Επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και μέσο ώθησης για νέους αγώνες και κινητοποιήσεις χαρακτήρισε τα πενηντάχρονα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ο πολιτειακός γραμματέας Βικτώριας του Συνδικάτου Εργατών Βιομηχανίας Αυστραλίας (Australian Manufacturing Workers’ Union- ΑΜWU) Αντώνης Μαυρομάτης.
«Το σύνθημα ‘ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’ είναι οικουμενικό, διαχρονικό και ανήκει σε όλους μας. Απαντώντας στο ερώτημα αν έχει σημασία η εξέγερση του του Πολυτεχνείου μισό αιώνα μετά και στην μακρινή Αυστραλία, απαντούμε ανεπιφύλακτα ΝΑΙ.
Ναι, γιατί αποτελεί βασικό κρίκο στην μακρά αλυσίδα των προοδευτικών λαϊκών και εργατικών διεθνών αγώνων κατά της βίας, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού.
Ναι, γιατί μας εμπνέει και μας καθοδηγεί, και γιατί έχουμε χρέος, όσοι τα ζήσαμε —από κοντά ή από μακριά— όσοι τα θυμόμαστε, όσοι μας το έμαθαν, να το διατηρούμε ζωντανό και να το συνδέσουμε με τους δικούς μας αγώνες και τις κινητοποιήσεις.
Και επειδή η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνδεόταν και συνδέεται με την διεθνή αλληλεγγύη, φέτος συμπαραστεκόμαστε στον αγωνιζόμενο, δοκιμαζόμενο και καταπιεζόνο Παλαιστινιακό λαό.
Με αυτό το πνεύμα, το AMWU καλεί όλους τους συμπάροικους να κάνουν πράξη τα διδάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και να συμμετέχουν στα συλλαλητήρια για ειρήνη, δικαιοσύνη και κατάπαυση του πυρός και του πολέμου κατά των Παλαιστινίων.
Κεντρικό σύνθημα-αίτημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείο ήταν το “Ψωμί”, μιας και στις δύσκολες εποχές την πληρώνει πάντα η εργατική τάξη και τα μη προνομιούχα μικρομεσαία στρώματα.
Η κατακόρυφη άνοδος της ακρίβειας, η αδηφαγία των πολυεθνικών εταιρειών, η άρνηση εργοδοτών για μισθολογική αύξηση ανάλογα με το κόστος ζωής στους εργάτες, ο παραγκωνισμός της ντόπιας βιομηχανίας, η συρρίκνωση του κοινωνικού μισθού, αποτελούν πεδία εργασιακής και συνδικαλιστικής πάλης, εκστρατείας και αγώνα.
Το AMWU καλεί όλους τους συμπάροικους, και κυρίως τους νέους, “να γραφτούν στο συνδικάτο” του χώρου τους, διότι, όπως λέει και το τραγούδι, “… μα κανείς δεν ξέρει Στράτο, χρειάζεται το συνδικάτο…”»
