ΜΕΤΑ την άφιξή τους στο Σίδνεϊ πριν από 60 χρόνια, οι γονείς μου, Απόστολος και Άννα Κωνσταντινίδη, σοκαρίστηκαν από τη μεταχείριση και τη συμπεριφορά απέναντι στους Πρώτους Αυστραλούς μας.
Είχαν έρθει από το μικρό ελληνικό νησί της Σύμης και δεν άργησαν να γίνουν ο Παύλος και η Άννα Κων (Con). Το αρχικό επώνυμό τους με 14 γράμματα αποδείχθηκε πολύ δύσκολο να προφερθεί και να συλλαβιστεί, οπότε το έκοψαν σε “Con” – χωρίς να γνωρίζουν την καθομιλουμένη σημασία του. Πήγα στο σχολείο ως Zafiria και επέστρεψα στο σπίτι ως Betty Con – η δασκάλα ισχυρίστηκε ότι το ελληνικό μου όνομα ακούγεται σαν Elizabeth και έτσι δήλωσε ότι θα έπρεπε να είμαι γνωστή ως Betty (που έτυχε να είναι το όνομά της). Το Walker ήρθε αργότερα, όταν παντρεύτηκα τον καθηγητή Bob Walker. Κράτησα το Con ως φόρο τιμής στις δυσκολίες των γονιών μου.
Οι γονείς μου είδαν πέρα από αυτό το bullying για το όνομα και άλλες συμπεριφορές των Αυστραλών προς τους νέους μετανάστες. Εργάστηκαν σκληρά και εδραιώθηκαν στη νέα τους χώρα. Αισθάνονταν τυχεροί και ότι οι όποιες δυσκολίες αντιμετώπιζαν ήταν ασήμαντες σε σύγκριση με την κακομεταχείριση που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι των Πρώτων Εθνών μας.
Είχαν ανατραφεί με σεβασμό και τιμή προς τους προγόνους τους και τις παραδόσεις και την πολιτιστική τους κληρονομιά, οι οποίες επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν την ασέβεια και την επαίσχυντη μεταχείριση των Πρώτων Αυστραλών μας, οι οποίοι, παρ’ όλα αυτά, είχαν καταφέρει να επιβιώσουν και να διατηρήσουν τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους, συμπεριλαμβανομένων των πολλών γλωσσών τους.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν ανακάλυψαν ότι οι Αβορίγινες και οι κάτοικοι των Νησιών Τόρες δεν υπολογίζονταν καν ως μέρος του πληθυσμού και ότι δεν είχαν καν το δικαίωμα ψήφου – ένα δικαίωμα τόσο πολύτιμο για τους ανθρώπους που προέρχονται από μια χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Υπενθυμίζεται ότι, ενώ το αυστραλιανό Κοινοβούλιο ψήφισε νόμο για να δώσει σε όλους τους Αβορίγινες και τους κατοίκους των Νησιών Torres Strait τη δυνατότητα να εγγραφούν και να ψηφίσουν στις ομοσπονδιακές εκλογές, μόλις το 1984 αντιμετωπίστηκαν τελικά όπως οι άλλοι και υποχρεώθηκαν να εγγραφούν και να ψηφίσουν.
Και πόσο χαρούμενοι θα ήταν οι γονείς μου από τη δέσμευση της αυστραλιανής κυβέρνησης για τη συνταγματική αναγνώριση των Πρώτων Αυστραλών και τη Φωνή προς το Κοινοβούλιο που προκύπτει από τη Δήλωση του Ουλουρού από την Καρδιά (Uluru Statement from the Heart).
Η υποστήριξή μου για τη Συνταγματική μεταρρύθμιση με στόχο την αναγνώριση των Αβοριγίνων και των Νησιωτών του Στενού Τόρες και την καθιέρωση μιας Φωνής στο Κοινοβούλιο που να πηγάζει από την ελληνική κληρονομιά μου και τις νουθεσίες των γονέων μου.
Η θέση μου αντλείται, επίσης, από την εμπειρία μου από τη θητεία μου ως μέλος διαφόρων πρώην ομοσπονδιακών κυβερνητικών οργανισμών: της Εθνικής Επιτροπής για τις διακρίσεις στην απασχόληση και τους χώρους εργασίας (National Committee on Discrimination in Employment and Occupation), του Αυστραλιανού Συμβουλίου για τον Πληθυσμό και τις Εθνοτικές Υποθέσεις (Australian Council on Population and Ethnic Affairs) και του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Πολυπολιτισμικών Υποθέσεων (Australian Institute of Multicultural Affairs) (στα τελευταία χρόνια της λειτουργίας του υπό την τότε Εργατική Κυβέρνηση). Αυτοί οι οργανισμοί που παρείχαν συμβουλές στην κυβέρνηση επικεντρώνονταν σε πληθυσμιακές και εθνοτικές υποθέσεις και σε θέματα διακρίσεων στην απασχόληση – αλλά δεν υπήρχαν παρόμοιοι οργανισμοί που να έχουν συσταθεί για να παρέχουν άμεσα συμβουλές για λογαριασμό των Πρώτων Εθνών.
Το σχέδιο για τη Φωνή των Πρώτων Εθνών στο Κοινοβούλιο είναι μια μετριοπαθής, αλλά σημαντική πρόταση. Ως ένα συμβουλευτικό όργανο των ιθαγενών στο Κοινοβούλιο, η Φωνή των Πρώτων Εθνών θα βοηθούσε στην καλύτερη ενημέρωση για τη λήψη αποφάσεων σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας ιδίως σε εκείνους που επηρεάζουν τους Πρώτους Αυστραλούς.
Υπάρχουν πολλές πληροφορίες για όσους ενδιαφέρονται να το διαβάσουν. Οι ισχυρισμοί περί του αντιθέτου στερούνται ειλικρίνιας. Είναι σημαντικό ο Συμβουλευτικός αυτός Φορέας να διαθέτει πόρους που θα διατεθούν ανεξάρτητα από τις υπάρχουσες κυβερνητικές υπηρεσίες, εάν πρόκειται να αναλάβει τα σημαντικά του καθήκοντα χωρίς παρεμβάσεις. Θα πρέπει να επικουρείται από μια ανεξάρτητη ερευνητική ομάδα για την παροχή τεκμηριωμένης έρευνας σε συνεχή βάση.
Η Φωνή δεν θα απειλήσει τις παραδοσιακές ρυθμίσεις της κυβέρνησης και, σίγουρα, δεν θα είναι ένα τρίτο σώμα του Κοινοβουλίου. Οι ψευδείς δηλώσεις για το αντίθετο δεν τιμούν αυτούς που τις προβάλλουν.
Ας δείξουμε όλοι στον κόσμο ότι η Αυστραλία έχει αναπτυχθεί και έχει αλλάξει ως έθνος.
Ας ψηφίσουμε όλοι “Ναι” στη Φωνή.*H Dr Betty Con Walker είναι οικονομολόγος, συγγραφέας και πρώην ανώτερο στέλεχος του Υπουργείου Οικονομίας της Νέας Νότιας Ουαλίας (NSW Treasury).
