνικά και βασισμένη σε μνήμες και προσωπικές εκτιμήσεις του ομιλητή. Την παρακολούθησαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης, ο πρώτος αρχισυντάκτης κ. Νώντας Πεζάρος, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι και εκλεκτοί συμπάροικοι.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, ο «Νέος Κόσμος», που φέτος συμπλήρωσε 66 χρόνια ενημέρωσης, είναι μία από τις μεγαλύτερες ομογενειακές εφημερίδες στον κόσμο. Στα δύσκολα χρόνια της μετανάστευσης συμπορεύτηκε με τον εργάτη και υπερασπίστηκε τα δίκαιά του. Κρατώ την σκέψη του Μπάμπη Σταυρόπουλου που ανέφερε ο ομιλητής: Ο «Νέος Κόσμος» από «αριστερή» εφημερίδα κέρδισε την συμπάθεια και διαβαζόταν από τους «δεξιούς». Φιλοσοφημένο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό.

ΦΥΣΙΚΑ, ως οφείλει, ακολουθεί τις απαιτήσεις των καιρών. Όμως εξακολουθεί να αναδεικνύει και να ενημερώνει την παροικία, χωρίς να έχουν αλλάξει οι βασικές του αρχές και με ισορροπία. Υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να γράψω πόσο περήφανη είμαι που άφησα την κοντυλιά μου στις σελίδες του. Σε αυτό βοήθησαν και τα πρωτοσέλιδα επετειακών και άλλων σημαντικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ιστορία της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αυστραλίας και διεθνώς, που εμφανίζονταν στην μεγάλη οθόνη.

ΤΑ ΟΠΟΙΑ με ξεσήκωσαν συναισθηματικά. Ήταν σαν να ξαναζούσα εκείνα τα ωραία χρόνια της Τετάρτης, που ετοιμάζαμε την εφημερίδα της Πέμπτης για το πιεστήριο. Και την αγωνία της Πέμπτης, που υποτίθεται ότι είναι ημέρα χαλαρή. Αν όμως οι αναγνώστες εντόπιζαν κάποιο λάθος ή παράλειψη στις ειδήσεις, ή σε αγγελία συγχαρητηρίων για τα παιδιά και εγγόνια τους που λάμβαναν πτυχίο από πανεπιστήμιο, ή σε αγγελία κηδείας τότε…

ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ, ευχαριστώ για το ταξίδι μέσα από τις σελίδες του «Νέου Κόσμου». Την εφημερίδα μας, ζυμώσεις για την ίδρυση της οποίας, όπως ειπώθηκε, άρχισαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 από μεμονωμένα άτομα και οργανωμένους φορείς, άντεξε στο πέρασμα του χρόνου και προσβλέπει με αισιοδοξία στο μέλλον.

Το βίντεο από την εκδήλωση μπορείτε να το δείτε εδώ:

https://www.greekcommunity.com.au/events/greek-newspapers-in-australia-a-history-of-neos-kosmos

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ δυο χρόνια έχουν φύγει από τον Ελληνικό χώρο, σημαντικοί άνθρωποι της Τέχνης και των Γραμμάτων. «Φτωχύναμε» είπε γνωστός δημοσιογράφος με αφορμή το θάνατο του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου, σε αναμετάδοση εκπομπής του μέσω του 3ΧΥ. Για να συμπληρώσει ότι δεν βλέπει «να καλύπτονται από νεότερους αυτά τα κενά». Εγώ, όντας αισιόδοξη, πιστεύω ότι κάθε εποχή αναδεικνύει ταλέντα σε όλους τους κλάδους. Από την μαγειρική έως την όπερα.

ΑΝ ΕΙΧΑΝ φωνή, θα έλεγαν: Ε, κόσμε, παλαιοντολόγοι, ιστορικοί και λοιποί ερευνητές! Ήμασταν κι εμείς εδώ. Και έχουν όλο το δίκαιο με το μέρος τους. Οι πτερόσαυροι, τα αρχαιότερα ιπτάμενα ερπετά πετούσαν στην Terra Incognita Australis (στην άγνωστη χώρα του Νότου), πριν από 107 εκατομμύρια χρόνια. Έζησαν δε κατά τη Μεσοζωική Εποχή, που ξεκίνησε 252 εκατομμύρια χρόνια, όταν κυριαρχούσαν οι δεινόσαυροι.

ΕΝΤΑΞΕΙ. Ομολογώ ότι το μυαλό μου δεν μπορεί να αποθηκεύσει ούτε να επεξεργαστεί τόσα εκατομμύρια χρόνων, αλλά μού αρέσει να τα διαβάζω γι’ αυτό και τα μοιράζομαι μαζί σας.

ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ έχουμε φωνή. Και μιας η Τετάρτη, 21η του μήνα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής, ας πούμε ή καλύτερα ας ακούσουμε ένα τραγούδι. Γιατί κατά τον Πλάτωνα (427π.Χ.-347 π.μΧ.), η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη, ενώ ο Μπετόβεν (1770μ.Χ.- 1827μ.Χ), υποστηρίζει ότι η μουσική λειτουργεί ως μεσάζων, ανάμεσα στον πνευματικό και τον αντιληπτό κόσμο.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ την ανάγκη να πω ένα εγκάρδιο ευχαριστώ και να στείλω μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους τους συγγενείς και φίλους για τις συγχαρητήριες ευχές, για τo Μετάλλιο του Τάγματος της Αυστραλίας (Metal of the Order of Australia) που μού απονεμήθηκε στις 12 του μήνα από τον Γενικό κυβερνήτη της Αυστραλίας κ. David Hurley.

ΟΦΕΙΛΩ να μνημονεύσω τον σύζυγό μου Νικόλα, συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο στην 40χρονη ανάμειξή μου με παροικιακούς Οργανισμούς, να ευχαριστήσω τον επιχειρηματία κ. Διονύση Πατιστέα και τον κ. Στηβ Κυρίτση, για την βοήθεια στην πολύμηνη μελέτη μου για τους Λευκαδίτες ANZACs και τα παιδιά μου, για την συνεχιζόμενη συμπαράσταση.

ΦΥΣΙΚΑ, θερμές ευχαριστίες και στον αρχισυντάκτη μου, Σωτήρη Χατζημανώλη, για την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου, το «βήμα» στις σελίδες της εφημερίδας, την κατανόηση στο πάθος μου στο λαμπρό αυτό οικοδόμημα που λέγεται «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΚΙΑ» και την «ανοχή» του, στη συνεχιζόμενη ανάμειξή μου στα κοινά (και) εν ώρα εργασίας.

ΘΕΩΡΩ ότι μια διάκριση, δεν είναι ένα ακόμα ένα στολίδι στη βιτρίνα του σαλονιού μου. Προϋποθέτει συνέχιση του έργου, ακριβώς από εκεί που μείναμε. Άλλωστε είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος προς την Ιθάκη. Κι εγώ λαχταρώ, με τη βοήθεια του Θεού να αξιωθώ να φτάσω στον προορισμό μου.

ΕΙΣ ΤΟ επανειδείν λοιπόν και εις το επανακούειν, γύρω στα μέσα του Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε, καλό χειμώνα και να περνάτε καλά.

Κ.Γ.