Η Angela Costi, η Laura Brinson, η Mary Chydiriotis και η Vasilka Pateras είναι ποιήτριες και μαζί με την κλαρινίστα Anoushka Lenffer, έχουν σχηματίσει μια αρκετά δραστήρια γυναικεία ποιητική-μουσική ομάδα, εργαζόμενες από κοινού για να φέρουν την Αειφορία (Sustain) – αυτό δηλαδή που μπορεί να μεταφερθεί στο πέρασμα του χρόνου και από τόπο σε τόπο – και, στην περίπτωση των ως άνω ποιητριών, να μετουσιωθεί τόσο στο παρόν όσο και στο άμεσο μέλλον στο πολυπολιτισμικό πεδίο της Μελβούρνης.
Άλλωστε, φανερώνεται ανάγλυφα και από την επωνυμία της ποιητικής και πολιτιστικής εκδήλωσης “Sustain – what we carry over time and place”, που παρουσιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε ένα κατάμεστο Open Studio στο Northcote, στο πλαίσιο του νέου Φεστιβάλ Ποίησης Sonic Poetry Festival, το οποίο καλύπτει διάφορες ανάλογες εκδηλώσεις ανά την πόλη μας.
Ως κόρες μεταναστών, οι ποιήτριες ήρθαν σε έναν κόσμο που είναι χωρικά και χρονικά διαιρεμένος, μιας και ένα μέρος τους βρίσκεται εδώ και ένα άλλο αλλού.
Η Βιετναμέζα κινηματογραφίστρια/συνθέτης και θεωρητικός, Trinh Minh-ha, έγραψε κάποτε για τη δική της έλλειψη ριζών και την αναζήτηση της πατρίδας ότι: “Η πατρίδα για τον εξόριστο σε έναν κόσμο που κινείται με βάση το τυχαίο και το ενδεχομενικό είναι πάντα προσωρινή”.
Οι εν λόγω ποιήτριες στη γραφή τους συγκρούονται με παλιούς και νέους κόσμους, κατοικώντας στις παρυφές της ξενιτιάς, έχοντας καθοριστεί από τη θλίψη, τη λαχτάρα, τη νοσταλγία και την επιστροφή σε τόπους που βρίσκονται αλλού στη μνήμη, την οικογένεια και την ιστορία.
Η ποίησή τους, χαρακτηρίζεται από το δισυπόστατο: μπρος και πίσω, φως στο σκοτάδι και σκοτάδι στο φως, σε μια πανδαισία λέξεων, μουσικής και τραγουδιού. Το ακροατήριο ταξιδεύει μαζί τους μέσα στη νύχτα καθώς βρίσκονται στην αυστραλιανή γη, μια αρχαία γη, σε αλληλεγγύη με τους ανηθρώπους των Πρώτων Εθνών της.
