Τι είναι αυτό που συγκέντρωσε είκοσι πέντε μέλη της ευρύτερης οικογένειας από την Αυστραλία, την Αμερική και την Ελλάδα στα Καμπιά της Χίου για τα γενέθλια της Σουλτάνας; Μα η ξεχωριστή προσωπικότητά της, το χιούμορ της, η διαύγειά της και οι ιστορίες που εξιστορεί με τρόπο καθηλωτικό και, συνάμα, διασκεδαστικό.
Γεννημένη στις 22 Ιουνίου, πριν εκατό χρόνια, στο εγκαταλελειμμένο πλέον Αγρελωπό της Χίου, ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και η μεγαλύτερη κόρη του Πέτρου και της Ελένης Μάρκου. Είχε την τύχη να φοιτήσει για λίγο στο σχολείο, αλλά σύντομα ο πατέρας της την σταμάτησε γιατί δεν έβλεπε σε τι θα μπορούσε να την βοηθήσει η μόρφωση.
Το όνομά της τής το έδωσε ο νονός της, ένας αξιόλογος γιατρός από τη Νότια Χίο, που έβαλε όρο ότι θα βαφτίσει το κοριτσάκι εφόσον του δώσει το όνομα Σουλτάνα. Η Σουλτάνα δεν παντρεύτηκε ποτέ, φρόντισε τους γονείς της και τον αδελφό της, που ήταν ιερομόναχος, τον παπα-Βαρθολομαίο, έως τον θάνατό τους. Τα υπόλοιπα αδέλφια της την λάτρευαν γι’ αυτή της την αφοσίωση και μιλούσαν με αγάπη και θαυμασμό για τη θυσία που έκανε.
Αυτή η αγάπη πέρασε και στα ανίψια της που έχουν ακούσει τόσα πολλά για κείνη.
Το 1942, στα δεκαεννιά της, η Σουλτάνα, μαζί με χιλιάδες ακόμη Χιώτες, έφυγε από το νησί εξαιτίας της πείνας κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής και έζησε στην Κύπρο για τρεισήμισι χρόνια. Το 1945 έμαθε ότι η μικρότερή της αδελφή, η Ελευθερία, πέθανε από φυματίωση στα δεκαεννιά της και καθώς δεν μπορούσε να παρευρεθεί στην κηδεία, έγραψε ένα γράμμα στην οικογένεια γεμάτο θλίψη που ακόμη και τώρα, 80 χρόνια μετά όταν το διαβάζεις σε πιάνει η καρδιά σου.
Η ημερομηνία ήταν 4/11/1945.
Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στο χωριό της το Αγρελωπό. Οι συνέπειες της μεταπολεμικής περιόδου, όμως, δεν άφησαν ανεπηρέαστη την οικογένειά της καθώς έξι από τα αδέλφια της μετανάστευσαν στην Αυστραλία και την Αμερική για μια καλύτερη ζωή. Στην Ελλάδα έμειναν δύο αδέλφια της, ένας που ζει στον Πειραιά με την οικογένειά του και ο παπα-Βαρθολομαίος.
Η Σουλτάνα διατηρούσε την επαφή με τα αδέλφια της στο εξωτερικό, τους έγραφε τα νέα, πώς κυλούσε η ζωή τους και τα νέα του χωριού. Αυτά τα γράμματα από την πατρίδα τα περίμεναν με ενθουσιασμό και ανυπομονησία τα αδέλφια της.
Εν τω μεταξύ, στο Αγρελωπό είχαν απομείνει οι τέσσερίς τους, όντας η μόνη οικογένεια. Με τον θάνατο του πατέρα της, το 1968, άρχισε να δυσκολεύει η διαβίωση και μετά και τον τραγικό θάνατο του παπα-Βαρθολομαίου αποφάσισαν με τη μητέρα της να εγκαταλείψουν το χωριό και να εγκατασταθούν στα γειτονικά Καμπιά.
Όταν απεβίωσε και η μητέρα της, η Σουλτάνα ήταν 70 χρόνων και έκτοτε ζει μόνη της στα Καμπιά, ανεξάρτητη, διάγοντας μια ήσυχη ζωή. Η οικογένειά της, βέβαια, στην Αυστραλία δεν την ξεχνάει ούτε όμως και εκείνη. Το 1988, ήρθε στην Αυστραλία για τον γάμο του ανιψιού της και έτσι γνώρισε και τους υπόλοιπους συγγενείς, κάποιους για πρώτη φορά, ενισχύοντας τους δεσμούς αγάπης προς το πρόσωπό της.
Όσοι συγγενείς από την Αυστραλία ταξιδεύουν στην Ελλάδα πάντοτε την επισκέπτονται, περνούν χρόνο μαζί της και έχουν να λένε για το πόσο δυνατή και ταυτόχρονα ταπεινή είναι. Είναι αγαπητή και γνωστή στα βόρεια χωριά, αλλά και σε όλη τη Χίο, καθώς τα τοπικά ΜΜΕ της έχουν πάρει συνέντευξη για τη ζωή της.
Όταν έκλεισε τα 99 της χρόνια, συνεννοηθήκαμε διαδικτυακά οι συγγενείς ανά τον κόσμο να ανταμώσουμε στη Χίο στις 22 Ιουνίου 2023 για να γιορτάσουμε τα 100ά της γενέθλιά στα Καμπιά. Μια γιορτή ολόδική της που ποτέ δεν έχει ξαναζήσει. Ήταν καιρός να ξεπληρώσουμε αυτή την αιωνόβια γυναίκα με το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να της κάνουμε, την οικογένειά της!
Μια επετειακή ημέρα και γιορτή, μια ζωή γεμάτη αγάπη και ένας αιώνας Σουλτάνας! Να τα εκατοστίσεις θεία Σουλτάνα!
