Βαφτίζεται η δούλη του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…».

Ναι. Όλοι γνωρίζαμε το όνομα της βαφτιζόμενης, η οποία άκουε στο όνομα Ολυμπία και η οποία ήταν μέλος της ομάδας κατά την 6ήμερη εκδρομή μου στις αρχές του Σεπτέμβρη στην Άγια Γη.

Ωστόσο στις 7 του Σεπτέμβρη, ημέρα Πέμπτη, μετά την παρακολούθηση της πρωινής λειτουργίας στο ναό της Γεννήσεως του Χριστού στη Βηθλεέμ και με τον υδράργυρο να ανεβαίνει στα ύψη, βρεθήκαμε μάρτυρες στη Βάφτισή της, που έγινε στην μεγάλη κολυμβήθρα του Ιορδάνη ποταμού.

Πρέπει να προσθέσω ότι ο κ. Πάρης ως νουνός, είχε αναγγείλει από την προηγούμενη βραδιά την επικείμενη τελετή με ανοικτή πρόσκληση σε όλη την ομάδα, την οποία φυσικά αποδεχτήκαμε με χαρά.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Τα Άγια χώματα, αυτής της όμορφης γης με τη ζεστή αγκαλιά που είναι η γη όλων μας, είχα επισκεφτεί στις αρχές του Σεπτέμβρη. Ήμασταν λοιπόν μια ομάδα 17 συμπαροίκων και 2 ομογενών, με αρχηγό τον εξ Ελλάδος κ. Πάρη, ξεναγό τον πανοσιολογιότατο αρχιμανδρίτη πατέρα Πορφύριο και στο τιμόνι του πούλμαν, ένα Παλαιστίνιο, ο οποίος συνεννοείτο με τον αρχιμανδρίτη στα Αραβικά.

Ομολογώ ότι στο θέμα της ασφάλειας στο αεροδρόμιο του Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ, υπήρχε μεγάλη κινητικότητα. Ανάμεσα στους τελωνειακούς υπαλλήλους, κινούνταν και ένστολοι ένοπλοι, οπότε μιλάμε για δρακόντεια μέτρα εισόδου.

Μετά τις διευκρινήσεις του κ. Πάρη για το από που ερχόμαστε, το λόγο της επίσκεψης μας κλπ. κλπ., μάς δόθηκε η 6ήμερη κάρτα άδειας παραμονής, την οποία υποχρεωτικά έπρεπε να έχουμε μαζί μας όλο το 24ώρο. Ωστόσο συμβουλή του κ. Πάρη ήταν να μη βγαίνουμε το βράδυ ασυνόδευτες. Ευτυχώς για μας και οι έξη μέρες κύλησαν ομαλά και σύμφωνα με το πρόγραμμα.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΑΝΤΟΥ

Φυσικά όταν περνούσαμε τα σύνορα Παλαιστίνης προς το Ισραήλ, γινόταν έλεγχος από Ισραηλινούς στρατιώτες. Ήταν όπως μας εξήγησαν έλεγχος ρουτίνας. Οπότε δεν αισθανόμασταν φόβο. Προσωπικά πιο πολύ φοβόμουν μη ξεστρατίσω και χαθώ από την ομάδα, γιατί μιλάμε για κατακλυσμό προσκυνητών σε όλες τις πόλεις και στον Ιορδάνη ποταμό.

Στο πρόγραμμα μας μεταξύ άλλων ήταν προσκύνημα στον Πανάγιο Τάφο, στο ναό της Αναστάσεως, στις μονές του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Θεοδοσίου, του Αγίου Προδρόμου,του Αγίου Γερασίμου, των Αγίων Αποστόλων με τις τρεις πύλες και άλλες πολλές.

Η κατήχηση του εξορκισμού, δηλαδή οι ευχές που διαβάζει ο ιερέας (αποτάξου το σατανά, αποτάσσομαι, ….) προτού το μυστήριο, διαβάστηκαν στην παρακείμενη εκκλησία. Αμέσως μετά μεταβήκαμε στον Ιορδάνη ποταμό, όπου ο πανοσιολογιότατος και ένας άλλος ιερέας τέλεσαν το μυστήριο της Βαφτίσεως στα νερά της όχθης, εκεί που βαφτίστηκε ο Χριστός.

Η Ολυμπία, φορώντας λευκό μανδύα δεχόταν τις ευχές κάτω από το πετραχήλι του πανοσιολογιότατου. Μετά το λάδωμα από το νουνό, ο ιερέας μπήκε στο νερό με τα ράσα και αφού την βούτηξε τρεις φορές βροντοφώναξε. «Βαφτίζεται η δούλη του Θεού Ολυμπία…».

Δεν μπορώ να περιγράφω την συγκίνηση, τον ενθουσιασμό και τα χειροκροτήματα χαράς από το πλήθος των προσκυνητών που ήταν μέσα στο ποτάμι και τις κερκίδες . Ήταν η πρώτη και πιστεύω η μοναδική φορά που έγινα μάρτυρας βαφτίσεως στον Ιορδάνη. Κρατώ την εικόνα στην καρδιά μου σαν φυλακτό. Ακολούθησε το Άγιο Χρίσμα και ευχές στη νεοφώτιστη για υγεία και μακροημέρευση.

Για εντελώς προσωπικούς της και που δεν νομίζω ότι μάς αφορούν, δεν αναφέρω το λόγο της καθυστέρησης της βαφτίσεως της. Πάντως φορούσε σταυρό και είπε μόνο τούτο.

«Επιθυμία μου ήταν να βαφτιστώ Χριστιανή Ορθόδοξη. Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε και μάλιστα στον Ιορδάνη ποταμό».

Εδώ οφείλω να κάνω δυο διευκρινήσεις: Κατά πρώτον. Για τελετή Βαφτίσματος στον Ιορδάνη ποταμό, απαιτείται άδεια από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το οποίο εκδίδει και το πιστοποιητικό και κατά δεύτερο, όλοι οι επισκέπτες, είμαστε προσκυνητές. Το βάφτισμα γίνεται μόνο μια φορά. Οπότε ο ιερέας τελεί στην όχθη του ποταμού αγιασμό και μας αγιάζει. Περαιτέρω εξήγηση μας δόθηκε και κατά την επίσκεψή μας στο Πατριαρχείο, τη Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου, όπου ο πατριάρχης Θεόφιλος ο ΙΙΙ, αναφερόμενος στους προσκυνητές είχε πει: Είστε τόσοι πολλοί οπότε η εκκλησία σας μνημονεύει ως «προσκυνητές».

Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ ΠΟΤΑΜΟΥ

Ο Ιορδάνης ποταμός είναι ο πιο σημαντικός της Αγίας Γης. Σχηματίζεται από τρία υδάτινα ρεύματα. Το όνομά του προέρχεται από τη σημιτική λέξη Γιαράντ, που σημαίνει ορμητικός. Στις όχθες του, απέναντι από την Ιεριχώ, χωρίστηκαν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ πριν τον διαβούν για να περάσουν στην Γη της Επαγγελίας.

Ξεκινά από το όρος Ερμών, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Συρίας στα υψώματα του Γκολάν, έχει μήκος 252 χιλιόμετρα και πολλούς παραποτάμους με νότια κατεύθυνση προς την Νεκρά Θάλασσα.

Οι τρεις κυριότερες πηγές του είναι η Ερμών ή Banias, η Ledzhan ή Νταν και η Nahr Hasbani ή Snir. Πιστεύεται ότι η Dan, έχει τόσο νερό που γεμίζει από μόνη της το ποτάμι.

Στη διαδρομή του ποταμού βρίσκεται η λίμνη Γεννησαρέτ ή Τιβεριάδα. Περνά με ελιγμούς μέσα από τη Νεκρά Θάλασσα, από την οποία εκβάλλονται ημερησίως 6 εκατομμύρια τόνοι νερού, ενώ τρέφονται πολλά ψάρια, κάνοντας επίσης το έδαφος εύφορο, για καλλιέργειες.

Η έκταση ένθεν και ένθεν, είχε πλούσια βλάστηση, χλωρίδα και πανίδα και τροφοδοτούσε με τροφή και νερό το Ισραήλ. Ωστόσο η κάποτε πλούσια περιοχή και λόγω των κλιματικών αλλαγών τους ζεστούς μήνες, μετατρέπεται σε άλσος με καλάμια, ευκάλυπτους και φοίνικες. Παρόλα αυτά, ο Ιορδάνης ποταμός εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά σημαντικός για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Ας μη ξεχνάμε ότι στην αρχαιότητα, οι ποταμοί ήταν συχνά ένα είδος φυσικών συνόρων μεταξύ των φυλών.

Ο Ιορδάνης αναφέρεται τακτικά στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Το βάφτισμα του Χριστού έγινε στις όχθες του Τορά από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ανατολικά της Ιεριχώς. Πινακίδες στα Εβραϊκά, Αραβικά και Αγγλικά, δίνουν πληροφορίες στους επισκέπτες, ενώ υπάρχουν αποδυτήρια για δημόσια χρήση. Μια σιδερένια γέφυρα ενώνει την Παλαιστίνη με την Ιορδανία.

Σήμερα οι προσκυνητές που αγιάζονται στο Μοχανττέτ Χατζλέ, λέγονται τιμής ένεκεν «χατζήδες», τίτλος, που σημαίνει ταξίδι σε ιερό μέρος. Αν θυμάστε οι παππούδες μας χρησιμοποιούσαν τον τίτλο μπροστά από το βαφτιστικό τους όνομα: «Χατζηπαντελής», ενώ πολλά επίθετα το έχουν ως πρώτο συνθετικό. «Χατζηκυριάκου».

Στα μάτια μου η Άγια Γη που διάβηκα, μοιάζει σαν ένα κράμα πολυπολιτισμού. Εκεί οι Εβραίοι και παραπέρα οι Παλαιστίνιοι. Στο ίδιο κάδρο οι Χριστιανοί, οι Μουσουλμάνοι, οι Κόπτες, οι Αρμένιοι, οι Αραβόφωνοι. Στις ίδιες γειτονιές και οι εκκλησίες μας και τα τζαμιά τους, και σε δρόμους απίθανα στενούς χωρίς πρόσβαση σε λεωφορείο. Και όμως το προσπαθούν. Καλύτερα να πω το προσπαθούσαν…

Δυστυχώς η κρίση στην Μέση Ανατολή έχει ξεφύγει της λογικής. Συνεχίζονται οι κατά μέτωπο συγκρούσεις με θύματα άμαχο πληθυσμό και παιδιά, ενώ οι εκατέρωθεν εκρηκτικές δηλώσεις τρομάζουν. Οι αριθμοί των νεκρών και μόνο αυτοί που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, μάς αφήνουν άναυδους, καθώς το σύννεφο του πολέμου πλανιέται σε όλη τη Μεσόγειο, για να μη πω σε όλο τον πλανήτη.

Έκκληση για εκεχειρία ζητεί ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια στους αμάχους και εκεχειρία δεν γίνεται. Αντί αυτής, ο χερσαίος πόλεμος, «το σφυροκόπημα», συνεχίζεται με θλιβερές συνέπειες στους εμπλεκόμενους.

Από κάτω το Ισραήλ, στη μέση η Παλαιστίνη και στα νοτιοδυτικά η μικρή Λωρίδα της Γάζας, από την οποία, στις 7 του Οκτώβρη, η εξτρεμιστική οργάνωση Χαμάς, άναψε το φυτίλι του πολέμου.

Τί να πει κανείς; Πότε επιτέλους θα γίνει το θαύμα και η Άγια Γη, να είναι ένας πραγματικά τόπος προσκυνήματος, για μένα, για σένα, για όλους μας;