Ο Fred Maddern μπορεί να μην είναι Έλληνας στην καταγωγή, αλλά μέσα από τη δράση και το πνεύμα του κατάφερε να ενσαρκώσει την ουσία του Ελληνισμού.
Η αγάπη του για την τοπική κοινότητα, την πολιτική και με το ρόλο του ως «γέφυρα» μεταξύ της μεταπολεμικής ελληνικής μεταναστευτικής κοινότητας –μίας κοινότητας που συχνά ένιωθε ξένη- και της Αυστραλίας, αποτέλεσαν στοιχεία μέσα από τα οποία διαμόρφωσε τη δική του «ελληνική ταυτότητα».
Ο Maddern μετατράπηκε σε έναν ακρογωνιαίο λίθο του Footscray, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στο γεγονός ότι ονόμασαν μία πλατεία προς τιμήν του, την Πλατεία Maddern (Maddern Square).
«Οι άνθρωποι έλεγαν αστειευόμενοι ότι η Μόσχα έχει την Κόκκινη Πλατεία της, αλλά εμείς έχουμε την πλατεία Fred», δήλωσε ο Fred Madden, στον «Νέο Κόσμο».
Ο πρώην δήμαρχος Footscray στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και του 1980 βοήθησε τους Έλληνες μετανάστες να δημιουργήσουν μία κοινότητα στα δυτικά προάστια της Μελβούρνης, και να βρουν τη θέση τους στην Αυστραλία.
Σε μια εποχή που «άλλοι πολιτικοί ήταν διστακτικοί», όπως είπε ο Maddern, ο ίδιος ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της κοινότητας, αναπτύσσοντας φιλίες ζωής με Έλληνες, για τις οποίες εξακολουθεί να νιώθει ευγνωμοσύνη μέχρι και σήμερα.
«Πήγαινα στις ελληνικές λέσχες, καθόμουν και έπινα έναν καφέ μαζί τους και μερικές φορές προσθέταμε και κάτι λίγο πιο… δυνατό στον καφέ», μας λέει γελώντας. Μάλιστα, ο ίδιος αναφέρει ότι μέλη της ελληνικής κοινότητας τον είχαν ορίσει «επίτιμο ‘Έλληνα πρεσβευτή του Yarraville», ένα αστείο που όπως λέει «ακουγόταν συχνά τότε».
ΤΟ YARRAVILLE «ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ»
Ο Maddern επισημαίνει ότι οι Έλληνες «εδραίωσαν γρήγορα την ταυτότητά τους» στα δυτικά προάστια της Μελβούρνης κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και 1980.
Την ίδια εποχή, ο πάτερ Αμανατίδης, ίδρυσε την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία σύντομα έγινε ουσιαστικό κέντρο πίστης και κοινότητας.
Ο Madden ξεκίνησε να συμμετέχει στις εκκλησιαστικές ελληνορθόδοξες τελετουργίες, συμπεριλαμβανομένης της πομπής της Μεγάλης Παρασκευής στους δρόμους του Yarraville, και μέχρι και σήμερα δηλώνει ότι συνεχίζει να λαμβάνει προσκλήσεις για τις συγκεντρώσεις που διοργανώνουν ομογενείς την Κυριακή του Πάσχα.
«Χριστός Ανέστη!», αναφωνεί.
Όπως ο ίδιος επισημαίνει, «η εκκλησία έγινε το επίκεντρο της κοινότητας», προσθέτοντας ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι επέλεξαν να εγκατασταθούν στο Yarraville, και να οργανώσουν τις αθλητικές τους δραστηριότητες.
Η ποδοσφαιρική ομάδα Yarraville Doxa -η οποία ιδρύθηκε από την ελληνική κοινότητα της Μελβούρνης το 1966, και είναι γνωστή πλέον ως Yarraville Glory FC- μετατράπηκε σε έναν κοινωνικό «πυρήνα» για τους Έλληνες των δυτικών προαστίων.
Ο γιος του πατέρα Αμανατίδη, Jim, ήταν πρόεδρος του συλλόγου, και σύμφωνα με τον Maddern η ποδοσφαιρική ομάδα Yarraville Doxa «έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο» παρέχοντας «μία διέξοδο στη νεολαία της ελληνικής κοινότητας».
Σε πολιτιστικό επίπεδο, το The Sun Theatre, που ανήκε σε Έλληνες, πρόβαλλε ελληνικές ταινίες, και ο Maddern βρέθηκε μάρτυρας της ανάπτυξης της ελληνικής κοινότητας του προαστίου, των εκκλησιών, των αθλητικών συλλόγων, των θεάτρων, των καφετεριών και των καταστημάτων του λιανικού εμπορίου.
ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
Ο Maddern υπήρξε συνδετικός κρίκος μεταξύ της αυστραλιανής κοινωνίας και των Ελλήνων μεταναστών, οι οποίοι, όπως λέει, λόγω των γλωσσικών εμποδίων, «δεν καταλάβαιναν πάντα τις νομικές διαδικασίες».
Με το να είναι «καλός ακροατής», ο οποίος «επεξεργαζόταν προσεκτικά τα θέματά τους, διατύπωνε τι πρέπει να γίνει με συνεκτικό τρόπο» και παρείχε ένα χέρι βοηθείας όποτε και όπου χρειαζόταν, έγινε ο έμπιστος διαμεσολαβητής τους.
«Εάν γίνεις φίλος με έναν Έλληνα, δεν σε ξεχνάει ποτέ. Είναι πάντα εκεί για σένα. Οι φιλίες μας διαρκούν μια ζωή, και πιστεύω ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα μάθημα για τους ανθρώπους αγγλοσαξονικής καταγωγής».
«Απλώς διαπίστωσα ότι αν τους προσφέρεις την παρέα σου και καταδεικνύεις στους άλλους ότι είναι ευπρόσδεκτοι… η ανταπόδοση που λαμβάνεις σε αντάλλαγμα είναι πολλαπλάσια».
ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ ΖΩΗΣ
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ο πρώην δήμαρχος του Footscray βρέθηκε σε μία δύσκολη θέση καθώς αναζητούσε απεγνωσμένα έναν χώρο για τις εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί προς τιμήν της Ημέρας ANZAC, δεδομένου ότι τα δημοτικά κτίρια βρίσκονταν εν μέσω μιας μεγάλης ανακαίνισης.
Ο φίλος του Maddern, Θωμάς Παπαδόπουλος, ένας αυτοδίδακτος μουσικός και εστιάτορας, ο οποίος μαζί με τα αδέλφια του διαχειριζόταν και λειτουργούσε μία αίθουσα δεξιώσεων στην οδό Paisley του Footscray με την ονομασία Footscray Receptions, πρόσφερε τον χώρο του με ιδιαίτερη προθυμία στον Maddern, προκειμένου να διεξαχθούν οι εκδηλώσεις.
«Έτσι, αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε την αίθουσα δεξιώσεων του Θωμά», αναπολεί ο Maddern.
Με τον κ. Παπαδόπουλο να μένει «λίγα τετράγωνα πιο κάτω» από το σπίτι του, ο Maddern μοιράζεται ότι η φιλία τους «έχει κρατήσει χρόνια».
«Την περασμένη εβδομάδα, είχα περάσει από το σπίτι του για έναν καφέ. Αν δεν εμφανιστώ για λίγο καιρό, θα με πάρει τηλέφωνο και θα με αναζητήσει λέγοντάς μου “Πού είσαι; Τι κάνεις;”».
«Ό,τι έχω κάνει γι’ αυτούς [τους Έλληνες], μου το έχουν ανταποδώσει δέκα φορές παραπάνω με τη φιλία και την υποστήριξή τους».
Ο MADDERN: ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΒΑΘΙΑ ΤΟ FOOTSCRAY
Ο Maddern αναφέρει ότι η κεντρική επιχειρηματική περιοχή του Footscray, που τροφοδοτήθηκε από Έλληνες και άλλους μεταπολεμικούς μετανάστες, έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους και οργανωμένους κόμβους λιανικού και εμπορικού εμπορίου της Αυστραλίας.
Επιπλέον, επισημαίνει κάτι που λίγοι από εμάς γνωρίζουν:
«Το Footscray είναι το πρώτο προάστιο στην Αυστραλία που δημιούργησε ένα εμπορικό κέντρο για πεζούς».
Ο Maddern ξεκίνησε την πολιτική του δράση αρχικά ως βουλευτής των Εργατικών, ενώ στη συνέχεια ως δημοτικός σύμβουλος, υπηρετώντας τους κατοίκους του Footscray και ως υπέρμαχος των νέων Ελλήνων μεταναστών, κατάφερε πολλά κατά τη διάρκεια της ανάμειξής του στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα των δυτικών προαστίων της Μελβούρνης.
Διετέλεσε δήμαρχος δύο φορές, από το 1972 έως το 1973 και από το 1983 έως το 1984.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Μελβούρνη, ήταν ο πρώτος πρόεδρος των Εργατικών στην Ένωση Δήμων της Βικτώριας (Municipal Association of Victoria – MAV).
Οι γνώσεις και η εμπειρία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τον κατέστησαν αξιόλογο σύμβουλο για την κυβέρνηση της Βικτώριας και τον οδήγησαν να αναλάβει τη θέση του προέδρου της Αυστραλιανής Ένωσης Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Καθ’ όλη αυτή την πορεία, διατήρησε διαρκές και αμείωτο το ενδιαφέρον του για την πολιτική και πάντοτε συμμετείχε σε κάποια μορφή πολιτικής δράσης.
Ο Fred Maddern, ένας υπέρμαχος των εργαζομένων και των μεταναστών, είναι ένας πολιτικός που αγαπά βαθιά το Footscray.
Στην καρδιά του, αυτή η περιοχή αποτελεί ένα παραδοσιακό κέντρο της εργατικής τάξης και των μεταναστών, και ο ίδιος συνέβαλε ενεργά ώστε να διατηρηθεί ως ένα από τα πιο ζωντανά, πολυπολιτισμικά και πλέον περιζήτητα προάστια της Αυστραλίας.