Η Άννα Στράτου Παγιουμτζή, φέρνει ξανά στο προσκήνιο μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του ρεμπέτικου πραγματοποιώντας ένα όνειρο ζωής: την αναβίωση αυτού του είδους που αποτελεί κομμάτι της μουσικής μας ιστορίας.
Μεγαλωμένη σε ένα σπίτι όπου πάντα ακουγόταν μουσική, η Άννα έβλεπε όλους τους μεγάλους ρεμπέτες να γράφουν και να παίζουν μαζί με τον παππού της, μάθαινε δίπλα στους νεότερους του είδους από τους δασκάλους του ρεμπέτικου, τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον παππού της, Στράτο Παγιουμτζή.
«Ο πασατέμπος», «Αλήτη μ’ είπες μια βραδιά» και «Στης Πεντέλης τα βουνά» είναι τα τρία πρώτα από τα πολλά ακόμη τραγούδια που θα επανακυκλοφορήσουν με τη φιλοδοξία να περάσουν και στην παρούσα αλλά και σε επόμενες γενιές.
Αφιερωμένα στη μνήμη του αείμνηστου Στράτου Παγιουμτζή.
ΤΟ «ΑΗΔOΝΙ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ»
Ο Στράτος Παγιουμτζής άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στο ρεμπέτικο τραγούδι και δεν είναι τυχαίο ότι χαρακτηρίστηκε ως το «αηδόνι του ρεμπέτικου».
Γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1904. Στην Ελλάδα πήγε πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Εργάστηκε από παιδική ηλικία, όμως η ενασχόληση με την μουσική και το τραγούδι ήταν το μεγάλο του πάθος. Σύντομα ήρθε σε επαφή με τους ρεμπέτες του Πειραιά. Μαζί με τους Μάρκο Βαμβακάρη, Ανέστη Δελιά και Γιώργο Μπάτη έφτιαξαν την πρώτη αμιγώς ρεμπέτικη ορχήστρα. Ήταν γνωστή ως «Τετράς του Πειραιώς», στην καθαρευουσιάνικη εκδοχή του Μπάτη.
Όπως αναφέρεται σε σημείωμα του Κώστα Μπαλαχούτη, δεν μιλάμε για έναν προικισμένο ερμηνευτή αλλά για έναν πρωτοπόρο και οριακό καλλιτέχνη, που έδωσε τα ζύγια για να πατήσουν οι επόμενοι.
Πολλές απ’ τις ερμηνείες του είναι συγκλονιστικές.
Στην δεκαετία του ’30, οι συνθέτες μπαίναν στη σειρά για να τραγουδήσει ο Στράτος, τα έργα τους.
Τόσο με την «Τετράς του Πειραιώς» όσο και με άλλους μεγάλους η παρουσία του στα πάλκα είναι συνεχής και έντονη.
Ήδη είχε γίνει γνωστός με το μικρό του όνομα, προνόμιο λίγων και εκλεκτών. Μέχρι και στις πλάκες γραμμοφώνου αλλά και στα διαφημιστικά των κέντρων, έτσι αναγράφονταν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Στράτος ερμήνευσε τα μισά περίπου από τα 100 συνολικά τραγούδια που δισκογράφησε ο Τσιτσάνης τα προπολεμικά χρόνια.
Λέει ο μεγάλος Τρικαλινός για τον Στράτο στην αυτοβιογραφία του (Η ζωή μου, το έργο μου – επιμέλεια Κ. Χατζηδουλής, εκδόσεις Νεφέλη):
«Δεν ήταν μόνο στα δικά μου τραγούδια ανεπανάληπτος, διότι αν πω κάτι τέτοιο είναι άδικο για κείνον. Ο Στράτος είναι η μεγαλύτερη φωνή που πέρασε ποτέ από το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Ο πιο συγκλονιστικός ερμηνευτής, ο ανεπανάληπτος… ‘Ηταν δημιουργικός στην ερμηνεία, στόλιζε τα τραγούδια με το λαιμό του και τα έκανε ονειρεμένα. Είχε κλίμακα, φωνητικές δημιουργίες, εκτάσεις απεριόριστες. Δημιουργούσε ατμόσφαιρα με την ερμηνεία του, ήταν μεγάλος τεχνίτης, διαμόρφωνε έτσι τα τραγούδια που νόμιζες πως ήτανε κάτι το φανταστικό».
Ο Στράτος έφυγε στις 16 Νοεμβρίου του 1971, ενώ τραγουδούσε στο πάλκο της «Σπηλιάς» στη Νέα Υόρκη, έχοντας πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Λέει ο Ζαμπέτας στην αυτοβιογραφία του (επιμέλεια Ιωάννα Κλειάσιου – Εκδόσεις Ντέφι):
«Είχε μεγάλο καημό για την Αμερική… αλλά δεν μπορούσε να πάει και να βγάλει διαβατήριο, λόγω που του είχαν μαυρίσει τα χαρτιά από πριν τον πόλεμο για χασισεμπόριο και χασισοποσία… Αργότερα του δώσανε του Στράτου χαρτιά, αλλά ήτανε πια αργά. Ο Στράτος είχε γείρει πια, είχε πάθει και κάνα-δυό εμφράγματα…».
Σχετικοί σύνδεσμοι
https://bit.ly/43scaGE
https://bit.ly/3OTYL5z
https://www.youtube.com
@AnnaStratouPagioumtzi
