Χρυσές Αλήθειες βγαλμένες και ειπωμένες σε μια εκδήλωση ψυχής, από τις έγκλειστες γυναίκες και μητέρες του Σωφρονιστικού Καταστήματος Γυναικών Ελαιώνα Θήβας!
Με την καθοδήγηση και την σκηνοθετική επιμέλεια του ταλαντούχου Σκηνοθέτη Στάθη Γράψα σε συνεργασία με τον Δάσκαλο κ. Νίκο Αρμένη!
Και να που οι «Αποθήκες Ψυχών» φτιάχνουν και δωρίζουν Τριαντάφυλλα, κατακόκκινα στο χρώμα της φωτιάς, σαν αυτό της φωτογραφίας που μου το δώρισε μια κρατούμενη λέγοντάς μου: (το έχω φτιάξει μόνη μου, σας το χαρίζω γιατί μου δώσατε να δω τις φωτογραφίες με το πώς ήταν ο Στάθης μικρός στη σκηνή όταν ήταν μαθητής σας)!
Τόσο απλό να παίρνεις αγάπη, γιατί μόνο άνοιξες την καρδιά σου και έδωσες ένα χαμόγελο κι ένα δυνατό χειροκρότημα, σε μια Θεατρική Παράσταση με τίτλο «ΧΡΥΣΑΛΗΘΕΙΕΣ» στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Γυναικών Ελαιώνα, Θηβών, που δόθηκε την Δευτέρα 30/10/2023, με ηθοποιούς τις ίδιες τις κρατούμενες, σε ευρηματική σκηνοθετική επιμέλεια και καθοδήγηση τού πολυτάλαντου και αφοσιωμένου στο έργο του, σκηνοθέτη, Στάθη Γράψα σε συνεργασία με τον Διευθυντή των Σχολείων κ. Νίκο Αρμένη και άλλων συντελεστών!
Όπως έγραφε το πρόγραμμα: “Οι κρατούμενες-μαθήτριες θα κάνουν ένα τολμηρό βήμα και θα μοιραστούν, με το κοινό, προσωπικές αλήθειες από τη ζωή τους, τις οποίες κατέγραψαν, επεξεργάστηκαν και θα μοιραστούν σε ένα θεατρικό δρώμενο” με τίτλο ΧΡΥΣΑΛΗΘΕΙΕΣ”.
Η παράσταση εντυπωσιακή και άρτια στην παρουσίασή της, πλαισιωμένη με μουσική. Η συζήτηση μετά το τέλος της παράστασης πρόσφερε συγκίνηση αμφίδρομη και φεύγοντας πήραμε μαζί μας πολλά συναισθήματα, χαμόγελα και ευχαριστώ για την παρουσία μας εκεί!
Μια παράσταση με κείμενα από πραγματικά βιώματα των κρατουμένων, δοσμένα με λυρισμό και με μια ευρηματική πλοκή και ανάπτυξη του όλου θέματος που πρόβαλε τον προβληματισμό, τον εγκλεισμό αλλά και την πίστη των κρατουμένων, πως υπάρχει ελπίδα διαφυγής από την «αποθήκη ψυχών» στην οποία βρίσκονται! Μια ολοζώντανη Ελπίδα για μια δεύτερη ευκαιρία Ζωής!
Της δικής τους Ζωής που χάλασαν μεν αλλά που είναι εκεί έξω και τις περιμένει, αν εκείνες το θελήσουν να την διεκδικήσουν αυτή τη φορά διαφορετικά, με υπομονή καρδιάς και δύναμη ψυχής! Ανοίγοντας τις καρδιές τους και παίρνοντας εφόδια από τους ανθρώπους, που αυτή τη στιγμή είναι κοντά τους, προσφέροντάς τους επιμορφωτικά προγράμματα και εκδηλώσεις που προάγουν το πνεύμα και την ψυχή! Και κυρίως αμφίδρομη αγάπη και αδελφικότητα μεταξύ τους, γιατί όπως μας είπαν και οι ίδιες στον επίλογο του έργου, τι άλλο χρειάζεται ο Άνθρωπος παρά Αγάπη, για να αισθανθεί ευτυχής και ασφαλής;
Γνωρίζουμε δυστυχώς πως η έλλειψη αυτού του αγαθού γίνεται πολλές φορές η αφορμή για πράξεις θλιβερές και άνομες που καταλήγουν στην στέρηση της ελευθερίας σώματος και ψυχής! Θερμές Ευχές και καλή τύχη από τα βάθη της καρδιάς μας για όλες τους!
Αξίζει να σημειωθεί πως πριν δέκα χρόνια είχα την τύχη να παρακολουθήσω μιαν άλλη θεατρική παράσταση πάλι βιωματική, στις Ανδρικές Φυλακές του Αυλώνα, μετά από πρόσκληση και πάλι του ίδιου σκηνοθέτη, του αγαπημένου μου μαθητή Στάθη Γράψα, που νοιώθω ιδιαίτερα περήφανη για την πρόοδό του, στον χώρο του Θεάτρου μας, τόσο εδώ στην Ελλάδα όσο και στην Αυστραλία, από όπου έχει γεννηθεί και υπήρξε, το μαθητούδι μου, (μόλις 10 χρονών τότε) στο Παιδικό Θέατρο που δημιούργησα στην Μελβούρνη με παιδάκια 6-12 χρόνων, σύνολο 31! από τα απογευματινά Σχολεία της Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας το 1978!
άκι και ετοιμόλογο! Μαζί του και με τα άλλα παιδιά αποτελέσαμε μια πολύ δεμένη ομάδα και ανταπεξήλθαμε γενναία και με αξιοπρέπεια σε ό,τι ανεβάσαμε, εκπλήττοντας ευχάριστα την εκεί Ελληνική Παροικία και αποσπώντας θερμά χειροκροτήματα και εγκωμιαστικές κριτικές!
Σας διαβεβαιώ πως όλα αυτά έγιναν με αφετηρία όχι μόνο την έμπνευση, το ταλέντο, την σκληρή και επίμονη εργασία αλλά την πίστη και την Αγάπη σε ό,τι δύναται να προσφέρει το Θέατρο ως παιδεία στο κόσμο μας! Γιατί είναι όλες οι Τέχνες μαζί και η θεματολογία καθώς και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες στους ρόλους, αντικατοπτρίζουν την κοινωνία μας! Τα ζητήματα, τα σοβαρά αλλά και τα ευτράπελα, τους ατομικούς μας προβληματισμούς, φοβίες και αγωνίες και όλα γενικά τα συναισθήματά μας!
Το Θέατρο που γεννήθηκε στην Χώρα μας επιβάλλεται να μπει, επί τέλους, ως κύριο μάθημα στα Σχολεία μας από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο! Να διδαχτεί από Δασκάλους του Θεάτρου και όχι από απλούς Δασκάλους. Όχι μόνο με παιδικά σκετσάκια (μάθε παιδί μου τα λόγια και πες τα) που και αυτά έχουν την δική τους αξία, αλλά με ανάλυση των χαρακτήρων του κάθε έργου κ.ά. που αφορούν την Τέχνη αυτή! Γιατί το Θέατρο με απλά λόγια είναι Παιδεία! Και αν και το γνωρίζουν όλοι, οι λίγοι κρατούντες δεν το υποστηρίζουν! Ίσως όπως είπε κάποιος: «είναι εύκολο να κυβερνάς ψυχές… παρά άτομα» και ο νοών νοείτω!
Ευχές σε όλα τα κορίτσια και τις γυναίκες και καλή αποφυλάκιση!
Επίσης Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και υποστηρικτές της προσπάθειας αυτής, τον Διευθυντή του ΣΚΓΕΘ κ. Γ. Μακρή και το Προσωπικό του ΣΚΓΕΘ για τον συντονισμό και την ευγενική τους φιλοξενία!
Τον Διευθυντή των Σχολείων κ. Νίκο Αρμένη υπεύθυνο του εργαστηρίου μαζί με τον Στάθη Γράψα που πριν δέκα χρόνια είχαν συνεργαστεί και στο εργαστήρι των φυλακών νέων του Αυλώνα.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Η ιστορία μοιάζει αρκετά με το έργο «Το Δώρο» της Αντιγόνης Μεταξά, της θείας Λένας για τους παλιούς αν θυμούνται, το οποίο διασκεύασα και ανεβάσαμε με τα παιδιά του παιδικού, στην Μελβούρνη.
Είναι η ιστορία ενός μαγαζιού με κούκλες, δεύτερο χέρι, που περιμένουν στην βιτρίνα να έρθει κάποιος να τις αγοράσει και που το βράδυ που κλείνει το μαγαζί ζωντανεύουν και λένε τις ιστορίες τους! Στην παράσταση αντί οι κούκλες να είναι σε μια λαμπερή βιτρίνα βρίσκονται σε μια σκοτεινή αποθήκη παρατημένες.
Τρέφουν όμως και αυτές οι κούκλες οι σκονισμένες και τραυματισμένες να μπορέσουν να βγουν από εκεί μέσα και να βρεθούν ανάμεσα σε ανθρώπους, παιδιά και σπιτικά και να δεχτούν την φροντίδα και την αγάπη τους! Και λένε κι αυτές την ιστορία τους που αυτή τη φορά είναι η δική τους ιστορία!
Η παράσταση ήταν πολύ συγκινητική και πολύ ταίριαξε με τις γυναίκες αυτές που είναι και μητέρες και βρίσκονται έγκλειστες σε μια φυλακή! Που περιμένουν να βγουν από εκεί μέσα!
Η παράσταση φυσικά έκλεισε αισιόδοξα βρέθηκαν άνθρωποι που τις ¨”αγόρασαν” και τις έβγαλαν από το σκοτάδι στο φως!
