Εξαιρετική εμφάνιση έκανε η Χριστίνα Παπαδοπούλου στα 10χλμ. βάδην, στο μίτινγκ Μπόρσκι Μικούλας στη Σλοβακία, όπου βελτίωσε το ατομικό της ρεκόρ τερματίζοντας δεύτερη σε 44.58.
Η 27χρονη πρωταθλήτρια, που μοιράζεται μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας, είχε διανύσει την απόσταση σε 45.24 τον περασμένο Απρίλιο, στο μίτινγκ της Μαδρίτης, αλλά το Σάββατο «κατέβασε» αρκετά το χρόνο της και έδειξε ότι βρίσκεται σε πολύ κατάσταση ενόψει του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Βουδαπέστης.
Μάλιστα σχεδόν μία εβδομάδα πριν η Παπαδοπούλου είχε σημειώσει -στο Άλιτους της Λιθουανίας- μια ακόμη καλή εμφάνιση, αφού είχε ισοφαρίσει το ατομικό της ρεκόρ στα 20 χλμ. βάδην με 1 ώρα 32.53.
Την πρώτη θέση στο μίτινγκ της Σλοβακίας πήρε η Ουκρανή Λιουντμίλα Ολιανόβσκα με 42.53, ενώ τρίτη ήταν η Βικτορία Μανταράζ από την Ουγγαρία με 45.27.
Η 26χρονη Ελληνίδα αθλήτρια, κάτοικος Brisbane, εδώ και αρκετά χρόνια, περιέγραψε πρόσφατα στο «Νέο Κόσμο» την πορεία που ακολούθησε η ζωή της από τη στιγμή που αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της πριν από οκτώ χρόνια, στη γενέτειρα της μητέρας της, το Σίδνεϊ.
«Όλοι μου έλεγαν ότι θα γυρίσεις πίσω σε έξι μήνες», αναφέρει.
Ωστόσο, η Παπαδοπούλου είχε διαφορετικά σχέδια, καθώς στην Αυστραλία ανακάλυψε ένα δεύτερο σπίτι, διατηρώντας παράλληλα στενούς δεσμούς με το πρώτο της.
«Συνήθως, φεύγω κατά τον Δεκέμβριο, με σκοπό να προπονηθώ τη χειμερινή περίοδο, ώστε να μπορέσω να διαγωνισθώ. Περνάω έξι με οκτώ μήνες το χρόνο στην Ελλάδα».
Με τη μητέρα και την αδερφή της να ακολουθούν την Χριστίνα στη μεγάλη αυτή μετακόμιση, μετά το θάνατο του πατέρα της, η νεαρή αθλήτρια ήρθε αντιμέτωπη με ένα ιδιαίτερα «φορτωμένο» πρόγραμμα.
Προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των σπουδών της στο Queensland University of Technology, ενώ παράλληλα εργαζόταν σε καφετέρια κατά τη διάρκεια της ημέρας, και τα απογεύματα δίδασκε σε ελληνικό σχολείο, η νεαρή αθλήτρια, φρόντισε να ακολουθεί με συνέπεια το πρόγραμμα προπόνησης που πραγματοποιούσε εξ ‘αποστάσεως, κατά τη διάρκεια διαμονής της στην Αυστραλία.
«Είναι διαφορετικό να έχεις τον προπονητή σου δίπλα σου, να ελέγχει την τεχνική σου, δίνοντάς σου οδηγίες, ενώ παράλληλα προπονείσαι και με άλλους αθλητές. Ειδικά για τους αθλητές βάδην, είναι σημαντικό να προπονούνται σε ομάδα, και αυτό είναι κάτι που μου λείπει όσο μένω στην Αυστραλία», σημειώνει.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μετακομίζοντας στο «δεύτερο σπίτι της», κάνοντας τα πρώτα της βήματα ως επαγγελματίας αθλήτρια, η Χριστίνα δηλώνει ευγνώμων για τη στήριξη που δέχθηκε τόσο από τα αγαπημένα της πρόσωπα, όσο και από την τοπική κοινότητα, δίνοντας τα εύσημα στην Ελληνική Κοινότητα του Brisbane, για τη χορηγία τους σε μια εποχή που δεν πληρωνόταν από την Ελληνική Αθλητική Ομοσπονδία.
