Η Αντριάννα Κοντολέων (Adrianna Contoleon) δεν άφησε ποτέ τις προκλήσεις της αναπηρίας της να την εμποδίσουν από το να αγκαλιάσει τις χαρές τη ζωής στο έπακρο.
Η γέννηση του μωρού της τον Ιούλιο, αποτελεί απόδειξη της ελπίδας και της αποφασιστικότητας της ίδιας και του συζύγου της να γίνουν γονείς παρά τις σοβαρές σωματικές αναπηρίες με τις οποίες ζουν και οι δύο.
Το μήνυμά της «δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάτε τις δυνάμεις σας», αποτελεί «φάρο» για τον κάθε έναν από εμάς να μην το βάζουμε κάτω, να μην εγκαταλείπουμε την προσπάθεια, αλλά να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις -όποιες και αν είναι, θέματα υγείας, οικονομικές, οικογενειακές κ.ά.- με όση σωματική και ψυχική δύναμη έχουμε.
Σχεδόν οκτώ εβδομάδες από τη γέννηση της πανέμορφης κορούλας της, Layla, η Ελληνοαυστραλή μητέρα από το Queensland απολαμβάνει κάθε λεπτό της μητρότητας.
«Ο χρόνος πέρασε γρήγορα», είπε η Αντριάννα στον «Νέο Κόσμο».
«Είναι τόσο καλό μωρό. Είναι απλά τέλεια».
Και παρ’ ότι η Αντριάννα έχει αντιμετωπίσει αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις από τότε που έμεινε έγκυος, λέει ότι δεν θα δίσταζε να τα ξανακάνει όλα από την αρχή.
Η 36χρονη μητέρα γεννήθηκε με μια σοβαρή μορφή δισχιδούς ράχης και υδροκεφαλία (συσσώρευση υγρού στις κοιλότητες του εγκεφάλου), ενώ ο σύζυγός της, Andrew Vikstrom, αντιμετωπίζει επίσης προκλήσεις, απ’ όταν έγινε τετραπληγικός μετά από κάταγμα των σπονδύλων του σε ατύχημα κατάδυσης όταν ήταν μόλις 16 ετών.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από 14 χρόνια, κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής για σκι με την οργάνωση «Sporting Wheelies and Disabled Association» στο Perisher και από τότε πάντα ονειρεύονταν να αποκτήσουν κάποτε μαζί ένα παιδί.
«Πάντα ήθελα παιδιά. Κοιτάζω τη Layla και θα το έκανα όλο ξανά! Είναι απλά τέλεια», είπε.
Η Δρ Lisa Harris από την Maiden Health and Mater στο Brisbane, συνάντησε το ζευγάρι όταν εξερευνούσαν τις επιλογές εξωσωματικής γονιμοποίησης και προσάρμοσε τη θεραπεία στις ιδιαίτερες ιατρικές τους ανάγκες.
Μετά από δύο πλήρεις κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης και πολλαπλές μεταφορές σε διάστημα δύο ετών, η Αντριάννα έμεινε έγκυος.
Η Δρ Harris και η ιατρική ομάδα της Mater, συμπεριλαμβανομένης της ενδοκρινολόγου Δρ Erin Fanning και των νευροχειρουργών Δρ Jason Papacostas και Δρ Robert Campbell, παρακολουθούσαν στενά την πορεία της εγκυμοσύνης της.
«Ειλικρινά, είχα την καλύτερη ιατρική ομάδα που θα μπορούσα να ζητήσω. Η Δρ Λίζα είναι απίστευτη. Και οι δύο νευροχειρουργοί, ο Δρ Παπακώστας και ο Δρ Campbell, είναι απλά καταπληκτικοί. Σ’ εκείνους οφείλω το γεγονός ότι είμαι τόσο καλά σήμερα, καθώς και όλο το προσωπικό στο Mater που μας φρόντισε ήταν ύπεροχο. Δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε καλύτερη ομάδα», μας λέει.
Η πρώτη δυσκολία προέκυψε όταν, στις 34 εβδομάδες της εγκυμοσύνης της, και καθώς μεγάλωνε το μωρό στη μήτρα της, η παροχέτευσή της -ένας σωλήνας που βοηθά στην αποστράγγιση του πλεονάζοντος υγρού από τον εγκέφαλο- μπλοκαρίστηκε, γεγονός που οδήγησε σε εξουθενωτικά νευρολογικά συμπτώματα, όπως σύγχυση και απώλεια μνήμης, και χρειάστηκε να διορθωθεί άμεσα χειρουργικά ώστε να αποφευχθεί μόνιμη βλάβη.
«Η μαιευτική ομάδα ήταν σε ετοιμότητα σε περίπτωση που χρειαζόταν να γεννήσει. Ευτυχώς, η Αντριάννα ανάρρωσε πολύ καλά και η εγκυμοσύνη της συνεχίστηκε για άλλες 10 ημέρες, μέχρι που η παροχέτευση μπλοκαρίστηκε και πάλι όταν ήταν 36 εβδομάδων έγκυος», είπε η Δρ Harris.
Αφού επιβεβαίωσαν ότι το μωρό ήταν υγιές, και καλά αναπτυγμένο, τη δεύτερη φορά που μπλόκαρε η παροχέτευση, προχώρησαν σε επείγουσα καισαρική τομή στις 36 εβδομάδες, ώστε η Αντριάννα να μπορέσει να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο με τον Δρ Παπακώστα.
Η μικρή Layla γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου, και ζύγιζε 2,57 κιλά.
Ο σύζυγός της παρέμεινε στο πλευρό του νεογέννητου για 20 ώρες μετά τη γέννησή του. Είπε ότι ήταν εξαιρετικά φορτισμένος κατά τη διάρκεια της γέννησης της Layla. Έμεινε μαζί της στη Μονάδα Ειδικής Φροντίδας όσο άντεχε για να την κρατήσει και να προσπαθήσει να την κάνει να νιώθει ασφαλής όσο περίμεναν τη μητέρα της να βγει από το χειρουργείο.
Έπρεπε να περάσουν 36 ώρες μέχρι να μπορέσει η Αντριάννα να αγκαλιάσει το νεογέννητο μωρό της.
Ενώ παγκοσμίως υπάρχουν μόνο λίγες περιπτώσεις γυναικών με κοιλιοπεριτοναϊκή παροχέτευση ή δισχιδή ράχη που αποκτούν παιδιά, πολύ λίγες γυναίκες που γεννήθηκαν με τη σοβαρότητα της περίπτωσης της Αντριάννας κάνουν παιδιά, σύμφωνα με την Δρ Harris.
«Το παράδειγμά τους λειτουργεί ως «φάρος» ελπίδας για ζευγάρια με αναπηρία που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδιά».
«Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάτε τις δυνάμεις σας», μας είπε η Αντριάννα. «Είχαμε μεγάλη επιθυμία να δημιουργήσουμε οικογένεια και μπορεί να μην έγινε με την παραδοσιακή έννοια, μπορεί να μην ήταν εύκολος ο δρόμος, αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο. Πιστεύω λοιπόν ότι αν υπάρχει θέληση υπάρχει και ο τρόπος, και μερικές φορές πρέπει να βρει κανείς διαφορετικούς τρόπους να κάνει αυτό που επιθυμεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο».
Το ζευγάρι δεν άφησε ποτέ τις δυσκολίες να το καταβάλει. «Μας μεγάλωσαν με τρόπο ώστε να γίνουμε πολύ ανθεκτικοί και ανεξάρτητοι άνθρωποι. Και έτσι συνήθως δεν αφήνουμε τα δύσκολα να μας εμποδίσουν. Απλά βρίσκουμε τον τρόπο να τα καταφέρουμε!».
Οι δυο τους έχει μάλιστα ταξιδέψει αρκετά, πετώντας τρεις φορές στις ΗΠΑ από τότε που παντρεύτηκαν. Τώρα αυτό που ελπίζουν είναι να ταξιδέψουν οικογενειακώς και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, για να γνωρίσει η Layla την κληρονομιά της και τον όμορφο τόπο από όπου καταγόταν ο προπάππους της.
«Ο παππούς μου από την πλευρά της μητέρας μου ήταν από τα Κύθηρα, από το μικρό χωριό Βιαράδικα. Ήρθε στην Αυστραλία όταν ήταν 16 ετών όπου και γνώρισε τη γιαγιά μου. Η μαμά μου κράτησε το επώνυμό του, Κοντολέων, και το ίδιο έκανα κι εγώ. Είμαστε πολύ περήφανοι για το ελληνικό μας όνομα».
Ο Νικόλας Άγγελος Κοντολέων, ο παππούς της Αντριάννας, ο οποίος απεβίωσε πριν από δέκα χρόνια, ήταν πολύ σημαντικός στης ζωή της. «Ήταν ο μεγαλύτερος και πιο ένθερμος υποστηρικτής μου, μετά από τη μαμά μου φυσικά. Νομίζω ότι ο άνθρωπος που είμαι σήμερα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο με τον οποίο βοήθησε στην ανατροφή μου. Ήταν λαμπρό παράδειγμα ενός πολύ καλού ανθρώπου».
Πριν από τον ερχομό της Layla, το ζευγάρι πέρασε έξι μήνες δοκιμάζοντας τρόπους για να δει πώς θα τα κατάφερνε με ένα μωρό, προκειμένου να της δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν.
Έκαναν πολλές επιπλέον προετοιμασίες, μαθαίνοντας ακόμη πώς να σηκώνουν το μωρό από το κρεβατάκι, καθισμένοι στο αναπηρικό καροτσάκι τους και δοκιμάζοντας τρόπους για να μπορούν εύκολα να το πηγαίνουν βόλτα.
«Συζητήσαμε με τον εργοθεραπευτή μας για το τι θα χρειαστούμε, μάθαμε τι είχαν κάνει άλλα ζευγάρια σε αναπηρικά καροτσάκια και ξέραμε ότι το καλύτερο πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να αγαπήσουμε αυτό το κοριτσάκι πάρα πολύ, ώστε να βρούμε τον τρόπο να το φροντίσουμε», είπε ο Andrew Vikstrom.
Η Αντριάννα έχει αναρρώσει σε μεγάλο βαθμό από το χειρουργείο και την καισαρική τομή. Οι γονείς της μένουν στο ίδιο συγκρότημα μαζί τους στο Fortitude Valley και περνούν κάθε μέρα για να δουν το εγγόνι τους και να το πάρουν μερικές φορές βόλτα, για να δώσουν στην Αντριάννα λίγο χρόνο να ξεκουραστεί.
Σκεπτόμενοι το μέλλον, η Αντριάννα και ο Andrew ελπίζουν στην ευτυχία και την υγεία της Layla και ότι θα μάθει να βλέπει τον κόσμο με ενσυναίσθηση, καλοσύνη και ανθρωπιά. Ελπίζουν επίσης ότι «θα κατανοήσει ότι υπάρχουν όλων των μορφών οι οικογένειες στον κόσμο, και ότι η δική της δεν είναι διαφορετική».