Αν μένετε στα δυτικά της πόλης, σίγουρα θα έχετε ακουστά «τον Έλληνα της 2nd Avenue», στην Altona North.

Το ελληνικό μπακάλικο υπάρχει χρόνια στην περιοχή, αλλά από πέρσι κάτι άλλαξε και αναφερόμαστε τόσο στην πρόσοψη και στο εσωτερικό του μαγαζιού όσο και στην αύρα των νέων ιδιοκτητών του.

Ο Τάσος Μυκονιάτης και η σύζυγός του Τούλα Ορφανού, είναι εδώ και ένα χρόνο «οι Έλληνες» της Δεύτερης Λεωφόρου στη Βόρεια Αλτόνα που φροντίζουν με μεράκι κι αγάπη να καλύπτουν τις ανάγκες της τοπικής κοινότητας και ευρύτερα της παροικίας των δυτικών προαστίων της Μελβούρνης σε ελληνικά προϊόντα.

«ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ

Ο Τάσος ήρθε στην Αυστραλία από τη Μυτιλήνη το 2011 για διακοπές και να δει τους συγγενείς του. Τυχαία γνωρίστηκε απλά με την Τούλα, όταν συνόδευσε κάποιον συγγενή του σε επίσκεψή του στο πατρικό της σπίτι.

Η γνωριμία τους δεν είχε κάποια συνέχεια και μετά από έναν χρόνο ο Τάσος γύρισε στην Ελλάδα. Ωστόσο η ζωή του θα άλλαζε για πάντα, κάτι που θα συνειδητοποιούσε πολύ σύντομα.

«Όταν πήγα στην Ελλάδα κατάλαβα ότι εδώ (σ.σ. στην Αυστραλία) πρέπει να είμαι. […] δεν ξέρω, λες και ήμουν γεννημένος για εδώ. Έκατσα (στην Ελλάδα) 8 μήνες και τρελάθηκα, ‘κάτι πρέπει να κάνω, για να γυρίσω πίσω’, σκεφτόμουν».

Ο Μυτιληνιός Τάσος Μυκονιάτης βρήκε τον τρόπο και τελικά γύρισε με φοιτητική άδεια κι εγκαταστάθηκε στην Αλτόνα. Τα επόμενα χρόνια πέρασαν με σπουδές, δουλειά και προσπάθεια να βρει τα πατήματά του στο νέο τόπο και να στήσει τη ζωή του εδώ.

Η Τούλα μπήκε στη ζωή του ξανά, όχι ως απλή γνωριμία αυτή τη φορά αλλά ως σύζυγος, καθώς οι δυο τους παντρεύτηκαν το 2015.

Αν και μεγαλωμένη στο Albert Park η προίκα της ήταν στην Αλτόνα – όπου και η τύχη της. «Ερχόμαστε εδώ πέρα κάπου τον Μάρτιο, Απρίλιο του ΄15 να δούμε το σπίτι για να το ετοιμάσουμε και το πρώτο πράγμα που είδα εδώ ήταν τα μαγαζάκια που δεν τα ‘ξερα. Έτσι αυθόρμητα, γυρίζω στην Τούλα και της λέω ‘ένα τέτοιο μαγαζί να είχαμε με ελληνικά προϊόντα, θα ήταν ό,τι πρέπει», λέει στον «Νέο Κόσμο» ο Τάσος.

«Και τελικά αυτό έγινε. Πάμε ένα χρόνο τώρα», συμπληρώνει η Τούλα.

ΑΠΟ ΤΟΝ «ΕΛΛΗΝΑ» ΣΤΟ GREEK MEETS WEST

Φαίνεται πως οι ουρανοί ήταν ανοιχτοί, όπως λέει ο λαός μας και η ευχή του ζευγαριού έπιασε μετά από λίγα χρόνια, το 2020. Μια τυχαία συνάντηση του Τάσου με τον πρώην ιδιοκτήτη του ελληνικού μπακάλικου στη 2nd Avenue, ένα βράδυ αργά, που ο πρώτος κατέβηκε για να πετάξει τα σκουπίδια και βρήκε τον δεύτερο να βρίσκεται ακόμα στο μαγαζί, έβαλε το σπόρο για να ανθίσει ξανά η ελπίδα της απόκτησης «ενός μαγαζιού με ελληνικά προϊόντα».

Λίγο αργότερα, οι δυο τους έδωσαν τα χέρια και μέσα σε ένα χρόνο από εκείνη τη στιγμή, το Μάρτη του 2021 ο Τάσος και η Τούλα έγιναν οι νέοι «Έλληνες» του μπακάλικου της Αλτόνα.

Το ζευγάρι ανανέωσε μέσα κι έξω το μαγαζί, ανακατατάσσοντας το χώρο, δίνοντας χρώμα ελληνικό στην πρόσοψη, αλλάζοντας μέρος του εξοπλισμού και εμπλουτίζοντας το εμπόρευμα.

«Στόχος μας είναι να διαθέτουμε ελληνικά προϊόντα και μόνο, αυξάνοντας την ποικιλία σε είδη και μάρκες», λέει η Τούλα καθώς μας ξεναγεί στους διαδρόμους του παντοπωλείου που φαντάζει και μυρίζει τόσο ελληνικό.

«ΕΔΩ ΜΥΡΙΖΕΙ ‘ΛΟΛΑ’»

Εκείνη την ώρα μπαίνει η κα Καλλιόπη για τα καθημερινά της ψώνια. Μόλις αντιλαμβάνεται την παρουσία μας, πλησιάζει και λέει με ενθουσιασμό:

«Αυτό είναι το μαγαζί της εδώ παροικίας μας, το καλύτερο, το καθαρότερο, οι καλύτερες τιμές, τα καλύτερα προΐόντα, πρόσχαροι οι ιδιοκτήτες. Έρχεσαι μέσα και ανοίγει η καρδιά σου. Σε υποδέχονται με το χαμόγελο. Εδώ μυρίζει «λόλα» (σ.σ. καραμέλα στη γλώσσα των μεταναστών), δεν μυρίζει Αυστραλία».

Την ακολουθώ καθώς ψωνίζει και τη ρωτάω αν βρίσκει τα ελληνικά προϊόντα που θέλει.

«Όλα, όλα. Εδώ είναι σα να είσαι στην Ελλάδα. Δεν μας λείπει τίποτα. Ό,τι υπάρχει στην Ελλάδα το έχουμε εδώ και αν δεν βρούμε κάτι, ή αν μας λείψει θα το πούμε εδώ στα παιδάκια μου και θα μας το φέρουνε κατευθείαν. Όπως αυτά που είναι τα αγαπημένα μου μπισκοτάκια (δείχνει ένα πακέτο μπισκότα που υπάρχει στο καλάθι της)».

Το ίδιο ενθουσιασμένη είναι και η κα Δέσποινα (Νταίζη) Καλογρίδου, επίσης πελάτισσα του μαγαζιού, που υπογραμμίζει το γεγονός της αναγκαιότητας ενός καταστήματος με ελληνικά προϊόντα για την εξυπηρέτηση των Ελλήνων στα δυτικά της Μελβούρνης.

«Τα παιδιά έχουν όλα τα ελληνικά προϊόντα. Έχουνε και τα (ελληνικά) ποτά. Δεν υπάρχει άλλο σε αυτή τη γειτονιά της Μελβούρνης. […] Κι εμείς έχουμε πάρα πολύ Ελληνισμό εδώ. Χρειαζόταν κάτι τέτοιο εδώ η παροικία μας. Πάσχα, γιορτές έρχονται και παίρνουν τα προϊόντα που χρειάζονται και είναι πάντα γεμάτο. Τι; Θα τρέχει τώρα ο κόσμος στην άλλη άκρη του κόσμου για να βρει π.χ. τα κουλουράκια ή τα τσουρέκια;», λέει χαρακτηριστικά η κα Καλογρίδου.

«Δεν έρχονται μόνο από εδώ. Είναι και από αλλού. Έρχονται από Williamstown, Newport, Werribee, Hoppers Crossing, Point Cook, Port Melbourne, ακόμα και από το Geelong. Οι γονείς μου είναι από Port Melbourne κι έρχονται κάθε βδομάδα. Οι ηλικιωμένοι όλοι έρχονται εδώ για να ψωνίσουν».

Η ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ

Ως ένδειξη σεβασμού στους ηλικιωμένους της παροικίας μας, ο Τάσος και η Τούλα τούς έχουν αφιερώσει μια ημέρα της εβδομάδας. «Κάθε Πέμπτη έχουμε 5% έκπτωση για τους συνταξιούχους. Σε ό,τι πάρουν εκτός τσιγάρα, εφημερίδες και ποτά», λέει ο Τάσος.

«Κοίταξε, είναι ευκολία για τους Έλληνες και περισσότερο για αυτούς που δεν μπορούν να κινηθούν εύκολα. Γιατί οι ηλικίες τώρα έχουν περάσει, όλοι ήρθανε νέοι με τα πλοία. Θυμάσαι. Τώρα όλοι είναι μιας ηλικίας οι καημένοι, άμα δεν μπορούν, στέλνουν τα παιδιά τους», συμπληρώνει η κα Σταυρούλα φέρνοντας τα ψώνια της στο ταμείο.

Αν και η πανδημία σε συνδυασμό με τον πόλεμο στην Ουκρανία είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των μεταφορικών, το ζευγάρι προσπαθεί να μην υπάρχει αντίκτυπο στις τιμές των προϊόντων που εμπορεύονται. «Προσπαθούμε όσο μπορούμε να τα έχουμε σε λογικές τιμές, αλλά κάθε εβδομάδα ό,τι φέρνουμε αλλάζει. Όλα αλλάζουν», εξηγεί ο Τάσος.

ΕΔΩ ΜΥΡΙΖΕΙ ΕΛΛΑΔΑ

Όσο περνούσε η ώρα, η κουβέντα μου με το ζευγάρι των ιδιοκτητών γινόταν όλο και πιο δύσκολο έργο, καθώς οι πελάτες που επισκέπτονται το μαγαζί, είτε προέρχονται από την παροικία, είτε από την ευρύτερη κοινότητα, αυξάνονταν διαρκώς και ζητούσαν την βοήθειά τους για τα ψώνια τους.

Διακριτικά πέρασα στο παρασκήνιο, έβγαλα μερικές φωτογραφίες και πριν αποχαιρετίσω τον Τάσο και την Τούλα, έμεινα να χαζεύω την κίνηση και να ακούω τις όμορφες κουβέντες που θύμιζαν τόσο πολύ Ελλάδα.

Συμπτωματικά, γράφω αυτό το κομμάτι από ελληνικό έδαφος κι αισθάνομαι την ανάγκη να το πω: Το μπακάλικο του Τάσου και της Τούλας μύριζε πιο πολύ Ελλάδα από τα ντόπια που πλέον θυμίζουν τα απρόσωπα αυστραλέζικα…