Ο παλαίμαχος παίκτης της Sydney Olympic FC, Will Angel, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό ποδοσφαιρική δράση στο τέλος της φετινής σεζόν. Κρεμάει τα παπούτσια του μετά από 257 παιχνίδια σε μια καριέρα 20 και πλέον χρόνων, στην οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα NSW NPL και δύο πρωταθλήματα NPL.
Ο Angel, μιλώντας στον “Νέο Κόσμο”, λέει ότι η αποχώρηση τού αφήνει μια “γλυκόπικρη” γεύση, ανυπομονώντας για το τι θα ακολουθήσει και βρίσκοντάς το λυπηρό να αφήνει πίσω του έναν Σύλλογο στον οποίο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Ωστόσο, ο ίδιος λέει ότι με την Sydney Olympic να συμμετέχει ενδεχομένως στο νέο παναυστραλιανό πρωτάθλημα της λεγόμενης Β’ Εθνικής του χρόνου, είναι η κατάλληλη στιγμή για τον βετεράνο να τερματίσει.
“Τώρα η Β’ Εθνική γίνεται πραγματικότητα, νιώθω ότι ο χρόνος μου τελείωσε και τρέφω ανάμεικτα συναισθήματα, μιας και βλέπω ότι έχασα πλέον αυτή την ευκαιρία, αλλά είμαι χαρούμενος για το επόμενο κεφάλαιο που ανοίγεται στη ζωή μου”, δήλωσε στον “Νέο Κόσμο”.
Το όνομα Angel είναι συνώνυμο με τη φανέλα με το Νο 7 της ομάδας, τουλάχιστον για μια γενιά οπαδών της Olympic, με τον ίδιο να παραμένει ως ένας από τους τελευταίους συνδετικούς κρίκους με την εποχή του Συλλόγου στο πάλαι ποτέ National Soccer League (NSL – Εθνική Ποδοσφαιρική Λίγκα) και το σήμερα.
Ο Angel ξεκίνησε το ποδοσφαιρικό του ταξίδι στην Sydney Olympic το 2000, σε ηλικία 10 ετών, στα τμήματα υποδομής του Συλλόγου, προπονούμενος υπό την καθοδήγηση του Πίτερ Καθόλου (Peter Katholos).
Με την καριέρα του να βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω του πρώτου σοβαρού τραυματισμού του στα 18 του χρόνια, ο Angel μεταγράφηκε στην Bankstown City Lions.
Εκεί έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη Κατηγορία υπό τις οδηγίες του, επίσης, θρύλου της Sydney Olympic, Peter Tsekenis, πριν ενταχθεί στην ομάδα νέων της Newcastle Jets το 2009.
Ο Angel λέει ότι ο στόχος του ήταν να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ενώ αυτό δεν έγινε, πήρε μια γεύση από τον επαγγελματισμό αυτό στους Jets.
“Ωρίμασα πολύ ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα του Νιούκαστλ, καθώς ταξιδεύαμε πολύ με την πρώτη ομάδα, παίζαμε σε αγώνες της A-League, κάναμε ταξίδια μεταξύ των Πολιτειών”, δήλωσε.
“Νομίζω ότι αυτό με ωρίμασε πραγματικά ως παίκτη, επιστρέφοντας στην Olympic, καθώς η ομάδα συμμετείχε στη μεγάλη Κατηγορία. Είχα πολλά να αναπτύξω, αλλά φεύγω με την ελπίδα να βοηθήσω την επόμενη γενιά που έρχεται”.
Τελικά, επέστρεψε στην Olympic σε ηλικία 21 ετών, και θα ξεκινήσει για πρώτη φορά με την ομάδα σε αγώνα της 11ης αγωνιστικής εναντίον της Wollongong Wolves.
Η εμφάνιση και η ανακήρυξή του ως “παίκτη του αγώνα” (Man-Of-The-Match) ήταν ένα σημάδι του τι θα επακολουθούσε, μια ώριμη εμφάνιση που αποδείχθηκε ότι σηματοδότησε την άφιξη ενός ταλέντου που συνεπήρε μια ολόκληρη γενιά.
Κατά την επόμενη δεκαετία, ο Angel έγινε τακτικός παίκτης της ομάδας και αυτό χάρη στον επαγγελματισμό, την επιμονή και την ταπεινότητά του, ειδικά σε περιόδους αβεβαιότητας τόσο για τον Σύλλογο όσο και γενικότερα για το άθλημα, ενώ παράλληλα εργαζόταν με πλήρη απασχόληση.
Ο Angel λέει ότι χρειάστηκε να κάνει αρκετές θυσίες με την εργασία και την προσωπική του ζωή όταν επρόκειτο να παίξει ποδόσφαιρο, οπότε αποδείχθηκε “ανακουφιστικό στο να προχωρήσουμε μπροστά”, παρά τα συσσωρευμένα προβλήματα για το ποδόσφαιρο.
Καθώς προετοιμάζεται για την επόμενη σελίδα της ζωής του, ο Angel θα βλέπει την Olympic ως το “σπίτι” του.
“Όταν σκέφτομαι το ποδόσφαιρο, σκέφτομαι μόνο την Olympic. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να σκέφτομαι, θα παραμείνει ενσωματωμένη στη ζωή μου”, είπε.
“Ήταν η πρώτη ομάδα που ήξερα -με τα κυανόλευκα χρώματά της- μιας και έχω ελληνικές καταβολές. Ήταν μια καλή ταύτιση”.
Κοιτάζοντας πίσω, ο Angel λέει ότι θα θυμάται πάντα στιγμές με την ελληνική παροικία, όπως το να περπατάει στην παλιά του γειτονιά μετά τη νίκη σε έναν μεγάλο τελικό και κάποιος να τον αναγνωρίζει επειδή ήταν Έλληνας και το παιδί του να βγάζει φωτογραφία μαζί του.
Μια άλλη ανάμνηση ήταν να βγαίνει έξω και να παραγγέλνει γύρο μετά από μια νίκη και να μην χρειάζεται να πληρώσει επειδή κάποιος στο μαγαζί ήταν οπαδός της ελληνικής ομάδας του Σίδνεϊ.
Επί του παρόντος, έχει μείνει έκπληκτος από όλα τα μηνύματα υποστήριξης και ευγνωμοσύνης που έχει λάβει και μάλιστα από ανθρώπους που δεν γνωρίζει και ευελπιστεί η καριέρα του να σημαίνει κάτι για την επόμενη γενιά.
“Ελπίζω ότι κάποια από τα νέα παιδιά του Συλλόγου, να μπορέσουν να ακολουθήσουν κατά κάποιο τρόπο την ίδια καριέρα που είχα εγώ, αν δεν πάνε στο επόμενο επίπεδο, γιατί απαιτούνται πολλές θυσίες γι’ αυτό”, είπε.
“Το να βλέπω όλα αυτά τα ωραία μηνύματα και την ανταπόκριση που είχα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από ανθρώπους στην τοπική μου κοινότητα με κάνει ευτυχισμένο, γνωρίζοντας ότι όχι μόνο αναγνωρίζομαι ως σύμβολο του Συλλόγου, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είμαι καλός άνθρωπος.”
“Αυτό είναι ίσως το πράγμα με το οποίο θέλω να φύγω και είμαι ικανοποιημένος με αυτό”, συμπληρώνει.
