Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ομιλία έδωσε πρόσφατα στο Ελληνικό Κέντρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, ο κ. Παναγιώτης Γιαννούδης, στο πλαίσιο των διαλέξεων των Αρχείων Δαρδάλη του Πανεπιστημίου La Trobe.

Από την ομιλία αυτή δημοσιεύουμε κάποια αποσπάσματα του γνωστού παράγοντα της ομογένειας που όπως ο ίδιος τόνισε στηρίζονται στο προσωπικό του αρχείο.

Μάλιστα κ. Γιαννούδης αφιέρωσε την ομιλία του σε φίλους και συνεργάτες του που δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή και μεταξύ άλλων στους: Αντώνη Τούμπουρου, Χάρη Σιαμαρή, Πέτρο Γιαλλούρη, Γιώργο Νικολάου, Λεύκιο Παπαδόπουλο, Πέτρο Αγρότη, Κώστα Προκοπίου, Κώστα Γκονόπουλο, Σάββα Παπασσάβα, Νεόφυτο Γρηγοριάδη, Χαρίλαο Παύλου, Νησίφορο Γεωργίου, Κούλη Αριστείδου, αρχιμανδρίτη Ιερόθεο Κουρτέση, Σπύρο Κοροσίδη, Σπύρο Σταμούλη, Αλφρέδο Κουρή, Γιώργο Ζάγκαλη, Τάκη Γκόγκο, Χρήστο Μουρίκη, Ανδρέα Σκρινή, Κατίνα Γιαλλούρη, Όλγα Παπαδάκη, Άννα Νικολάου, Φρόσω Τούμπουρου κ.ά.

Μεταξύ άλλων είπε ο κ. Γιαννούδης:

Αρκετοί από σας θα θυμάστε τις τραγικές εκείνες μέρες του Ιούλη 1974 με τις πιέσεις που δεχόταν ο κυπριακός λαός από την χούντα των Αθηνών. Το μαύρο μαντάτο ήρθε την Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974, με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου. Αρχικά μάθαμε ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός.

Θυμάμαι τότε, ο Τάκης Γκόγκος, διευθυντής της εφημερίδας “Νέος Κόσμος”, τηλεφώνησε στον Αντώνη Τούμπουρου που ήταν πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας και του ανέφερε για το πραξικόπημα. Βέβαια, λίγο αργότερα οι αυστραλιανές εφημερίδες και τα ραδιόφωνα ανακοίνωναν το πραξικόπημα.

Τότε ο Αντώνης Τούμπουρου επικοινώνησε με όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κυπριακής Κοινότητας και κάναμε μία έκτακτη συνεδρίαση μαζί με αρκετά μέλη του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας, πρόεδρος της οποίας ήταν ο Ανδρέας Σκρινής και γραμματέας ο Χρήστος Μουρίκης.

Στη συνεδρίαση αυτή απεφασίστηκε να γίνει την Τρίτη, 16 Ιουλίου διαμαρτυρία έξω από το Ελληνικό Προξενείο και μία τριμελής αντιπροσωπεία να επισκεφθεί την Καμπέρα. Υπεύθυνοι της διαμαρτυρίας ήταν οι Στέλιος Αντωνίου, Χάρης Σιαμαρής, Πέτρος Γιαλλούρης, Ανδρέας Σκρινής, Χρήστος Μουρίκης κ.ά.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, επληρφορηθήκαμε ότι ο Μακάριος ζει και θα αναχωρούσε από τις Βρετανικές βάσεις του Ακρωτηρίου για το Λονδίνο. Ο Αντώνης Τούμπουρου το ίδιο βράδυ τηλεφώνησε στον Μακάριο στην Μάλτα όπου και πήρε και τις πρώτες οδηγίες.

Στη τριμελή αντιπροσωπεία που θα επισκεπτόταν την Καμπέρα ήταν οι Αντώνης Τούμπουρου, ο Γιώργος Φιλόπουλος από τα συνδικάτα, και εγώ. Ο Τάκης Γκόγκος ήρθε σε επαφή με τον Ελληνα γερουσιαστή, Γιώργο Γεωργούλα, από το Μπρίσμπαν που θα έκανε τα απαραίτητα ραντεβού ιδιαίτερα με τον πρωθυπουργό, Γκολφ Οουίτλαμ, τον υπουργον Εξωτερικών, τον αρχηγό της αντιπολίτευσης και βουλευτές.

Στην Καμπέρα μας υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο ο κ. Γεωργούλας και στις 9.30πμ. είχαμε την πρώτη μας συνάντηση με τον πρωθυπουργό κ. Ουίτλαμ, που πράγματι έδειξε τεράστιο ενδιαφέρον. Ο κ. Γεωργούλας μας συνόδευσε σε όλες μας τις συναντήσεις με αρκετούς βουλευτές και γερουσιαστές και μείναμε στη συνεδρίαση της Βουλής όπου και έγινε ειδική αναφορά για το πραξικόπημα και την υποστήριξή τους στην κυβέρνηση Μακαρίου.

Στη Μελβούρνη μεγάλος αριθμός συμπαροίκων έκανε διαμαρτυρία έξω από το Ελληνικό Προξενείο.

Η εβδομάδα που ακολούθησε ήταν πράγματι εφιαλτική με τις απειλές της Τουρκίας για εισβολή και κάθε βράδυ στην Κυπριακή Κοινότητα εκατοντάδες συμπάροικοι ήαν παρόντες για τυχόν νέα.

Το Σάββατο, 20 Ιουλίου, έγινε η τουρκική εισβολή με τα γνωστά επακόλουθα, με τους νεκρούς, τους πρόσφυγες και τις καταστροφές που ο “Αττίλας” έφερε στην Κύπρο.

Σε ολόκληρο τον κόσμο οι ελληνικές και κυπριακές οργανώσεις άρχισαν ένα δικό τους αγώνα για βοήθεια στον δοκιμαζόμενο κυπριακό λαό. Οι Κυπριακές Κοινότητες της Αυστραλίας, με τη συνεργασία των Ελληνικών Κοινοτήτων και άλλων οργανισμών εδημιούργησαν ερανικές επιτροπές. Την ίδια περίοδο και η Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας έκανε δικό της ξεχωριστό έρανο που όμως δημιούργησε κάποια σύγχυση μέσα στην παροικία. Με την παρέλευση μερικών ημερών και πρίν από την δεύτερη εισβολή στις 14 Αυγούστου 1974 άρχισαν διαπραγματεύσεις για να συσταθεί μία επιτροπή.

Έτσι στα τέλη Αυγούστου δημιουργήθηκε η ΠΕΒΑΚ, με πρόεδρο τον Αντώνη Τούμπουρου, γενικό γραμματέα τον Κώστα Γκονόπουλο και αντιπρόεδρο τον αρχιμανδρίτη Ιερόθεο Κουρτέση. Η επιτροπή αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο τα επόμενα δύο χρόνια μέχρι το 1976, που οι επιτροπές σε ολόκληρη την Αυστραλία ονομάστηκαν Συντονιστικές Επιτροπές Κυπριακού Αγώνα (ΣΕΚΑ).

Την ίδια περίοδο, νέα παιδιά, Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες, πάνω από 160 άτομα, δήλωναν να πάνε εθελοντές στην Κύπρο και να πολεμίσουν για την πατρίδα, με υπέυθυνους τους Πέτρο Γιαλλούρη και Λεύκιο Παπαδόπουλο. Ένας από τους εθελοντές ήταν και ο Κυριάκος Τσολάκης.

Μετα τη δεύτερη εισβολή και σε συνεδρίαση του ΔΣ της Κυπριακής Κοινότητα αποφασίστηκε η σύσταση μιας διμελούς αντιπροσωπείας με τους Χάρη Σιαμαρή και Παναγιώτη Γιαννούδη για να επισκεφθεί την Κύπρο για να δει από κοντα την τραγική κατάσταση.

Η αναχώρηση ήταν στις 19 Αυγούστου, αλλά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ανέβαλα το ταξίδι μου για την άλλη μέρα, όταν εθελοντικά δέχτηκε να συνοδεύσει τον Χάρη Σιαμαρή ο Κώστας Ζηντίλης.

Το ταξίδι από την Ελλάδα προς την Κύπρο γινόταν με πλοία, που έφερναν από την Κύπρο δεκάδες πρόσφυγες.

Στην Κύπρο η κυβέρνηση μας παρεχώρησε αυτοκίνητο με συνοδεία αστυνομίας, και συνοδός μας ήταν ο κ. Γιώργος Ιακώβου, μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών, που τότε ήταν ήταν υπεύθυνος για τους πρόσφυγες.

Το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) κάλυψε όλες μας τις συναντήσεις με τον προεδρεύοντα της Δημοκρατίας κ. Γλαύκο Κληρίδη, τον προεδρεύοντα της Βουλής κ. Τάσο Παπαδόπουλο, τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ κ. Ιεζεκία Παπαιωάννου, τον κ. Σπύρο Κυπριακού, τον Δρ Βάσο Λυσαρίδη, το δήμαρχο Λευκωσίας, τον δήμαρχο Αμμοχώστου και την επιτροπή προσφύγων και αγνουμένων.

Επισκεφθήκαμε τους καταυλισμούς στο Δασάκι Άχνας και Κολοσσίου Λεμεσού.

Ακόμη και σήμερα ύστερα από 49 χρόνια ζουν μέσα μου οι τραγικές φιγούρες των προσφύγων που είχαν κατακλύσει το δασάκι, ξυπόλυτα παιδιά να κοιμούνται κάτω από δένδρα ή σε ζεστά αντίσκηνα και αυτοκίνητα, οι ουρές για λίγο φαγητό από τα συσσίτια, με άδεια μπουκάλια να περιμένουν στην προσωρινή βρύση για λίγο νερό και άλλες σπαρακτικές σκηνές, όλοι μας λυγίσαμε από τον πόνο των χιλιάδων αυτών ανθρώπων.

Μετά επιστρέψαμε στην Αθήνα όπου μας συνάντησε ο πρέσβης της Κύπρου και είδαμε τους πολιτικούς κ.κ. Παναγιώτη Καννελόπουλο, Κωσνταντίνο Μητσοτάκη, Χαρίλαο Φλωράκη, τον υπουργόν Εξωτερικών κ. Μαύρον κ.ά.

Ακολούθως, πήγαμε στο Λονδίνο όπου μας δέχθηκε ο ύπατος αρμοστής της Κύπρου κ. Ασσιώτης, συγχωριανός του κ. Τούμπουρου.

Την άλλη μέρα είχαμε συνάντηση με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο στο ξενοδοχείο του, διαρκείας δυόμισι ωρών περίπου. Εκεί ο αρχιεπίσκοπος μάς διηγήθηκε όλα τα γεγονότα πρίν και μετα το πραξικόπημα, μας μίλησε για το πρώτο τηλεφώνημα που του έγινε απόν κ. Τούμπουρου, και τα μελλοντικά σχέδια μετα την εισβολή.

Τη συνομιλία ο κ. Σιαμαρής και εγώ τη μαγνητοφωνούσαμε. Ο κ. Σιαμαρής, που ήταν υπέυθυνος ραδιοφωνικού Κυπριακού προγράμματος, ζήτησε από τον αρχιεπίσκοπο να τού δώσει ένα μήνυμα και εγώ θα το βιντεοσκοπούσα. Ο αρχιεπίσκοπος ζήτησε το μαγνητοφωνάκι του κ. Σιαμαρή να κάνει το μήνυμα.Την άλλη μέρα πήρε το μαγνητοφωνάκι ο κ. Σιαμαρής αλλά η όλη συνομιλία χάθηκε και μόνο υπήρχε το μήνυμα του αρχιεπισκόπου.

Ακολούθως, ο κ. Ασσιώτης μας συνόδευσε στα γραφεία της Κυπριακής Αδελφότητας και κάναμε κοινή συνεδρίαση με το ΔΣ. Πρόεδρος ήταν ο Δρ Όμηρος Χαπίπης.

Μετά την συνεδρίαση μας παραχώρησαν δείπνο στο γνωστό εστιατόριο του Λονδίνου “Ελυσσέ”.

Σε κάποια στιγμή ένας θαμώνας ζήτησε να του παίξουν το τραγούδι “Μουσταφάς” για να χορέψει. Ο κ. Σιαμαρής, που είχε πιεί και τα ουισκάκια του, αντέδρασε, πήγε στο μικρόφωνο και είπε “ρε χωρκάτες δεν ντρέπεστε, ακόμα το αίμα στην Κύπρο δεν στέγνωσε και εσείς χορεύετε τουρκικούς χορούς;” Βέβαια ο χορευτής αντέδρασε και ένας-δύο μπράβοι του εστιατορίου κινήθηκαν εναντίον του κ. Σιαμαρή,έγεινε μια σύγχυση και εμείς φύγαμε. Από ό,τι μάθαμε αργότερα η διεύθυνση ζήτησε συγγνώμη.

Όταν φθάσαμε στην Αυστραλία σε κοινές συνεδριάσεις της ΠΕΒΑΚ και της Κυπριακής Κοινότητας υποβάλαμε πλήρες αναφορές καθώς και τις εισηγήσεις της Κυπριακής Κυβέρνησης.

Το ίδιο διάστημα ένα επιτελείο από πολλές γυναίκες και άνδρες, με υπεύθυνες τις Κατίνα Γιαλλούρη, Όλγα Παπαδάκη, Άννα Νικολάου και άλλες, και για πολλούς μήνες άφησαν σπίτια, συζύγους και παιδιά, και στο χολ του Αγίου Δημητρίου στο Περάν, που παραχώρησε η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, μάζευαν ρούχα, τρόφιμα και άλλα είδη,τα οποία έστελναν στην Κύπρο. Ο κ. Λεύκιος Παπαδόπουλος, ταξιδιωτικός πράκτορας, είχε πετύχει και η Qantas μετέφερε δωρεάν τα δέματα στην Ελλάδα και εκεί οι Κυπριακές οργανώσεις τα έστελναν στην Κύπρο.

Η ΠΕΒΑΚ και το ΔΣ της Κυπριακής Κοινότητας έκαναν συχνές συνεδριάσεις ιδιαίτερα για την προετοιμασία της μεγάλης διαμαρτυρίας που θα γινόταν τον Οκτώβριο του 1974. Πράγματι ήταν ένα από τις μεγαλύτερες διαμαρτυρίες της παροικίας μας για την Κύπρο. Ομιλητές ήταν ο Αντώνης Τούμπουρου, ο Dr Cairns, o Billy Snedden, ο Clyde Holding και άλλοι.

Για την πρώτη επέτειο της εισβολής, η ΠΕΒΑΚ ετοίμαζε μεγάλη διαμαρτυρία από την Βουλή πρός το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Το Ελληνικό Τμήμα του RSL με επικεφαλής Αυστραλούς παλαιούς πολεμιστές, θέλησε να καταθέσει στεφάνι μέσα στο Μνημείο. Δυστυχώς, οι υπεύθυνοι δεν το επέτρεψαν και η κατάθεση έγινε στη φλόγα έξω απο το Μνημείο. Αργότερα με την βοήθεια του Ελληνικού Τμήματος του RSL, σε συνάντηση με τον κ. Ράξτον, μας επέτρεπαν για λόγα χρόνια να καταθέτουμε στεφάνια μέσα στο μνημείο.

Μετά την τουρκική εισβολή, αρκετοί Έλληνες παραγωγοί ετοίμαζαν ταινίες για το δράμα της Κύπρου. Η ταινία που είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία τόσο στην Κύπρο όσο και στην Αυστραλία ήταν η ταινία του Γιώργου Φιλή “Έτσι προδόθηκε η Κύπρος”.

Οταν η εταιρεία μας έφερε την ταινία, κάναμε μία πρεμιέρα στον κινηματογράφο “ΚΙΝΕΜΑ” του Αλμπερτ Παρκ, υπό την αιγίδα του τότε πρέσβη της Ελλάδος στην Αυστραλία κ. Νίκου Διαμαντόπουλου.

Τα έσοδα της πρεμιέρας δόθηκαν στο ταμείο της ΣΕΚΑ.

Το 1975 με πρωτοβουλία γυναικών στην Κύπρο, οργάνωσε την πορεία γυναικών προς την κατεχόμενη Αμμόχωστο, με επικεφαλής την αξέχαστη ηθοποιό και ακτιβίστρια, Μελίνα Μερκούρη, και εκατοντάδες άλλες γυναίκες διεθνούς φήμης. Την Αυστραλία εκπροσώπησε η κα Έφη Γερόνταϊ.

Το 1976 η κυπριακή κυβέρνηση είχε αποφασίσει να διοργανώσει ένα Παγκόσμιο Συνέδριο Αποδήμων στην Κύπρο. Από την Αυστραλία ο κ. Λεύκιος Παπαδόπουλος ενοικίασε ένα αεροπλάνο της Σιγκαπούρης και 300 συμπατριώτες πήγαμε στην Κύπρο.

Η υποδοχή και η συνεχής προβολή του συνεδρίου ήταν το κάτι άλλο.

Μια ειδική επιτροπή από την Αυστραλία κάναμε συναντήσεις με πολιτικούς και άλλους παράγοντες της Κύπρου. Το χρόνο εκείνο δημιουργήθηκε και η 1η Παγκόσμια Επιτροπή η ΠΟΜΑΚ (Παγκόσμια Ομοσπονδία Αποδήμων Κύπρίων) και η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ).

Με την επιστροφή μας από την Κύπρο και σε μία συνεδρίαση αποφασίστηκε όλες οι επιτροπές στην Αυστραλία να ονομάζονται ΣΕΚΑ (Συντονιστική Επιτροπή Κυπρικαού Αγώνα) και αργότερα οργανώθηκε η ΠΑΣΕΚΑ – σχήματα που συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Όταν βρισκόμασταν στην Κύπρο ήρθε σε επαφή μαζί μου ο κ. Ευάγγελος Ιωαννίδης, σκηνοθέτης και παραγωγός από την Μεγάλη Βρετανία και μου ανέφερε ότι άρχισε γυρίσματα μιας βιογραφίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με τον τίτλο “Μακάριος – Η μεγάλη πορεία”. Κάναμε κάποιες προκαταρκτικές συνομιλίες αλλά όπως μου ανέφερε την πλήρη εκμετάλλευσή την είχε το Ταμείο Μακαρίου Γ΄, υπεύθυνος του οποίου ήταν ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος.

Στο ίδιο διάστημα ο κ.Ιωαννίδης ήταν σε επαφή μαζί μου και το 1977, όταν βρισκόμουν στην Κύπρο με την γυναίκα μου, το γραφείο του προέδρου επικοινώνησε μαζί μου και στις 25 Ιουνίου 1977 κάναμε μία δίωρη συνάντηση με τον Ααρχιεπίσκοπο και εκεί συμφωνίσαμε και με την έγκριση βέβαια των εδώ συνεργατών μου κ. Ραυτόπουλου και Χρήστο Λούη, όλα τα έσοδα της ταινίας να δοθούν στο ταμείο Μακαρίου Γ΄.

Ο θάνατος του Μακαρίου στις 3 Αυγούστου σκόρπισε μεγάλη θλίψη σε όλους μας. Σε έκτακτη συνεδρίαση της ΣΕΚΑ και της Κυπριακής Κοινότητας αποφασίστηκε ο κ. Σιαμαρής και εγώ να αντιπροσωπεύσουμε την παροικία στην κηδεία. Επίσης, από το Σίδνεϊ, ο πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας κ. Κύπρος Ιορδάνου. Την χρονιά εκείνη ήμουν και πρόεδρος του Τμήματος Αθηναίων της ΑΧΕΠΑ, το οποίο είχα εξουσιοδοτηθεί να αντιπροσωπεύσω, και καταθέσαμε στεφάνια.

Περνώντας από την Αθήνα για την Κύπρο, ο κ. Φίνος μού έδωσε έναν οπερατέρ και γύρισα όλη την κηδεία την οποία δείξαμε στους εδώ κινηματογράφους ως επίκαιρα.

Όταν βρισκόμασταν στην Κύπρο κάναμε συναντήσεις με τον προεδρεύοντα κ. Σπύρο Κυπριανού και τον τοποτηρητή του αρχιεπισκοπικού θρόνου Μητροπολίτη Πάφου Χρυσόστομο, ο οποίος αργότερα έγινε αρχιεπίσκοπος Κύπρου.

Η υπόσχεση που είχα δώσει στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο την κρατίσαμε και έτσι τον Αύγουστο του 1978, ο νέος Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε την Αυστραλία και παρευρέθη σε όλες τις πρεμιέρες την ταινίας Μελβούρνης, Σίδνεϊ και Αδελαΐδα.

Η ΠΑΣΕΚΑ και η Ομοσπονδία Κυπριακών Κοινοτήτων Αυστραλίας είχαν ως απώτερο στόχο τη συνεχή επαφή και ενημέρωση των πολιτικών της Αυστραλίας.

Η εκλογή των Ανδρέα Θεοφάνους και Νίκου Μπόλκα και αργότερα της κας Μαρίας Βαμβακινού και κ. Συνοδινού στην Ομοσπονδιακή Βουλή, μας έδωσε την ευκαιρία να έχουμε δική μας φωνή στην Καμπέρα και με τη συνεργασία των μεγάλων παροικιακών Οργανισμών οι επαφές μας ήταν συχνές και μπορώ να πω και αποτελεσματικές. Αργότερα, η εκλογή του κ. Θεόδωρου Σιδηρόπουλου και των Φάνη Θεοφάνους, Αλέκου Ανδριανόπουλου, Γιάννη Πανταζόπουλου, Δημήτρη Δόλλη, Νίκου Κότσιρα, Τάκη Καλδή, κρατούσαμε ζωντανά τα εθνικά μας θέματα και στις πολιτειακές κυβερνήσεις.

Το 1982 η Κυπριακή Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας και η Ομοσπονδία Κυπριακών Κοινοτήτων με τη συνεργασία της ΠΑΣΕΚΑ οργανώσαμε την πρώτη Γιορτή του Κρασιού στο Δημαρχείο Μελβούρνης με έκθεση κυπριακών προϊόντων όπου και παρευρέθηκε και ο υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας της Κύπρου κ. Ανδρέας Παπαγεωργίου.

Μια από τις αποφάσεις πού πήρε η ΠΑΣΕΚΑ ήταν να έχουμε στις ετήσιες εκδηλώσεις του Ιουλίου.προσωπικότητες τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ελλάδα.

Φέραμε τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ κ. Γλαύκο Κληρίδη, τον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ κ. Δημήτρη Χριστόφια, τον δήμαρχο Λευκωσίας κ. Λέλλο Δημητριάδη, τη δασκάλα Ελένη Φωκά, τον υπουργόν Εσωτερικών κ. Ντίνο Μιχαηλίδη, τον Μάριο Τόκα σε συναυλίες για την Κύπρο, τον υπουργό Εμπορίου κ. Κώστα Πετρίδη, τον ήρωα της ΕΟΚΑ κ. Αυγουστή Ευσταθίου, τον Ελλαδίτη ήρωα κ. Θανάση Ζαφειρίου, την Τιτίνα Λοϊζίδου και πολλούς άλλους.

Ιστορική βέβαια ήταν και η πρώτη επίσκεψη Κύπριου προέδρου, του κ. Σπύρου Κυπριακού, το 1981, στο ετήσιο συνέδριο των αρχηγών κρατών της Κοινοπολιτείας.

Αργότερα είχαν επισκεφθεί την Αυστραλία, ο πρόεδρος Γιώργος Βασιλείου, ο Γλαύκος Κληρίδης και ο Δημήτρης Χριστόφιας.

Οι Κυπριακές Κοινότητες, η ΣΕΚΑ, η ΠΑΣΕΚΑ και η Ομοσπονδία Κυπριακών Κοινοτήτων Αυστραλίας, είχαν άριστες σχέσεις με τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Στυλιανό, τους επισκόπους Μελβούρνης Αρίσταρχο, Παντελεήμονα και Ιεζεκιήλ καθώς και με όλους τους επισκόπους των άλλων Πολιτειών.

Με όλους τους Κύπριους και Έλληνες διπλωμάτες, πρέσβεις και πρόξενους με τις συνεχείς παρουσίες τους και συμβουλές δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο πρόβλημά μας.

Με την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτώριας, και με τη στενή συνεργασία των προέδρων Ανδρέα Σκρινή, Χρήστου Μουρίκη, Δρ Δημήτρη Κτενά, Σάββα Παπασάβα, Γιώργου Φουντά και τώρα με τον Βασίλη Παπαστεργιάδη, με τις Κυπριακές οργανώσεις όπως του Αποστόλου Ανδρέα Sunshine, της Νεολαίας Sunshine, Βορείων Προαστείων και άλλων, καθώς και με τους παροικιακούς οργανισμούς, το RSL, τον “Δημόκριτο”, την ΑΧΕΠΑ, τις Κρητικές οργανώσεις, την Παμμακεδονική και άλλες, ήταν και είναι ακόμη πάντα στο πλευρό μας για την προώθηση και διατήρηση του εθνικού προβλήματος της Κύπρου στη διεθνή επικαιρότητα.

Τα Ελληνικά σχολεία και εκείνα στην πρώτη γραμμή του αγώνα,οι καλιτέχνες μας όπως ο Στέλιος Τσιόλας, ο Κώστας Τσικαδέρης, ο Αχιλλέας Γιαγκουλής, η Μπέττυ Εξηντάρη, η Καίτη Γεωργίου και άλλοι, έδιναν με τα τραγούδια και τις συναυλίες ξεχωριστή ζωή.

Βέβαια και αφανείς ήρωες οι απλοί άνθρωποι της παροικίας που συνεχίζουν να υποστηρίζουν την Κύπρο.