«Για μένα, η Άσσια, αλλά και για όλους εσάς … εδώ, είμαι σίγουρος, είναι το χωριό που η Ιστορία του και οι κακουχίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει το 1974, πολλές από τις οποίες συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, απεικονίζουν απόλυτα τον ορισμό ‘τόπος μαρτυρίου’», ανέφερε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά την ομιλία του στην Αντικατοχική εκδήλωση που πραγματοποίησε πρόσφατα ο Πολιτιστικός Σύνδεσμος «Η Άσσια».

«Καμία κοινότητα δεν πλήρωσε μεγαλύτερο τίμημα από την κοινότητα της Άσσιας, την αποφράδα περίοδο της βάρβαρης τουρκικής εισβολής», πρόσθεσε ο κ. Χριστοδουλίδης για την Άσσια, η οποία βρέθηκε πρόσφατα στο προσκήνιο και στην Αυστραλία.

Πρόκειται για το χωριό της μητέρας της πολιτειακής βουλευτή Northcote, Κατερίνας Θεοφάνους (Kat Theophanous), η οποία, ως γνωστόν, τέθηκε «σε διαθεσιμότητα» από υπό-παράταξη του Εργατικού Κόμματος (την Cons της πτέρυγας Labour Right), καθώς σε ομιλία της στη Βουλή της Βικτώριας στις αρχές Αυγούστου, καυτηρίασε την επί 49 χρόνια παράνομη τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου.

Μία απόφαση της υπό-παράταξης που αποδόθηκε σε «εσωκομματικές έριδες», και «ενόχληση» στελεχών του κόμματος, τουρκικής καταγωγής, κατόπιν «πίεσης της τουρκικής παροικίας».

Έκτοτε έχει καταγραφεί ένα «κύμα» συμπαράστασης για την κα Θεοφάνους, κυπριακών και ελληνικών οργανώσεων, καθώς και από απλούς πολίτες, που έχουν απευθυνθεί επιστολές μέχρι και τον Εργατικό πρωθυπουργό της Βικτώριας, Daniel Andrews, να αποκαταστήσει την τάξη, υπενθυμίζοντας το Διεθνές Δίκαιο, Ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και τις θέσεις του ίδιου του Εργατικού Κόμματος για το Κυπριακό.

ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

«Στα βορειοανατολικά (της Κύπρου, στην Επαρχία Αμμοχώστου) είναι το χωριό της μητέρας μου, η Άσσια -δεν μπορούμε να πάμε εκεί- είναι κατεχόμενο από τον τουρκικό στρατό, ο οποίος συγκέντρωσε τους Έλληνες πολίτες, τους εκτέλεσε και πέταξε τα σώματά τους σε ομαδικούς τάφους», ανέφερε στη Βουλή της Βικτώριας προ μηνός περίπου η κα Θεοφάνους.

Υπό τον τίτλο «Οι Αγνοούμενοι της Άσσιας: Ένα Έγκλημα Πολέμου Που Παραμένει Ατιμώρητο», γράφει ο Γιάννος Αντωνίου, στην ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συνδέσμου «Η Άσσια»:

«Η Άσσια και οι κάτοικοι της βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα και της βαρβαρότητας των τουρκικών στρατευμάτων εκείνη την αποφράδα μέρα της 14ης Αυγούστου 1974…

Αρκετοί πρόλαβαν να διαφύγουν, όμως ένας σημαντικός αριθμός Ασσιωτών, που υπολογίζεται σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις γύρω στους 900-1000 (ο ακριβής αριθμός δεν έγινε κατορθωτό να τεκμηριωθεί), από σύνολο περίπου 2.700 κατοίκων, παρέμειναν εγκλωβισμένοι για να βιώσουν δύο εβδομάδες ωμής βίας, εκφοβισμού, και ωμοτήτων.

Μετά τη βίαιη εκδίωξη των κατοίκων μεταξύ της 23ης και 28ης Αυγούστου 1974, και την ολοκλήρωση της ανταλλαγής αιχμαλώτων τους επόμενους μήνες, 84 Ασσιώτες δεν γύρισαν ποτέ … Η τεράστια πλειοψηφία (70 άτομα) ήταν πολίτες μη στρατεύσιμοι, 11 ήταν έφεδροι και 3 στρατιώτες.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία έχουμε τ’ ακόλουθα δεδομένα για τους Αγνοούμενους του 1974:

-Τόπος Καταγωγής: Πρώτη στη λίστα η Λευκωσία με 90 αγνοούμενους με την Άσσια να ακολουθεί στη 2η θέση με 84 και την Αμμόχωστο στη 3η θέση με 75.

-Τόποι Εξαφάνισης : Η Άσσια είναι πρώτη στην κατάταξη με 105 ανθρώπους και ακολουθούν η Κερύνεια και Λάπηθος με 94 και 90 αντίστοιχα.

-Παιδιά Αγνοούμενοι: 8 παιδιά κάτω των 18. Αυτοί είναι οι, Γεωργάκης Α. Εγγλέζου ετών 11, Χριστάκης Α. Εγγλέζου ετών 14, Αντωνάκης Γ. Εγγλέζου ετών 16, Γιαννάκης Γ. Εγγλέζου ετών 18, Χριστάκης Μαλιάππη ετών 15, Ανδρέας Κασάπης ετών 17, Παναγιώτης Λοϊζου ετών 17 και Κωνσταντίνος Ν. Ξενοφώντος ετών 17.

-Συνταξιούχοι: Από τους 316 πολίτες πέραν των 60 ετών που αγνοούνται οι 21 είναι από την Άσσια.

-Άμαχοι: Από τους 613 άμαχους πολίτες που αγνοούνται οι 96 εξαφανίστηκαν στην Άσσια που αντιπροσωπεύουν το 15.6% του συνόλου».

«ΜΑΥΡΕΣ» ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Μία ιστορία, «που 49 χρόνια μετά, ματώνει την ψυχή και τις μνήμες», τόνισε ο κ. Χριστοδουλίδης, κατά την ομιλία του στην Αντικατοχική εκδήλωση την περασμένη Δευτέρα στην Κύπρο.

«Είναι κάποιες σελίδες της Ιστορίας μας που συνηθίζουμε να τις αποκαλούμε «μαύρες», που κάποιοι τις σκίζουν, κάποιοι δε θέλουν να τις θυμούνται γιατί η μνήμη τους γεννά αβάσταχτο πόνο, και είναι και εκείνοι που τις έχουν γράψει ξανά και ξανά στο μυαλό και την ψυχή τους για να μην τις ξεχάσουν ποτέ. Αυτές είναι και οι σελίδες της Ιστορίας της μαρτυρικής Άσσιας. Μια ιστορία που 49 χρόνια μετά, ματώνει την ψυχή και τις μνήμες.

…στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή, μικρό παιδί ακόμα, διαβάζοντας και μαθαίνοντας για την Ιστορία της Άσσιας, την ταύτισα με τα δεινά του λαού μας εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974. Για μένα, η Άσσια, αλλά και για όλους εσάς απόψε εδώ, είμαι σίγουρος, είναι το χωριό που η Ιστορία του και οι κακουχίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει το 1974, πολλές από τις οποίες συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, απεικονίζουν απόλυτα τον ορισμό ‘τόπος μαρτυρίου’.

Καμία κοινότητα δεν πλήρωσε μεγαλύτερο τίμημα από την κοινότητα της Άσσιας, την αποφράδα περίοδο της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.

…Με τη δράση του, ο Σύνδεσμός σας δεν αποτελεί μόνο ένα εφαλτήριο μνήμης, αλλά με τη διοργάνωση εκδηλώσεων σαν την αποψινή διατηρεί την επαφή μεταξύ των συγχωριανών που αναγκάστηκαν μετά το 1974 να διασκορπιστούν σε όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου, αλλά και προωθούν και ενισχύουν, πάντα σε συνεργασία και με το Κοινοτικό Συμβούλιο, την προσπάθεια για την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου μαρτυρίου για την Κοινότητα, που είναι ο αγώνας για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων της και τη δικαίωση των οικογενειών τους.

Και όντως είναι ένα θέμα που αποτελεί προτεραιότητα για την Κυπριακή Δημοκρατία…

Έχουμε διαβάσει και ακούσει, ιδιαίτερα εμείς οι νεότεροι, πολλές μαρτυρίες για τις δύσκολες εκείνες μέρες κατά τις οποίες οι κάτοικοι της Άσσιας βίωσαν τη βαρβαρότητα του Τούρκου εισβολέα.

Εκείνο, ωστόσο, που συγκλονίζει και συγκινεί περισσότερο απ’ όλα αυτά που έχω διαβάσει είναι η γενναιότητα των ανθρώπων του χωριού, η έγνοια τους για τον συγχωριανό, τον συμπατριώτη, τον συνάνθρωπο. Καλύτερη απόδειξη αυτού είναι η έγνοια και το πρώτιστο μέλημα των μεγαλύτερων σε ηλικία γυναικών να προστατέψουν τις νεαρές κοπέλες από πιθανούς βιασμούς. Τις έντυναν γριές, με μαύρα ρούχα και την παραδοσιακή κουρούκλα, για να καλύπτουν τα πρόσωπά τους, είτε τις έκρυβαν κάτω από τα κρεβάτια, μέσα στα ερμάρια και όπου αλλού μπορούσαν, για να τις σώσουν.

Αυτή η ασπίδα που ύψωσαν για να προστατεύσουν τις νεαρές κοπέλες, είναι ενδεικτικό της αποφασιστικότητας, της γενναιότητας και του δυναμισμού που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους κατοίκους του μαρτυρικού χωριού της Άσσιας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η Άσσια είναι γενέτειρα τόσων πολλών και μεγάλων προσωπικοτήτων που ο καθένας από το μετερίζι του πρόσφερε και προσφέρει στην πατρίδα μας…

Είναι όντως βαρύ το τίμημα που κλήθηκε να πληρώσει η Κοινότητα της Άσσιας. Είναι ένας ασήκωτος φόρος αίματος, προσφυγιάς, πόνου και μαρτυρίου που συνεχίζεται 49 χρόνια μετά.

Για αυτό, σε καμιά απολύτως περίπτωση δε θα συμβιβαστούμε με την κατοχή, δε θα συμβιβαστούμε με τη δικαιολογημένη θλίψη και τα τετελεσμένα της κατοχής. Αντίθετα, με πείσμα, αποφασιστικότητα, επιμονή, διεκδικητικό ρεαλισμό, χωρίς ηττοπάθεια και εσωστρέφεια μεταξύ μας, εργαζόμαστε καθημερινά, ώστε να γίνουμε εμείς η γενιά που θα επανενώσει την πατρίδα μας.

Παρόλα τα προβλήματα και τις προκλήσεις, τις βλέπουμε και το τελευταίο διάστημα, τις γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, θέλω να είστε βέβαιοι ότι ούτε συμβιβαστήκαμε και ούτε θα συμβιβαστούμε με την κατοχή.

…με αφορμή και τη Γενική Συνέλευση των ΗΕ στη Νέα Υόρκη, θα υπάρξουν εξελίξεις προς την κατεύθυνση της επανέναρξης των συνομιλιών από εκεί που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά.

Όσο θα κρατάμε τη φλόγα του αγώνα αναμμένη, τόσο θα εντείνουμε τις προσπάθειες μας. Όσο όλοι εσείς θα σηκώνετε τα λάβαρα της Άσσιας ψηλά, όλοι εμείς αγωνιζόμαστε για τη δικαίωση των θυσιών του λαού μας και τον τερματισμό της κατοχής, την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας».