«Το φυσικό σου πρόσωπο έχει μια χορδή ο νους που την κουρδίζει, είναι το ζητούμενο στην ύπαρξη, και αυτό που θα βγει προς τα έξω να το αναγνωρίζουν και να ξέρουν ότι εσύ έρχεσαι. Μ’ αυτό το μοναδικό σαν σήμα μορς δεν σε καταπίνει το χάος», έγραφε το 2006 στο βιβλίο του για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ο Γιάννης Bach Σπυρόπουλος, με τίτλο «Ένα μπλουζ για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» που κυκλοφόρησε τότε από τις βραχύβιες εκδόσεις «Ηλέκτρα» στη σειρά «Βίοι Αγίων».
Αυτό το φυσικό της πρόσωπο που κυριαρχεί και ξεκλειδώνει τον αφηγηματικό μονόλογο του Γιάννη Bach Σπυρόπουλου είναι εκείνο το ίδιο που «κούρδισε» μαζί με τους αξέχαστους στίχους των τραγουδιών της την ταινία αφιερωμένη σ’ αυτή, την «Ευτυχία» που από τις 15 Αυγούστου είναι διαθέσιμη πλέον στην πλατφόρμα του Netflix.
Στο πολυβραβευμένο κινηματογραφικό έργο του 2019, σε σενάριο Κατερίνας Μπέη και σκηνοθεσία Άγγελου Φραντζή, αυτή η ίδια χορδή πάλλεται πάνω στα τόσο εκφραστικά πρόσωπα της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη και της Κάτιας Γκουλιώνη που με τις ερμηνείες τους άφησαν το στίγμα της προσωπικότητας της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου στο σελιλόιντ αλλά και στη συνείδηση του κοινού.
Έδωσαν «πρόσωπο» στα λόγια που ψιθυρίζει στα τραγούδια που άλλα φέρουν το όνομά της και άλλα όχι, γι’ αυτό είναι και πολύ δύσκολη η καταγραφή τους που έχει επιχειρηθεί κατά καιρούς από μελετητές. Έγραφε ακατάπαυστα, αλλά πουλούσε τους στίχους της για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς να διεκδικεί τα πνευματικά της δικαιώματα, υποκύπτοντας στο πάθος της για τον τζόγο. Μια ρωγμή που άφησε πάνω της η δύσκολη ζωή της, αλλά και η ανυπότακτη και εκρηκτική της φύση.
