Ο Ελληνοαυστραλός προπονητής της ομάδας Hapoel Tel Aviv FC της Premier League του Ισραήλ, Μιχάλης Βαλκάνης, μοιράστηκε την εμπειρία της διαφυγής του από τη χώρα μαζί με τον 16χρονο γιο του, μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς.Μιλώντας στο gazetta.gr, από την Αθήνα, ο Ελληνοαυστραλός προπονητής έζησε ξανά το πρωί της επίθεσης, ξυπνώντας από συναγερμούς και σειρήνες, χωρίς όμως να ανησυχεί δεδομένου ότι αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο.

“Οι άνθρωποι εδώ είναι συνηθισμένοι σε αυτά, και έτσι όταν άκουσα τις σειρήνες το Σάββατο, παρέμεινα ήρεμος”, είπε.

“Έφτιαξα τον καφέ μου και διάβασα τις αθλητικές ειδήσεις, αλλά όταν άνοιξα την τηλεόραση για να δω τι έλεγαν συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά. Βγήκα στο μπαλκόνι, είδα τον κόσμο τρομοκρατημένο και είδα τους πυραύλους στον ουρανό. Είχα επιπλέον φόβο επειδή είχα μαζί μου τον 16χρονο Γιάννη. Είναι φρικτό”.

Ο Βαλκάνης είπε ότι αυτό είναι κάτι που σου λένε να περιμένεις όταν πηγαίνεις στο Ισραήλ, αλλά ποτέ δεν πίστευε ότι θα το έβλεπε σε αυτή την έκταση.

Μοιράστηκε το ότι έχουν ακόμη και δωμάτια έκτακτης ανάγκης σε όλα τα σπίτια σε περίπτωση βομβιστικών επιθέσεων.

Ο πρώην παίκτης της South Melbourne μπήκε και στο LinkedIn για να στείλει την αγάπη του στο Ισραήλ και στους ανθρώπους που γνώρισε εκεί, ιδιαίτερα στον σύλλογό του.

Σε μια άλλη συνέντευξη στο SBS Greek, ο Βαλκάνης μίλησε για την προσπάθεια που έκανε η Χάποελ Τελ Αβίβ να βοηθήσει τους ξένους ποδοσφαιριστές και το μη ισραηλινό προπονητικό επιτελείο να εγκαταλείψουν τη χώρα – με τον ίδιο και τον γιο του να φεύγουν στην Ελλάδα μιάμιση μόλις ώρα πριν ισχύσει η απαγόρευση των πτήσεων.”Καταφέραμε να φύγουμε γύρω στις 4:30, ενόσω ακούγαμε βομβαρδισμούς. Όταν φύγαμε αισθανθήκαμε πιο ασφαλείς και μάθαμε ότι στις 6 το απόγευμα ακυρώθηκαν όλες οι άλλες πτήσεις”, δήλωσε ο πρώην προπονητής της Adelaide United, της Melbourne City και πρώην βοηθός προπονητή της Εθνικής Ελλάδας.

“Μόλις φτάσαμε στην Αθήνα, τότε συνειδητοποιήσαμε τι είχαμε περάσει όλη την ημέρα. Δεν είχαμε σκεφτεί τι συνέβαινε γιατί προσπαθούσαμε να φύγουμε, να μαζέψουμε τις βαλίτσες μας, να βρούμε αεροπλάνο.

“Με την αδρεναλίνη που είχαμε, δεν σκεφτήκαμε τι συνέβαινε και ποια ήταν η κατάσταση”.

Έχοντας προσληφθεί φέτος στον σύλλογο, ο γεννημένος στη Μελβούρνη Ελληνοαυστραλός δεν σκέφτηκε να αποχωρήσει από μια ομάδα που γρήγορα αγάπησε.

“Προς το παρόν δεν έχω σκεφτεί ότι θέλω να φύγω, γιατί έχω δεθεί πολύ με την ομάδα”.

“Κάναμε μια αρχή για να αλλάξουμε τα πάντα, όχι μόνο την ομάδα αλλά και την κουλτούρα. Είναι ένα πρότζεκτ που αγαπώ πολύ, γιατί μπορώ να αφήσω τη σφραγίδα μου σε αυτό.

“Δεν σκέφτομαι καθόλου ότι δεν θα επιστρέψω ξανά. Ειδικά με τις φιλίες που έχω κάνει, με τους νέους συνεργάτες που νιώθω ότι δουλεύω μαζί τους όλη μου τη ζωή και με τους ανθρώπους που με έχουν αγκαλιάσει στο Ισραήλ και με αγαπούν, είναι πολύ δύσκολο να σκεφτώ ότι δεν θέλω να επιστρέψω”.